ตอนที่ 463 : ทดลองทฤษฎี
“หนังเรื่องนี้มันสุดยอดจริงๆ” ผู้ชมในร้านเมืองครึ่งยังคงตะโกนชื่นชมแม้จะจบลงแล้ว “ถ้าข้าสร้างบางอย่างที่เข้าใจถึงกฎของธรรมชาติได้แบบนี้ละก็ ข้าจะสามารถเปลี่ยนโลกได้ตามที่ต้องการได้แน่ๆ ฮ่าๆๆๆ ใครก็ตามที่เข้ามาในพื้นที่ที่อยู่ในการดูแลของข้ามันจะต้องตายอย่างแน่นอน!”
เสียงหัวเราะหยุดลงทันทีเมื่อจําได้ว่าไม่มีสาระทางจิตวิญญาณใดที่สามารถสร้างโลกได้
อึก! ความคิดหยุดชะงัก
“ฮี่ๆ ขอบคุณ!” ปีศาจสาวผสน้ําตาลดวงตาสีเขียวแสยะยิ้ม “เจ้าปีศาจเฒ่าความคิดของเจ้านี่ น่าสนใจแหะ!”
“อย่านะ มันเป็นความคิดของข้า!”
“ความคิดนี้ดี มันฟังดูใช้ได้!” เด็กชายที่มากับราชาพยักหน้าและยิ้มเยาะ
ในอดีตน้อยคนนักที่จะมีโอกาสรับมือกับสิ่งเหล่สนี้ได้ แต่ตอนนี้กาลเวลาได้เปลี่ยนไปแล้ว หลังจากได้มีโอกาสอ่านหนังสือสวรรค์และดูการต่อสู้ในหลากหลายรูปแบบระหว่างผู้ฝึกฝนอมตะกับปีศาจ หลายคนเริ่มที่จะมีกําลังในการฝึกฝนมากขึ้นพวกเขาให้ความสนใจอย่างมากกับเทคนิคใหม่ๆ
แน่นอนว่าแม้ว่ามันจะผ่านตาแค่แว้บเดียวเท่านั้น แต่มันทรงพลังจนสกิดใจพวกเขาไม่ลืม
“ความคิดนี้ดีจริง!” ชุยเซียนหยุนเดินเข้ามาร่วมวงสนทนา
“อ๊ะ! ใครก็ห้ามมันเป็นความคิดของข้า!”
“หุบปาก! ถ้าเจ้าตะโกนอีกที่ข้าจะจัดการกับเจ้าในฐานะตัวสร้างปัญหา” รวนหนิงมองค้อน
“…” มันเงียบไปทันที
เวลาเดียวกัน ณ คาเฟ่ที่หยวนหยาง
ผู้ฝึกฝนและนักรบวางหูฟัง พลางสงบสติอารมณ์ แต่ไม่มีใครทําได้เลย
“ศิษย์พี่”
ยื่อไปรู้สึกว่ามีคนกําลังดึงคอเสื้อเธอ เธอหันกลับไปเจอมู่ชิงที่มีสีหน้าไม่สบายใจ
“ข้าสงสัยว่ามันเป็นจิตสํานักของเราจริงๆ ที่อยู่ในนั้นหรือเปล่าขณะที่ร่างกายของเรา ” เธอพูดด้วยสีหน้าไม่สู้ดี “เพราะตอนแรกนี้โอเองก็ไม่รู้ตัวเลยว่าเขาอยู่ในโลกเสมือนจริง”
“ข้าก็สงสัยไม่ต่างกัน” เจียงเสี่ยวหยูกอดอกหน้านิ่ง เธอพึมพํา “หรือตอนนี้เราอาจจะอยู่ในโลกเสมือนจริง แน่นอนถ้าเป็นเช่นนั้นข้าจะต้องเป็นเดอะวัน เราจะช่วยมนุษยชาติไปด้วยกัน!”
“ไร้สาระ! ข้าเองเดอะวัน” มู่ชิงเสริม
“ข้าก็อยากเป็นเดอะวันเหมือนกัน” กวางขาวตัวใหญ่พูดพร้อมกับก้มหน้าลง
เจียงเสี่ยวหยูกล่าว “ใครก็ตามที่มีอํานาจสูงสุดจะได้เป็นเดอะวัน!”
