ตอนที่ 271 : ฮ่าๆ ฉันนี่มันอัจฉริยะจริงๆ!!
พี่ชายคนส่งอาหารถูกธนาคารทําให้ไม่พอใจ ก่อนจะโอนเงินออกจากธนาคารแปดพันห้าร้อย
ล้านด้วยความโกรธ!
ในคืนนั้นเว่ยป๋อนั้นก็แทบจะระเบิด
ข่าวนี้ต่างทําให้ผู้คนนั้นรู้สึกกลัวเจียงเฉินที่เป็นคนส่งอาหารแต่มีเงินแปดพันล้านมากกว่าคนใหญ่คนโตในหยางเฉินเสียอีก!
และตอนนี้ก็ยังมีการถกเถียงเรื่องที่ธนาคารนั้นเอาเปรียบผู้ใช้บริการขึ้นมาอีก
ตัวอย่างเช่น
ลูกค้ารายหนึ่งเข้าไปกดเงินที่ ATM แค่ 50,000 หยวนแต่คู่นั้นกลับให้เงินเขาถึง 100,000 หยวนแต่ลูกค้าคนนั้นรับเงินไปแค่ 50,000 หยวนส่วนอีก 50,000 หยวนนั้นกลับถูก ขโมยไปแต่สุดท้ายธนาคารนั้นก็มาเอาผิดกับลูกค้ารายนั้นและกล่าวหาว่าเขาคือคนที่เอาเงินส่วนเกินตรงนั้นไป!
และหากคุณจะนําที่ดินของคุณไปจํานองกับธนาคาร พวกเขาก็จะบังคับให้คุณทําประกันเจ็ดถึงแปดรายการ หากไม่ยอมทําพวกเขาก็จะไม่รับจํานองเด็ดขาด และถ้าหากคุณตายไปพวกเขาก็จะรับเงินประกันส่วนนี้ไป
และยังมีเรื่องของตู้เอทีเอ็มที่สงสัยว่าบัตรเป็นของปลอม และยังต้องรอเวลาถึงสองชั่วโมงกว่าจะมีเจ้าหน้าที่เข้ามาตรวจสอบและยืนยันว่ามันไม่ใช่บัตรปลอม…..
เรื่องแบบนี้มีมากจนเกินไป……
เงื่อนไขที่เผด็จการของธนาคารนั้นเป็นเหมือนหนามที่อยู่ในใจของผู้คนมาโดยตลอด
ดังนั้นเมื่อเห็นข่าวของเจียงเฉินแล้วพวกเขา ต่างก็ออกมาต่อว่าธนาคารเพื่อระบายความคับแค้นใจกันทันที
“ในที่สุดวันนี้ก็มาถึง พี่ชายคนส่งอาหารคุณทําดีมาก!”
“ทําได้ดี!”
“พวกพนักงานในธนาคาร ทําราวกับว่าพวกเรานั้นต้องมาขอพวกเขาฝากเงิน เวลาไปธนาคารฉันต้องการเจอกับรอยยิ้มที่อบอุ่นและความเป็นมืออาชีพ ไม่ใช่หน้าที่เย็นชาและโหดเหี้ยม!”
“มีเงินในบัตรแค่ไม่กี่พันแต่ทําราวกับฉันเป็นคนที่ไม่มีแม้แต่สิทธิ์ที่จะพูด!”
“เห็นพนักงานพวกนั้นถูกไล่ออก ฉันก็สบายใจจนกินข้าวได้อีกหนึ่งจากแล้ว!”
ภายในเวลาเพียงแค่หนึ่งคืน บนเว่ยป๋อนั้นก็มีความคิดเห็นมากกว่าสามแสนรายการ!
พวกเขานั้นที่มีความไม่พอใจต่อธนาคารต่างก็พากันระบายออกมาพร้อมๆกัน
แต่แล้ว……
ธนาคารก็เริ่มเคลื่อนไหว
พวกเขาลบช็อตเสิร์ชนี้บนเว่ยป๋อ!
และผู้คนก็พากันสาปแช่งออกมา!
เว่ยป๋อแกจะบ้าไปแล้วหรอ!
อีกด้านหนึ่ง
จางเป๋ยประธานของ ByteDance กรุ๊ปก็เห็นฮ็อตเสิร์ชนี้บนเว่ยป๋อ เขาเองก็จําเจียงเฉินได้ทันทีที่เห็นวีดีโอ
หนุ่มหล่อใส่หน้ากาแถมยังมีเงินฝากกว่า 8 พันล้านจะมีใครได้อกนอกจากเขา?
เจ้านายของฉันโดนดูถูก?
ถูกเยาะเย้ย?
ไม่ต้องพูดอะไรแล้ว!
งานนี้ต้องสนับสนุนเจ้านาย!
