ตอนที่ 2054 สำนักทั้งหลายตกตะลึง (2)
สีหน้าของบุรุษผู้นั้นซีดเผือดเพราะเขาไม่เคยโดนทำให้อับอายขนาดนี้มาก่อน โดยเฉพาะเมื่ออีกฝ่ายเป็นแค่ผู้คุ้มกันคนหนึ่ง! แต่ผู้คุ้มกันเป็นคนของตระกูลจวิน และยังอยู่ภายใต้ปีกของอวิ๋นลั่วเฟิง ไม่ว่าเขาจะไม่พอใจขนาดไหน เขาก็ทำได้แค่อดทน!
“ท่านไม่…”
พรึบ!
ก่อนที่บุรุษผู้นั้นจะพูดจบ ร่างเคร่งขรึมแสนอันตรายก็โผล่ออกมา ร่างกำยำของอวิ๋นอี้เป็นประกายภายใต้แสงอาทิตย์และตั้งตระหง่านอยู่หน้าประตู ดวงตาไร้ความรู้สึกคู่นั้นของเขากวาดมองทุกคนที่อยู่ที่นี่
“ใครก็ตามที่กล้ายืนอยู่ที่นี่จะถูกสังหารโดยไม่มีข้อยกเว้น!”
หลังจากจบประโยคที่ว่า ‘สังหารโดยไม่มีข้อยกเว้น’ กลิ่นอายอวิ๋นอี้ก็แผ่ออกมาแล้วเปิดเผยเจตนาฆ่าฟัน แค่เขาเหลือบตามองก็ทำให้พวกเขาหวาดกลัวจนขาดสติราวกับว่าหัวใจของพวกเขาถูกบีบรัดแน่นจนหายใจไม่ได้
“ไสหัวไป!” พูดจบฝูงชนก็ไม่กล้าชักช้าแล้วแยกย้ายกันหายไปไปราวกับฝูงนก ราวกับกลัวว่าหากพวกเขายังอยู่ต่อแม้แต่พริบตาเดียวจะถูกบุรุษน่าหวาดกลัวผู้นี้สังหาร
อวิ๋นอี้หันไปหาผู้คุ้มกันแล้วสั่งอย่างเฉยชาว่า “นายหญิงของข้ากำลังพักผ่อนและไม่อนุญาตให้ใครมารบกวนนาง ถ้ามีใครกล้ามาวุ่นวายกับนายหญิงของข้าอีกก็จงสังหารพวกเขาโดยไม่มีข้อยกเว้น!”
ผู้คุ้มกันของตระกูลจวินรู้เรื่องความแข็งแกร่งของอวิ๋นอี้และไม่คิดจะขัดคำสั่งของเขา ที่สำคัญกว่านั้นก็คือตัวเขาเองก็ไม่ชอบพวกฉวยโอกาสพวกนั้นอยู่แล้ว
ถ้าไม่ใช่เพราะกฎของตระกูลจวินห้ามให้พวกเขาทำร้ายคนอื่นล่ะก็ ก่อนหน้านี้เขาก็คงทุบตีคนพวกนั้นไปแล้ว! แต่ในเมื่อตอนนี้อวิ๋นอี้สั่งมาแล้วก็ย่อมต้องทำตาม…คิดแล้วดวงตาของผู้คุ้มกันก็เป็นประกายขึ้นมาทันที
…
ตระกูลจวิน
เหนือภูเขาหิน อวิ๋นลั่วเฟิงกำลังยืนพิงอกอวิ๋นเซียวอย่างเกียจคร้านขณะมองพระอาทิตย์
“อวิ๋นเซียว ข้าต่อสู้มาตลอดหลายปีและช่วงเวลาที่สงบสุขแบบนี้ก็ช่างหาได้ยาก” นางใช้มือลูบท้องที่นูนขึ้นเล็กน้อยของนางอย่างอ่อนโยนขณะเผยรอยยิ้ม
ช่วงเวลาที่สงบสุขช่างน้อยเหลือเกิน ไม่แน่ว่าอาจจะต้องรอนางจัดการศัตรูทั้งหมด นางถึงจะสามารถผ่อนคลายได้อย่างแท้จริง
“ข้าอยู่ที่นี่เพื่ออยู่เคียงข้างท่าน” ไม่ว่าจะสู้หรือต้องโดดเดี่ยว ข้าก็จะอยู่เคียงท่านไม่แยกจาก!
