ตอนที่ 270 : ผ่านฉันไปตลอดทาง!!
หลังจากเหตุการณ์นี้เจียงเฉินก็ตัดสินใจไปที่ธนาคารและทําการเพิ่มวงเงินการโอนจากปัจจุบันที่โอนได้แค่วันละ 200,000 หยวนทันที…
“หืม? ตรงนี้มีอยู่หนึ่งสาขาพอดีเลย!”
เจียงเฉินที่กําลังขี่จักรยานก็บังเอิญเห็นธนาคารตั้งอยู่ไม่ไกลจากเขา
ในเวลานี้เองเขานั้นก็เดินเข้าไปในธนาคารในชุดเครื่องแบบของหมถวนและเหงื่อที่ไหลออกมาเต็มตัว
หิวน้ํา!
เจียงเฉินไปรับน้ําดื่ม
พนักงานธนาคารมองมาที่เขา
ใบหน้าของทุกคนเปลี่ยนเป็นสีดําและเต็มไปด้วยความเหยียดหยาม
ก่อนหน้านี้ เนื่องจากธนาคารนั้นมีการให้บริการฟรีมากมาย เช่นเครื่องปรับอากาศและน้ําดื่มฟรี จึงทําให้มีคนส่งอาหารและคนส่งพัสดุจํานวนมากแวะเข้ามาพักผ่อนคลายความเหนื่อล้าในธนาคาร
ดื่มน้ํา เป่าแอร์เย็นๆ หาที่สบายๆนั่งสักพัก
ซึ่งตอนแรกมันก็มาได้มีปัญหาอะไรแต่พอผ่านไปนานเข้าธนาคารนั้นก็เริ่มรู้สึกไม่พอใจมาก
เพราะท้ายที่สุดแล้วพวกเขานั้นต้องการทําเงิน
และสภาพแวดล้อมที่ยอดเยี่ยมของธนาคารนั้น ก็มีไว้เพื่อผู้ที่เข้ามาใช้บริการเป็นหลัก
ลูกค้านั้นเข้ามานั่งรอเต็มไปหมด แต่ถ้าล็อบบี้ของธนาคารนั้นเต็มไปด้วยคนส่งอาหารและคนส่งของจนทําให้ผู้ที่เข้ามาใช้บริการไม่พอใจพวกเขาจะทํายังไง?
ก่อนหน้านี้ก็มีเรื่องที่คุณลุงคุณป้าในเมืองหลวง ทะเลาะกันเพราะพวกเขานั้นทนไม่ไหวกับการคนส่งอาหารและคนส่งพัสดุพากันเข้ามาพักผ่อนในธนาคาร
ทันทีที่เจียงเฉินเดินเข้ามา ผู้คนในธนาคารนั้นก็พากันเชื่อไปแล้วว่าเขานั้นมาที่นี่เพื่อ พักผ่อน
ทันใดนั้น ผู้จัดการล็อบบี้ธนาคารก็เดินเข้ามา และทักทายอย่างสุภาพแค่บรรยากาศรอบตัวเขานั้นพร้อมที่จะปฏิเสธคนออกไปไกลนับพันลี้ “คุณมาทําธุระอะไรหรอครับ?”
เจียงเฉินหยิบบัตรธนาคารออกมา
ผู้จัดการล็อบบี้พูดไม่ออก
เขาไม่มีทางเลือกอื่น
เขานั้นมาเพื่อทําธุระจริงๆ แม้ว่าจะเป็นเรื่องเล็กน้อยๆมูลค่าแค่ 100 หยวนแต่เขาก็ไม่สามารถขับไล่ออกไปได้
แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังไม่ค่อยจะพอใจ
เขานําเลขบัตรไปตรวจสอบทันที
พนักงานชายหนึ่งหญิงหนึ่งก็มองดู “พี่ไห่ ตอนนี้ธนาคารของเรานั้นกําลังจะกลาย เป็นจุดแวะพักฟรีไปแล้วนะ พวกคนส่งอาหารส่งพัสดุพากันเข้ามาพักเป็นว่าเล่นแล้ว!”
พนักงานสาวในเครื่องแบบก็พูดออกมาอย่างไม่พอใจ
“ฮึ่ม!”