จางเปยวางแผนทันทีก่อนจะสั่งดําเนินการ จากนั้นก็ให้ฝ่ายปฏิบัติการเริ่มกระจายข่าวไปยังลูกค้ากว่า 400 ล้านคนในเวลาเดียวกัน และยังให้ฝ่ายปฏิบัติการของโถวเดียวและอ้ายฉีอี้ทําการเจาะลึกกับเหตุการณ์นี้!
ภายในเวลาไม่ถึงสองชั่วโมง เหตุการณ์นี้ก็กลายเป็นหัวข่าวพาดไปทั้งโถวเกียว อ้ายฉีจี้!
“ฉันรู้อยู่แล้วว่าแล้วว่าหัวข้อนี้จะต้องได้รับความนิยมแน่!”
“เว่ยป๋อขยะ! กล้าดียังไงถึงมาลบล็อตเสิร์ช
แบบนี้!”
คนกว่า 400 ล้านคืออะไร?
คนส่วนใหญ่ที่ใช้สมาร์ทโฟนในประเทศนั้นต่างก็เป็นลูกค้าของ ByteDance
ดังนั้นหากจะให้พูดง่ายๆก็คือเรื่องนี้ได้ถึงหูคนแทบทั้งประเทศแล้ว!
ไม่นานก็มีคนแสดงความคิดเห็นกันออกมา
“ฉันแค่อยากจะบอกว่าเขาทําได้ดีมาก!”
“ฉันเกลียดธนาคารที่สุด ยิ่งธนาคารใหญ่เท่าไหร่ทัศนคติของพวกเขาก็ยิ่งแย่เท่านั้น!”
“พวกเราไปใช้บริการก็เพื่อที่จะฝากเงิน แต่ทําไมพวกเขากลับทําให้พวกเรารู้สึกเหมือนกับว่าเรากําลังจะไปขโมยเงิน!”
“ครั้งก่อนฉันไปถอนเงิน 100,000 หยวน แต่เคาน์เตอร์บอกว่าไม่มีเงินสด ถ้าเกิดว่าฉันไม่ได้นัดหมายไว้ธนาคารก็จะไม่ยอมปล่อยให้ฉัน ถอนเงินมากเกินไปเพราะกลัวว่าจะเป็นการฟอกเงิน…”
“ครั้งก่อนฉันไปถอนเงิน 15,000 หยวน แต่เคาน์เตอร์กลับบอกว่าถ้าไม่ถึง 20,000 หยวนแนะนําให้ไปใช้เครื่องแอทีเอ็มเพื่อถอน…”
“ธนาคารมีอํานาจเหนือกว่าพวกเรา พูดด้วยก็ยาก ทําให้ฉันไม่อยากจะไปเลยแม้แต่น้อย…”
นอกจากนี้ก็ยังมีคนบางคนที่พูดถึงเจียงเฉิน
พวกเขานั้นสงสัยว่าทําไมคนส่งอาหารถึงได้รวยขนาดนี้?
ในทะเลจีนใต้
ท่ามกลางเสียงปรบมือและการต่อว่าทั่วทั้งประเทศ ประธานของธนาคารXXX ที่กําลังท่องเที่ยวอยู่ก็ได้แต่อารมณ์เสีย
“เกิดอะไรขึ้น? เว่ยป๋อไม่ได้ลบมันออกจากฮอตเสิร์ชแล้วหรอ? ทําไมโถวเกี่ยวถึงออกมาผลักดันแทน?”
เต็มที่พวกเขานั้นต่างก็คิดว่าหลังจากที่เรื่องนี้ถูกลบไปแล้วก็จะไม่เกิดกระแสอะไรอีก
แต่ท้ายที่สุดแล้วธนาคารXXX มันก็เป็นถึงหนึ่งในห้าธนาคารใหญ่ของประเทศ เงินฝาก 8.5 พันล้านที่พวกเขาเสียไปคืออะไร?
ตอนนี้สถานการณ์ของพวกเขาทั้งหมดได้เปลี่ยนไป
ชาวเน็ตทั่วประเทศต่างต่อว่าพวกเขา ความน่าเชื่อถือของพวกเขานั้นได้รับการกระทบกระเทือนอย่างใหญ่หลวง ซึ่งนั่นรวมถึงความแข็งแกร่ง และทรัพยากรของธนาคารด้วย
มันไม่ใช่เพียงแค่จํานวนเงินที่เสียไป!
ดังนั้นตอนนี้ธนาคารไม่เพียงแต่ต้องรับมือกับเรื่องของคนส่งอาหารคนนั้น(เจียงเฉิน) แต่พวกเขานั้นยังต้องมารับมือกับ ByteDance กรุ๊ปด้วย!
ประธานหัวโล้นนั้นโกรธจัดเขานั้นสั่งให้คนสืบเรื่องนี้ทันที และเขานั้นก็พบว่าคําสั่งนี้เป็นคําสั่งมาจากประธานของ ByteDance กรุ๊ปเอง!
