บทที่ 146เป็นหมอเทวดาจริงๆ (2)
ซือเทียนฉีคิดว่า ต่อให้ตนเองมีชีวิตอยู่อีก50ปี อยากมากก็ตามทันปลายส้นเท้าของเย่เฉินในตอนนี้เท่านั้น
คนคนนี้มีวิชาการแพทย์ล้ำลึก แต่ที่น่าอัศจรรย์ก็คือ สามารถทำยาที่วิเศษณ์เช่นนี้ออกมาได้ นี่มันช่างเป็นการมีอยู่ของเทพเซียนจริงๆ
เฉินเสี่ยวจาวหลานสาวของซือเทียนฉี ในตอนนั้นใบหน้าก็แดง เมื่อครู่เธอเพิ่งไม่ยอมแพ้กับเย่เฉินไป แต่ตอนนี้ ยอมศิโรราบแล้ว！
ในตอนนี้เย่เฉินก็พูดกับซือเทียนฉีนิ่งๆ ว่า “ท่านซือ ยาที่คุณซื้อมา ถึงแม้จะดีต่ออาการบาดเจ็บภายในของคุณ แต่มันก็ยังขาดตัวยาไปหลายตัว สรรพคุณออกฤทธิ์ได้เพียง20เปอร์เซ็นต์ รอผมเอายาที่ทำสำเร็จมาให้คุณ แล้วคุณกินมันลงไป อาการบาดเจ็บภายในของคุณก็จะหายเป็นปลิดทิ้ง”
“รบกวนอาจารย์เย่ด้วย ผมขอคำนับให้เลย！”
ซือเทียนฉีมีใบหน้าที่ขอบคุณ แล้วก็นั่งคุกเข่าลงพื้นน้ำตาเอ่อนั่งกำมือ
เฉินเสี่ยวจาวก็นั่งคุกเข่าคำนับพร้อมกับซือเทียนฉี พูดด้วยใบหน้าแดงๆ กับเย่เฉินว่า “อาจารย์เย่ ขอบคุณมากค่ะ！”
ซือเทียนฉีพูดอีกว่า “อาจารย์เย่ คุณไม่อยู่ที่การแพทย์แผนจีนหนานกวง แต่ว่าผมอยู่สายนี้มาหลายปี เส้นสายและหน้าตาก็คงจะมีอยู่บ้าง พระคุณของอาจารย์เย่ ผมไม่มีอะไรจะตอบแทน วันข้างหน้าต้องการตัวยาใด หรือให้ผมไปทำอะไรให้ เชิญสั่งตาแก่อย่างผมมาได้เลย”
เย่เฉินพยักหน้าเบาๆ
อย่ามองซือเทียนฉีว่าเป็นเพียงหมอคนหนึ่ง แต่ตระกูลซือเป็นหมอกันมาตลอด เป็นหมอเทวดาอันดับหนึ่งของเจียงหนาน ในด้านตัวยาสมุนไพร เส้นสาย และทรัพยากร เกรงว่าตระกูลซ่งก็เทียบไม่ได้
สามารถได้รับการช่วยเหลือจากตระกูลซือ วันข้างหน้าตนเองจะหาตัวยามาทำยา ก็จะสะดวกมากขึ้น
ในตอนนั้นเอง ท่านซ่งที่นิ่งมาโดยตลอด ก็ส่งเสียงไอออกมา แล้วลืมตาขึ้น！
สายตาของทุกคน ถูกเขาดึงดูดไปทางนั้น พอมองไป ก็ดีใจไม่น้อย
ท่านซ่งที่สลบไปนานยังไม่ฟื้น แต่ตอนนี้กลับลุกขึ้นมาจากเตียงเองแล้ว！
นี่มัน……นี่มัน…….
ชายวัยกลางคนตระกูลซ่งไม่กล้าแม้แต่จะหายใจแรง เขากลัวว่าเรื่องทั้งหมดมันจะเป็นภาพลวงตา
หมอได้ประกาศออกมาแล้วว่าคุณท่านอยู่ในขั้นวิกฤติ คิดว่าจะอยู่ได้อีกไม่กี่วัน
หมอเทวดาซือเทียนฉีที่ซ่งหรงวี่เชิญมา แต่หลังจากที่หลานสาวของซือเทียนฉีฝังเข็มไปแล้ว ก็ทำได้แค่ให้ใบหน้าของคนแก่ดีขึ้นมาเท่านั้น แต่ก็ทำอะไรกับอาการป่วยของท่านซ่งไม่ได้
เดิมทีเขาคิดว่า ตนเองจะต้องเตรียมงานศพให้กับคุณท่านเสียแล้ว เย่เฉินกลับไปฝังเข็มให้คุณท่านโดยไม่พูดไม่จา
แต่ที่เขาคิดไม่ถึงก็คือ เย่เฉินบอกว่าคุณท่านจะฟื้นขึ้นมาหลังจากนี้ครึ่งชั่วโมง แล้วคุณท่านก็ฟื้นขึ้นมาหลังจากผ่านไปครึ่งชั่วโมงจริงๆ ！
แล้วอีกอย่าง คุณท่านดูดวงตาใสสว่าง มีกำลังวังชา ใบหน้ามีเลือดฝาด ดูดีกว่าตอนที่มีอาการป่วยก่อนหน้านี้เยอะมาก！
มันอัศจรรย์มากเลย！
ซือเทียนฉีก็พูดอย่างตะลึงว่า “อาจารย์เย่บอกไว้ว่าครึ่งชั่วโมง นาทีเดียวก็ไม่ขาดไม่เกิน！”
คนตระกูลซ่งก็ส่งเสียงตกใจตามกัน หมอเทวดาจริงๆ ！เป็นหมอเทวดาจริงๆ ！
ชายวัยกลางคนตระกูลซ่งก็รีบเดินขึ้นหน้าไป แล้วพูดถามกับคุณท่านว่า “พ่อครับ รู้สึกอย่างไรบ้าง?”
สายตาของท่านซ่งมองลูกชายสุดที่รักอย่างสับสน สายตาเต็มไปด้วยความการที่ได้ตายแล้วได้เกิดใหม่ แล้วถอนหายใจพูดว่า “พ่อคิดว่าจะตายเสียแล้ว ไม่คิดเลยจริงๆ ว่าจะได้ฟื้นขึ้นมาอีก”
ชายวัยกลางคนตระกูลซ่งก็ชี้ไปทางเย่เฉิน แล้วพูดอย่างตื่นเต้นว่า “พ่อครับ ครั้งนี้ต้องขอบคุณอาจารย์เย่ ที่ช่วยพ่อไว้”
ท่านซ่งหันหน้าไปมองเย่เฉิน แล้วเห็นเขาอายุยังน้อย ก็อึ้งเล็กน้อย แล้วก็ตั้งสติขึ้นได้ พร้อมกับยกมือคำนับพูดว่า “พระคุณที่หมอเทวดาช่วยไว้ ผมจะไม่มีวันลืมเลย”
เย่เฉินก็ยิ้มๆ แล้วพูดว่า “เรื่องเล็กน้อย ไม่ต้องขอบคุณหรอกครับ”
พูดจบ เย่เฉินก็ชี้ไปทางซือเทียนฉีและหลานสาวของเขาเฉินเสี่ยวจาว พร้อมพูดว่า “ท่านซือและหลานสาว ก็ออกแรงไปไม่น้อย เพื่อช่วยเหลือคุณ ไม่ใช่ผลงานของผมเพียงคนเดียว”