หลังจากที่กุมคอของตัวเองหลินเฉิงก็ได้สติกลับมา แม้จะปวดหัวนิดหน่อย ซึ่งไม่รู้ว่ามาจากเสียงคำรามหรือการกระแทกกันแน่!
“รีบ…พาฉันไปหาฉางเหวินฉวนหน่อย!”
หลังจากที่งงเหมือนกับพระตาบอดหลินเฉิงก็ได้ยินเสียงของผู้หญิงที่กำลังอ่อนแรงมาจากข้างๆ จุดที่เขานอนกองอยู่ เมื่อหันไปหาต้นเสียง เขาก็พบกับหลงซงในระยะประชิด นั้นหมายความว่าเหตุการณ์ในตอนนี้เหมือนกับนางฟ้าตกสวรรค์อย่างไงอย่างงั้น เธอจับขากางเกงของหลินเฉิงและพูดด้วยเสียงที่สั่น!
“ให้ตายเถอะ!นี้มันอะไรกัน หลงซงตกมาจากฟ้านี้เอง…”
ที่แท้เขาก็ถูกผู้หญิงคนนี้หล่นใส่นี้เองแต่เมื่อคิดว่าอีกฝ่ายก็พยายามช่วยชีวิตคนเหมือนๆ กัน เธอก็หมดกังวลไป หลังจากที่กระชากขากางเกงของหลินเฉิงเบาๆ หลินเฉิงก็พูดอย่างหมดทางสู้ “ถ้าสถานกาณ์มันเป็นแบบนี้ไปหาฉางเหวินฉวนก็คงไม่ช่วยอะไรหรอก เราอยู่ท่ามกลางสนามรบ ถ้าอยากจะกลับไปที่เรือหมายเลขหนึ่ง เห็นทีก็ต้องข้ามหัวของไอเต่าบ้านั้นอย่างเดียวเลยนะ…”
“อย่าขี้ขลาดสิ!”
ได้ยินคำพูดของหลินเฉิงหลงซงก็มองมายังเขาอย่างเข้มงวด เหมือนกับเขาไปฆ่าใครมาอย่างไงอย่างงั้น เธอปีนขึ้นมาจับแขนเสื้อ และอกคำสั่งอย่างจริงจัง “เอาฉันขึ้นไป! ฉันจะไปหาเขาเองก็ได้!”
“โรคจิต….”
หลังจากที่ถูกดุโดยผู้หญิงมาดเข้มคนนี้หลินเฉิงอยากจะด่ากลับไปบ้าง แต่ก็ทำได้แค่บ่นเบาๆ กับตัวเอง
ผู้หญิงคนนี้ตกลงมาด้วยความสูงกว่า100 เมตร ถ้าไม่ใช้ผู้ใช้พลังระดับสูง คงจะม่องเท่งไปแล้ว แน่นอนว่าตอนนี้เธอได้รับบาดเจ็บ แต่เธอก็พยายามคุมสถานการณ์เบื่องหน้าอย่างสุดความสามารถ นั้นเป็นอะไรที่แสดงถึงความรับผิดชอบอย่างมาก นั้นเป็นสิ่งเดียวที่เขาไม่เข้าใจ
หลังจากที่อุ้มให้เธอลุกขึ้นมาหลินเฉิงก็อยากจะถามว่าทำไมถึงต้องไปหาฉางเหวินฉวน แต่ทันใดนั้นเสียงคำรามก็ดังขึ้นอีกครั้ง!
หลินเฉิงหันไปและสร้างกำแพงน้ำแข็งครึ่งวงกลมขึ้นมาป้องกันสามอัน
“ปั้งปั้ง ปั้ง!”
“ฉั่วะ!ฉั่วะ!ฉั่วะ!”
ตรงกับเวลาที่กำแพงครึ่งวงกลมพุดขึ้นมาเสียงคมดาบปะทะกับแพงก็ดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง กำแพงครึ่งวงกลมนั้นแข็งแกร่งกว่ากำแพงธรรมดาของเขามาก ไม่งั้นคงได้ถูกหันเป็นชิ้นๆ อย่างแน่นอน!
“พลังควบคุมน้ำแข็ง?!นายคือหลินเฉิงอย่างงั้นหรอ?”
เธอจับแขนของเขาขณะที่กำลังซ่อนอยู่หลังกำแพงน้ำแข็ง เขาไม่ชอบที่จะถูกหลงซงจับตัวนัก เขาจึงจะสั่งสอนเธอสักหน่อย แต่สถานการณ์รอบๆ ก็ไม่อำนวย สิ้นเสียงปะทะ เขาก็แน่ใจแล้วว่าตอนนี้ปลอดภัย
เห็นผู้หญิงคนนี้รู้ชื่อของเขาหลินเฉิงก็แปลกใจ “เธอรู้จักฉันหรอ?”
“ไม่…”
เธอส่ายหน้าทันที“ฉันไม่รู้จักนายมาก่อนหรอก แต่ก็เคยได้ยินชื่อ คงที่มาเข้ารวมกับกองพันหนะ น้อยลงทุกวันๆ แล้วอยู่ๆ นายก็โพล่มาพร้อมพลังที่แข็งแกร่ง ฉันไม่รู้ว่านายจะ…”
“เป็นอย่างงั้นหรอกหรอ?”
