ทั้งสองพูดพลาง เดินขึ้นไปบนหอลอยฟ้า
บันไดหินที่ลอยอยู่ สูงประมาณสามสิบกว่าเมตร ถ้าคนกลัวความสูงมาที่นี่ คงไม่กล้าเดินขึ้นไปเลย
ประตูหอลอยฟ้าเปิดเอาไว้แล้ว แค่เดินเข้ามา ลู่ฝานรู้สึกถึงความหรูหราข้างใน
สีทองระยิบระยับ บ่งบอกถึงความร่ำรวย
แสงสีทองสว่างไสว เกือบทำให้ลู่ฝานตาบอด
เมื่อมองดูดีๆ ของด้านในเกือบครึ่ง ทำจากแร่ราคาสูง ให้ตายเถอะ แม้แต่โต๊ะยังทำมาจากแร่ราคาสูงทั้งตัว
แร่ราคาสูงเป็นของแพงที่ใช้กันทั่วไป ยิ่งกว่าเหรียญทอง โดยทั่วไปแล้ว แร่ราคาสูงหนึ่งก้อน เท่ากับเหรียญทองพันเหรียญ
แร่ราคาสูงได้ชื่อว่าเป็นของหายาก ตั้งแต่เล็กจนโต ลู่ฝานเพิ่งเคยเห็นแค่ 1-2 ครั้ง อีกทั้งยังขนาดแค่เล็บ
แต่ตอนนี้แร่ราคาสูงวางอยู่ตรงหน้าเขามากมาย
หานเฟิงพุ่งเข้าไปเป็นคนแรก เขากอดโต๊ะแล้วใช้ฟันกัดอย่างแรง “ให้ตายเถอะ นี่คือแร่ราคาสูงแท้จริงๆ ศิษย์น้องลู่ฝาน กระบี่ของนายใหญ่ ให้ฉันยืมหน่อย ฉันขอหั่นเอากลับไปสักชิ้น”
ลู่ฝานรีบดึงหานเฟิง ชี้ตราประทับบนโต๊ะแร่ราคาสูง แล้วพูดว่า “ของพวกนี้สลักตราประทับเอาไว้ แค่เราแตะต้องมัน เขาก็จะรู้ พี่อยากโดนไล่ออกไปตั้งแต่เพิ่งเข้ามาเหรอ ศิษย์พี่หานเฟิง สุขุมหน่อย พี่มาจากเมืองใหญ่ไม่ใช่เหรอ เคยผ่านโลกมาแล้วไม่ใช่เหรอ อย่าทำตัวบ้านนอกยิ่งกว่าผมได้ไหม”
หานเฟิงเสียดายมาก “โอ๊ย ของราคาสูงแบบนี้ ทำได้แค่ดู ไม่สามารถเอาไปได้ จิตใจฉันแตกสลายแล้ว ได้สักชิ้นก็พอให้ฉันใช้ทั้งชีวิตแล้ว เฮ้อ เฮ้อ……”
ศิษย์พี่หานเฟิงถอนหายใจติดต่อกัน จู่ๆ เขาหันมามองลู่ฝาน “ศิษย์น้องลู่ฝาน นายว่าเราตัดแล้วหนีไป พวกเขาจะจับเราได้ไหม”
ลู่ฝานหมดคำจะพูด ดึงศิษย์พี่หานเฟิงมาอีกด้าน ลู่ฝานวางเจ้าดำลง แล้วเดินตรงเข้าไปข้างใน
หอลอยฟ้าหลังนี้ใหญ่มาก มีทั้งหมดสามชั้น ทั้งหมดดูหรูหราโอ่อ่ามาก
ลู่ฝานมองอยู่ครู่หนึ่ง รู้สึกว่าคนสร้างสวนหอมปาฟางนี้ คงรวยจนไม่รู้จะใช้เงินยังไงแล้ว ขนาดห้องน้ำยังทำจากแร่ราคาสูง การทำแบบนี้ เหมือนกำลังบอกกับทุกคนที่เข้ามาว่า
“ไอ้จน รู้ไหมว่าอะไรที่เรียกว่ารวย”
จู่ๆ ลู่ฝานรู้สึกว่าจ่ายล้านเหรียญทองเพื่อเข้ามา มันน้อยเกินไปจริงๆ
ที่นี่แค่โต๊ะตัวเดียว ก็คงเพียงพอแล้ว
แต่สถานที่มั่งคั่งแบบนี้ ทำไมต้องเปิดร้านขึ้นมาอีก ลู่ฝานไม่เข้าใจจริงๆ เจ้าของร้านนี้ ต้องการหาเงินจากการเปิดร้านจริงเหรอ
ลู่ฝานเลือกชั้นสามเป็นห้องพักตัวเอง พร้อมกับความไม่เข้าใจมากมาย ศิษย์พี่หานเฟิงเลือกชั้นสอง ชั้นหนึ่งเป็นของเจ้าดำ
ภายในห้องมีอาหารหลากหลายชนิด วางเอาไว้เรียบร้อยแล้ว
อาหารหลายอย่างที่ลู่ฝานไม่เคยเห็น แต่แค่ลองชิม รสชาติไม่ธรรมดาเลย
มองที่นอนของตัวเอง ทำมาจากหยกอุ่นทั้งแผ่น
ให้ตายเถอะ ลู่ฝานจำได้ว่าเหมือนหยกแขวนจิตบู๊ ก็ใช้วัสดุเป็นหยกอุ่นเหมือนกัน ว่ากันว่าหายากมาก
ทำไมตอนนี้เขาถึงเห็นมันทั้งแผ่น
คืนนี้เขาต้องนอนบนสิ่งนี้!
ลู่ฝานใช้มือลูบ รู้สึกถึงพลังความร้อนส่งผ่านหยกอุ่นออกมา เคลื่อนไหวไปทั่วร่างกายเขา
ปราณชี่ของเขาได้รับการกระตุ้น และเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว