ตอนที่ 2074 ใส่ร้าย (1)
อวิ๋นลั่วเฟิงเงียบ
เมื่อเห็นสีหน้าของนาง หลงหลัวก็คิดว่าอวิ๋นลั่วเฟิงไม่อยากให้นางอยู่ ทันใดนั้นนางก็เกิดกังวลและพูดด้วยน้ำเสียงอ้อมแอ้ม “ข้า…ข้ามีความรู้ และข้ายังเป็นผู้คุ้มกันได้ ท่านยอมให้ข้าอยู่ได้หรือไม่”
อาจจะเป็นเสียงของหลงหลัวทำให้สุดท้ายอวิ๋นลั่วเฟิงก็ตอบ นางเลิกคิ้วแล้วมังกรตัวใหญ่ตรงหน้านาง
“มีตัวเจ้าตามข้าแบบนี้ไม่ค่อยเหมาะเท่าไหร่ พวกเรามาที่นี่เพื่อจัดการเรื่องบางอย่าง ถ้าเจ้าติดตามข้าด้วยร่างกายแบบนี้ ข้าเกรงว่าจะดึงดูดความสนใจมากเกินไป”
“ข้า…” ดวงตาของหลงหลัวเป็นประกายแล้วดูเหมือนจะมีหมอกอยู่ด้านใน “หลังจากที่ข้าหายดี ข้าสามารถเปลี่ยนร่างเป็นมนุษย์ได้ ส่วนตอนนี้…ข้าสามารถพรางตัวเองได้”
เผ่ามังกรมีความสามารถในการเปลี่ยนขนาดแต่กำเนิด เหมือนกับเสี่ยวฉงที่มักจะใช้ร่างของแมลงปรากฏตัว หลงหลัวเองก็มีความสามารถแบบนั้นเหมือนกัน
“เข้าใจแล้ว” อวิ๋นลั่วเฟิงอย่างสงบ “ถ้าเจ้าปกปิดตัวตนได้ ข้าก็จะให้เจ้าติดตามข้า”
หลงหลัวดวงตาสดใส แล้วไม่นานแสงกลุ่มหนึ่งก็รอบล้อมตัวนางแล้วนางก็ค่อยๆ หดตัวลงภายใต้สายตาของทุกคน พริบตาเดียวร่างมังกรที่เคยใหญ่โตก็เปลี่ยนเป็นอสรพิษที่เปล่งประกายและโปร่งแสงดุจหยก
อสรพิษตัวน้อยแลบลิ้นออกมาเลียมือของอวิ๋นลั่วเฟิง ดวงตาสดใสเต็มไปด้วยความสำนึกบุญคุณ
อวิ๋นลั่วเฟิงอุ้มหลงหลัวขึ้นมาแล้วยอมให้นางใช้ร่างพันรอบข้อมือก่อนจะเงยหน้ามองบุรุษที่อยู่ข้างๆ ด้วยรอยยิ้มบาง “อวิ๋นเซียว พวกเราไปกันเถอะ”
“นายหญิง” เมื่อเห็นว่าอวิ๋นลั่วเฟิงกำลังจะจากไป เสี่ยวฉงก็รีบวิ่งเข้ามาด้วยกลัวว่าเขาจะถูกทิ้ง
ไม่นานหลังจากนั้น ร่างของพวกเขาก็หายไปจากป่า เหลือทิ้งไว้เพียงศพไม่กี่ร่างบนพื้นเป็นหลักฐานว่าพวกเขาเคยอยู่ที่นั่น…
ตระกูลเฉิง
ภายในจวนอันวิจิตรหรูหรามีสตรีงามสง่ากำลังนั่งหลังตรง นางสวมชุดคลุมยาวสีเหลืองอ่อนแลดูงดงามมาก
“เกิดอะไรขึ้น เจ้าจับมังกรตัวนั้นกลับมาไม่ได้หรือ” สตรีผู้นั้นขมวดคิ้วแล้วน้ำเสียงของนางก็ดูหมดความอดทนอย่างชัดเจน
“คุณหนูใหญ่ ข้าน้อยได้ส่งคนไปไล่ตามหลงหลัวแล้ว มันบาดเจ็บหนักคงหนีไปได้ไม่ไกล” ผู้คุ้มกันคนหนึ่งที่ยืนอยู่ด้านข้างตอบด้วยความเคารพ
“ไอ้พวกโง่ไร้ประโยชน์พวกนั้น แค่หามังกรตัวเดียวยังหาไม่เจอ!” เฉิงเกาหย่าตบโต๊ะแล้วยืนขึ้น นางมีสีหน้าเดือดดาล ดวงตาของนางบังเกิดพายุรุนแรงจางๆ “เจ้าต้องจับหลงหลัวกลับมาให้ได้ภายในสามวัน!”
