ตอนที่ 1830
“สหายอู๋ช่างเป็นบุคคลที่มีโชคชะตาที่ยิ่งใหญ่จริงๆ ไม่คาดคิดว่าจะค้นพบรอยต่อหัวงมิติได้อย่างง่ายดายเช่นนี้ คิดถูกแล้วที่พวกเราเชิญชวนสหายอู๋มาร่วมด้วย” จ้าวเมืองมรกตก็ยิ้มอย่างเสแสร้ง มันก็รู้สึกอิจฉาเช่นกัน ทําไมบนโลกถึงได้มีปีศาจเช่นนี้อยู่ ช่างไม่สมเหตุสมผล
การที่มีโชคดวงที่ท้าทายสวรรค์ถึงขั้นนี้ จะบอกว่าสมบัติบนโลกนี้จะหล่นลงมากองตรงหน้าเจ้าบัดซบนี้ ไม่จําเป็นต้องพยายามใดๆ ตราบใดที่อาศัยอยู่ในบ้าน ก็สามารถครอบครองสมบัตินับไม่ถ้วนได้อย่างอัตโนมัติไม่ใช่หรือ?!
เมื่อคิดได้เช่นนี้ มันก็รู้สึกหดหูอย่างมาก ก่อนหน้านี้ไม่รู้ว่ามันพยายามทุ่มเทมากแค่ไหนกว่าที่ จะได้สมบัติเล็กๆน้อยๆมาครอบครอง ทว่าเจ้าเด็กนี่กลับครอบครองสมบัติได้อย่างง่ายดาย เปลี่ยนเรื่องร้ายให้กลายเป็นดี ตกหน้าผาก็พบเจอเข้ากับสมบัติ เดินเหยียบหางมังกร มังกรก็ขอให้รับ ไปเลี้ยงมันรู้สึกสิ้นหวังอย่างมาก เหตุใดความแตกต่างระหว่างปีศาจถึงได้มากมายเช่นนี้
ทว่าสีหน้าของมันก็บ่งบอกถึงความชื่นชมนับถือ ไม่ได้เผยความอิจฉาภายในใจของตนเอง เผยท่าทางของการแสดงความยินดี เพราะว่าถึงอย่างไรการที่เซี่ยปิงค้นพบรอยต่อหัวงมิตินี้ มันก็เป็นประโยชน์ต่อพวกมันเช่นกัน
“สุภาพเกินไป ในอนาคตเพียงแค่ติดตามข้ารับประกันได้ว่าพวกท่านจะได้อยู่ดีกินดี เพลิด เพลินกับชีวิตที่ไม่มีวันยากลําบากอีกต่อไป” เซี่ยปิงก็เอ่ยออกมาอย่างมั่นใจ ตบหน้าอกของตนเองเผยท่าทางของการเป็นพี่ใหญ่
จ้าวเมืองมรกตก็โมโหจนคันไม้คันมือ การที่เจ้าบัดซบนี้เอ่ยออกมาเช่นนี้ มันไม่ได้เป็นการประกาศว่าจะขึ้นเป็นใหญ่เหนือพวกมันหรือ? ใครกันที่จะไม่รู้ว่านี่คือการตั้งตัวเป็นพี่ใหญ่ เห็นได้ชัดว่าเจ้าอู๋ไท่โต่วนี้มีความทะเยอทะยานที่สูงส่งทีเดียว
ราชันปีศาจจํานวนมากก็กัดมุมปาก เจ้าปีศาจหนุ่มนี่ช่างยโสโอหังเกินไป ค้นพบรอยต่อห้วงมิติ ไม่คาดคิดว่าจะได้ใจจนหลงระเริงกับอํานาจเช่นนี้ คิดที่จะกลายเป็นผู้นําของพวกมัน เหยียบข้ามหัวพวกมันโดยตรง
ปีศาจหนุ่มในระดับแตกฉาน ต่อให้จะมีพลังการต่อสู้ที่ทรงอํานาจมีภูมิหลังที่ยิ่งใหญ่และมีไฟในมือมากมาย ทว่าพวกมันก็ยังคงเป็นราชั้นปีศาจ มีที่ไหนที่จะยอมก้มหัวให้ใครง่ายๆ