ใช่ความสัมพันธ์ไปมากมายในที่สุดประธา ของธนาคารXXXก็เจอหมายเลขโทรศัพท์ของประธานจางเบี้ย
“คุณจางสวัสดีครับ ผมประธานจากธนาคารXXX”
“โอ้ประธานโจว ผมได้ยินชื่อของคุณมานานแล้ว”
หลังจากที่ทักทายกันอย่างสุภาพ ประธานของธนาคารXXXก็ตรงเข้าประเด็นทันที
“คุณจาง คุณช่วยลบข่าวเรื่องคนส่งอาหารคนนั้นได้ไหม…”
“โอ้ ประธานโจว แต่เรื่องนี้คุณเป็นฝั่งผิดเองนะ…”
“คุณจาง ผมเข้าใจทุกอย่างแล้ว เอาอย่างนี้ก็แล้วกัน หลังจากนี้หากบริษัทของคุณต้องการเงินทุน คุณพูดออกมาได้เลย…ผมจะให้สัญญาที่ดีที่สุดกับคุณเอง…”
“ประธานโจวผมไม่ได้อยากทําให้ธนาคารของคุณเสื่อมเสียชื่อเสียงหรอกนะ…เอางี้ก็แล้วกัน ผมจะบอกคุณให้ว่าคนส่งอาหารคนนั้น…เป็นหนึ่งในผู้ถือหุ้นใหญ่ของเรา ใหญ่มากๆเลยด้วย ดังนั้นผมก็ลําบากใจไม่น้อยเลย!”
เพล้ง!!!
ประธานโจวทําแก้วตกแตก
“ประธานโจว?”
“ผม…ผม….เขา….เขาเป็นผู้ถือหุ้นใหญ่ของคุณหรอ?”
ประธานโจวนั้นตกตะลึงเกินกว่าที่จะพูดออกมาด้วยน้ําเสียงที่เรียบนิ่ง
นั่นมัน Bytedance กรุ๊ปนะ!
หนึ่งในบริษัทยักษ์ใหญ่ด้านอินเทอร์เน็ตที่มีมูลค่าในตลาดกว่า 5 แสนล้านหยวนก่อนที่จะจดทะเบียนในตลาดหลักทรัพย์แต่หากมันเข้าสู่ตลาดหลักทรัพย์เมื่อไหร่มันยุ่งถึงแสนล้านอย่างแน่นอน
แล้วคนส่งอาหารคนนั้นเป็นผู้ถือหุ้นของบริษัทนี้จริงๆหรอ?
อย่าว่าแต่ตกใจเลย!
ให้ตายเถอะ!
รวยขนาดนั้นแล้วจะยังไปส่งอาหารอีกทําไม?!
ในเวลานี้เองประธานโจวนั้นก็นึกถึงปัญหาของเขาในตอนนี้ขึ้นมาได้
เนื่องจากเขาไม่ใช่คนส่งอาหารธรรมดาๆ….แต่เป็นคนใหญ่คนโตที่มีความสัมพันธ์กับ Bytedance กรุ๊ป ดังนั้นการจัดการกับเขาด้วยข่าวจึงไม่ใช่ทางออกอีกต่อไป!
ฉันจะต้องเปลี่ยนแผนใหม่ทั้งหมด!ใช้เงิน?
ไม่!
แล้วสาวงามล่ะ?
พอเป็นไปได้!
เมื่อคิดได้แบบนี้ ประธานโจวนั้นก็ไม่สนใจการท่องเที่ยวอีกต่อไปแล้ว เขาบินกลับไปที่เมืองหลวงในคืนนั้นทันที
วันรุ่งขึ้นก่อนฟ้าจะสว่าง
ประธานโจวก็กลับมาถึงเมืองหลวง
ผู้จัดการสาขาที่เกิดเหตุนั้นก็มารอรับด้วยตัวสั่นสะท้าน
ประธานโจว่าออกมาทันที “พวกแกทําอะไรลงไป?! แกรู้ไหว่าเรื่องนี้มันเกินกว่าที่ธนาคารจะรับได้แล้ว!”
เขาด่าออกมาอย่างต่อเนื่องไหหลายสิบนาที
ผู้จัดการสาขาก็ได้แต่เช็ดน้ําลายบนหน้าของเขาและไม่กล้าพูดอะไรออกมา
หลังจากด่าอยู่นาน ประธานโจวก็เริ่มสบายใจขึ้นมาเล็กน้อนก่อนจะถามออกมาว่า “ข้อมูลอยู่ที่ไหน ฉันให้หาข้อมูลของเขาแล้วไม่ใช่หรอ? เขาอาศัยอยู่ที่ไหน?!”
เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ผู้จัดการสาขาก็ได้แต่หลั่งน้ํา ตาและพูดออกมาว่า “ไม่พอเลยครับ”
“อะไรนะ?!” ประธานโจวพูดออกมาด้วยความโกรธ “แกเป็นขยะรียังไง? ทําไมแค่ที่อยู่ก็หาไม่เจอ?!”