ภายในห้องโถง ทุกคนก็เงียบสนิทโดยไม่มีใครพูดอะไรกัน หลังจากผ่านไปสักพักใหญ่ก็มีเพียงเสียงอ่อนแรงดังขึ้น
“คุณหนูใหญ่ การกระทำของพวกเราเหมือนจะไม่ถูกต้อง ไม่ต้องพูดถึงว่าหลงหลัวมาจากเผ่ามังกรบรรพบุรุษแล้วก่อนหน้านี้ยังช่วยชีวิตท่านไว้ด้วย พวกเราก็ได้แก่นเลือดมามากพอแล้ว เหตุใดไม่ปล่อยมันไปเล่า พวกเราจะได้ไม่ต้องทำเรื่องที่ชั่วร้ายเกินไป”
ผู้อาวุโสถอนหายใจเบาๆ เขาต้องการจะโน้มน้าวเฉิงเกาหย่า แต่สิ่งที่เขาได้รับก็คือสายตาเย็นชาเข้ากระดูกของนาง
“เพื่อที่จะได้ขึ้นไปถึงจุดสูงสุดของแผ่นดินนี้ พวกเราต้องทิ้งมิตรภาพทุกอย่างไปให้หมด! ถึงแม้ว่ามันจะช่วยข้าไว้แล้วอย่างไร มันต้องโทษตัวเองที่ใสซื่อเกินไป ยิ่งไปกว่านั้นเผ่ามังกรบรรพบุรุษก็ไม่รู้ว่าพวกเราจับตัวหลงหลัวมา แต่ถ้าเราปล่อยมันไป พวกมันต้องโกรธจัดและกลับมาแก้แค้น ข้าพูดถูกหรือไม่”
คนพวกนั้นที่ตั้งใจจะโน้มน้าวเฉิงเกาหย่าต่อก็เงียบไปหลังจากที่ได้ยินคำพูดของนาง ถ้าพวกเขาปล่อยให้หลงหลัวหนีไป สิ่งที่รอพวกเขาอยู่ก็คือการแก้แค้นจากเผ่ามังกรบรรพบุรุษ
ตอนที่ 2075 ใส่ร้าย (2)
“ท่านพ่อก็สนใจแต่บุตรชายของเขาอย่างเฉิงอู๋เหยียน! แม้ว่าเขาจะหายตัวไป ท่านพ่อก็คิดแต่จะตามหาเขาเท่านั้นโดยไม่สนใจข้าที่เป็นบุตรสาวเขาเลยแม้แต่น้อย!” สีหน้าของเฉิงเกาหย่าเย็นชาขณะที่ดวงตาของนางเป็นประกายเย็นเยียบถึงกระดูก “ในเมื่อข้าไม่ได้ด้อยไปกว่าเฉิงอู๋เหยียน เหตุใดข้าถึงไม่ได้รับสืบทอดตระกูลเฉิง แค่เพราะว่าข้าเป็นบุตรสาวด้วย”
ทุกคนเอาแต่เงียบไม่พูดอะไร เทียบกับนิสัยอ่อนโยนของเฉิงอู๋เหยียนแล้ว เฉิงเกาหย่าไร้หัวใจและโหดร้ายกว่าอย่างเห็นได้ชัด…ไม่มีอะไรที่นางทำไม่ได้เพื่อให้บรรลุเป้าหมายของนาง!
