ตอนที่ 470 : ฝูงเซิร์ก
“ผู้อาวุโสกูทําไมฐานของท่านเป็นสีทอง?” ซงวูแอบมอง “ข้ายังหาวิธีใช้ปืนอยู่เลย แต่ทําไมญานปืนของท่านดูยิ่งใหญ่และสง่าตั้งแต่เริ่ม”
กลางหน้าจอของกูถึงหยุนคล้ายว่ามีพีระมิดขนาดใหญ่ตั้งตระหง่านอยู่ แสงสีน้ําเงินไหลผ่านรอบตัวพระมืด ด้านบนมีประกายสีน้ําเงินจิตวิญญาณแผ่ไปทั่วมันดูสวยงามอย่างที่ไม่เคยเห็นมาก่อน
นอกจากนี้ถัดออกไปเราจะเห็นดินแดนอันรกร้างกว้างใหญ่พื้นที่ตรงนั้นพบท้องฟ้าสีแดงเข้มพร้อมลมพายุกระโชกแรง แรงจนทําให้เม็ดทราบก่อตัวคล้ายคลื่น เห็นได้ชัดว่าสภาพอากาศและ สิ่งแวดล้อมที่นั้นดูไม่น่าไปเท่าไรนัก
ชายชราผู้นี้ไม่รู้เกี่ยวกับสถานการณ์ใดๆ มาก่อนโชคดีที่ผู้ช่วยโพรทอสอธิบายให้เขาฟังถึงหน้าที่ เช่น ฐานหรือการใช้งานสิ่งต่างๆ
กูถึงหยุนลูบเคราพลางคิดเมื่อได้ยินคําถามจากซงวู “ข้ากําลังเล่นโพรทอส พวกมันคือสิ่งมีชีวิตที่สามารถควบคุมยานอวกาศที่พวกเจ้าเห็น!”
“ตอนนี้ท่านสามารถสั่งโพรทอสได้แล้วใช่มั้ย?”
หลายคนเมื่อได้ยินคําถามของซงวุถึงกับหันมอง บางคนที่ไม่ได้นั่งใกล้ถึงกับต้องลุกขึ้นมาดู ในไม่ช้าคนกลุ่มน้อยก็ได้รวมตัวกันข้างหลังเบาะของกูถึงหยุน
“เลือกโพรทอสบ้างดีกว่า!” ถังหมูลองไปที่ตัวละครของเขาที่กําลังลาดตระเวนตรวจสอบด้วยปืน เขาสงสัยไม่น้อยว่าตอนนี้มีใครบ้างที่สั่งโพรทอสได้
“ผู้อาวุโส! ท่านทําได้ยังไง?” จือไปจ้องมองหน้าจออย่างใจจดจ่อ
“ข้าอยากสั่งโพรทอสได้บ้าง!” กวางขาวกระโดดโลดเต้น แต่นั้นน้อยกว่าเจียงเสี่ยวหยุที่ยืนกระโดดหยองแหยง “ข้าอยากดูบ้าง!” ความตัวเล็กทําให้ทุกคนบดบังเธอ
กูถึงหยุนในตอนนี้ถูกรายล้อมไปด้วยผู้คน “นี่คือโหลดผู้เล่นหลายคน พวกเจ้าสามารถเลือกโพรมอสได้ตั้งแต่เริ่มต้น”
“เราเลือกโพทอสแบบท่านได้ใช่มั้ย?” ปรมาจารย์เปาผิงถามด้วยความประหลาดใจ “การบังคับบัญชาให้เผ่าที่ทรงพลังเช่นนี้ จะต้องไม่มีใครเทียบเคียงได้แน่”
กูถึงหยุนตอบ “แน่นอน ในการสู้รบข้าเลือกแมลงเจ็ดตัวข้าแน่ใจว่าข้าคนเดียวเอาอยู่!”