ผู้จัดการสาขาพูดออกมา “ผมใช้ความสัมพันธ์ทั้งหมดของธนาคารแล้วครับ แต่หาอะไรไม่ได้เลย ราวกับว่ามีคนจงใจลบมันออกไป”
“แกแน่ใจนะ?!” ใบหน้าของประธานโจวเริ่มจริง
ธนาคารXXX นั้นเป็นถึงหนึ่งในห้าธนาคารหลักของประเทศจีน
เบื้องหลังของพวกเขานั้นลึกมากๆ
แม้ว่าทรพยากรทางการเงินของพวกเขาจะเทียบกับอาลีและโกลด์คริปโตไม่ได้แต่พวกเขานั้นก็มีสายสัมพันธ์ที่เหนือกว่า!
แต่ตอนนี้เส้นสายของเขากลับหาที่อยู่ของคนส่งอาหารไม่เจอ!
นี่หมายความว่าอะไร?
หมายความว่าตัวตนของคนส่งอาหารคนนี้ไม่ปกติข้อมูลของเขาถูกปิดเป็นความลับญานะของเขานั้นคงไม่ได้แย่ไปหนึ่งในห้าธนาคารใหญ่แบบนี้อย่างแน่นอน
“ตอนนี้มีปัญหาแล้ว…”
ประธานโจวนั้นไม่สนใจผู้จัดการสาขาที่กําลังมีใบหน้าที่เต็มไปด้วยน้ําลายของเขาและใบหน้าของเขาในตอนนี้ก็เต็มไปด้วยความจริงจัง
แต่ใบหน้าของผู้จัดการสาขาในตอนนี้เต็มไปด้วยความเศร้า
การที่พนักงานระดับล่างละเลยคนส่งอาหารคนนั้นส่วนหนึ่งก็เป็นเพราะเขา
“ดูเหมือนว่าสาขาของเราคงต้องได้รับการปรับปรุง!”
หลังจากนั้นประธานโจวก็ใช้ความสัมพันธ์ส่วน ตัวในการค้นหาข้อมูลของคนส่งอาหาร(เจียง เฉิน)จนใรที่สุดเขาก็พบ!
ที่อยู่ : บ้านเลขที่ 7 ถนนหยางเฉวียน เมืองหลวง
“ไป!”
หลังจากนั้นหนึ่งชั่วโมง…
ประธานโจว ผู้จัดการสาขาย่อย และพนักงานสาวสวยสองคนที่มีความสวยประมาณ 90 คะแนนพร้อมกับรถเข็นของขวัญสองสามคันก็มาถึงตามที่อยู่ที่ได้มา
ข้างหน้าของพวกเขาคือ ประตูที่ดูสง่างาม!
ตําหนักอ๋องฉี!
อะไรกัน?!
พวกเขาจ้องมองอย่างไม่อยากจะเชื่อ!
กลืนน้ําลาย!
สติแทบจะหลุด!
“นี่คือบ้านของคนส่งอาหารคนนั้น?”
“นี่
”
บรรยากาศเต็มไปด้วยความเงียบNNN
ในเวลานี้เอง…
เอี้ยดNNN
ประตูของพระราชวังก็เปิดออก
ชุยหนุ่มรูปหล่อสวมแจ็กเก็ตสีเหลืองและหมวกกันน็อค ก็เป็นจักรยานออกมา
ประธานโจวดีใจมาก
วิ่งเข้าไปทันที
กระตือรือร้นมาก!
“ขอโทษนะครับ คุณเจียงใช่ไหมครับ? ผมประธานของธนาคารXXX วันนี้ผมจะมาขอโทษคุณใน นามของธนาคารXXX
เจียงเฉินหันไปมองประธานโจวอย่างไร้ความรู้สึก “ขอโทษด้วยครับ ผมเพิ่งได้รับออเดอร์มา และผมต้องเอาไปส่งแล้ว…”
หลังจากนั้น..
เขาก็ขึ้นจักรยานและปั่นหายไปทันที
ประธานโจว “…”
ผู้จัดการสาขา “…”
สาวสวย “..”
อากาศวันนี้หนาวมาก ลมเหนือพัดผ่านใบหน้า ของพวกเขา แต่ใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วย ความมึนงง และได้แต่หวังว่าคุณเจียงจะเห็นแก่ ความตื่นตระหนักและยอมยกโทษให้!
ประธานโจวกัดฟันด้วยความโกรธจัดและสั่งผู้ จัดการสาขา “แก แกต้องไปตามคุณเจียง
มาหา ฉันให้ได้! และทํายังไงก็ได้ให้คุณเจียงให้อภัยฉัน! ไม่งั้น ตําแหน่งผู้จัดการสาขาของแกได้จบลงตรงนี้แน่!”
ผู้จัดการสาขาพยักหน้าอย่างเหงื่อตก “ครับ ผมจะไปเดี๋ยวนี้!”
