บทที่ 176 เสียใจนะ…ข้าไม่เห็นด้วย ! (ปลาย)
ไม่แน่ชัดว่าเวลาผ่านไปนานเท่าใด พลันเยี่ยฉวนลืมตาขึ้นทันที ขณะนั้นจุดที่เขาอยู่เป็นทุ่งหญ้า ล้อมรอบด้วยภูเขาสูงชัน เหนือศีรษะเป็นท้องฟ้าใสกระจ่าง กลุ่มเมฆสีขาวลอยเกลื่อน
ที่นี่หรือ สถานที่แห่งความลับ ?
อันที่จริง แทบจะหาความแตกต่างกันมิได้เลยระหว่างสถานที่แห่งความลับกับโลกภายนอก ถึงอย่างไรเขาก็ยังอยู่บนโลกใบเดิม ไม่ว่าจะเป็นภายในหรือภายนอกของสถานที่แห่งความลับก็ตาม เพียงแต่สถานที่แห่งความลับเป็นที่ที่แยกออกจากโลกภายนอกโดยบางคนและด้วยวิธีการบางอย่าง !
ตอนนั้นเอง เยี่ยฉวนเพิ่งสังเกตว่าไม่มีพวกจี้อันซื่อและคนอื่น ๆ! “พวกเราถูกสุ่มสถานที่ไปอย่างนั้นหรือ ?” หัวคิ้วขมวดมุ่นจนปรากฏร่องลึก
อย่างไรก็ตาม เยี่ยฉวนไม่นิ่งคิดอยู่นาน เขาจึงออกเดินไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว ไม่เพียงเร่งตามหาน้องเยี่ยหลิง แต่ต้องการตามไปสมทบกับพวกจี้อันซื่อและคนอื่นด้วย
เขาออกเดินไปได้เพียงครู่เดียว ร่างบุรุษคนหนึ่งพลันปรากฏขึ้นไม่ใกล้ไม่ไกล ชายผู้นั้นถือทวนยาวสีดำ เขาเหลือบมองเยี่ยฉวนตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า ทำท่าเอ่ยวาจาทว่าในเสี้ยววินาทีนั้น เยี่ยฉวนพลันพรวดเข้ามาประชิดอยู่เบื้องหน้าในพริบตา
ชายหนุ่มเคลื่อนไหวรวดเร็วด้วยระยะห่างเพียงไม่ถึงจั้ง ชั่วพริบตาเดียวเขาก็เข้ามาประจันหน้าแทบประชิดตัวคนถือทวนยาวเสียแล้ว
เมื่อเห็นสถานการณ์ที่เกิดขึ้น ชายถือทวนจ้องเขม็งจอประสาทตาหดเกร็งเหลือเล็กเพียงปลายเข็ม ก่อนจะดันตัวโผนขึ้นสู่อากาศ พลางยกทวนฟาดจากบนลงล่างเต็มแรง !
สุดยอดผนึกยุทธ์ ! ไม่เพียงลำทวนที่ฟาดกระหน่ำสุดแรงเท่านั้น ที่ส่วนปลายทวนยังปรากฏเปลวเพลิงร้อนแรงดุจไฟกัลป์พวยพุ่งออกในคราเดียว พลังแห่งเปลวเพลิงพุ่งเข้าหาร่างเยี่ยฉวน !
อย่างไรก็ตามชั่วขณะหนึ่งเสียงทะยานของกระบี่ดังก้อง เมื่อบังเกิดเสียงกระบี่ เปลวเพลิงโชติช่วงพลันแตกระเบิดกระจายไป
ทันใดนั้น เยี่ยฉวนทะยานลงทางเบื้องหลังชายถือทวน ทิ้งระยะห่างออกไปนับได้หลายจั้ง !
คนทางเบื้องหลังของเยี่ยฉวน ชายถือทวนนัยน์ตาจ้องเขม็งไปที่ไกลทว่าไร้จุดหมาย ทั้งเป็นประกายวาววาม “ข้าน่าจะเป็นฝ่ายชิงลงมือ…”
หลังจากนั้น ศีรษะของเขาเอียงวูบก่อนที่จะร่วงหล่นลงในทิศตรงข้ามกับลำตัว โลหิตหลั่งทะลักออกจากบาดแผลไม่ขาดสาย !
ขณะเดียวกัน เยี่ยฉวนก้มลงมองแขนของตนเอง ที่ฝ่ามือปรากฏโลหิตแดงฉาน ไม่เพียงฝ่ามือทว่าแขนยังบิดเบี้ยวจนผิดรูปผิดร่าง
ความคิดผุดขึ้นภายจิตใจ ถ้าเขาไม่ตัดสินใจออกปะทะจู่โจมก่อน คนที่ตายคงจะเป็นตนเองเป็นแน่ ถึงแม้ว่าจะไม่ถึงตาย ทั้งคู่ก็อาจจะได้รับบาดเจ็บสาหัส !