ฟางฉีที่นั่งข้างเจียงเสี่ยวหยูเอื้อมมือไปหยิกแก้มเธอด้วยความหมั่นเขี้ยว เด็กหญิงตัวเล็กทําท่าทางเลียนแบบนีโอ
“ศิษย์พี่ท่านคิดอะไรอยู่!”
เจียงเสี่ยวหยูหันไปคุยกับเจียงซวน เขาไม่ได้ยินเธอ .. เขาเริ่มดูหนังซ้ําอีกครั้ง
“…”
ยื่อไป่เอ่ย “อืม.. อย่างไรก็ตามอาวุฑของพวกเขาเองก็น่าสนใจไม่น้อย ข้าสงสัยว่าจะไปหามันได้จากที่ไหน”
สาวกคนอื่นๆ จากสํานักสวรรค์เองก็พูดคุยกันหัวข้อนี้อย่างคึกคัก
“พี่ถัง” หวังซีเรียก “ตระกูลถังมีชื่อเสียงในการสร้างเครื่องจักรและสิ่งประดิษฐ์ทางจิตวิญญาณ ข้ามีคําถาม .. ท่านสามารถสร้างอาวุธแบบในหนังได้หรือไม่”
“แน่นอน! นายน้อยถัง” ซูเชงเฟงทายาทสายตรงของตระกูลซูที่มีพรสวรรค์ชั้นยอดผู้ สนิทสนทกับนายน้อยถังพยักหน้า
เล่ยเกอชายร่างกํายําเสริม “ครอบครัวถังของเจ้า…”
ก่อนที่เขาจะพูดจบ เสียงกรีดร้องข้างๆ ดังขึ้น
“นี่…ปืนพกหรอ?”
มู่ชิงจ้องไปที่ปืนพกสองกระบอกในมือของเสี่ยวหยู
ปืนในมือเธอดูสวยกว่าที่เห็นในหนังมันถูกสลักลวดลายบนผิวปืนลง ลวดลายของมันถูกลงอักขระจิตวิญญาณทําให้ปืนมีพลังมากกว่าปืนทั่วไป มันคือปืนพกที่ถูกเลียนแบบจากของดันเด้
“ฮึ”
“ว้าว…พี่เสี่ยวเย้” มู่ชิงอุทาน “ท่านยิงปืนพวกนี้เป็นมั้ย?”
“ใช่ๆ” หลี่หลัยนเหลียวมองดูเจียงเสี่ยวหยูที่กําลังเล่นกับปืน
ปืนเหล่านี้ไม่สามารถจัดการกับผู้ฝึกฝนที่แข็งแกร่งอย่างเล่ยเกอหรือซูเชงเฟงได้ แต่พวกมันก็มีพลังมากเกินพอที่จะจัดการกับผู้ฝึกฝนอย่างดูซูชีที่อ่อนแอกว่าได้
“อืม และแน่นอน” หลังจากเจียงเสี่ยวหยูพูดจบ เธอเดินออกไปหน้าร้านและลั่นไกปืนไปสองนัด
กระสุนสองนัดสร้างรูที่เกิดขึ้นตรงพื้นพร้อมด้วยเขม่าควัน หวังซีที่ได้ยินเสียงหันไปมองทางถังหยูที่อยู่ข้างๆ
“เราไม่ได้สร้างมัน!” ถังหยูตื่นตูม “ดูเหมือนว่าเจ้าของร้านจะไม่ได้มีแค่รถอย่างเดียว ว่าแต่.. เขามีปืนด้วยหรอ?”