พนักงานบัญชีชายที่ถูกเรียกว่าพี่ไห่นั้นดู อาวุโสกว่าเล็กน้อย ก็แค่นเสียงออกมาอย่างเย็นชา
พวกเขาทั้งหมดต่างก็เป็นคนในเมืองหลวงพวกเขานั้นมักจะมองตัวเองสูงอยู่ตลอด และพวกเขานั้นมักจะดูถูกคนที่ตัวเล็กกว่าอย่างคนส่งอาหาร และส่งพัสดุที่พวกเขานั้นคิดว่าอีกฝ่ายนั้นต่ําต้อยกว่าตัวเอง
“รอดูได้เลย”
เพื่อโอ้อวดต่อหน้าเพื่อนร่วมงานคนสวย พี่ไม่ก็เตรียมตัวที่จะแสดงออกมา “ฉันจะบีบให้เขาออกไป! ดูสิว่าเขานั้นจะหน้าด้านได้มากแค่ไหน?!”
“จะไม่มีปัญหาอะไรตามมาใช่ไหม?”
พนักงานสาวยังคงกังวล “ในนี้มีกล้องวงจรปิดอยู่นะ พี่ไห่ อย่าได้วู่วามเชียว”
“สบายใจได้”
พี่ไห่หัวเราะออกมา “ฉันโตมากพอแล้ว ฉันรู้ดีว่าอันไหนทําได้ อันไหนทําไม่ได้ พูดอะไรได้ พูดอะไรไม่ได้ ฉันรู้ดีหมด! มั่นใจได้เลยว่าฉันไม่มีช่องโหว่ให้ปัญหาตามมาแน่นอน”
“ครั้งก่อนก็มีคนส่งอาหารผ่านเข้ามา แต่ฉันก็เล่นงานมันจนหน้าแดงก่ําด้วยความอับอายก่อนจะหนีออกไป!”
พี่ไห่ยืนขึ้นด้วยความเย้ยหยัน “คนแบบนี้ต้องถูกตบหน้าเสียหน่อย! ให้พวกเขาว่าที่เมืองหลวงแห่งนี้ไม่ใช่ที่สําหรับหมาแมวแบบพวกเขาจะอยู่ได้!”
“งั้นก็แล้วแต่พี่ไห่เลย”
พนักงานสาวยิ้มออกมา
พี่ไห่ก็ยิ้มตาม
ตัดกลับมาฝั่งเจียงเฉิน
เดิมที่คนที่จะต้องมาให้บริการเจียงเฉินนั้นควรจะเป็นพนักงานสาว แต่พี่ไห่นั้นพาเจียงเฉินไปที่เคาน์เตอร์ของเขาแทน
พี่ไม่ได้ตัดสินใจแล้วว่าเขานั้นจะจัดการกับเจียงเฉิน
เขานั้นอยู่ที่นี่มาพักหนึ่งแล้วดังนั้นเขาจึงรู้กฏของธนาคารดี
กฎของธนาคารคือต้องต้อนรับผู้เข้าใช้บริการทุกคน แต่ทัศนคติในการให้บริการนั้นแล้วแต่จะตัดสินใจ!
เจียงเฉินนั่งลง
เขามองไปที่เจียงเฉินและพูดออกมาอย่างเย็นชา “สวัสดี! คุณต้องการทําธุรกรรมอะไรครับ?”