ทว่าพวกมันก็เป็นปีศาจที่มีความสุขุมลุ่มลึก แน่นอนว่าจะไม่เปิดเผยความหงุดหงิดของตนเองถึงอย่างไรพวกมันก็ไม่ใช่ผู้นํา ทว่าเป็นจ้าวเมืองมรกต หากมีปัญหาอะไร แน่นอนว่าจ้าวเมืองมรกตจะเป็นผู้ที่จัดการ
“ฮ่าฮ่า เจ้าหนู ขอบคุณจริงๆ ไม่คาดคิดว่าพวกเราจะโชคดีเช่นนี้ เพิ่งเข้ามาก็ค้นพบรอยต่อห้วงมิติของรั้งแมลงนี้ทันที เพื่อแลกกับคุณงามความดีในครั้งนี้ ข้าจะยอมไว้ชีวิตสุนัขของพวกเจ้า”
ทันใดนั้นเสียงที่ยโสโอหังเสียงหนึ่งก็ดังขึ้นมาราวกับเป็นเสียงสายฟ้าฟาด สั่นสะท้านอากาศ ทําให้ราชั้นปีศาจที่อยู่รอบๆมีสีหน้าที่เปลี่ยนไปรู้สึกเจ็บปวดแก้วหู
จากนั้นก็มีภาพเงาหนึ่งที่ปรากฏขึ้นข้างหลังเซี่ยปิงทันที มีเจตนาที่ชั่วร้ายตบฝ่ามือออกไปโดยตรง
ทันใดนั้นกระแสพลังผีที่น่าสะพรึงกลัวก็ควบแน่นกลายเป็นฝ่ามือขนาดยักษ์ แผ่ออร่า ความกดดันที่ยิ่งใหญ่ ราวกับเป็นจ้าวเหนือหัว เหมือนจะต้องการกดขี่ให้ศัตรูยอมจํานน เผด็จการอย่างถึงที่สุด
ราชันปีศาจที่อยู่รอบๆก็แตกตื่นกันอย่างมาก รู้สึกได้ว่าฝ่ามือนี้แอบแฝงไปด้วยพายุที่รุนแรงเหมือนกับเป็นฝ่ามือของยักษ์วายุ เป็นตัวตนที่อยู่เหนือทุกสิ่งทุกอย่าง ไม่ว่าพลังอํานาจใดๆก็ไม่สามารถต่อต้านขัดขึ้นได้
หากรับฝ่ามือนี้เข้าไป พวกมันจะต้องเปลี่ยนกลายเป็นผุยผงภายในระยะเวลาอันสั้น ดับสลายไปจากโลกนี้ตลอดกาล
“รนหาที่ตาย!”
เซี่ยปิงก็เปล่งเสียงออกมาอย่างเย็นชา เมื่อสัมผัสได้ถึงภัยคุกคามของฝ่ามือนี้ เขาก็ลงมือทันทีประเคนหมัดออกไป
ความสามารถศักดิ์สิทธิ์ – หมัดดวงตะวันศักดิ์สิทธิ์
ทันใดนั้นภายใต้ฝ่ามือพายุที่ไร้ที่สิ้นสุดนี้ พลังอํานาจเปลวไฟภายในร่างกายของเขาก็ปะทุออกมา เหมือนกับเป็นนกเพลิงศักดิ์สิทธิ์ที่จุติลงมา เปลวไฟรวมตัวกันที่หมดอย่างรวดเร็ว
ภายในชั่วพริบตา แผ่นดินสั่นสะเทือนอากาศสั่นสะท้าน แสงอาทิตย์ส่องสว่างไปทั่วบริเวณ ฉีกผ่านมานแห่งความมืดมิด ทําลายพลังงานแห่งความมืดทั้งหมด เผด็จการอย่างหาที่เปรียบไม่ได้
การโจมตีนี้เหมือนกับเป็นการกําดวงอาทิตย์ไว้ในมือก็ว่าได้ จากนั้นก็โยนออกไปอย่างกะทันหัน เป็นทักษะหมัดธาตุเปลวไฟระดับสุดยอด เป็นตัวตนที่ส่องสว่างไปชั่วนิรันดร์
ตีบ!
