กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 573
ในเวลานี้อัลเบิร์ตอยู่เฮเว่น สปริงส์
โดนัลด์ ชายผู้มั่งคั่งที่สุดและทรงอำนาจที่สุดของภาคใต้ได้จองกล่องเพชรในเฮเว่น สปริงส์ ขณะที่อัลเบิร์ตกำลังเตรียมสร้างความบันเทิงให้โดนัลด์ หัวหน้าของตระกูลที่มีชื่อเสียงที่สุดในโอลรัส ฮิลล์
อัลเบิร์ตรู้ว่าตระกูลเว็บบ์นั้นมั่งคั่งและมีอำนาจมากกว่าตระกูลมัวร์ ดังนั้นเขาจึงไม่กล้าละเลยคำสั่งของโดนัลด์ที่ต้องดูแลเชฟจัดเตรียมอาหารในเฮเว่น สปริงส์ เป็นการส่วนตัว
ขณะที่เขากำลังจัดเตรียมอาหาร เขาก็ได้รับโทรศัพท์จากเจค ในเวลานี้เขาถามอย่างใจร้อนว่า “ว่าไง ต้องการอะไร? พูดมาเลย! ฉันยุ่งอยู่”
ในสายตาของอัลเบิร์ต เจคไม่ได้เป็นอะไรมากไปกว่าสุนัขจรจัด เขาไม่สนใจเจคเลยแม้แต่น้อย เพราะเขายังมีสุนัขรับใช้อยู่อีกหลายตัว
เจครู้ดีว่าเขาไม่สามารถบังคับอัลเบิร์ตได้ ดังนั้นเขาจึงพูดอย่างถ่อมตนว่า “ดอน อัลเบิร์ต ตอนนี้ผมอยู่ที่กลอเรียส คลับ ผมอยากให้คุณช่วย”
อัลเบิร์ตถามทันที “เกิดอะไรขึ้น?”
เจครีบตอบทันที “ผมได้พากลุ่มคนแก่มาที่นี่เพื่อพักผ่อนในคืนนี้ แต่ห้องบนชั้นเจ็ดเต็มหมดเลย แล้วบัตรสมาชิกที่คุณช่วยหาให้ผมมาก่อนหน้านี้มันเป็นระดับซิลเวอร์ จึงขึ้นไปชั้นบนไม่ได้ ถ้ามันไม่ลำบากคุณจนเกินไป คุณช่วยจองห้องบนชั้นแปดให้ผมหน่อยได้ไหมครับ? เพราะคุณเป็นสมาชิกวีไอพีของที่นี่ และคุณมีหน้ามีตาแล้วยังเป็นที่เคารพกว่าผมมาก!”
อัลเบิร์ตตอบอย่างแผ่วเบาว่า “วันอื่นได้ไหม วันนี้ฉันมีบางอย่างต้องทำที่เฮเว่น สปริงส์ ฉันไปกลอเรียสคลับ ตอนนี้ไม่ได้ในหรอก”
ในเวลานี้ เจครีบอ้อนวอนว่า “ดอน อัลเบิร์ต ขอร้องแหละ เฮเว่น สปริงส์ อยู่ไม่ไกลจากกลอเรียสคลับ เท่าไรเลย คุณถึงที่นี่ได้ใน 5 นาที คุณช่วยมาหาผมหน่อย พ่อตาผมและเพื่อน ๆ เขาอีกกว่ายี่สิบคนกำลังรอผมอยู่ที่นี่…”
เจคอ้อนวอนอีกครั้ง “ดอน อัลเบิร์ต ได้โปรดช่วยผมแค่ครั้งเดียว ถ้าคุณไม่มา ผมก็ไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนแล้ว…”
จริง ๆ แล้ว อัลเบิร์ตไม่ได้อยากช่วยเจคเลย แต่เขาจำได้ว่าเจคเป็นเครื่องมือที่เขาจะสามารถใช้ฟอกเงินจากการพนันได้ ดังนั้นอัลเบิร์ตจึงรู้ว่าควรให้ความอบอุ่นแก่เขาบ้างในบางครั้งเพื่อที่เขาจะได้ยังคงซาบซึ้งกับอัลเบิร์ตต่อไป
ยิ่งกว่านั้นเฮเวน สปริงส์ก็อยู่ไม่ได้ไกลจากกลอเรียสคลับด้วย เขาอาจจะใช้เวลาสักสิบนาทีไปถึงที่นั่น ดังนั้นอัลเบิร์ตจึงตัดสินใจบอกเจคไปว่า “ก็ได้ เดี๋ยวฉันจะไป”
เจครู้สึกตื่นเต้นมากในเวลานี้และเขาก็โพล่งออกมาทันที “ขอบคุณ! ขอบคุณจริง ๆ ดอน อัลเบิร์ต! ผมจะรอคุณที่ล็อบบี้ชั้นหนึ่งนะครับ!”
หลังจากวางสาย เจคก็มองพนักงานต้อนรับด้วยสีหน้าหยิ่งผยองและพูดว่า “ได้ยินใช่ไหม? ดอน อัลเบิร์ตจะมาเพื่อจองห้องให้ฉัน! ระวังตัวไว้ได้เลย!”
พนักงานต้อนรับรู้สึกกังวลเล็กน้อย แต่เธอก็ตอบอย่างใจเย็นว่า “ดิฉันต้องขอโทษนะคะ แต่ทางเราต้องทำทุกอย่างตามกฎของคลับ แม้ท่านจะเชิญคุณมัวร์มาที่นี่ ยังไงดิฉันก็ยังคงต้องทำตามกฎเหมือนเดิมค่ะ เพราะมันเป็นเรื่องที่ดิฉันต้องรับผิดชอบค่ะ”
สีหน้าของเจคดูน่าเกลียดมากในขณะที่เขาพูด “นี่คิดจริง ๆ เหรอว่าเก่งมากน่ะ? คุณกำลังใช้นามของคุณมัวร์เพื่อบดขยี้ฉันงั้นเหรอ?”
พนักงานรีบตอบทันที “ดิฉันเปล่านะคะ ดิฉันไม่กล้าหรอกค่ะ ดิฉันแค่บอกเรื่องกฎกับท่านะ”
“เฮ้อ!” เจคมองเธออย่างไม่พอใจก่อนจะหันกลับมาบอกพ่อตาและเพื่อน ๆ ของเขาว่า “คุณลุงทั้งหลายครับ รอสักครู่นะครับ ผมได้เชิญ ดอน อัลเบิร์ต ผู้มีชื่อเสียงแห่งโอลรัสฮิลล์ มาช่วยเราจองห้องบนชั้นแปดแล้ว! ชั้นแปดนั้นหรูหรายิ่งกว่าชั้นเจ็ดอีกครับ!”
ผู้คนส่งเสียงเชียร์และยกย่องเขาทันที
ตาเฒ่าทั้งหลาย ต่างยกนิ้วให้เจคเพราะพวกเขาต่างตั้งตารอที่จะได้เห็นชั้นแปดของกลอเรียสคลับ!
ชาร์ลีอดไม่ได้ที่จะรู้สึกว่าสถานการณ์นี้มันน่าสนุกมาก
เจคคนนี้ คงอยากจะตายเร็วจริง ๆ สินะ!