ภาษาของพี่ไห่นั้นเป็นไปตามมาตรฐาน แต่น้ําเสียงของเขานั้นเต็มไปด้วยความเย็นชาและเสียดสี
เจียงเฉินขมวดคิ้ว
อย่างไรก็ตาม เขานั้นก็ไม่ได้อยากจะมีเรื่องขัดแย้งกับใคร โดยเฉพาะพนักงานที่มีรายได้ไม่ถึง 100,000 หยวนต่อปีด้วยซ้ํา! เขาพูดออกมา “ผมต้องการเพิ่มขีดจํากัดการโอนเงินน่ะ ไม่งั้นผมคงจะจัดการเรื่องต่างๆได้ไม่ค่อยสะดวก”
พี่ไห่และพนักงานสาวตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง
สับสน
เพราะสุดท้ายแล้ว การขอเพิ่มวงเงินการโอนนั้นเป็นเรื่องที่ค่อนข้างหาได้ยาก
สําหรับบัญชีธนาคารทั่วไปนั้นมีข้อกําหนดสําหรับการทําธุรกรรมทางออนไลน์อยู่ซึ่งจะมีการกําหนดขัดจํากัดการทําธุรกรรมต่อวันเอาไว้ ตัวอย่างเช่นธนาคารก่อสร้างนั้นจะมีวงเงินอยู่ที่ 2 แสนหยวนต่อวันจนไปถึง 1 ล้านต่อวัน
ซึ่งเท่านี้มันก็เพียงพอสําหรับประชาชนทั่วไปแล้ว แต่อย่างไรก็ตามมันเป็นเรื่องยากมากที่จะมีคนขอขึ้นวงเงินเป็น 1 ล้านต่อวัน!
แล้วคนส่งอาหารธรรมดาๆคนนี้กลับต้องการขยายวงเงินโอนต่อวันจริงๆหรอ?
แค่โอ้อวดมากกว่ามั้ง?! เขามองไปที่ชุดหมีถวนของเจียงเฉินและมองไปที่อาหารที่เจียงเฉินวางเอาไว้บนเคาน์เตอร์
รอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความดูถูกเหยียดหยามก็ปรากฏขึ้นมาบนมุมปากของเขา
เห็นได้ชัดว่าอีกฝ่ายต้องการมาใช้เครื่องปรับอากาศ ดื่มน้ําและใช้ไวไฟของธนาคารแบบฟรีๆ!
แต่คงกลัวว่าจะถูกรปภ.ของธนาคารไล่ออกไป ก็เลยหาข้ออ้างทําธุรกรรมที่นี่?
เพิ่มวงเงินการโอน?
หึหึ!
“แล้วคุณต้องการวงเงินที่เท่าไหร่ล่ะครับ?”
พี่ไห่ยิ้ม แต่พูดออกมาดูมีน้ําใจ
เขาเตรียมดูการแสดงของเจียงเฉินอย่างเงียบๆ แล้วก็ใช้คําพูดบีบให้เจียงเฉินออกไป!
เจียงเฉินมองไปที่อีกฝ่าย
จะทําบ้าอะไรอีกล่ะเนี่ย?
หึหึ
เจียงเฉินพูดออกมา “หนึ่งร้อยล้าน!”
“พรูด”
พี่ไห่กับพนักงานสาวเดินชนกันทันที!
ตกตะลึง
ประณามมัน!
เจ้าเด็กส่งอาหารนี่ต้องการเพิ่มวงเงินการโอนของเขาเป็นหนึ่งร้อยล้าน?!
เกิดบ้าอะไรขึ้น?!
แม้ว่าเจียงเฉินนั้นจะไม่ได้พูดเสียงดัง แต่เพียงคําสามคําที่ว่าหนึ่งร้อยล้านนั้นก็ทําให้อุณหภูมิในห้องสูงขึ้นมาถึงสามองศาทันที!
ทุกคนพากันสูดหายใจเข้าลึกๆ!
พี่ไห่หลงพยายามสงบสติตัวเองลงก่อนที่มุมปากของเขาจะเต็มไปด้วยความเยาะเย้ยและพูดออกมาในใจว่า!
“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า
“วันนี้ชั่งบังเอิญจริงๆที่ฉันได้มาเจอกับผู้เชี่ยวชาญด้านการเสแสร้ง!”
“รู้ไหมว่าคนแบบนายที่เก่งที่สุดที่ฉันเคยเห็น ยังแค่เอาบัตรธนาคารมาถอนเงิน หยวน เท่านั้น จากนั้นมันก็โดนสายตาเหยียดหยามของฉันจนต้องกลิ้งหนีออกไป!”
“แต่วันนี้! การอวดดีของนายมันเยี่ยมมากจริงๆ!”
“การใช้วิธี [เพิ่มวงเงินการโอน] เพื่อเสแสร้ง ช่างเป็นวิธีที่ดีจริงๆ!”
