ตอนที่ 448 : เศร้า ..
ทุกความสัมพันธ์ของคนส่วนมากมักเกิดขึ้นหลังจากที่ใช้ชีวิตแต่สําหรับบางคนพวกเขารู้จักกันมาจากชาติก่อน
พรหมลิขิตลิขิตให้คนสองคนได้พบกันในอาจจะไม่ใช้ในบทบาทเดิมแต่ก็นําพามาให้เจอกันในชาติใหม่
จากคําพูดไม่กี่คําของหลงกุยผู้เล่นเรียนรู้ว่าในอดีตเมื่อหลายร้อยปีก่อนจิงเทียนเป็นทายาทของเมืองเจียง แต่ไม่เคยมีใครเห็นชีวิตก่อนหน้านี้ของเขา
มีคาถาจิตวิญญาณที่เรียกว่าความฝันอมตะที่ปรากฏขึ้นในเซียนกระบี่พิชิตมารหนึ่ง นอกเหนือจากความคิดเห็นประปรายของตัวละครอื่นๆ แล้วคาถานี้ยังสามารถทําให้ผู้เล่นได้รับประสบการที่เคยเกิดขึ้นของตัวละครด้วย
“นี่คือชีวิตชาติที่แล้วของจิงเทียนจริงหรือ.. เขาคือองค์รัชทายาทอาณาจักรเจียงหรอ?”
“ดูนั่น กุยน้อย”
“พี่น้องคู่นี้ดูสนิทกันมาก ..”
“ทําไมท่านถึงดูเรื่องนี้ ถังหยูเอ่ยถามเสียงแผ่วเนื่องแพ้การต่อสู้จากการสอบ
เขาซื้อชานมและนั่งดูการถ่ายทอดสดบนโซฟาอย่างไร้อารมณ์
“เสียวหยู” มู่ฉิงขมวดคิ้ว “นี่มัน เซียนกระบี่พิชิตมารสามที่เจ้าพูดถึงหรือเปล่า?”
ผู้บังคับบัญชาชงวูและผู้อาวุโสยู่ที่นั่งอยู่บนโซฟาพร้อมขวดโค้กในมือใบหน้าของพวกเขาเคร่งขรึม “ข้าแปลกใจที่เจ้าของร้านเลือกจะเล่นตอนนี้”
“ดูต่อดีกว่า!” ซงวลูบเคราของเขา “ข้าแก่แบบนี้แล้วข้ายังนึกอิจฉาที่หนุ่มคนนี้ได้กลับชาติมาเกิดแถมยังมีน้องสาวที่ดีเช่นนี้
“ไม่ เขามีน้องสามสองคน!” ผู้อาวุโสยู่กล่าวด้วยท่าทางจริงจัง “เกาค่อนข้างดื้อ แต่เท คนิคของเธอนั่นทรงพลังมากเจ้าลืมเธอไปได้ไง”
“แต่อุยฉลาดแถมยังมีน้ําใจแถมยังเป็นหญิงสาวจากครอบครัวใหญ่ ส่วนเกานั้นมาจาก วิญญาณของอสูรในดาบปีศาจ”
“เจ้าไม่รู้อะไรเลย กุยนั่นอ่อนโยนแต่อ่อนแอนั่นคือเหตุผลที่ทําให้เธอตกอยู่ในอันตรายตลอด!”
“แต่ข้าชอบกุย แล้วเจ้าจะทําไง”
“เฮ้!” ผู้อาวุโสยู่วางโค้กลงบนโต๊ะ
ผู้คนรอบข้างมองดูพวกเขาด้วยสายตาไม่ผูกมิตร “…”
“อะแฮ่ม! ข้าจะไม่เถียงกับเจ้าละ … ดูต่อๆ” พวกเขาเลิกลักและหันกลับไปสนใจจอกลบเกลือนความเป็น
เรื่องราวในส่วนนี้เล่าโดยภาพอนิเมชั่นเผยให้เห็นถึงความทรงจําในแต่ละส่วนของช่วงชีวิตพี่ชายและน้องสาวต่างพึ่งพากันและกัน
เมื่อคราราชาแห่งเมืองเจียงป่วยหนักก็ได้ประสบกับปัญหาของการรุกรานจากเมืองข้างเคียง
หลงหยางซึ่งคืออดีตของจิงเทียนแบกรับภาระช่วยพ่อของเขาจัดการกับปัญหาภายในเมือง เวลากลางวันเขาจะดูแลและราดตระเวนเพื่อปกป้องเมือง ส่วนกลาวคืนเขาจะใช้เวลาไปกับการฝึกฝนวิชาดาบ
ถึงอย่างนั้นแม้เขาจะเก่งและฉลาดแค่ไหนก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงชะตากรรมของเมืองได้เพียงลําพัง เมื่อเจียงถูกล้อมไว้หมดแล้ว หลงหยางได้ฝ่าฝืนกฏของบรรพบุรุษและเปิดพระคัมภีร์ดาบปีศาจเขาคัดเลือกนักเล่นแร่แปรธาตุและนักรบลัทธิเต๋เพื่อสร้างดาบปีศาจ โดยเขาหวังว่าเขาจะสามารถทําลายศัตรูด้วยพลังของดาบ ท้ายสุดพลังของดาบไม่ได้เป็นไปอย่างที่คาดคิดเนื่องจา กขาดเลือดของสาวบริสุทธิ์ในการประกอบพิธี
ผู้คนมองดูหลงหยางต่อสู้จนตัวตายเพื่อปกป้องบ้านเมือง หลงกุยน้องสาวของเขาเลือกที่จะกระโดดเข้าไปในเตาเผาเพื่อทิ้งวิญญาณของเธอไว้ในดาบ .. ความโศกเศร้ากัดกินหัวใจคนดูพวกเขารู้สึกเขาถึงอารมณ์แม้จะไม่เคยเล่นเกมนี้มาก่อน
