มีรังไหมสองอันในวังจอมเทพ หนึ่งแดง หนึ่งม่วง ทั้งคู่มีลวดลายเฉพาะบนนั้น
หลินฮวงสังเกตพวกมันสักพักเพื่อยืนยันว่าทั้งสองอยู่ในสภาพมั่นคงก่อนละสายตา
เขารู้ว่าไป่กับเถิงหรานจะไม่ออกมาจากรังไหมในเร็ววัน
หลังจัดการเรื่องของไป่และเถิงหราน เขาก็คิดเล็กน้อยและส่งจิตสำนึกเข้าตัว เขาเริ่มมองการ์ดของตัวตลก ชาร์โคล แลนเซล็อต และมอนสเตอร์ชั้นสี่ตัวอื่น จำวัตถุดิบทั้งหมดที่พวกมันต้องการ
ต่อมา เขาส่งรายชื่อวัตถุดิบเหล่านี้ให้มอนสเตอร์แต่ละตัวผ่านคลื่นเสียง
หลังเขาส่งรายชื่อออกไปหมด หลินฮวงก็พูดผ่านคลื่นเสียงอีกครั้ง
“เนื่องจากสิทธิ์ระดับพลังเทพสวรรค์เข้าถึงได้แล้ว ระดับพลังพวกเจ้าคงพอให้พวกเจ้าทำอะไรก็ได้ตามใจชอบในมหาพิภพ”
“ทั้งหมดที่พวกเจ้าจะต้องทำคือหาทางได้รับวัตถุดิบเลื่อนขั้นในอนาคตด้วยตัวเอง ถ้าพวกเจ้าหาวัตถุดิบหายากไม่เจอจริง พวกเจ้าสามารถมาหาข้าและแลกด้วยของที่มีมูลค่าเดียวกันได้”
“นอกจากนั้น พวกเจ้าจะต้องรับผิดชอบค่าใช้จ่ายประจำวันกันเองแล้ว ข้าจะไม่ให้อาหารและบริการที่พักกับพวกเจ้าอีกต่อไป แน่นอน พวกเจ้าสามารถมาหาข้าเพื่อแลกของได้ถ้าต้องการ เหนือสิ่งอื่นใด พวกเจ้าเป็นมอนสเตอร์ของข้า ข้าย่อมไม่คิดค่าธรรมเนียม.”
“เพื่อให้พวกเจ้าได้รับทรัพยากรบ่มเพาะและวัตถุดิบเพียงพอ ข้าจะปล่อยให้พวกเจ้าท่องอย่างอิสระในมหาพิภพนับจากนี้ไป แต่ทว่า อิสรภาพนี้มาพร้อมกับข้อแม้ พวกเจ้าต้องจับกลุ่มกันอย่างน้อยสองคน นอกจากนี้ เว้นแต่จะเป็นทางเลือกสุดท้าย สมาชิกของกลุ่มเดียวกันไม่สามารถแยกตัวได้”
“พวกเจ้าต้องคุยกันเองในเรื่องนี้และส่งรายชื่อกลุ่มให้ข้าภายในสามวัน นับจากนั้น พวกเข้าจะต้องย้ายไปอยู่กลุ่มตัวเอง สำหรับคนที่จับกลุ่มไม่ได้ในช่วงสามวันนี้ ข้าจะเรียกกลับเป็นการ์ด”
“นอกจากนี้ เรื่องสุดท้าย มียอดฝีมือมากมายในมหาพิภพ ดังนั้นอย่าสร้างปัญหา ถ้าพวกเจ้าเกิดตอแยยอดฝีมือกึ่งจ้าวเทวะหรือจ้าวเทวะเข้า และโดนฆ่า ข้าคงไม่สามารถคืนชีพพวกเจ้าได้”
หลินฮวงมีเหตุผลอื่นอีกที่สามารถปลดปล่อยมอนสเตอร์เขาได้โดยไม่ต้องกังวล นอกจากการยอมให้พวกมันเลื่อนระดับเป็นเทพสวรรค์กันเอง เขาสามารถคืนชีพพวกมันได้ด้วยพลังกฏเทพเขาภายในแดนเทพถ้าพวกมันโดนฆ่า