อวิ๋นลั่วเฟิงเลิกคิ้วขณะที่ยิ้มบางแล้วพูดว่า “แล้วยังมีบุตรของพวกเราอีก…”
อวิ๋นเซียวขมวดคิ้ว “แค่มีข้าอยู่ข้างท่านก็พอแล้ว”
เขาไม่อยากให้บุตรชายมาคอยรบกวนช่วงเวลาของพวกเขาหลังจากเกิดมาแล้ว
“แล้วลูกเล่า”
“ในอนาคตพวกเรามีบุตรสาวอีกคนไว้อยู่เป็นเพื่อนเขาก็ได้ ไม่อย่างนั้นก็ให้เขาหาภรรยาของตัวเอง…”
ถึงอย่างไรแค่เขาไม่ว่ารบกวนเฟิงเอ๋อร์ของข้าก็พอ
คิ้วของอวิ๋นลั่วเฟิงกระตุก ถ้าบุตรชายที่ยังไม่เกิดของนางรู้เรื่องนี้ล่ะก็ เขาต้องบ่นอุบแน่…เพราะบิดาไม่ชอบเขาตั้งแต่ก่อนที่จะเกิดแล้ว!
แน่นอนว่าอวิ๋นเซียวไม่ได้ไม่ชอบเด็กคนนี้ แต่ในอนาคตตอนที่บุตรของพวกเขาโตขึ้น เขาก็ต้องมีชีวิตของตัวเองแน่นอนอยู่แล้ว! เมื่อถึงตอนนั้น เขาก็หวังแค่ว่าจะได้อยู่กับภรรยาโดยไม่มีบุตรทั้งหลายของพวกเขามาก่อกวน…
“นายหญิง” ตอนนั้นเองเสียงตื่นเต้นของหั่วหั่วก็ดังขึ้นภายในจิตของนาง “นายหญิง นายหญิง ต้นเขฬะมังกรออกผลแล้วเจ้าค่ะ!”
ต้นเขฬะมังกรเป็นของขวัญแสดงความยินดีที่เฉินอวี้ชิงให้มาก่อนหน้านี้ ต้นไม้ต้นนี้มีเอกลักษณ์มากและต้องใช้ปัสสาวะของมังกรในการเติบโต ด้วยความทุ่มเทของเสี่ยวฉงในที่สุดต้นไม้ก็ออกผล
ตอนที่ 2055 สำนักทั้งหลายตกตะลึง (3)
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ความแปลกใจที่น่ายินดีก็ปรากฏบนใบหน้าของนาง
เมื่อสังเกตเห็นสีหน้าของนาง เขาก็ถาม “เกิดอะไรขึ้น”
“ในที่สุดต้นเขฬะมังกรก็ออกผลแล้ว อวิ๋นเซียว พวกเราเข้าไปในโลกคัมภีร์เซียนโอสถกันเถอะ!”
ภายในโลกคัมภีร์เซียนโอสถ นอกจากศพของหงหลวนแล้วมีเพียงหั่วหั่วกับเสี่ยวฉงเท่านั้นที่กำลังยืนดูอยู่ข้างหนึ่ง ฉาฉาอยู่นิ่งไม่ได้จึงออกไปเที่ยวเล่นข้างนอกกับเสี่ยวซู่ เผ่าหนูเองก็ไม่ได้อยู่ในโลกคัมภีร์เซียนโอสถ ส่วนเสี่ยวโม่ก็ออกไปเที่ยวกับหลินรั่วไป๋สองคนแล้วโยนงานเฝ้าดูต้นเขฬะมังกรให้หั่วหั่วโดยที่ตัวเองไปเที่ยวเล่น
ทันทีที่อวิ๋นลั่วเฟิงก็เข้าไปในโลกคัมภีร์ นางก็เห็นต้นไม้สูงลิ่วขนาดใหญ่ เหนือต้นไม้มีผลไม้สีแดงชาดที่ดูอวบอิ่ม อ่อนนุ่มและน่ารับประทาน
“นายหญิง” ปี้เซียวปรากฏตัวด้านหลังอวิ๋นลั่วเฟิงด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยความหวัง ขณะที่มองต้นเขฬะมังกร “ข้าขอผลเขฬะมังกรสักลูกได้หรือไม่เจ้าคะ ถ้าข้าได้กินผลไม้นี้ ไม่แน่ข้าอาจจะสามารถเปลี่ยนไปอยู่ในร่างมนุษย์เหมือนกับเสี่ยวซู่ก็ได้”
อวิ๋นลั่วเฟิงมองปี้เซียวแล้วพยักหน้า จากนั้นนางก็เด็ดผลไม้ออกมาหนึ่งผลแล้วโยนให้ปี้เซียว
“กินผลไม้นี้ จากนั้นบอกข้าว่าผลเป็นอย่างไร” ปี้เซียวดูตื่นเต้นดีใจ ดวงตาของนางก็เต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ นางก็แค่ลองขอดูแต่ไม่คิดเลยว่าอวิ๋นลั่วเฟิงจะให้นางผลหนึ่งจริงๆ
นี่เป็นของล้ำค่าที่ทุกคนแย่งชิงกันมาหลายพันปี!
