เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 355
“หึ!” หลันซินหึเบาๆ “นายพูดเองนะ งั้นฉันจะรอดู นายไปชนะหนึ่งพันล้านมาให้ฉัน!”
“ที่รัก คุณอย่าทำอะไรแบบนี้!”
เย่เมิ่งเหยียนดึงเสื้อหยางเฟิงไปทีหนึ่ง พูดด้วยสีหน้าลังเล “ฉันได้ยินมาว่าทักษะการพนันของคุณเจ้าพนันดีมาก ไม่เคยมีใครสามารถชนะเขาได้”
หยางเฟิงยิ้มแล้วพูดปลอบโยน “ที่รัก คุณไม่ต้องห่วง ฉันมีมาตรการของตัวเอง!”
ได้ยินแบบนี้ เย่เมิ่งเหยียนก็ไม่ได้พูดอะไรอีก
เธอรู้ว่า หยางเฟิงทำเรื่องอะไรก็จะไม่ปล่อยให้ตัวเองเป็นห่วง
เหอเซิ่งหงอดไม่ได้ที่จะถาม “คุณหยาง สรุปพวกเราจะพนันอะไรกัน?”
หยางเฟิงยิ้มเบาๆแล้วพูด “อย่าพึ่งรีบสิ ที่พวกเราจะพนัน จะมาเร็วๆนี้แหละ!”
เห็นท่าทางลึกลับของหยางเฟิง
จู่ๆในใจของเหอเซิ่งหง ก็มีลางสังหรณ์ไม่ดีขึ้นมา
ในเวลานี้นี่เอง
คนใช้คนหนึ่งวิ่งเข้ามาอย่างรีบร้อน
“นายท่าน เจ้าบ้านเย่และคนอื่นๆด้านนอกขอพบครับ!”
ได้ยินแบบนี้
เหอเซิ่งหงหันหัวแล้วจ้องไปที่หยางเฟิง
หน้าเหวออย่างกับเห็นผี!
ก็คิดถึงสิ่งที่หยางเฟิงพูดเมื่อกี้
ทันใดนั้นในใจของเขาอดไม่ได้ที่จะตกใจ
หยางเฟิงนี้ รู้ได้ยังไงว่าเขาเชิญเย่หนานเทียนและคนอื่นๆมา?
หรือว่า เขาสามารถคาดการณ์อนาคตได้เหรอ?
ไม่รอให้เหอเซิ่งหงเปิดปากพูด
หยางเฟิงพูดเบาๆ “สิ่งที่พวกเราจะพนันมาแล้ว นายท่านเหอ ยังไม่รีบเชิญพวกเขาเข้ามาอีก!”
เหอเซิ่งหงสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ระงับความกลัวในใจของตัวเองไว้
เขาพูดกับคนใช้อย่างเคร่งขรึม “รีบเชิญเจ้าบ้านเย่และคนอื่นๆเข้ามา!”
“ครับ!”
คนใช้ถอยตัวไปอย่างไม่ลังเลทันที
หลังจากที่คนใช้จากไป
เหอเซิ่งหงจ้องหยางเฟิง กัดฟันถาม “คุณหยาง คุณรู้ได้ยังไงว่าเย่หนานเทียนและคนอื่นๆจะมา?”
หยางเฟิงหัวเราะแล้วพูดว่า “อันนี้มันไม่ยากเลย! ฉันกับนายท่านเหอไม่ได้มีความสัมพันธ์กัน ทำไมจู่ๆคุณถึงเชิญฉันร่วมงานเลี้ยงอาหารเย็น? ไม่มีอะไรมากไปกว่าการอยากรู้ภูมิหลังของฉัน อยากจะรู้ว่า ฉันมาเมืองกาสิโนเพราะอะไร”
“ส่วนเย่หนานเทียนกับนายท่านเหอและมีความโกรธแค้นเกลียดชังกับฉัน ดังนั้นเขาเป็นคนที่ดีที่สุดในการทดสอบภูมฐานของฉัน คุณจะต้องเชิญเขามาแน่นอน ไม่ทราบว่าฉันพูดถูกหรือเปล่าครับ?”
สีหน้าของเหอเซิ่งหงมีเมฆมากครู่หนึ่ง
“ฮ่าฮ่าฮ่า!”
จู่ๆ
เหอเซิ่งหงหัวเราะ “คุณหยาง ฉันดูถูกคุณไปหน่อยจริงๆ ใช่ คุณพูดถูกหมดเลย!”
“แต่ฉันสงสัยมาก ทำไมคนอย่างคุณหยางที่เปรียบเสมือนเทพมังกรถึงไปเป็นเขยแต่งเข้าของตระกูลเย่ล่ะ?”
พูดแบบนี้เสร็จ
เหอเซิ่งหงมองดูหลันซิน ที่หมดสภาพกับการกินของหลันซิน!
ความหมายของเหอเซิ่งหงชัดเจนมาก
แม่ยายที่แปลกแบบนี้ คุณยังไปเป็นเขยแต่งเข้า ใจคุณนี่แม่งโคตรกว้างเลย!
หยางเฟิงพูดอย่างไม่สนใจ “เป็นเขยแต่งเข้าดีจะตาย! ไม่ต้องดิ้นรนอะไร แค่อยู่ในบ้านให้เมียเลี้ยงก็พอ คุณไม่รู้เหรอว่าตอนนี้จะแต่งเมียคนหนึ่งในประเทศเรายากแค่ไหน! ค่าสินสอดสูงเสียดฟ้า! ผู้ชายมากกว่าผู้หญิง!”
“เหมือนฉันที่ไหน เป็นเขยแต่งเข้าเล็กๆ มีภรรยาที่สวยงามอย่างนี้ เป็นความสุขอย่างยิ่งในชีวิตจริงๆ!”
พูดจบ
หยางเฟิงเอามือกอดเย่เมิ่งเหยียนถามด้วยรอยยิ้มว่า “ที่รัก คุณว่าฉันอยู่ในบ้านให้คุณเลี้ยงตลอดชีวิตดีไหม?”
เย่เมิ่งเหยียนยิ้มแล้วพูดว่า “ดีสิ ฉันจะเลี้ยงคุณตลอดชีวิต!”
ได้ยินแบบนี้
อึ้ง!
ใครไม่อึ้งบ้าง!
หยางเฟิงนี้ ไร้ยางอายถึงที่สุดเลย!
แกแม่ง
เป็นเขยแต่งเข้าจนรู้สึกเหนือกว่าคนอื่น เป็นเรื่องน่าละอายสำหรับผู้ชายจริงๆ!
เหอเซิ่งหงเยาะเย้ย “ความคิดของคุณหยาง แตกต่างจากคนปกติจริงๆ!”
“เย่หนานเทียนผู้นำตระกูลเย่ สวัสดีท่านเจ้าพนัน!”
เวลานี้
เย่หนานเทียนและคนอื่นๆเดินเข้ามา