การสร้างสิ่งประดิษฐ์ทางจิตวิญญาณสมัยใหม่ตามรูปแบบของเกมนั้นเป็นความร่วมมือระหว่างฟางฉีและกลุ่มพันธมิตรวู่เว้ย ผู้คนที่ได้รับรางวัลพวกนี้คือคนที่ชนะจากเกม CS พวกเขาใช้เวลามาเนิ่นนานและลําบากมกกว่าจะมีความก้าวหน้าเรื่องเทคโนโลยี
“เสี่ยวหยูเจ้าเก่งจัง” มู่ชิงมองเสี่ยวหยูด้วยสายตาเป็นประกาย
“เจ้า ไปเอาปืนมาจากไหน” ซูเชงเฟงและเล่ยเกอจองมองไปที่ปืนในมือเธอ
ฟางฉีมองหน้าเธอสลับกับพื้นหน้าร้าน “อย่าทําลายพื้นหน้าร้านฉัน”
อาวุธเหล่านี้ดูธรรมดา แต่เมื่ออยู่ในมือสมิธหรือนีโอมันกลับกลายเป็นอาวุธที่ไม่มีใครเทียบเทียมได้
กระสุนนั้นรวดเร็วและทรงพลัง มันสามารถเจาะทะลุแม้แต่กําแพงได้ แน่นอนว่าในโลกแห่งความเป็นจริงแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยด้วยซ้ํา
ในโลกเสมือนจริงกฎของธรรมชาติไม่มีตายตัวมนสามารถเป็นได้อย่างใจหรือสิ่งที่ผู้สร้างสร้างขึ้น ส่วนในโลกความจริงความเร็วจะลดลงตามระยะยิ่งอยู่ไกลมากระยะการเดินทางของวิธีกระสุนก็จะลดลงตามความห่าง
สําหรับผู้ฝึกฝนบางคนนั้นพวกเขาเข้าใจ กระบวนการและกฎของธรรมชาติเป็นอย่างดี กฎหมายเป็นสิ่งที่ทุกคนล้วนต้องปฏิบัติตาม
เกือบทุกครอบครัวพวกเขาได้รับมรดกคล้ายกับว่ามันคือรางวัลที่ติดตัวมาแต่กําเนิก บางอย่างมันคือสมบัติและบางอย่างมันคือความรู้ที่ถูกถ่ายทอดส่งต่อกันมา
แม้พวกเขาเข้าใจถึงกฏก็จริง แต่เมื่อได้มีโอกาสดูหนังเรื่องนี้แล้ว ความคิดได้แตกซ่านการใช้กฎของโลกคือเรื่องหนึ่ง อีกเรื่องคือการใช้พลังอันอยู่เหนือกฎ
พวกเขาจึงอยากที่จะเลียนแบบพลังงานบางอย่างที่แสดงออกจากหนังเช่น ความเข้าใจของกูถิงหยุนเกี่ยวกับลม โดยปกติธรรมชาติจะเป็นผู้สร้างและพัดพาไป แต่ถ้าเข้าติดมันไว้กับกระสุนมันจะต้องพากระสุนไปยังที่เขาต้องการแน่
กูถิงหยุนเดินออกไปข้างนอกพร้อมยิ้มอ่อนบนใบหน้า “สาวน้อย ข้าขอยืมปืนของเจ้าสักครู่ได้มั้ย”
“ปรมาจารย์?” หวังซีมองไปที่กูถิงหยุน
“หลังจากดูเดอะแมททริกซ์แล้ว ข้ารู้สึกได้รับแรงบันดาลใจบางอย่าง” ผู้เฒ่ากล่าว “ตอนนี้ข้าต้องการมันเพื่อทดสอบทฤษฎีของข้า”
“ได้” เจียงเสี่ยวหยูไม่มีทางเลือกนอกจากส่งให้เขา เธอเกรงใจเพราะเขาเป็นถึงอาจารย์ของสํานักสวรรค์
เขาจับปืนและหลับตาเพื่อเตรียมตัว
ผู้คนทั้งหมดจับจ้องไปที่เข้า พวกเขากลั้นหายใจโดยไม่รู้ตัวพลางลุ้นตาม
กูถิงหยุนค่อยๆ ยกปืนขึ้น
เพียงเสี้ยววิมีเสียงดังออกมาจากในร้าน “เจ้าจะถูกจัดการในฐานะตัวสร้างปัญญหา ถ้าเจ้าคิดจะพังร้าน!”
ชายแก่ตกใจเขาหันไปมองเจ้าของร้าน .. นี่ถ้าเป็นไปได้ก็อยากจะตีเจ้าของร้านให้ตาย!