เพราะเหตุว่าชายถือทวนใช้ เคล็ดวิชาเพลงทวนในการออกปะทะครั้งนี้ ไม่เพียงเท่านั้นเขายังได้ทุ่มเทพลังแห่งทักษะยุทธ์ขั้นปฐพีระดับกลาง เพื่อนำออกต้านทานอย่างสุดกำลังอีกด้วย !
เยี่ยฉวนซึ่งฉกฉวยความได้เปรียบโดยการชิงลงมือก่อน ดังนั้นจึงได้โอกาสสังหารคู่ต่อสู้ชายถือทวนยาวเสียก่อนที่อีกฝ่ายจะสามารถตั้งตัวต้านรับได้ทัน
หากชายถือทวนมีโอกาสใช้พลังอย่างเต็มที่แล้ว เขาก็คงเป็นฝ่ายถูกฆ่าหรือไม่ก็พิกลพิการไปแล้ว นอกเสียจากจะใช้พลังแห่งปฐพีเข้าป้องกัน !
“ต่อไปจะประมาทไม่ได้ !” เยี่ยฉวนดึงสติกลับมา พลางล้วงหยิบขวดหยกสีขาวและเทยาตันเถียนที่บรรจุในขวดลงบนฝ่ามือ
โอสถเทพประสาน !
ยาพวกนี้มีราคาสูงถึงเม็ดละหลายแสนเหรียญทอง… ถ้าไม่จำเป็น ตนเองก็ไม่อยากนำออกมาใช้ แต่ครั้งนี้จำเป็นต้องคืนสภาวะปกติให้แก่ร่างกายโดยเร็ว !
เพราะว่านี่… เป็นเพียงจุดเริ่มต้นเท่านั้น !
เยี่ยฉวนเดินตรงไปยังร่างไร้วิญญาณของคนถือทวน เขาก้มลงหยิบทวนสีดำ ซึ่งแน่นอนว่าไม่ใช่อาวุธธรรมดา
ทว่าเป็นถึงสุดยอดศาสตราวุธจิตวิญญาณ !
จากนั้นจึงรีบเก็บศาสตราวุธชิ้นนั้นเข้าไว้ในชั้นที่หนึ่งของหอคอยแห่งเรือนจำ ก่อนจะเก็บถุงใส่เงินซึ่งเหน็บอยู่ที่เอวและโยนกลับไว้ในชั้นที่หนึ่งเช่นกัน แล้วจึงหันหลังเดินไปตามทางเบื้องหน้าต่อไป
ครานี้เขารีบเดินให้เร็วขึ้น ใช้ความเร็วเต็มพิกัด !
พักใหญ่ต่อมาเขาจึงเดินมาถึงสถานที่แห่งหนึ่งที่ปรากฏมีแม่น้ำขวางกั้น ทว่าแม่น้ำนี้ไม่กว้างมาก ราวสามจั้งเศษเห็นจะได้ !
ชายหนุ่มเพ่งสายตามองลงไปในแม่น้ำ จากนั้นจึงเดินลงไปที่ตลิ่ง ทันใดนั้น เขาดึงกระบี่ออกจากฝักและฟาดฉับลงไปกลางน้ำเบื้องหน้าอย่างรุนแรง
เขาฟันกระบี่โดยไม่ต้องมีเสียงเตือนอย่างใด !
ขณะที่กระบี่ของเยี่ยฉวนฟาดลงมา พลันน้ำในแม่น้ำเบื้องหน้าพุ่งทะยานขึ้นเป็นสายจากผิวน้ำ ทันทีทันใด ร่างหนึ่งลอยละลิ่วตกลงมาจากห้วงน้ำ !
ฉับพลัน ร่างที่ตกลงมาที่ริมตลิ่ง กระถดถอยห่างออกอย่างรวดเร็วในทิศทางตรงกันข้ามกับเยี่ยฉวน !
ชายในชุดสีดำ มือทั้งสองข้างซุกไว้ในแขนเสื้อ เขามองเขม็งที่เยี่ยฉวน “เจ้ารู้ได้อย่างไรว่าข้าอยู่ในแม่น้ำ ?”
เยี่ยฉวนจ้องตอบตาไม่กระพริบ “รู้จักไหมเดาน่ะ ?” สมัยก่อน เขาเคยปะทะกับคู่ต่อสู้บนภูเขามานับครั้งไม่ถ้วน จนรู้ว่าที่ไหนดีที่สุดในการซุ่มโจมตี และที่ไหนเหมาะแก่การแฝงกายจู่โจม !
เมื่อย่างก้าวเข้ามาในสถานที่แห่งความลับ เขารู้ดีว่าตนมาในฐานะเหยื่อ คนที่ปรารถนาจะเอาชีวิตของเขาย่อมรู้ดีว่าเขาอยู่ตรงไหน ฉะนั้นชายหนุ่มจึงต้องะมัดระวังตัวทุกฝีก้าว !
ด้วยว่าหากเผลอประมาทเพียงนิดเดียว ก็จะเป็นฝ่ายถูกสังหารเสียเอง !