“การเพิ่มวงเงินการโอนไม่จําเป็นต้องใช้เงินก็จริง ตราบใดที่มีบัตรนายก็ทําได้!
“นอกจากนี้หนึ่งร้อยล้านมันยังฟังดูน่ากลัวไม่น้อยเลย!”
“ฮ่าฮ่าฮ่า!”
แต่ว่าในบัตรของนายมีเงินร้อยล้านให้โอนรึยัง? “พี่ไห่เยาะเย้ยออกมาในใจและมองไปที่เจียงเฉิน
ฉันเคยเห็นคนหน้าด้านมามาก แต่ไม่เคยมีใครหน้าด้านเท่านายมาก่อน!
เจียงเฉินพูดออกมา”มีปัญหาอะไรงั้นหรอ?ไม่ ไม่ ไม่มีแน่นอน!“คําพูดที่ออกมาจากพี่ไห่นั้นยังคงแต่งแต้มไปด้วยความเคารพ แต่การเยาะเย้ยบนใบหน้าของเขานั้นชัดเจนมาก แต่ว่าด้วยมุมของกล้องวงจรปิดนั้นทําให้มันไม่อาจจับภาพหน้าของเขาได้ ดังนั้นเขาจึงไม่กลัวที่จะเยาะเย้ยเจียงเฉินผ่านสีหน้าของเขา”
“งั้นผมขอถามอะไรหน่อยนะครับ คุณมีเงินถึงหนึ่งร้อยล้านหรือยัง?”
พี่ไห่พูดออกมาและมองเจียงเฉินอย่างดูถูก
พนักงานสาวที่อยู่ข้างหลังก็หัวเราะออกมา
นี่มันเป็นการฆ่ากันชัดๆ!
มันคือการประชด!
ยกนิ้วให้พี่ไห่เลย!“เจ๋งไปเลยพี่!”
ไม่เพียงแต่พนักงานสาวเท่านั้น แม้แต่ผู้จัดการล็อบบี้ที่เดินผ่านมาก็แทบจะหลุดหัวเราะออกมาด้วย
พนักงานในธนาคารอีกหลายคนที่ได้ยินก็แทบจะกลั้นหัวเราะเอาไว้ไม่อยู่
นอกจากนี้ลูกค้าที่เข้ามาทําธุรกรรมต่างก็พากันหัวเราะเยาะออกมา
พวกเขานั้นพากันยิ้มอย่างดูถูกให้กับเจียงเฉิน”ฮ่าฮ่า ฉันไม่เคยเห็นผู้ชายที่เสแสร้งได้เก่งขนาดนี้มาก่อนเลย!”คนส่งอาหารบ้าอะไรจะไปมีเงินถึงร้อยล้านหยวน!”เรื่องนี้ทําให้ฉันหัวเราะไปได้หนึ่งปีเลยนะเนี่ย!“ท่ามกลางเสียงหัวเราะเยาะ เจียงเฉินนั้นก็หัวเราะออกมา
ก่อนจะพูดออกมาว่า”ถ้านายจะพูดแบบนี้ ฉันก็คงต้องบอกว่ามันไม่พอจริงๆนั่นแหละ! เพราะฉันนั้นเพิ่มเป็นหนึ่งพันล้าน! “ทั้งธนาคารเงียบลงทันที!
เงียบไปถึงสามวินาทีเต็มๆ!
ก่อนจะพากันระเบิดเสียงหัวเราะออกมาอีกครั้ง” พระเจ้า คนส่งอาหารบ้านกล้าขนาดนี้เลยหรอ “เห็นได้ชัดเลยว่าเขาก็แค่คนจน! แต่กลับกล้าพูดถึงเงินพันล้าน?! “หนุ่มน้อยจะโม้ก็ให้มันมีขีดจํากัดบ้างนะ!“พี่ไห่หัวเราะออกมาจนปากสั่น “หนึ่งพันล้าน? คราวนี้พอรึยัง? “ไม่พอเจียงเฉินยิ้มออกมก่อนจะพูดว่า”แต่ตอนนี้ฉันจะเอาแค่นี้ก่อน เริ่มดําเนินการได้แล้ว”ใบหน้าของพี่ไห่ยังคงเต็มไปด้วยรอยยิ้มและเจียงเฉินก็พูดออกมาอย่างเย็นชาว่า”หลังจากที่เพิ่มวงเงิน การโอนให้ฉันเป็นหนึ่งพันล้านแล้ว ก็โอนเงินอีก หนึ่งพันล้านไปให้บัญชีอื่นของฉันในธนาคารอื่นด้วย!“เจียงเฉินหยิบบัตรของธนาคารหัวเซี่ยออกมา!