แต่ทว่า พลังกฏเทพของแดนเทพไม่สามารถคืนชีพได้ถ้าพวกมันถูกฆ่าด้วยพลังสวรรค์
“จงอย่าทำตัวโดดเด่นนัก ถ้าเจ้าคิดจะสร้างปัญหา ให้พิจารณาก่อนว่าจะรับมือได้หรือไม่”หลินฮวงพูดย้ำกับตัวตลก
ท่ามกลางมอนสเตอร์ทั้งหมด เขากังวลตัวตลกสุด
มอนสเตอร์นั้นใช้เวลาส่วนใหญ่ในการ์ด แม้จะเป็นตอนอัญเชิญ พวกมันก็ทำทุกอย่างภายใต้การตรวจสอบของหลินฮวง เขาสามารถเห็นทุกอย่างที่ตัวตลกทำได้ แต่ตอนนี้ที่ตัวตลกเป็นอิสระ หลินฮวงจึงคาดเดาได้ว่าเจ้าหมอนี่ต้องทำตัวไม่ดีแน่
มอนสเตอร์ทั้งหมดตกตะลึงตอนได้ยินเสียงของหลินฮวง
อย่างแรก พวกมันไม่คิดว่าพวกเมันจะได้เป็นอิสระ ในทางกลับกัน นายของพวกมันยังหยุดจัดหาแหล่งบ่มเพาะและเลื่อนขั้นให้พวกมันด้วย พวกมันต้องพึ่งพาตัวเองแล้ว
การได้รับแหล่งทรัพยากรเป็นเรื่องทำได้ แต่มีความยากมากในการรับเอาทรัพยากรเลื่อนขั้น
การเปลี่ยนแปลงนี้เป็นสิ่งที่พวกมันไม่คิดฝัน แต่พวกมันก็ต้องทำความคุ้นชิน
พวกมันยังตระหนักว่ายิ่งชนชั้นพวกมันสูง ความยากในการได้รับวัตถุดิบยิ่งยาก มันเป็นภาระใหญ่หลวงสำหรับนายพวกมันเช่นกัน
เมื่อจำนวนมอนสเตอร์เพิ่มขึ้น ภาระก็เพิ่มขึ้นเช่นกัน
ดังนั้น มอนสเตอร์เหล่านี้จึงเข้าใจว่าทำไมหลินฮวงถึงทำแบบนี้
ในไม่ช้าพวกมันก็เริ่มปรับตัวแลกเปลี่ยนเป็นคงาน
เหนือสิ่งอื่นใด ก่อนหน้านี้พวกมันต้องพึ่งพาใครสักคนให้ดูแล แต่ตอนนี้พวกมันต้องดูแลตัวเอง
เมื่อการคุยกับเหล่ามอนสเตอร์จบ หลินฮซงก็ได้รับคำถามจากพวกชาร์โคล และเขาก็ตอบพวกมันทีละตัว
มอนสเตอร์เริ่มจับกลุ่มกันหลังจากนั้น
ภายในสิบนาที หลินฮวงก็ได้รับรายชื่อกลุ่ม
ประมาณชั่วโมงต่อมา ส่วนใหญ่ก็จับกลุ่มกันแล้ว
ตอนนั้นเอง หลินฮวงได้รับคลื่นเสียงจากตัวตลก
“มันไม่ใช่ว่าข้าไม่เต็มใจจับกลุ่ม ข้าพยายามติดต่อไป่เป็นชั่วโมงแล้ว แต่เขาไม่สนใจข้า..”
หลินฮวงอดเลิกคิ้วไม่ได้ตอนได้ยินเสียง
“ไป่กำลังยกระดับ เขาต้องใช้เวลาอย่างน้อยเดือนเพื่อยกระดับชนชั้น เจ้าควรหาคนอื่น”
“ข้าไม่อยากจับกลุ่มกับใคร ข้าจะรอจนกว่าเขาจะออกมา”ตัวตลกยืนกราน”เขาทำเกินไปแล้ว!ข้าไม่อยากเชื่อเลยว่าเขาจะไปทำการยกระดับชนชั้นเงียบๆโดยไม่พูดอะไรกับใครสักคำ!”