“คุณหนู” ตอนนั้นที่ผู้คุ้มกันคนหนึ่งรีบเดินเข้ามาแล้วพูดอย่างรีบร้อน “ยอดฝีมือที่ถูกส่งออกไปให้ไล่ตามหลงหลัวพวกนั้น…ตายหมดแล้วขอรับ”
“อะไรนะ” เฉิงเกาหย่ายืนขึ้นด้วยความตกตะลึง สีหน้าดูไม่ได้ “ตายงั้นหรือ ข้าไม่เชื่อว่าหลงหลัวในตอนนี้จะสามารถทำได้”
“คุณหนูขอรับ ข้าน้อยพูดความจริง ข้อน้อยเห็นศพพวกเขากับตาและพวกเขาทั้งหมดก็ตายด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว…”
ภายใต้สายตาอำมหิตของเฉิงเกาหย่า ผู้คุ้มกันคนนั้นก็เผลอเช็ดเหงื่อเย็นๆ ที่หน้าผาก เขาเองยังแปลกใจที่ยอดฝีมือของตระกูลเฉิงตายแล้ว ใครกันที่แข็งแกร่งขนาดทำแบบนั้นได้
“หรือว่าจะเป็นพวกตระกูลชั้นสูงสองสามตระกูลนั่นที่คิดจะขโมยมังกรบรรพบุรุษไปจากพวกเรา” เฉิงเกาหย่าขมวดคิ้วขณะที่ประกายเย็นชาพาดผ่านดวงตา
“คุณหนูขอรับ พวกเราเก็บพู่หยกอันนี้จากบริเวณนั้น ได้โปรดลองดูขอรับ” พูดจบผู้คุ้มกันคนนั้นก็เดินเข้าไปหาเฉิงเกาหย่าช้าๆ แล้วยื่นพู่หยกให้นาง
เมื่อเห็นอักษร ‘ฉิน’ ถูกสลักอยู่บนพู่หยก นางก็กัดฟันด้วยความเกลียดชัง “ตระกูลฉินกล้ามากที่มาขโมยเหยื่อของข้า!”
ตระกูลฉิน!
เฉิงเกาหย่าเต็มไปด้วยความเกลียดชัง และถ้าตระกูลฉินมาอยู่ตรงหน้านาง นางต้องสังหารพวกเขาตรงนั้นทันทีแน่
“เหตุใดตระกูลฉินถึงต้องขโมยหลงหลัวไปด้วย” ผู้อาวุโสชั้นสูงเงียบไปชั่วครู่แล้วพูดว่า “หรือว่าหลงหลัวจะไม่ได้มีตำแหน่งธรรมดาภายในเผ่า ข้าได้ยินว่าคุณหนูใหญ่ของเผ่าหายไปสักพักแล้ว”
“เป็นไปไม่ได้ ถึงแม้ว่าหลงหลัวจะเป็นคนของเผ่ามังกรบรรพบุรุษ นางก็ไม่ได้มีฐานะที่ทรงอำนาจ” เฉิงเกาหย่าเข้าใจความคิดของผู้อาวุโสแล้วยิ้มเหยียดหยาม “ไม่อย่างนั้นเจ้าคิดว่าข้าจะกล้าแตะต้องหลงหลัวหรือ ไม่ว่าเผ่าของพวกเขาจะทรงพลังขนาดไหน พวกเขาก็ยังต้องสนใจความแข็งแกร่งของมนุษย์อย่างพวกเรา! ดังนั้นอย่างมากที่สุดพวกเขาก็คงสร้างปัญหาให้พวกเรา แต่คงไม่ถึงกับทำทุกอย่างเพื่อหลงหลัว”
แน่นอนว่าถ้าหลงหลัวเป็นคุณหนูใหญ่ของเผ่ามังกรจริงๆ ก็เป็นไปไม่ได้ที่เรื่องจะจบง่ายๆ แบบนั้น ยิ่งไปกว่านั้นนางคงไม่ทำเรื่องโง่เง่าอย่างยั่วยุคนผู้นั้นหรอก
“คุณหนู เรื่องนี้…ท่านรู้ได้อย่างไร”
เมื่อเผชิญหน้ากับคำถามของผู้อาวุโส เฉิงเกาหย่าก็ยิ้มอย่างเฉยชา “ก่อนหน้านี้ข้าเคยถามหลงหลัวแล้ว และมังกรใสซื่ออย่างนางก็คงไม่รู้วิธีโกหก นางบอกว่านางเป็นแค่มังกรธรรมดาในเผ่า และไม่ใช่คุณหนูใหญ่ที่หายตัวไป”
เมื่อได้ยินคำอธิบายเหล่าฮ่วนก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก
นางเป็นมังกรที่บริสุทธิ์ไร้เดียงสาที่ไม่รู้กระทั่งวิธีโกหก ดังนั้นคำพูดของนางจึงเชื่อถือได้
“ในเมื่อเป็นแบบนั้นพวกเราก็สบายใจ คุณหนู พวกเราควรไปที่ตระกูลฉินตอนนี้เลยดีหรือไม่ ถึงอย่างไรพวกเราก็ไม่สามารถยกมังกรบรรพบุรุษให้พวกเขาเช่นนี้ได้!”