เสียงหัวเราะของผู้คนหยุดลง!
เกิดความเงียบ!
เงียบมากๆ!
ดวงตาของคนนับไม่ถ้วนถลนออกมา!
มองหน้ากัน!
โดยเฉพาะพนักงานของธนาคารและเหล่าคนแก่ที่เข้ามาใช้บริการ
พวกเขาแต่ละคนได้แต่งง
พูดไม่ออก!
พี่ไห่”..“พนักงานสาว”…“พนักงานคนอื่นๆ”…“ลูกค้า”…“ผู้จัดการล็อบบี้” “นี่เรื่องจริง หรือหลอก?
ขาของผู้จัดการเริ่มสั่นแล้ว –
พันล้าน!
พระเจ้า!
นี่ไม่ใช่เงินแค่หนึ่งแสน!
ธนาคารสาขาแบบนี้จะไปมีเงินแค่ไหนกัน?
พันล้าน?
หมื่นล้าน?
น้องชายคนนี้ต้องการโอนเงินหนึ่งพันล้าน?
ขาของผู้จัดการสั่น
เขามีเงินถึงพันล้านจริงๆหรอ?
พี่ไร่ตกตะลึงเขาจ้องไปที่เจียงเฉินเงียบๆสามวินาที
เจียงเฉินมองดูนาฬิกาและพูดออกมาว่า”ผมให้เวลาพวกคุณสามนาที ผมต้องรีบไปส่งอาหารแล้ว ดังนั้นช่วยจัดการให้เร็วหน่อย! “” พรึบ “คนกลุ่มหนึ่งทิ้งตัวลงบนพื้น
นายมีเงินพันล้านแล้วจะไปส่งอาหารทําไม?
ความคิดแบบนี้มันยังไงกัน?
มือของพี่ไห่ที่กําลังถือบัตรธนาคารอยู่ก็สั่นเทา
นี่เรื่องจริงหรือหลอก?
ถ้าเป็นเรื่องจริง
ผลที่ตามมาจะร้ายแรงอย่างคาดไม่ถึงเลย!
ตรวจสอบข้อมูลในบัตร!
หน้าจอโหลดข้อมูลขึ้นมา
ดวงตาของพี่ไห่เบิกกว้าง
ยอดเงินในบัญชีธนาคาร : 8,523,637,762,523 หยวน!
แปดพันห้าร้อยยี่สิบสามล้าน…
ดวงตาของพี่ไห่เต็มไปด้วยความไม่เข้าใจ
พนักงานสาวที่ยืนอยู่ข้างหลังพี่ไห่ ก็มองไปที่จอก่อนที่ขาของเธอนั้นจะอ่อนลงและล้มลงไปกับพื้น
ผู้จัดการล็อบบี้ก็วิ่งเข้าไปข้างหลังและมองดูจอทันที
ผู้จัดการล็อบบี้ตัวอ้วนล้มลงไปกับพื้น
เขาตกใจจนยืนไม่ไหว!
ตอนนี้พี่ไร่นั้นไม่รับรู้ถึงเสียงรอบๆตัวเลยแม้แต่น้อย!
ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความมืดมนและมองอะไรไม่เห็น
มีเพียงเสียงในใจของเขาเท่านั้นที่เขาได้ยิน!
จบแล้ว! มันจบแล้ว!
แปดพันล้าน!
คนส่งอาหารมีเงินแปดพันล้านจริงๆ!
ต่อให้เงินนี้อาจจะไม่ใช่เงินของเขาจริง แต่ตราบใดที่มันอยู่ในบัญชีของเขา
มันก็คือเงินของเขา!