ขับรถออกไป
เจียงเฉินในตอนนี้ก็พร้อมที่จะเริ่มงานส่งอาหารของเขาแล้ว
“ติ้ง! คุณมีออเดอร์ใหม่…”
เมื่อเจียงเฉินกําลังจะขี่จักรยานไปที่ร้านที่เขาต้องไปรับอาหาร
ก็มีเสียงเรียกดังมาจากด้านหลังของเขาและเมื่อเขามองย้อนกลับไปเขาก็ต้องพบกับใบหน้าอ้วน(ผู้จัดการสาขา)ที่ยื่นหน้าออกมาจากหน้าต่างรถและตะโกนหาเจียงเฉินอย่างตื่นเต้น
“คุณเจียง คุณเจียงครับ!”
เจียงเฉิน “??? คุณเป็นใคร?”
ผู้จัดการสาขา “…”
หลั่งน้ําตาษNN
คุณเจียงจําฉันไม่ได้แล้ว!
ผู้จัดการสาขาร้องไห้ออกมา “คุณเจียง ผมเป็นผู้จัดการสาขาของธนาคารXXX บนถนน XXX ที่คุณไปเมื่อตอนบ่ายของเมื่อวานนี้ไงครับ สาขาที่คุณไปถอนเงินออกมาเป็นสาขาของผม…”
เจียงเฉินจําเขาได้ทันที “โอ้…”
เขาปั่นจักรยานหนีออกไปทันที
“คุเณเจียงครับ! เดี๋ยวก่อน คุณเจียง…” ผู้จัดการสาขาขับรถตามไปทันที
“มีอะไร? ฉันต้องไปส่งอาหาร ฉันไม่ได้มีเวลามาก เข้าใจไหม?” เจียงเฉินหยุดและพูดออกมาอย่างเหลืออด
ผู้จัดการสาขาพูดออกมาอย่างรวดเร็ว “คุณเจียง เกี่ยวกับเหตุการณ์เมื่อวาน ผมได้ไล่พนักงานที่เกี่ยวข้องออกหมดแล้ว และในขณะเดียวกันก็มีการปรับปรุงการบริการลูกค้ากับพนักงานทุกๆคน เพื่อให้แน่ใจว่าจะไม่มีเหตุการณ์แบบนี้อีก”
เจียงเฉินพูดออกมาอย่างไม่ใส่ใจ “อ่า”
พูดจบก็ขี่จักรยานต่อไป
ผู้จัดการสาขาก็ไล่ตามต่อ
“คุณเจียง คุณยกโทษให้กับธนาคารของเราได้ไหมครับ?”
“ยกโทษ การยกโทษคืออะไร?”
“คุณเจียง ทางธนาคารของเราพร้อมขอโทษคุณ นอกจากนี้เรายังได้ขอโทษคุณต่อสาธารณะทางออนไลน์แล้ว…”
“หม?”
เจียงเฉินหยุดจักรยานและเปิดเว่ยป๋อขึ้นมา
เจียงเฉินเข้าไปดูบัญชีอย่างเป็นทางการของธนาคารXXX : [เราขอแสดงความเสียใจเป็นอย่างสูงสําหรับเหตุการณ์ในธนาคารสาขานี้ ทางธนาคารของเราต้องขออภัยสําหรับคนส่งอาหารคนนี้และลูกค้าทุกๆท่าน และในขณะเดียวกันเราก็จะทําการปรับปรุงการบริการลูกค้าของพนักงานของเรา อบรมสร้างจิตสํานึกให้พนักงานของเราปฏิบัติ กับลูกค้าทุกท่านอย่างอบอุ่นราวกับคนในบ้าน. ]
ด้านล่างนั้นก็เต็มไปด้วยคอมเมนต์
เจียงเฉินเก็บโทรศัพท์ของเขา
ผู้จัดการสาขา “คุณเจียง คุณยกโทษให้พวกเราได้ไหมครับ?”
“ยกโทษให้คุณ?”
เจียงเฉินหัวเราะ
ฉันเจียงเฉินต้องไว้หน้าใครด้วยหรอ?
ถ้าคําขอโทษมีประโยชน์แล้วตํารวจมีไว้ทําไม?
เจียงเฉินยังคงขี่ไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว
ผู้จัดการสาขานั้นรู้สึกขมขึ้นในใจมาก เขาขับรถตามไปด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเศร้าและพยายามทําให้เจียงเฉินพอใจให้ได้
ในไม่ช้เจียงเฉินก็มาถึงร้านอาหารที่เขาต้องมารับอาหาร ในขณะที่เจียงเฉินกําลังนํากล่องอาหารใส่เข้าไปในกระเป๋าและเตรียมนําไปส่ง…
ทันใดนั้น…
ในตาของเจียงเฉินก็มีแสงสว่างขึ้นมา!
เดี๋ยวนะ!
ถ้าฉันให้ผู้จัดการธนาคารไปส่งอาหารให้ล่ะ?
แบบนี้จะเป็นการเปิดกิจกรรมพิเศษไหม?
มีความเป็นไปได้!
ถ้าเกิดว่ามันทําได้จริงๆงั้นฉันจะให้อภัยเขาดีไหมนะ?
