เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 373
หยางเฟิงทำเสียงเย้ยหยัน มองอย่างไม่ไยดี!
เพียงแค่เห็น
หมัดเหล็กคู่นั้นของเขา ได้กวาดล้างอย่างไม่หยุดยั้ง
เพียงแค่ได้ยินเสียงดังครืนๆ
ตุบๆๆ!
กระดูกคนจำนวนนับไม่ถ้วน ก็ถูกหยางเฟิงตรงเข้าไปตีให้หัก
เขาลงมืออย่างโหดเหี้ยมอำมหิต
เกือบจะทุกหมัดที่ส่งออกไป คนหลายสิบคนก็ลอยลิ่ว
“ข้ามีหนึ่งหมัด ก็สามารถทำลายล้างโลกได้!”
ทันใดนั้น
หยางเฟิงหัวเราะเยาะ
เขาก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าว คนทั้งหมดก็หายสาบสูญ
เมื่อเห็นหยางเฟิงอีกครั้ง เขาปรากฏตัวอยู่ห่างจากพื้นหนึ่งเมตรในอากาศ
เพียงแค่เห็นเขา ก้าวไปในอากาศอีกหนึ่งก้าว
ตุบ!
เสียงอากาศ ระเบิดดังขึ้นมา
ทันทีหลังจากนั้น
เสียงภาพเงาของเขา ยกสูงขึ้นสองเมตรอย่างกะทันหันอีกครั้ง!
หมัดเดียวของฉัน คือความเป็นและความตาย
ในพริบตาเดียว
หมัดของหยางเฟิง จากในอากาศ กระแทกลงมาที่พื้นอย่างแรง!
ปัง!
โดยฉับพลัน
อากาศโดยรอบ ราวกับถูกแหวกออกไป
โดยหยางเฟิงเป็นศูนย์กลาง ในระยะห้าเมตร คลื่นอากาศขนาดมหึมาก็ปรากฏขึ้น
ทุกๆ คน มีแววตาตกตะลึง
ทันทีหลังจากนั้น!
เสียงดังตูม!
ปรมาจารย์ฮั่วจิ้งทุกๆ คน ลอยออกไป!
กระอักเลือดสดๆ ออกมา!
เพียงไม่กี่นาทีสั้นๆ!
ปรมาจารย์ฮั่วจิ้งห้าร้อยคน ทั้งหมดถูกหยางเฟิงโจมตีจนลอยออกไป
อีกทั้ง
กระดูกของคนเหล่านี้ ล้วนถูกหักจนหมด
ทุกคนต่างนอนอยู่บนพื้น โรงโหยหวนกันไม่หยุด
หยางเฟิงยืนเอามือไพล่หลัง เหลือบมองดูทุกคนอย่างเหยียดหยาม กล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา : “พวกสวะ!”
พูดจบ
เขาก็เดินไปยังห้องโถงด้านหน้าของคฤหาสน์
ตึก!
ตึก!
ตึก!
เสียงฝีเท้าราวกับเสียงเพลงที่บรรเลงในขุมนรก ดังขึ้นอีกครั้ง
ครั้งที่แล้ว
ตอนที่หยางเฟิงมา เป็นการเข้าร่วมงานเลี้ยง!
ครั้งนี้ กลับเป็นการสังหาร!
ตึก! หยางเฟิงก้าวเข้าไปเหยียบห้องโถงด้านหน้า!
ภาพเงาหนึ่ง
ก็พุ่งเข้ามาหาเขาอย่างรวดเร็ว
คนเหล่านี้ ในมือถือกระบี่ยาว
แสงเย็นวาบหนาวจนเข้ากระดูก!
ชั่วขณะหนึ่ง แสงของกระบี่ก็เข้ามาทั่วทุกสารทิศ!
ทุกย่างก้าว เต็มไปด้วยเจตนาฆ่า
ทุกๆ การโจมตีหมายถึงการสังหาร!