ไม่ว่าจะไปธนาคารไหนแล้วเขาต้องการถอนเงินธนาคารก็ต้องทําให้เขา!
และยิ่งไปกว่านั้นบัตรธนาคารแบบนี้มันเป็นของส่วนบุคคล
เหล่าคนที่เข้ามาใช่บริการทั้งชายและหญิงที่กําลังดูอยู่ก็ตกตะลึง “จริงหรอ? เขามีเงินแปดพันห้าร้อยล้านจริงๆหรอ?”มองหน้าพนักงานธนาคารสิ! พวกเขาอย่างกับเห็นผี! มันจะเป็นเรื่องหลอกได้หรอ?”จบสิ้นแล้ว! “มันเป็นไปได้ยังไง? คนส่งอาหารจะมีเงินมากมายขนาดนี้ได้ยังไง? เขาไปเอามาจากไหน?”การแสดงออกของเจียงเฉินนั้นนิ่งสงบ เขายิ้มและพูดออกมา”โอนเงินได้ไหม? ถ้าไม่ฉันจะได้ไปส่งอาหาร…ที่นี่…นี่ง “พี่ไห่พยายามอย่างจะเต็มที่เพื่อที่จะยิ้มออกมาแม้ว่ามันจะดูน่าเกลียดราวกับคนกําลังร้องไห้ก็ตามก่อนจะพูดออกมาด้วยน้ําเสียงที่สั่นเคลือ”คุณ คุณแน่ใจหรอครับว่าต้อ งการที่จะโอนเงิน?” แน่นอน”เจียงเฉินพยักหน้า”นายไม่ได้ถามเองหรอว่าฉันมีเงินถึงพันล้านรึเปล่า? ตอนนี้พอรึยังล่ะ? ถ้าไม่พอฉันจะได เพิ่มเข้าไปขอเพิ่มวงเงินแล้วโอนเพิ่มอีก แต่ “พี่ไห่พูดไม่ออก ถ้าอีกฝ่ายมีเงินมากขนาดนี้แล้วจะโอนจากธนาคารนี้ไปธนาคารอื่น ไม่ว่ายังไงเขาก็ห้ามยอม!
ธนาคารสาขาแบบนี้จะมีเงินแค่ไหนกัน?
แต่เขาที่เป็นคนส่งอาหารมีเงินมากถึงแปดพันห้าร้อยล้าน!
ไม่เกินไปหน่อยหรอ?
พระเจ้า!
มันเป็นไปได้ยังไง?
ถ้าผู้จัดการรู้เข้าว่าฉันไปบีบคั้นอีกฝ่ายจนไม่พอใจและโอนเงินแปดพันล้านนี้ออกไป คงได้แต่บอกว่าแค่ลาออกก็ยังได้แต่ฝัน!”แต่อะไร?“เจียงเฉินพูดอย่างเฉยเมย”นี่มันเงินของผม ผมจะโอนมันมีปัญหาด้วยหรอ?”พี่ไห่พยายามกลั้นหายใจ และแทบจะร้องไห้ออกมา
ไม่ว่าจะต้องใช้วิธีใด เขาก็จะต้องหยุดเจียงเฉินไม่ให้โอนเงินนี้ออกไปให้ได้”แต่คุณผู้ชายครับ วงเงินการโอนของคุณวันนี้ถูกจํากัดไว้แค่พันล้านนะครับมันยังไม่เพียงพอที่จะโอนเงินแปดพันห้าร้อยล้านในครั้งเดียวะ “พี่ไห่นั้นสับสนจนพูดบางอย่างที่ทําให้พนักงานของธนาคารคนอื่นๆอยากเข้ามาทุบตีเขา นอกจากนี้เขายังถามต่อออกมา ว่า”ใช่ไหมล่ะครับ? ฮ่าฮ่าฮ่า ทําไมคุณผู้ชายไม่เก็บมันไว้ต่อล่ะครับ?”นายพูดถูก! “เจียงเฉินพยักหน้าและพูดออกมาอย่างจริงจัง ตอนแรกฉันก็คิดว่าจะค่อยๆโอนเงินที่เหลือออกตอนที่มีเวลา แต่คําแนะนําของนายนี่มันดีจริงๆ! ก็แค่เพิ่มวงเงินให้เป็นหมื่นล้านแล้วก็โอนไปทีเดียวก็จบ!