ซงวูหัวเราะ “ท่านไม่เคยคํานวณผิดพลาด ข้าเชื่อว่าท่าจะอยู่ยงคงกระพันหากเป็นผู้บังคับบัญชาในการแข่งขันครั้งนี้”
ฟางฉีเองก็กําลังศึกษาโหมดผู้เล่นหลายคน เขากําลังอ่านกฎก่อนจะเล่นในโหมดต่อไป
เนื่องจากมันเป็นเกมวางแผนแบบเวลาจริงโหมดนี้จึงแตกต่างจากโหมดอื่น
มันมีทั้งโหมดต่อสู้จริงและโหมดเนื้อเรื่องดั้งเดิม การจําลองการต่อสู้ระดับสูง การเพิกเฉยหรือการต่อสู้ที่ดูน่าเบื่อหน่ายมันมีแทบทุกรูปแบบ
อย่างไรก็ตามในโหมดผู้เล่นหลายคน เราต้องสร้างฐาน ทุ่นระเบิดและพัฒนากองกําลังเพื่อความอยู่ยงยึดยาวในเกมการแพ้อันแสนนานจะทําให้ผู้เล่นเบื่อ ดังนั้นโหมดผู้เล่นหลายคนจึงปรับเปลี่ยนบางอย่างเพื่อให้เกมสนุกขึ้น
การแพ้ที่มากไปหรือการเจริญรุ่งเรืองทางทรัพยากรจนตัน ท้ายที่สุดการใช้เวลาที่นานเกินไป จะทําให้เกิดความน่าเบื่อ
ภายใต้คําแนะนําของผู้ชายกูถึงหยุนได้ศึกษาเรื่องของสถานที่ต่างๆ ที่เขาจะนําทัพไปสร้างฐาน
เขากําลังหาที่ทางเพื่อจะสร้างฐาน
ในโหมดผู้หลายคนวิธีการบังคับบัญชาของแต่ละเผ่าพันธุ์เกือบจะเหมือนกันต่างกันตรงวิธีวาง แผนที่จะโจมตี
นอกจากการแนะนําโดยระบบการพูดแล้ว ยังมีวิธีการสอนที่ต่างกันนิดหน่อยอย่าง การสอนของโพรทอสจะล้ําสมัยกว่าผู้บังคับบัญชสมีผู้ช่วยควบคุมสองถึงสามคนในการรบทหารที่ควบคุมมีอํานาจการต่อสู้ที่แตกต่างกันขึ้นอยู่กับการแสดงออกของผู้เล่น
หน่วยเซิร์กสามารถตอบสนองต่อคําสั่งได้เร็วที่สุดหากเทียบกับเผ่าต่างๆ และแต่ละตัวมีทักษาที่ละเอียดและรวดเร็ว
ซงวูเสนอแผนหลังจากพิจารณาอยู่ครู่หนึ่ง “จากที่ข้ามองทหารทรงพลัง ข้าว่าท่านควรเคลื่อนไหวด้วยความรวดเร็วและรีบลงมือ”
“เจ้าพูดถูก!” กูถึงหยุนพยักหน้าเขารีบออกคําสั่งอย่างเคร่งคัดเพื่อให้เหล่าสมุนออกตรวจพื้นที่
มันเป็นพื้นที่ทะเลทรายแต่อยู่ในภูมิประเทศที่ดี มีทางออกเพียงทางเดียวตั้งอยู่ทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ของหุบเขา ผู้ช่วยสามคนเดินออกไปขณะที่กูถึงหยุนกําลังหาหรือแผนการพัฒนากับทหารคนอื่น
“ข้าคิดว่าท่านสามารถปิดกั้นทางเข้านี้ได้เ” ถังหยูกล่าว “เช่นนั้นจะไม่มีใครสามารถผ่านหุบเขาไปได้”
“อืม .. ความคิดดี” กูถึงหยุนชม “เราต้องเคลื่อนไหวด้วยความรวดเร็วและมั่นคงกว่านี้ แม้ว่าข้าจะได้เปรียบแต่จะประมาทไม่ได้”
“พวกสมุนของข้าไปไหน” เมื่อมองไปที่หน้าจอในฐานะผู้บังคับบัญชา เขาหยุดนิ่งอยู่ครู่นึง “สมุนที่ข้าส่งไปสํารวจตอนนี้อยู่ที่ไหน”
มู่ชิงที่มองอยู่ใกล้ๆ “หรือพวกเขาจอมจํานนต่อศัตรู?” เธอเอ่ยพลางจิชานม
“ได้ไง?” ผู้คนที่จับตามองสงสัย
“โชคร้าย!” กูถึงหยุนส่ายหัว “แถวนี้ไม่น่าเชื่อถือ”
เขาเหลือบมองทหารที่เพิ่งออกมาจากการฝึก “คราวนี้จะฝึกพวกมันเอง”
แล้วเขาก็ส่งทหารทั้งสี่ออกไป “มากับข้าไปตามล่าคนทรยศ!” พวกเขาเดินออกไปตามเส้ นทางที่ทหารคนก่อนหน้านี้ไป
“ดู! นั่นอะไร?” หลังจากเดินเขาไปเจอทางที่ครุคระมันเป็นระยะทางห่างออกไป พวกเขาเห็นพื้นดินข้างหน้าถูกปกคลุมไปด้วยสไลม์สีท่วงก่อนที่จะตอบโต้อะไรกลุ่มเซิร์กรุมล้อมโดยทันที
เสียงกรีดร้องของทหารดังขึ้น คนหนึ่งถูกแทงด้วยหนามแหลมจากพื้น กูถึงหยุนที่กําลังควบคุมหน้ากระตุก เขาเองก็ตายเหมือนกัน
หน้าจอกลายเป็นสีดําสนิท ผู้ชมต่างนิ่งเงียบ
“เร็วเข้า ทุกคนช่วยกันสร้างปืนใหญ่!”
สิบนาทีรต่อมาผู้ชมเห็นฝูงเซิร์กกําลังเดินทางมาอยู่ข้างนอกหุบเขามันมาเพื่อทําลายที่ตั้งของโพรทอส
“ดูสินั่นอะไร?” ผู้ชมทัก กลุ่มมอนสเตอร์ที่ดูน่ากลัวทั้งมีปีกและยั้วเยี่ยเคลื่อนที่ด้วยความรวดเร็ว
ผู้ชมต่างมองหน้ากัน แล้วมองภาพนั้นด้วยความงุนงง