เจียงเฉินหันไปมองร่างอวบอ้วนของผู้จัดการสาขาอีกครั้งและยิ้มออกมา “ทําไมนายไม่ไปส่งอาหารให้ฉันสัก 10 ออเดอร์ล่ะ? ถ้านายทําจนครบแล้วและยังได้คะแนนเต็มทุกออเดอร์ฉันจะให้อภัยนายก็ได้นะ…”
“ส่งอาหาร 10 ออเดอร์! ไม่มีรปัญหาครับ!” ผู้จัดการสาขารีบตกตลงอย่างรวดเร็ว
เจียงเฉินหัวเราะออกมา
นายคิดว่ามันง่ายขนาดนั้นเลยหรอ?
นายเคยสัมผัสการโดนสังคมทําร้ายบ้างไหม?
เจียงเฉินรับโทรศัพท์ของผู้จัดการสาขามา และโหลดแอปของไรเดอร์ก่อนจะทําการเข้าสู่ระบบด้วยบัญชีของเจียงเฉิน
“ตึง! คุณได้รับออเดอร์ใหม่…”
ยอมรับ!
“ติ้ง! คุณได้รับออเดอร์ใหม่….”
ยอมรับ!
ติ้ง ทิ้ง ทิ้ง!!!
ยอมรับ ยอมรับ ยอมรับ!
เจียงเฉินรับออเดอร์มาพร้อมกับ 9 ออเดอร์และ เมื่อรวมกับออเดอร์ที่เจียงเฉินกําลังทําอยู่ก็ครบ 10 พอดี!
จากนั้นเจียงเฉินก็ถอดเครื่องแบบของหมถวน และส่งให้ผู้จัดการสาขาและด้วยความที่เสื้อของ เจียงเฉินนั้นค่อนข้างใหญ่จึงทําให้เขาสามารถใส่ ได้พอดีหากไม่ดึงซิปขึ้น
“นายใส่เครื่องแบบ ขี่จักรยานและส่งอาหารทั้ง 10 ออเดอร์…หลังจากส่งเสร็จแล้ว ก็ต้องขอรีวิว 5 ดาวให้ด้วยถ้าทําได้ฉันจะยกโทษให้!”
“ขอบคุณครับคุณเจียง! ผมจะไปส่งทันทีครับ!”
ผู้จัดการตื่นเต้นและมีความสุขมาก!
ก็แค่ส่งอาหารไม่ใช่หรอ?
งานง่ายๆ!!
หลังจากนั้น..
เขาก็ต้องเจอกับปัญหาตั้งแต่ออเดอร์แรก ด้วยความที่เขานั้นไม่คุ้นเคยกับแผนที่จึงทําให้เขานั้นใช้เวลามากเกินไปในการหาร้านอาหารที่เขาจะต้องเข้าไปรับอาหาร
ออเดอร์ที่สอง : เขานั้นไปส่งอาหารให้ลูกค้า และก็ถูกสั่งให้เอาขยะไปทิ้งให้ด้วย เพื่อที่จะหลีกเลี่ยงการรีวิวที่ไม่ดี เขานั้นก็ได้แต่บีบจมูกและนําขยะที่มีกลิ่นเหม็นไปทิ้ง
ออเดอร์ที่สาม : ลูกค้าก็ขอให้เขาล้างห้องน้ํา ไม่งั้นเขาจะรีวิวแย่ๆให้ผู้จัดการสาขาแทบจะร้องไห้ออกมา ในฐานะที่เขานั้นเป็นถึงผู้จัดการสาขา เขานั้นไม่ได้ทํางานสกปรกแบบนี้มากว่าสิบปีแล้ว! กลิ่นของห้องน้ํานั้นทําให้เขาแสบตาจนน้ําตาของเขาไหลออกมา
ออเดอร์ที่สี่นั้นปกติ ออเดอร์ที่ห้า : เขานั้นไปสาย ดังนั้นเขาจึงต้องขอโทษลูกค้านับพันๆครั้งเพื่อให้ลูกค้านั้นยอมให้คําชมระดับห้าดาว
ออเดอร์ที่หกและเจ็ดนั้นปกติดี….
ออเดอร์ที่แปดเป็นเพื่อนร่วมชั้นเก่าของเขามาหลายสิบปี อีกฝ่ายนั้นขับ BMW และยังมักจะไปกินข้าวและดื่มชากับเขาตลอด
“นี่ เหล่าหลิว นายเป็นผู้จัดการสาขาของธนาคารไม่ใช่หรอ ทําไมนายถึงมาเป็นคนส่งอาหารล่ะ?”
“ขอโทษนะ คุณคงจําคนผิด!”
“ฮ่าฮ่าฮ่า ฉันจะไปจําผิดได้ยังไง อ้อจริงสิ เมื่อวานนายคงยังเป็นผู้จัดการธนาคารอยู่แต่ตอนนี้คงโดนไล่ออกแล้วสินะ ฮ่าฮ่าฮ่า สวรรค์ชั่งมีตาเสียจริง ถึงกับให้โอกาศฉันได้หัวเราะเยาะ
นาย….เดี๋ยวสิ ฉันต้องถ่ายรูปส่งลงไปในกลุ่มชั้นเรียนก่อน!”