หยางเฟิงตะโกนเสียงดัง : “เข้ามาเลย!”
ตูม!
เสียงดังสนั่น
กระบี่กายสิทธิ์หัวมังกร ถูกดึงออกมาจากเอวของหยางเฟิง
กระบี่หลงเฉวียน!
กระบี่ต้าเซี่ยหมิง!
ที่พระราชวัง!
มีครั้งหนึ่ง หยางเฟิงนำกองกำลังทหาร ไปปราบทหารม้าเหล็ก 100,000 นายของเฮงโน้ว
กระบี่ต้าเซี่ยหมิง ถูกประทานให้แกหยางเฟิงเป็นการส่วนตัว!
กระบี่หลงเฉวียนนี้
ตัดเหล็กเหมือนโคลน แค่เป่าผมก็ขาด
เพียงแค่กระบี่เล่มเดียวกวาดล้าง
ตุบ!
ตุบ!
ตุบ!
ทันทีทันใด อาวุธที่อยู่ในมือของคนเหล่านั้น ทยอยแตกหักเป็นเสี่ยงๆ ไปตามๆ กัน!
ครึ่งปรมาจารย์จำนวนร้อยคน
อาวุธทั้งหมดถูกทำลาย!
คนทุกคน ตกใจกลัวจนพูดไม่ออก!
พวกเขาคาดไม่ถึง ว่ากระบี่หลงเฉวียนในมือหยางเฟิง จะเฉียบคมเช่นนี้
เฉียบคม ราวกับหยางเฟิงคนนี้เลย!
กล่าวได้ว่าเย่อหยิ่งและอวดดี!
ต้องรู้ว่า
กระบี่ยาวในมือพวกเขา ล้วนเป็นปรมาจารย์ที่หล่อมันขึ้นมา สั่งทำจนเป็นกระบี่กายสิทธิ์!
แต่อยู่ภายใต้กระบี่ของหยางเฟิง ราวกับของเล่นเด็ก เปราะบางอ่อนแอมาก!
หยางเฟิงกล่าวอย่างไม่ทุกข์ไม่ร้อน : “พวกเจ้ามีศักยภาพแค่นี้เหรอ?”
ได้ยินเช่นนี้
ครึ่งปรมาจารย์จำนวนร้อยคน มีสีหน้าเขียวช้ำ
“ฆ่ามัน!”
ทุกๆ คนโยนกระบี่ในมือทิ้ง กำหมัดแน่น แล้วเข้าไปหมายฆ่าหยางเฟิง!
“ไม่วัดกำลังตนเองเลย!”
หยางเฟิงทำเสียงเย้ยหยัน
ภาพเงาคล้ายดังฟ้าแลบ
ในชั่วพริบตา!
กระบี่หลงเฉวียนในมือ แทงตรงเข้ามา
ในชั่วขณะหนึ่ง
แสงดาบทั่วทุกสารทิศ!
แสงดาบนี้ ได้พุ่งผ่านลำคอพวกเขาทีละคน
ราวกับเสียงฟ้าร้องอย่างกะทันหัน!
จังหวะจบลง
ทุกๆ คนยืนอยู่กับที่
กึก!
เสียงดังสนั่น
กระบี่กายสิทธิ์เก็บเข้าฝัก!
หยดเลือดไม่แปดเปื้อน!
ตึก!
ตึก!
ตึก!
หยางเฟิงไม่ได้ชายตามองคนเหล่านี้ สาวเท้าก้าวจากไป
หลังจากนั้น
ตุบๆๆ!
ในชั่วพริบตา
ครึ่งปรมาจารย์จำนวนร้อยคน ต่างล้มลงบนพื้นพร้อมๆ กัน
ทุกๆ คน
บนลำคอ ปรากฏบาดแผลเพียงเล็กน้อย
และบาดแผลค่อยๆ ขยายใหญ่ขึ้น……
เลือดสดๆ ไหลทะลักออกมา!
……
ห้องโถงใหญ่ของคฤหาสน์