พวกเขายังคงเฝ้าดูการใช้ชีวิตก่อนหน้าของซูฉางฉิงและซีชวนที่วางแผนเพื่อทําการจุติสามครั้งและหวังจะมีความสุขตลอดไป ถึงอย่างนั้นแม้จะเกิดใหม่แล้วพวกเขายังคงพ่ายแพ้แก่โชคชะตา
เรื่องราวในเชียนกระบี่พิชิตมารหนึ่งถือเป็นโศกนาฏกรรมที่เศร้ามากแล้วแต่เมื่อได้ชมภาคสามเข้าไปยิ่งทําให้เศร้ากว่าซ้ํานั้นมันไม่สามารถแก้ไขอะไรได้เลย
สําหรับผู้ฝึกฝนที่มีชีวิตอยู่ในโลกแห่งความจริงกว่าร้อยปี ส่วนมากพวกเขาใช้เหตุผลมากกว่าความอ่อนไหว แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าพวกเขาไร้ความรู้สึกหรือความปรารถนา
ไม่สําคัญหรอกว่าสิ่งเหล่านี้จะเกิดขึ้นจริงหรือไม่ เรื่องราวอาจจะแต่งขึ้นหรือเกิดขึ้นจริงใครจะรู้แต่ตราบใดที่เรามีความศรัทธา มันคือเรื่องจริงในจิตใจ
หากจะเปรียบเทียบกับเรื่องราวอันทรงพลังของเทคนิคในด้านอื่นๆแล้ว เทคนิคดาบระยะประชิดของจิงเทียนถือเป็นเรื่องรองไปโดยปริยาย
เรื่องราวเหล่านี้เล่นกับความรู้สึกและรสชาติชีวิตที่บางคนอาจลืมไปช้านาน
ถังหยูวางแผนที่จะเข้ามาในร้านเพื่อหาความบันเทิงใจ แต่ .. เขากลับหดหูใจมากกว่าเดิม
การกลับชาติมาเกิดแต่ละคนเสิ้นสุดลง ตอนแรกคือเรื่องราวของซีซนและซูฉางฉิง จากนั้นตามมาด้วยเรื่องราวของหลงกุย ซวนเจียนและจิงเทียน
เช้าวันรุ่งขึ้น ณ ร้านเกมหยวนหยาง ผู้คนเริ่มทยอยแวะเวียนมา
“พี่ซู?”
“น้องเล่ย?”
“ข้าเข้าร่วมเป็นสมาชิกสมาคมเกมออนไลน์แล้ว ท่านรองหัวหน้าเสี่ยวหยูบอกให้ข้ามาที่นี่เพื่อต้อนรับหัวหน้าสมาคม”
“เอ่อออ” ใบหน้าของเล่ยเกอกระตุก “ข้าด้วย”
“หือ.. พวกเขาไม่ใช่ผู้ฝึกฝนที่แพ้ให้แก่เสี่ยวหยูหรอกหรอ?” หลินเอ๋อที่ดูวิดีโอการต่อสู้ในคิว คิวมองหน้าพวกเขาด้วยความสงสัย
“พวกเขามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?”
เจียงเสี่ยวหยูยิ้มอย่างภูมิใจ
ผู้ชมเมื่อวานส่วนมากยังคงซึมเศร้าเนื่องจากเรื่องราวของหลงกุยที่กระโดดเข้าไปในเตาหลอมเพื่อทิ้งวิญญาณของตัวเอง
[ช่างน่าสยองและเศร้าในเวลาเดียวกัน]
[พวกท่านรู้วิธีเล่นหรือไม่?]
เอาหลงกุยคืนมา!
ห้องพูดคุยแทบแตก
มู่ฉิงพูดพร้อมเช็ดน้ําตา “เจ้าของร้านห่วย ข้าโกรธข้าจะแสดงให้เห็นเองว่าความถูกต้องมันเป็นยังไง!”
เธอลังเลใจอยู่สักพักจึงลุกไปที่เคาน์เตอร์พร้อมกัดฟันแน่น “ขอเปิดใช้งานเซียนกระบี่พิชิตมารสาม”
เธอวางคริสตัลหลายร้อยเม็ดลงบนเคาน์เตอร์
“ข้าด้วย!”
ผู้ฝึกฝนที่ฝึกฝนมาเป็นร้อยปีสามารถควบคุมตัวเอง ต่างจากหนุ่มสาวพวกเขาไม่สามารถทนความเศร้าได้อีกต่อไปจึงเดินไปรุมล้อมที่เคาน์เตอร์
“จากความสามารถของข้าทั้งหมด ข้าสัญญาว่าจะต้องไปเสียใครไป!”
“เปิดใช้งานให้ข้าด้วย” จือไปก็เอากับเขาด้วย
เธอเดินไปเล่นเกมโดยไม่มีคําพูดใด
ขณะเดียวกันฟางฉีที่กําลังฝึกวิชาดาบนั้นบรรลุผลตามต้องการ
เซียนกรับี่พิชิตมารสามแตกต่างจากภาคหนึ่งอาจมีความเป็นไปได้ในตอนจบที่สมบูรณ์แบบหากสามารถเอาชนะปีศาจอย่างขงหลิวได้
ถึงอย่างนั้นแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่ผู้เล่นจะใช้ร่างกายของจิงเทียนในเกมเพื่อเอาชนะจอมมารอย่างชงหลิว