หมัดนี้ปะทะเข้ากับฝ่ามือพายุขนาดยักษ์ทันที เจาะทะลวงกลุ่มคลื่นพายุไปอย่างกะทันหันแผดเผาทั่วทั้งโลก ภายใต้พลังหมัดเช่นนี้ ฝ่ามือพายุกระเบิดจนหายไป เปลี่ยนกลายเป็นความว่างเปล่า
วิช เมื่อพายุกระจายหายไป ระยะที่ห่างออกไปก็มีปีศาจหนุ่มตัวหนึ่งที่ปรากฏขึ้นมาต่อหน้าผู้คน มันสวมใส่ชุดคลุมสีขาว เป็นปีศาจหนุ่มรูปงาม ดวงตาทั้งสองเผยให้เห็นถึงความเจ้าเล่ห์และ ความโหดเหี้ยม ทําให้ผู้คนหวาดกลัวจนสั่นเทา
“หืมม? ผู้บ่มเพาะในระดับแตกฉานสามารถที่จะต้านทานฝ่ามือจักรพรรดิวายุของข้าได้รึ? นี่เป็นหนึ่งในทักษะลับของเมืองพายุหมุนของข้า อันที่จริงเจ้ามีภูมิหลังเป็นอย่างไรกัน?”
ปีศาจหนุ่มในชุดสีขาวจ้องมองเซี่ยปิงด้วยสีหน้าที่ประหลาดใจเล็กน้อย
“นี่มันไม่ใช่ธุระกงการอะไรของเจ้า!”
เซี่ยปิงชําเลืองมองด้วยหางตา “ไม่คาดคิดว่าจะกล้าซุ่มโจมตีข้า มีความกล้าหาญที่ใหญ่โตงนัก รู้หรือไม่ว่าการทําให้ข้าอู๋ไท่โต่วผู้นี้เดือดระอุขึ้นมา ทั้งเก้าชั่วโคตรของเจ้าจะต้องถูกสังหาร ยังไม่รีบกลิ้งตัวมาคุกเข่าขอโทษข้าอีกต้องการให้ข้าฆ่าล้างตระกูลของเจ้าจริงๆรี?!”
เขายโสโอหังอย่างมาก ข่มขู่เจ้าปีศาจหนุ่มชุดคลุมสีขาวนี้โดยตรง บอกให้ฝ่ายตรงข้ามคุกเข่าขอโทษเขา
“ไอ้ลูกหมา!”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ปีศาจหนุ่มชุดขาวก็โมโหจนเจียนตายทันที “อู๋ไท่โต่วไร้สาระอะไรกัน ไม่เคยได้ยินชื่อนี้มาก่อน เป็นเพียงแค่ขยะต่ำต้อยเท่านั้น ทว่ากล้าที่จะยั่วยุข้าเฟิงกวงหลี่ผู้นี้ อีกทั้งยังต้องการที่จะฆ่าล้างทั้งเก้าชั่วโคตรของข้ารึ?! จ้าวเมืองมรกต นี่คือวิธีการดูแลคนของเจ้าหรือ ยังไม่รีบจัดการสนัขของเจ้าอีก เจ้าต้องการให้เมืองมรกตของเจ้าเผชิญกับความเดือดดาลของเมืองพายุหมุนของข้ารึ?!”
มันโมโหจนแทบจะคลุ้มคลั่งขึ้นมา
ต้องรู้ด้วยว่ามันเฟิงกวงหลี่คือลูกชายของจ้าวเมืองพายุหมุน มีพรสวรรค์ที่โดดเด่นตั้งแต่กําเนิด ภายในระยะเวลาเพียงแค่หนึ่งหมื่นสองพันปีก็พัฒนาจนมาถึงระดับลงทัณฑ์สายฟ้าขั้นเริ่มต้นได้ มีฝีมือที่เทียบได้กับบรรดาเฒ่าปีศาจรุ่นหลังมากมาย
อย่าว่าแต่สถานะของมันเลย แม้แต่พลังอํานาจของมันก็น่าสะพรึงกลัวอย่างมาก เพียงพอที่จะออกอาละวาดในโลกปีศาจได้ ปีศาจปกติทั่วไปต่างก็ก้มหัวต่ออํานาจของมัน ไม่กล้าที่จะต่อต้านขัดขืน หวาดกลัวจนต้องก้มลงคลาน
ทว่าตอนนี้ปีศาจหนุ่มในระดับแตกฉาน ไม่รู้ว่าเป็นบุคคลต่ำต้อยที่โผล่ขึ้นมาจากหลุมไหน ไม่คาดคิดว่าจะกล้าต่อต้านมันอย่างซึ่งๆหน้าเช่นนี้ อีกทั้งยังต้องการให้มันคุกเข่าขอโทษ ไม่อย่างนั้นจะฆ่าล้างทั้งเก้าชั่วโคตรของมัน
ความอัปยศอดสูเช่นนี้ มันไม่เคยเผชิญมาก่อน ช่างเป็นการตบใบหน้าของมันฉาดใหญ่ ทําให้มันเสียหน้าต่อปีศาจที่อยู่รอบๆ นี้มันคือความอัปยศอดสูประเภทใด!