“อึก!”
ผู้จัดการล็อบบี้รับไม่ไหว เขากระโดดเข้าไปตบหน้าพี่ไห่ทันทีและตะโกนออกมาว่า “แกเป็นคนโง่รึยังไง?!”
ผู้จัดการล็อบบี้โกรธจัด!
คนอื่นๆต่างก็พยายามคิดหาวิธีเกลี้ยกล่อมลูกค้ารายใหญ่คนนี้ให้เปลี่ยนใจและยกเลิกการโอนเงิน!
เงินแปดพันล้านเชียวนะ!
นี่มันคือการฆ่าธนาคารชัดๆ!
สาขานี้มีเงินฝากรวมแค่หมื่นล้านเท่านั้น! ธนาคารนั้นจะมีการแบ่งเป็นสํานักงานใหญ่ สาขาและสาขาย่อยซึ่งไม่ต่างจากแผนกตามบริษัทเท่าไหร่
ผู้จัดการล็อบบี้นั้นพันหน้าไปพยายามประจบเจียงเฉิน เขาพยักหน้าและโค้งคํานับก่อนจะพูดออกมา “สุภาพบุรุษท่านนะ”
เจียงเฉินโบกมือ “ไม่ต้องมาเกลี้ยกล่อมผมแล้ว รีบจัดการให้เสร็จได้แล้ว ผมยังต้องไปส่งอาหาร!”
“คุณไม่ต้องไปส่งอาหารเองหรอกครับ…”
เสียงที่ฟังดูน่าเกรงขามดังมาจากด้านหลังของเจียงเฉิน
“ผู้จัดการ!”
พี่ไห่ร้องออกมา
ผู้จัดการที่ปกติจะทํางานอยู่แต่บนชั้นสองก็ลงมาทําให้เขานั้นตกใจมาก!
ผู้จัดการมองไปที่เขาอย่างโหดเหี้ยม ก่อนจะหันมาพูดกับเจียงเฉินด้วยรอยยิ้ม “คุณเจียงครับ ทําไมคุณไม่ไปที่ห้องวีไอพีเพื่อทําธุรกรรมล่ะครับ? ลูกค้าที่มีเงินฝากมากกว่า 5 ล้านก็ถือว่าเป็นลูกค้าวีไอพีของเราแล้วนะครับ ส่วนเรื่องเข้าใจผิดเมื่อกี้นี้ ทางเราต้องขอโทษจริงๆครับ!”
เจียงเฉินยิ้ม “ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวผมต้องไปส่งอาหารอีก แต่ตอนนี้ช่วยรีบหน่อยเพราะผมต้องรีบไปส่งต่อแล้ว”
“ไม่ครับ ไม่!”
ผู้จัดการตบหน้าของพี่ไห่ “ทําไมแกไม่ไปส่งอาหารให้คุณเจียงอีก!”
พี่ไห่นั้นพยายามเดินไปรับของจากเจียงเฉินพร้อมกับฉีของเขาฉี่แทบจะราดออกมา!
“เดี๋ยวผมเอาอาหารไปส่งให้นะครับ”
เจียงเฉินส่ายหัว “ไม่จําเป็น!”
อารมณ์เสียมาก!
ในเมื่อนายกล้าทําให้ฉันขุ่นเคือง แค่คําพูดดีๆ สองสามคํามีหรอที่จะทําให้ฉันยอม?
คิดง่ายไปหน่อยไหม?
“โอนเงินได้แล้ว!”
เจียงเฉินพูดออกมา
พี่ไห่ที่ถูกผู้จัดการจ้องเขม็งก็ได้แต่ทําการโอนเงิน แปดพันห้าร้อยล้านให้เจียงเฉินด้วยใบหน้าที่เศร้า
เจียงเฉินหยิบอาหารและปั่นจักรยานออกไปทันที
หลังจากนั้นเสียงคํารามของผู้จัดการก็ดังออกมา
“หวงไห่! แกเก็บของออกไปได้แล้ว!”