ปี้เซียวรีบกินผลไม้ทันที หลังจากนั้นพายุแห่งการเติบโตก็ปรากฏบนตัวนาง
ในฐานะต้นไม้แห่งชีวิต นางทำได้แค่ออกผลไม้แห่งชีวิตให้คนอื่นได้กิน ยิ่งไปกว่านั้นความแข็งแกร่งของนางก็ไร้เทียมทานเมื่ออยู่ภายในต้นไม้แห่งชีวิต แต่ว่าเรื่องนี้ก็ไม่ได้มีประโยชน์มากนัก ที่โลกข้างนอก ปี้เซียวไร้พลังและไม่สามารถสร้างความเสียหายที่รุนแรงได้ นางนับได้ว่าเป็นคนที่อ่อนแอที่สุดในบรรดาผู้ติดตามของอวิ๋นลั่วเฟิงแล้ว
แต่หลังจากที่กินผลเขฬะมังกรเข้าไป ความแข็งแกร่งของนางก็เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วแล้วจึงหยุดเมื่อถึงขึ้นเซียนอาวุโส
อวิ๋นลั่วเฟิงชะงัก ผลมังกรผลเดียวทำได้ขนาดนี้เชียวหรือ ถึงกับทำให้ปี้เซียวผ่านด่านขั้นเซียนอาวุโสทันทีงั้นหรือ
“นายหญิง ข้าคิดว่าข้ารู้ผลลัพธ์ทั่วไปของการใช้ผลเขฬะมังกรแล้วว่าเป็นอย่างไร” ดวงตาของปี้เซียวเต็มไปด้วยความยินดีและแน่วแน่หลังจากที่ผ่านไปนาน นางมองอวิ๋นลั่วเฟิงแล้วพูดว่า “การใช้ผลไม้นี้จะช่วยปลดปล่อยขีดจำกัดของมนุษย์ แต่ว่าหลังจากนั้น พวกเขาจะไม่สามารถฝึกพลังฌานได้อีกตลอดชีวิต”
พูดอีกอย่างก็คือหลังจากที่กินผลไม้นี้เข้าไป ปี้เซียวหลังจากที่กลายเป็นเซียนอาวุโสแล้วก็จะไม่สามารถผ่านด่านไปได้มากกว่านี้อีกตลอดชีวิต ถึงอย่างนั้นผลของผลเขฬะมังกรก็ยังทรงพลังมากอยู่ดี!
ผลเขฬะมังกรสามารถปลดปล่อยศักยภาพสูงสุดของคนคนหนึ่งออกมา ซึ่งนั่นก็หมายความว่าทั้งชีวิตของปี้เซียวนางผ่านด่านได้แค่ขั้นเซียนอาวุโส ต่อให้ไม่ได้กินผลเขฬะมังกร นางก็ไปถึงได้แค่เซียนอาวุโสอยู่ดี! ดังนั้นผลไม้นี้จึงไม่ได้ข้อเสียอะไรนัก มันมีแต่ข้อดี!
“อ้อ จริงสิ” นางเหมือนว่ากำลังคิดบางอย่างแล้วพูดออกมา “ผลไม้นี้มีข้อจำกัดอยู่ ไม่ว่าท่านจะมีศักยภาพแค่ไหน อย่างมากที่สุดท่านก็สามารถเป็นได้เพียงเซียนจักรพรรดิเท่านั้น เป็นไปไม่ได้เลยที่จะใช้ผลไม้นี้เพื่อผ่านด่านถึงขั้นเซียนที่แท้จริง”
ตอนแรกอวิ๋นลั่วเฟิงตั้งใจจะให้อวิ๋นเซียวกินผลไม้นี้ ด้วยพรสวรรค์ของอวิ๋นเซียวแล้ว การเป็นเซียนที่แท้จริงเป็นสิ่งที่ต้องเกิดขึ้นอย่างแน่นอน แต่คำพูดของปี้เซียวคล้ายกับมีน้ำเย็นสาดลงมาบนตัวนางจนทำให้นางใจเย็นลง
“หั่วหั่ว เจ้าลองคิดดูว่าเจ้าอยากกินผลไม้นี้หรือไม่”