บอกตามตรง ในช่วงเวลานี้มันเฟิงกวงหลี่่ต้องการที่จะสังหารมิตรสหายอู๋ ญาติพี่น้องและแม้แต่ คนในตระกูลของเจ้าบัดซบไทโต่วนี่ จับฉีกให้กลายเป็นพันๆชิ้นทั้งหมด
เฟิงกวงหลี่ลูกชายของจ้าวเมืองพายุหมุน?!
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ราชันปีศาจจํานวนมากก็เผยสีหน้าความตื่นตระหนกขึ้นมา ใบหน้าถอดสี โดยเฉพาะจ้าวเมืองมรกตนั้น มีสีหน้าที่มืดมนยิ่งกว่าใครอื่น ราวกับเพิ่งกินอุจจาระเข้าไป
เพราะว่าเมืองพายุหมุนเป็นเมืองปีศาจขนาดใหญ่ที่ทรงอํานาจที่สุดในพื้นที่ระยะสิบปีแสงนี้ ถูกปกครองโดยตระกูลปีศาจวายุ ทรงอํานาจอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ มีราชันปีศาจที่มากมายดั่งหยาดฝน
ว่ากันว่าเบื้องหลังของพวกมันก็มีเซนต์ปีศาจที่คอยสนับสนุนอยู่เช่นกัน
นี่คือปีศาจที่ยิ่งใหญ่ที่แท้จริง เป็นตระกูลใหญ่ของโลกปีศาจ สามารถที่จะโลดแล่นไปในทุกหนแห่งได้อย่างอิสระ
ทว่าท่ามกลางเมืองปีศาจนับล้านเมืองนั้น เมืองมรกตเป็นเพียงแค่เมืองขนาดเล็ก จะเรียกว่าเป็นหมู่บ้านก็ว่าได้ เป็นไปได้อย่างไรที่จะเทียบได้กับเมืองพายุหมุนที่เป็นเมืองเจ้าอํานาจได้
หากท้าทายบุคคลที่ยิ่งใหญ่เช่นนี้ บางที่เมืองมรกตอาจจะกลายเป็นผุยผงภายในระยะเวลาอันสั้น จะตายไปท่ามกลางความโมโหของราชันปีศาจจํานวนมากในเมืองพายุหมุน ตายไปโดยที่ไม่เหลือซาก
ถามว่ามันจ้าวเมืองมรกตจะไม่หวาดกลัวได้อย่างไร?! นี่เป็นการที่เจ้าอู๋ไท่โต่วท้าทายศัตรูที่ทรงอํานาจมาให้กับตัวมันโดยที่มันไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรเลย เวรเอ๊ย นี่เป็นเคราะห์ร้ายที่ไม่คาดฝันจริงๆ
เมื่อคิดได้เช่นนี้ มันก็รีบเอ่ยออกไปอย่างรวดเร็ว “นายน้อยเพิ่ง โปรดใจเย็นก่อน อันที่จริงสหายอู๋ผู้นี้ไม่ใช่คนของข้า ทว่าเป็นสหาย สิ่งที่เขาเอ่ยออกมาก็รูวามเกินไปจริงๆ หากมีอะไรผิด พลาดไปล่ะก็ ข้าขออาสาขอโทษแทนเขาเอง”