กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 574
เขาขอให้อัลเบิร์ตมาที่นี่ใช่ไหม? นี่มันคือการหาเรื่องตายชัด ๆ?
ตอนแรกเขาจะได้มีทั้งความสุขและความทุกข์ แต่ดูเหมือนว่าเขาต้องการทำเป็นว่าตัวเขานั้นเจ๋งมากต่อไป และดูเหมือนว่าคน ๆ นี้ได้ทิ้งโอกาสการมีชีวิตของเขาไปแล้วจริง ๆ เพราะเขาทำตัวเองแบบนี้
เจคไม่รู้ว่าเขาขุดหลุมศพตัวเองไปแล้ว ยิ่งกว่านั้น พอเขาได้รับคำชื่นชมจากผู้คนมากมาย เขาเดินไปหาชาร์ลีก่อนจะยิ้มและพูดอย่างเย่อหยิ่งว่า “ชาร์ลี แกทำให้ฉันขุ่นเคืองเมื่อกี้ ดังนั้นโอกาสขึ้นไปชั้นแปดที่นี่ มันจะไม่เกี่ยวกับแกอีกต่อไป ช่วยออกไปกับพ่อตาของแกได้แล้ว”
จาค็อบจ้องไปที่เจคด้วยใบหน้าที่ไม่โอเคมาก ๆ เขาพูด “เฮ้ เจค! ไม่คิดว่ามันจะมากไปหน่อยเหรอ? นี่คิดว่าฉันมาที่นี่เพื่อกินฟรีหรือไง? ฉันมาที่นี่เพื่อพบกับเพื่อน ๆ ของฉัน!”
เจคขมวดคิ้วก่อนจะพูดว่า “งานคืนสู่เหย้ากับเพื่อนของคุณเหรอ? งานเลี้ยงที่โรงเรียนมันยังไม่จบอีกเหรอ? ผมเป็นคนจัดการงานเลี้ยงรอบสองนี่เอง คุณจะยืนกรานที่จะมากับพวกเราเอง แม้ว่าคุณจะไม่ได้รับเชิญก็ตาม”
“ถูกเผง!” แอรอนถอนหายใจอย่างเย็นชาขณะพูดว่า “จาค็อบ ก่อนหน้านี้ นายไม่ได้หยิ่งทะนงหรอกเหรอ? นายเป็นคนที่ร่ำรวยตอนอยู่ในโรงเรียนนี่ แล้วนายก็มีความสามารถมาก นายคงจะจองห้องในกลอเรียสคลับได้ด้วยตัวเองสิ! แล้วนี่นายตั้งใจจะให้ลูกเขยฉันเลี้ยงนายฟรี ๆงั้นเหรอ?”
เพื่อนร่วมชั้นคนอื่น ๆ ไม่คาดคิดว่าแอรอนและลูกเขยของเขาจะเริ่มโจมตีจาค็อบและชาร์ลีแบบนี้ ยิ่งกว่านั้น พวกเขายังใช้คำแย่ ๆ ต่อหน้าคนอื่นอีกด้วย
แต่อย่างไรก็ตาม ไม่มีเพื่อนร่วมชั้นของจาค็อบคนไหนกล้าก้าวขึ้นมาช่วยจาค็อบเลย มันจริงที่ ลูกเขยของแอรอนเป็นคนจัดการปาร์ตี้รอบสองนี้ขึ้น เหตุผลเดียวที่พวกเขาสามารถเข้าคลับได้ตั้งแต่แรกก็เพราะเจค ดังนั้นใครจะกล้าพูดแทนจาค็อบในตอนนี้?
จาค็อบหน้าเสียอย่างมากในขณะที่เขาตะโกนออกมา “แอรอน แกมันคนพาล!”
“ฉันแกล้งนายหรือยัง?” อารอนถามอย่างดูถูก “ฉันไม่ได้เชิญนายมาทานอาหารหรือดื่มและสนุกกับเราฟรี ๆ ตั้งแต่แรก ทำไมถึงคิดว่าเป็นการแกล้งกันล่ะ?”