“ไม่ ไม่….นายจําคนผิดแล้ว…”
ผู้จัดการสาจารีบสวมหน้ากากและหนีไป
และไม่นานกลุ่มชั้นเรียนนั้นก็แทบระเบิด
“บ้าไปแล้ว! เหล่าหลิวถูกไล่ออกแล้วหรอ?”
“สมควรแล้ว ฮ่าฮ่าฮ่า – ตอนที่เขาเป็นผู้จัดการไม่เคยคิดช่วยพวกเรา ตอนนี้เขาถูกลงโทษแล้ว!”
“เห็นผลแล้วก็สบายใจ – ฉันตัดสินใจแล้วฉันจะกินข้าวสามชาม!”
“พวกนายทําแบบนี้ได้ยังไงกัน? อย่างน้อยเขาก็เป็นเพื่อนร่วมชั้นคนหนึ่งของเรานะ!”
“…”
ออเดอร์ที่เก้า ลูกค้านั้นกลับเป็นมือขวาของเขา แต่อีกฝ่ายกลับจําหน้าไม่ได้เพราะเขานั้นใส่หน้ากากอยู่แต่อีกฝ่ายนั้นก็ต่อว่าเขาว่าเป็นแค่คนต่ําต้อย และยังโอ้อวดออกมาอย่างภาคภูมิใจว่า เมื่อหัวหน้า(ผู้จัดการ)ถูกไล่ออกแล้วเขาก็จะสามารถใช้ประโยชน์จากตรงนี้ขึ้นไปปนผู้จัดการแทน…
ผู้จัดการสาขาโกรธมาก
เพราะเขานั้นให้ความสําคัญกับผู้ช่วยคนนี้มาก เขานั้นมักจะคอยสอยประสบการณ์ให้อยู่ตลอด แม้แต่การเลื่อนตําแหน่งเขานั้นก็มักจะเลือกคนนี้อยู่ตลอด หากมีโอกาศ
แต่จู่ๆอีกฝ่ายกลับกลายเป็นหมาป่าตาขาว และออเดอร์ที่สิบ ผู้จัดการสาขานั้นก็ไปส่งอาหารที่โรงแรมแห่งหนึ่ง และเขานั้นก็ได้พบกับภรรยาของตัวเอง และพบว่าภรรยาของเขานั้นกําลังคุยกับชายหนุ่มร่างกํายาคนหนึ่ง…
บทสนทนาของทั้งสอง
“ตอนนี้สามีของคุณกําลังปวดหัวกับเรื่องงานอยู่ไม่ใช่หรอ? ทําไมคุณถึงยังกล้าออกมาแบบนี้ อีก?”
“ก็เพราะเขากําลังปวดหัวกับเรื่องนั้น ฉันถึงได้ ออกมาหานายได้อย่างปลอดภัยไง”
“อย่าพูดถึงเขาเลย กินข้าวให้เสร็จแล้วเราไปสู้กันบนเตียงดีกว่า!”
“นายมันตัวเลวร้ายจริงๆเลยNNN”
ผู้จัดการสาขารู้สึกว่าหัวใจของเขาถูกบดขยี้!
หัวของเขาเต็มไปด้วยทุ่งหญ้าสีเขียว!
เขานั้นรักภรรยาของเขามาก แม้แต่ห้องครัวก็ไม่ให้เธอเข้าไปทําอาหารเอง ถึงกับยอมจ้างแม่บ้านมา…
แต่คิดไม่ถึงเลยว่าฉันจะถูกสวมหมวกเขียว!
เขานั้นอยากจะพลิกโต๊ะทันทีแต่!
เขานั้นก็นึกคําสั่งของเจียงเฉิน
เขานั้นรู้ดีว่ามีเพียงแค่การได้รับการอภัยมาจากเจียงเฉินเท่านั้นเขาถึงจะสามารถรักษาตําแหน่งผู้จัดการเอาไว้ได้ และยังมีโอกาศได้แก้แค้นสุนัขคู่นี้!
ตอนนี้เขาได้แต่ทนต่อไปก่อน!!!
สิบออเดอร์ครบแล้ว!!
และยังได้รับห้าดาวทุกออเดอร์!
ผู้จัดการสาขานั่งลงบนขั้นบันไดหิน
เหนื่อยมาก!
ร่างกายก็เหนื่อยล้าและหัวใจนั้นก็เหนื่อยล้าไม่แพ้กัน!
ทั้งทิ้งขยะ ชักโครกกลางห้องน้ํา โดนต่อว่า…โดนเพื่อนร่วมชั้นดูหมิ่น โดนลูกน้องกลั่นแกล้ง ถูกภรรยานอกใจ…
จู่ๆจิตใจของเขาก็สว่างวาบ!