เหตุการณ์ก่อนหน้าเป็นเครื่องยืนยันว่าเขาทำถูกแล้วที่ระมัดระวังตัวไว้ก่อน
คนที่ยืนตรงข้ามเผยอปากเหมือนจะพูด ทันใดนั้นกระบี่ในมือของเยี่ยฉวนสะบัดออกจากอุ้งมือ !
อีกฝ่ายเมื่อเห็นว่าอะไรเป็นอะไร เขาเปลี่ยนสีหน้าฉับพลัน พร้อมกับผลักฝ่ามือทั้งสองออกไปข้างหน้าและตีเข้าหากันอย่างรุนแรง
ฉัวะ !
กรงเล็บทองคำฉวยตะปบกระบี่หลิงซิ่วของเยี่ยฉวนไว้แน่น !
อย่างไรก็ตาม ครู่ต่อมากรงเล็บคู่นั้นค่อยปริแยกแตกออกจากกัน ด้วยเหตุว่ากระบี่หลิงซิ่วเป็นหนึ่งในกระบี่ประกายแสงระดับกลาง แต่กรงเล็บทองคำเป็นเพียงสุดยอดศาสตราวุธ !
ขณะนั้นกระบี่หลิงซิ่วสั่นสะท้านรุนแรง และกรงเล็บในมือของชายผู้นั้นระเบิดออกจากการจับกุมกระบี่ไว้ทันที แรงระเบิดส่งให้สีหน้าของคนเผือดวูบ ขณะเดียวกันเท้าทั้งสองพลันกระถดถอยห่าง !
ยามนี้กระบี่หลิงซิ่วแทนที่จะออกไล่ตามคนที่กำลังถอยหนี กลับเหินย้อนไปทางแม่น้ำและฟาดคมกระบี่ตัดลงกลางแม่น้ำเบื้องหน้าเยี่ยฉวนอย่างแรง
เปรี้ยง !
แม่น้ำระเบิดดังสนั่น และต่อมาเสียงกรีดร้องโหยหวนดังก้องขึ้นมาจากก้นแม่น้ำนั้น เพียวครู่เดียวน้ำในแม่น้ำค่อยเปลี่ยนสีแดงฉานดั่งโลหิต !
ชายในชุดดำมองจากในระยะห่าง นัยน์ตาเบิกกว้างด้วยความตกตะลึงต่อภาพที่ปรากฏ “จะ… เจ้ารู้ได้อย่างไร…”
เยี่ยฉวนแววตาเย็นชามองคนตรงหน้า “คนอ่อนด้อยเช่นเจ้า ถ้าไม่มีผู้ช่วย มีหรือจะกล้ามาสู้กับข้า ?”
“ยอดคนอะไรเช่นนี้ !” ชายในชุดดำจ้องเขม็งเยี่ยฉวนแน่วนิ่ง แววตาแฝงความหวาดกลัว ความเย็นวาบเข้าจับขั้วหัวใจ เพราะชายหนุ่มเยี่ยฉวนที่ยืนอยู่เบื้องหน้าของเขา ทั้งพลังกล้าแกร่งทั้งปัญญาเฉียบแหลมน่าอัศจรรย์ !
ริมฝีปากเผยอปล่อยเสียงพูดแหบแห้ง “ข้าขอยุติ !”
วินาทีนั้น ร่างของเยี่ยฉวนวูบเข้ามาตรงหน้าคนพูด พลันกระบี่ในมือตวัดปาด…
ฉัวะ !
ศีรษะชายในชุดดำหลุดกระเด็นในทันใด !
หลังจากนั้น เยี่ยฉวนใช้นิ้วมือปาดหยาดโลหิตออกจากคมกระบี่หลิงซิ่ว “เสียใจนะ แต่ข้าไม่เห็นด้วย !”
ทันใดนั้นเอง มีเสียงฝีเท้าดังขึ้นทางด้านหลัง ขณะเดียวกันน้ำในแม่น้ำบังเกิดฟองเดือดปุดและทวีความรุนแรงขึ้นทุกขณะ ไม่แต่เพียงเท่านั้น ด้วยแม้แต่พื้นดินที่ใต้ฝ่าเท้ายังเกิดอาการสั่นไหวโยกคลอน !
พลังมโนศิลป์ !
พลังมหาศาลแห่งมโนศิลป์ที่เข้าครอบงำเยี่ยฉวนในฉับพลันนั้น !
เยี่ยฉวนแบมือออกตรงหน้า และกระบี่หลิงซิ่วทะยานลงสงบนิ่งอยู่บนฝ่ามือ สายตาของชายหนุ่มจ้องจับที่กระบี่ในมือก่อนพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล “ไม่ว่าคนที่อยู่ด้านหลังของข้าจะเป็นใคร จงกำจัดมันด้วยหนึ่งกระบี่ เข้าใจหรือไม่ ?”
ท่ามกลางบรรยากาศเงียบสงบ
ชิ้งงงงงงง !
เสียงแห่งกระบี่สะท้านสะเทือนผืนฟ้า…