“รางวัลครึ่งปีทั้งหมดให้หักออกไป!”
“โบนัสเดือนนี้ทั้งหมดให้หักออกไป!”
“ทําไม…เพียงแค่แกคนเดียว ทําให้เงินแปดพันห้าร้อยล้านของเราต้องบินออกไป!! นี่มันเงินแปดพันห้าร้อยล้าน! ในสายธุรกิจของเรามันสามารถทําเงินได้อย่างน้อยก็ 60 ล้านต่อปี!”
“แกคู่ควรกับการทําเงิน 60 ล้านนี้หายไปยังไง?!”
พี่ไห่คุกเข่าลงกับพื้นและร้องไห้ออกมา!
ไม่นานหลังจากที่เจียงเฉินจากไป หมายเลขโทรศัพท์ของผู้จัดการก็โทรเข้ามาหาโทรศัพท์มือถือของเจียงเฉิน
“ผมต้องขอโทษจริงๆครับคุณเจียง! ผมต้องขอโทษจริงๆ!”
“หวงไห่ตอนนี้ถูกเราไล่ออกไปแล้วครับ!”
“และเงินโบนัสครึ่งปีที่เขาควรจะได้รับก็ถูกหักออกแล้วด้วย!”
“เดี๋ยวผมจะทําการซื้อของขวัญให้และไปขอโทษคุณด้วยตัวเองอีกครั้งนะครับ!”
“ทางเราเพียงต้องการแสเงความรับผิดชอบตรงนี้”
“ส่วนเรื่องเงินฝาก คุณลองพิจารณาฝากกลับเข้ามาได้ไหมครับ? ไม่อย่างนั้นสาขาของเราคงถึงจุดจบแน่ๆ!”
ผู้จัดการขอร้องออกมา “ไม่อย่างนั้นจะต้องมีพนักงานของเราหลายสิบคนถูกเลิกจ้าง คุณจะพอช่วยพวกเราได้ไหมครับ?”
เจียงเฉินยิ้มและตอบกลับ “แต่ผมโอนออกไปแล้วนะ? ทางธนาคารหัวเซียก็โทรมาหาผมอย่างตื่นเต้นแถมยังสั่งบริการสิทธิพิเศษให้ผมมากมาย…”
ผู้จัดการร้องไห้ออกมาโดยไม่มีน้ําตา “แต่เราเองก็ยังคงให้บริการกับคุณได้อยู่นะครับ คุณเจียงกลับมาเถอะนะครับ ”
เจียงเฉินพูดออกมา “ไม่มีโอกาศแล้วล่ะ! ลาก่อน!”
วางสาย
ฝากเงินไว้ในธนาคารตัวเองไม่ดีกว่าตรงไหน? ตอนแรกฉันก็ให้โอกาศแล้ว!
แต่เป็นพวกคุณที่ไม่เห็นค่ามันเอง!
ข่าวนั้นส่งไปถึงสํานักงานใหญ่!
และไม่นานมันก็ส่งไปถึงประธานของธนาคารที่กําลังเที่ยวอยู่ในทะเลจีนใต้
หลังจากที่เขาได้ยินข่าวเขานั้นก็โกรธจัด!
“ผู้บริหารระดับสูงของธนาคารทุกคนจะต้องหาวิธีขอโทษคุณเจียงให้ได้!”
“ทันทีเลยด้วย!”
แต่สิ่งที่ประธานคนนี้ไม่รู้ก็คือ…..คนในเหตุการณ์ในธนาคารนั้นแอบถ่ายคริปเหตุการณ์ทั้งหมดเอาไว้และก็ได้โพสต์ลงอินเทอร์เน็ต
ในคืนนั้นเอง
บนเว่ยป๋อ พี่ชายคนส่งอาหารถูกธนาคารทําให้ไม่พอใจ ก่อนจะถอนเงินแปดพันห้าร้อยล้านด้วยความโกรธ
ข่าวนี้ขึ้นมาอยู่บนฮ็อตเสิร์ชอันดันที่สิบ…
จากนั้นก็ขึ้นมาอยู่อันดับที่ห้า…อันดับที่สี่…