“ก็แค่…”
เห็นหลินเฉิงบ่นพึงพัมแล้วไม่พูดอะไรต่อ หลงซงก็เหมือนจะสนใจในตัวเขาขึ้นมา “ฉันคิดว่าพลังควบคุมน้ำแข็งจะเปลี่ยนน้ำให้เป็นน้ำแข็งเสียอีก? ไม่คิดว่าจะทำได้มากขนาดนี้ กำแพงพวกนี้ได้เรียกใช้บ่อยๆ หรือเปล่า?”
“เธอนี่ขี้สงสัยจังนะ ทำไมเธอถึงตำตัวเยือกเย็นขนาดนั้นหละตอนที่อยู่ข้างนอกนั้น?”
เห็นเธอสนใจในพลังของเขาขนาดนี้หลิงเฉิงก็ไม่อยากจะพูดให้มากนัก เพราะยังไงๆ เธอก็เป็นน้องสาวของฉางเหวินฉวน แม้จะไม่สนิทกันแต่เขาก็ไม่อยากเสี่ยง
“ไม่อยากจะพูดหรองั้นก็ไม่เป็นไร”
เห็นหลินเฉิงเองก็เยือกเย็นกับเธอไม่แพ้กับที่เธอทำหลงซงเองก็รู้สึกแปลกใจ แม้ว่สเธอจะไม่เกลียดการที่ต้องทำงานกับพวกผู้ชายคิดไม่ซื่อตลอดเวลา แต่ท่าทีของหลินเฉิงต่างกับคนพวกนั้นคนละโลกเลย นั้นทำให้เธอไม่สบายใจนัก
หลังจากที่รอฟังเสียงภายนอกกำแพงน้ำแข็งนี้ดาบแห่งเสียงก็ยังคงพุ่งเข้าใส่กำแพงต่อไป หลินเฉิงก็เก็บแผนของเขาไว้ และถามเธอออกไป “ทำไมต้องไปหาฉางเหวินฉวนหละ เขาจะจัดการไอตัวนี้ได้หรอ?”
“ไม่ขอตอบ!” หลงซงก็สวนกลับไปบ้างเธอพูดสามคำนั้น และปิดปากเงียบไม่พูดอะไรต่อเลย
แทนที่หลินเฉิงจะถามกลับไปเขากลับนั่งเงียบๆ รอให้เต่ายักหยุดโจมตีสักที
นั่งนิ่งๆอยู่ในห้องที่รายล้อมด้วยกำแพงน้ำแข็งนี้ หลงซงก็รู้สึกว่าเวลช่างผ่านไปช่าเหลือเกิน เพราะอากาศข้างในนี้มันเย็นกว่าปกติ ความเจ็บปวดของเธอก็เพิ่มมากขึ้นตามลำดับ ถ้ายังไม่ได้รับการรักษาเธออาจจะขยับขาไม่ได้!
“นะ…นายพอจะมียารักษาอาการบาดเจ็บบ้างไหม?”
หลงซงทันไม่ไหวและต้องขอความช่วยเหลือไปความเจ็บปวดเล็กๆ ค่อยๆ วิ่งวนไปทั่วทั้งร่างกายของเธอ สติของเธอก็เริ่มเลือนลาง เมื่อไหร่กันที่เต่ายักษ์จะหยุดอาละวาด?
เขารู้สึกถึงคำขอที่อดโรยของหลงซงหลินเฉิงไม่พูดอะไรและทำเป็นหยิบขวดยารักษาออกมาสองขวด สักพักเขาก็หยิบผ้าพันแผลมาให้ด้วย หลงซงคิดว่าถ้าเป็นแบบนี้เขาคงจะถามเรื่องของฉางเหวินฉวนกับเธออีกครั้งเธอก็อยากจะบอกกับเขาคร่าวๆ อย่างไงซะอีกฝ่ายก็ให้ยากับเธอมาแล้ว
“อย่ามองฉันแบบนั้นสิฉันแค่ไม่อยากให้ท่านผู้ช่วยของเรามาตาย ทั้งๆ ที่เธอกำลังจะได้ช่วยเหลือชีวิตอีกนับร้อย ข้างนอกนั้น”
เห็นความลังเลของแต่ละฝ่ายหลินเฉิงก็พ่นลมออกมา และหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบ พร้อมกับอธิบายคร่าวๆ
จริงๆแล้วหลินเฉิงคิดแบบนั้นหรอ?
แน่นอนว่าไม่!
ต่อให้ฉางเหวินฉวนมาตายข้างหน้าของเขาแม้แต่คิ้วของเขาก็ยังไม่กระตุกเลยด้วยซ้ำ แต่ทำไมกับผู้ฆญิงที่ระดับต่ำกว่าฉางเหวินฉวน เข้าถึงยอมช่วยหละ?
เธอรับยามาโดยที่ไม่พูดอะไรแต่ละฝ่ายก็คงอยากจะตอบแทนสิ่งที่แต่ละคนทำก่อนหน้านี้เล็กๆ น้อยๆ แม้ผู้หญิงคนนี้จะไม่ได้ตอบอะไรแต่เขาก็คาดการอะไรหลายๆ อย่างได้จากท่าทีของเธอ!
———————-SC: บทที่ 382 การเคลื่อนไหวหลินเฉิง