เขาเข้าใจแล้ว!
เขาตะโกนออกมาว่า “คุณเจียงเขาเป็นอัจฉริยะจริงๆ!!”
“มันจะต้องเป็นคุณเจียงแน่ๆที่รู้เรื่องนี้และให้โอกาศฉันได้เห็นธาตุแท้ของคนพวกนี้!”
ด้วยความแข็งแกร่งของเจียงเฉิน การจัดการเรื่องนี้ก็แค่เรื่องเล็กน้อย!
ในเวลานี้เองเจียงเฉินก็เดินเข้ามาข้างๆเขา
ผู้จัดการสาขาลุกขึ้นมาอย่างรวดเร็วและโค้งคํานับเจียงเฉินอย่างซาบซึ้ง “คุณเจียง ผมเข้าใจแล้วว่าคุณให้ผมมาส่งอาหารเพื่ออะไร ผมต้องขอบคุณคุณมากจริงๆ!”
เจียงเฉิน “????”
เหตุผลที่ส่งนายไปส่งอาหาร?
ฉันแค่ต้องการของรางวัลจากระบบไม่ใช่หรอ?
นายรู้เรื่องนี้?
นี่ฉันควรฆ่าปิดปากเขาไหม?
ผู้จัดการสาขาพูดขอบคุณเจียงเฉินอย่างจริงใจ “คุณเจียง คุณให้ผมไปส่งอาหารก็เพื่อให้ผมได้ไตร่ตรองว่าการบริการแท้จริงแล้วคืออะไรกันแน่!”
เจียงเฉิน “???”
อะไรกัน?
ทําไมฉันถึงไม่เข้าใจที่เขาพูด?
ผู้จัดการสาขาย่อยพูดออกมาด้วยความขุ่นเคือง “คุณเจียงให้ผมไปส่งอาหารทั้งสิบออเดอร์ ก็เพื่อให้ความรู้กับผมว่าการบริการอย่าได้บริการแบบผิวเผิน ตอนที่ผมได้พบทั้งภรรยาของผม ผู้ช่วยและเพื่อนร่วมชั้นที่เคยให้เกียรติผม และผมก็ไม่คิดเลยว่าผมจะถูกพวกเขานั้นทั้งหักหลังทั้งวางแผนต่อต้านและโดนดูถูก…”
เจียงเฉิน “???”
นายหมายถึงอะไร?
ภรรยา เพื่อนร่วมชั้น ผู้ช่วย?
พี่ชายผ่านอะไรมาบ้างเนี่ย?
ผู้จัดการพูดออกมาด้วยอารมณ์ “ถ้าไม่ใช่เพราะคุณเจียง ผมคงได้แต่หลงไหลกับสิ่งที่เป็นเพียงผิวเผิน ตอนนี้ผมเข้าใจแล้วว่าการบริการก็เหมือน ความสัมพันธ์ของคน ไม่อาจทําได้เพียงผิวเผิน แต่ต้องทํามาจากใจจริง….ขอบคุณมากครับคุณ เจียง ขอบคุณจริงๆ!”
เจียงเฉินไม่รู้จะพูดอะไรต่อไป
เขาได้แต่ตะโกนออกมาในใจ : นายพูดอะไรของนาย?!
แต่ตอนนี้มาสนใจระบบก่อนดีกว่าว่าจะได้ของรางวัลไหม?!
เจียงเฉินยืนเขาแอบถูมือไปมาก่อนจะพูดออกมาอย่างเฉยชา “นายเก่งมาก นายเดาจุดประสงค์ของฉันได้จริงๆ”
เป็นคุณเจียงวางแผนจริงๆด้วย!
ผู้จัดการสาขาน้ําตาซึม เขาโค้งคํานับเจียงเฉินหลายครั้งติดต่อกัน!
“ขอบคุณครับคุณเจียง!!”
ในตอนนี้ เขารู้สึกราวกับว่าชีวิตของเขานั้นถูกชําระร้าง!
ลูกน้อง เพื่อน ภรรยา….ล้วนแล้วแต่ปลอมทั้งนั้น!
ถ้าไม่ใช่เพราะคุณเจียง เขาคงถูกกักขังอยู่ในเงามืดถูกคนอื่นหลอกลวง!
คุณเจียงเป็นผู้มีพระคุณช่วยเขา!
ความชื่นชมที่มีต่อเจียงเฉินในใจของเขาเพิ่มขึ้นมาก!
เจียงเฉินได้รับน้องชาย+1!!
ในวลาเดียวกัน..
[ติ้ง! เปิดใช้งานกิจกรรมที่ซ่อนอยู่! ลงชื่อเข้าใช้สําเร็จ!]
[ติ้ง! คุณได้รับ…]
อะไรนะ!!
เจียงเฉินกระโดขึ้นด้วยความตกใจ
มันมีจริงๆด้วย!
ฮ่าๆ ฉันนี้มันอัจฉริยะจริงๆ!!