“อย่ารอไป่ ความสามารถของเขาจะล้ำหน้าเจ้าหลังเขาออกมา ถ้าพวกเจ้าสองคนจับกลุ่มกัน ศัตรูที่เจ้าสู้จะไม่ทำให้เขาได้รับอะไร และเจ้าจะทำได้แค่นั่งข้างๆขณะที่เขาสู้กับคู่ต่อสู้เก่งๆ กลุ่มอย่างนั้นคงไม่ดีสำหรับเจ้าสอง”
หลังพูดแบบนั้น หลินฮวงก็เหลือบมองรายชื่อกลุ่มที่ส่งมาก่อนพูดต่อ”เข้าร่วมกลุ่มชาร์โคลกับแลนเซล็อตไป ข้าจะรู้สึกโล่งใจมากขึ้นถ้าทั้งคู่จับตาดูเจ้า”
“มันราวกับท่านมองว่าข้าจะทำเรื่องแย่ๆ”ตัวตลกรำคาญ ไม่คิดว่าตัวเองจะโดนสั่งให้ไปอยู่กลุ่มอื่น
แต่ทว่า เขาไม่สามารถปฏิเสธได้ เขาทำได้แค่ยอมรับด้วยความรู้สึกเสียใจ
อีกด้าน แลนเซล็อตกับชาร์โคลงงงวย พวกมันเลือกจับกลุ่มกันสองคนและไม่คิดว่าจะมีใครอื่นมาร่วมด้วย กลุ่มสองคนจึงกลายเป็นสาม
พวกมันคิดว่ามันคือตัวตลกที่เลือกทำแบบนี้และถามเขาผ่านคลื่นเสียงทันที
“ไม่ใช่ว่าเจ้ามักจับกลุ่มกับไป่งั้นเหรอ?ทำไมถึงเลือกเราแทนล่ะ?”
“ไป่กำลังยกระดับชนชั้นอยู่..”ตัวตลกไม่สนใจอธิบาเยพิ่ม
“งั้น เราก็เป็นตัวเลือกที่สอง?”ชาร์โคลหน้ามุ่ย
“ไม่”ตัวตลกปฏิเสธ
“งั้นทำไมเจ้าถึงเลือกเรา?”ชาร์โคลถามต่อ
“นายท่านสั่ง”ตัวตลกตอบ
“อ่อ..”ชาร์โคลไม่คาดคิดถึงคำตอบนี้
“เนื่องจากกลุ่มถูกตัดสินแล้ว ก็มาคุยกันว่าเราจะเจอกันที่ไหน”ตอนนั้น แลนเซล็อตที่ฟังอยู่พูดขึ้น”มาแบ่งปันพิกัดของเรากัน”
พวกมันทั้งสามไม่คัดค้านการจัดเตรียมของหลินฮวง
ตัวตลกเป็นคนแรกที่พูดหลังทั้งสามแบ่งปันพิกัดกัน
“พวกเจ้าอยู่มุมไหนกัน?”
“เราอยู่ชายแดนเขตดาวนักล่าปีศาจ ทำไมเจ้าถึงไปไกลนัก?!”ชาร์โคลกะพริบตาปริบๆ พิกัดของตัวตลกอยู่ใกล้เขตใจกลางของแดนเทพมาก
“ทรัพยากรใดจะไม่มีที่ใจกลาง?”ตัวตลกยิ้ม”ข้าจะบอกให้ว่าเขตใจกลางคืออะไร มันเป็นสถานที่ที่ได้รับการพัฒนาสุดในแดนเทพ มันมีทรัพยากรมากสุด เราสามารถได้รับทรัพยากรง่ายกว่าสถานที่อื่นมาก เรายังสามารถได้รับวัตถุดิบหายาก”
“นั่นเข้าท่า…”ชาร์โคลพยักหน้าเล็กน้อยขณะใช้กรงเล็บลูบคาง
ในขณะเดียวกัน แลนเซล็อตก็เงียบตามเคย…