ในเวลานี้ จาค็อบตอบอย่างรวดเร็วว่า “เอาล่ะ! หากเป็นแบบนี้ ฉันจะออกค่าใช้จ่ายเอง! นายบอกมาเลย ว่ามันราคาเท่าไหร่ ฉันจะจ่ายส่วนของฉันและลูกเขยเอง”
แอรอนหัวเราะก่อนจะพูดอย่างดูถูกว่า “นี่นายคิดจริง ๆ เหรอว่าแค่จ่ายส่วนของพวกนายแล้วทุกอย่างจะจบ? นายไม่รู้หรือว่าคุณต้องเป็นสมาชิกจึงเข้าคลับนี้ได้? ถ้าไม่ใช่เพราะลูกเขยฉัน นายจะเข้ามาได้ไหม? ไม่สินะ! ดังนั้นแม้ว่านายจะจ่ายเงิน แต่นายจะไม่ได้รับสิทธิ์ให้มากับเราในคืนนี้!”
จาค็อบกัดฟัน “อารอน! นายนี่มันมากเกินไปจริง ๆ!”
แอรอนพยักหน้าก่อนจะพูดอย่างเย่อหยิ่ง “ใช่ไง ฉันเกินไปจริง ๆ ฉันตั้งใจ แล้วมันผิดอะไร? ใครขอให้นายต้องมาคอยท้าทายฉันตลอดตอนสมัยเรียนล่ะ? มาตอนนี้นายจะโทษใครล่ะที่ทำให้นายแย่ยิ่งกว่าฉันน่ะ?”
หลังจากนั้น แอรอนก็พูดต่อไปว่า “ดูตัวเองสิ นายอายุห้าสิบแล้ว แต่นายณยังน่าสงสารอยู่เลย ไม่มีงานทำ ไม่มีเงินบำนาญ ฉันเชื่อว่ามันจะเป็นแค่เรื่องก่อนที่นายจะกลายเป็นขอทานข้างถนน เมื่อถึงเวลานั้น เพื่อนร่วมชั้นของเราทุกคนจะต้องจัดงานคราวด์ฟันดิ้งเพื่อช่วยนาย!”
จาค็อบตัวสั่นด้วยความโกรธขณะพูดกับชาร์ลีว่า “ไปกันเถอะ! ฉันไม่ต้องการที่จะต่อสู้กับไอบ้านี่อีกต่อไป!”
ชาร์ลียิ้มก่อนจะพูดว่า “จะรีบไปไหนครับพ่อ? การแสดงยังไม่เริ่มเลย เราควรไปหลังจากดูจบดีกว่า!”
แอรอนจ้องชาร์ลีก่อนจะพูดว่า “ยังรอดูอะไรดี ๆ อยู่อีกเหรอ?! ไม่ได้บอกหรือไงว่า พวกนายจะไม่ได้มากับพวกเราที่ชั้นแปด! แล้วถ้านายแอบขึ้นชั้นบนโดยใช้ชื่อลูกเขยของฉัน ฉันจะให้รปภ.ลากพวกนายออกไป!”
ชาร์ลีหัวเราะก่อนจะพูดว่า “การแสดงดี ๆ ที่ผมพูดถึงไม่ใช่บนชั้นแปดหรอก ผมกำลังพูดถึงละครคลาสสิก ๆ ที่ลูกเขยจะทุบตีพ่อตาของเขาเอง ผมคิดว่ารายการนี้กำลังจะเริ่มในอีกสองหรือสามนาที!”
แอรอนอึ้ง เขาชี้นิ้วไปที่จาค็อบและหัวเราะ “จาค็อบ ได้ยินไหม? แม้แต่ลูกเขยที่ไร้ประโยชน์ของนายก็ยังดูถูกนายและพร้อมที่จะทุบตีนายอยู่เลย! ฮ่า ๆ ฉันอดสงสัยไม่ได้จริง ๆ ว่ากระดูกผุ ๆ ของนายจะทนได้ขนาดไหน! ฮ่า ๆ ๆ!”
จาค็อบอึ้งเช่นกันและมองชาร์ลีก่อนจะถามว่า “ชาร์ลี หมายความว่ายังไง?”
ชาร์ลียิ้มก่อนจะพูดว่า “พ่อครับ อย่าเข้าใจผมผิดนะ ละครคลาสสิกที่ผมกำลังพูดถึงคือฉากที่เจคทุบแอรอนต่างหาก ผมแนะนำให้พ่อหยิบโทรศัพท์ออกมาและเตรียมถ่ายวิดีโอได้เลย เมื่อพ่อโพสต์วิดีโอนี้ลงโซเชียลมีเดียจะมีคนกดไลก์มากมายเลยแหละ!”