ตอนที่ 471 : คั่นก?
“ทําไมเซิร์กถึงได้เยอะขนาดนี้!?”
มองไปรอบๆ ฐานของเขาถูกกลืนไปกับฝูงเซิร์กหน้าของกูถึงหยุนตอนนี้ดูยากที่จะอธิบาย
ที่สําคัญกว่านั้นผู้คนที่อยู่ข้างหลังกําลังเฝ้าดูความพ่ายแพ้ของเขาหลังจากที่เป็นผู้บังคับบัญชาไม่ถึงยี่สิบนาที!
เขาเพิ่งออกเกมมาโดยที่ร่างถูกเซิร์กฝังไว้ที่นั่น …. ทําไมฉันถึงได้มีแต่ลูกสมุนที่พัฒนาแล้วแต่ยังพ่ายแพ้
จิตใจของเขาในตอนนี้ยังคงค้างคากับอารมณ์ที่ฐานถูกระเบิด
…” ใบหน้าของเขาดูวิตก
“เซิร์กดูทรงพลัง ..” ชายสองสามคนที่มาจากกลุ่มมังกรเกาหัว
“หึ! เซิร์กน่าเกลียดแถมยังน่าขยะแขยง!” มู่ชิงพูดพร้อมกับถอนหายใจ “ใครจะเล่นไหว”
“น้องมู่ เจ้าพูดถูก” ซุนหยุนกล่าวว่า “ผู้อาวุโสกูประมาทไปก่อน ยังไงเซิร์กก็ไม่เหมาะกับ โพรทอส”
คราวนี้กูถึงหยุนเลือกเซิร์กเพียงสามตัวเป็นคู่ต่อสู้ จากนั้นเขาก็หันไปสร้างฐานของเขาต่อสิบนาทีต่อมาฐานของเขาก็กลายเป็นซากอีกครั้ง
“พวกมันมากันเยอะอีกแล้วหรอ?”
ผู้ชมรู้สึกไม่สบายใจเมื่อเห็นเช่นนี้
กูถึงหยุนยังคงไม่ยอมแพ้ เขาลดจํานวนศัตรูเหลือเพียงแค่คนเดียวเท่านั้น หนึ่งต่อหนึ่ง
“ข้าไม่เชื่อ ” เพียงสามนาทีเท่านั้นเขากลับกลายเป็นซาก
ขณะเดียวกันบรรดาผู้ชมเฝ้ามองดูซากปรักหักพังด้วยความงุนงง “” ทุกคนเงียบ
เซิร์กนี่แข็งแกร่งมากเลยหรอ?
กูถึงหยุนเปลี่ยนเผ่าในการเล่นเลยทันที หลายคนเองก็เช่นกัน พวกเขากลับมานั่งยังที่ นั่งของตัวเองและเลือกเปลี่ยนเผ่าใหม่เนื่องจากดูการเล่นแล้วคิดว่าเซิร์กน่าจะเป็นตัวเลือกที่เหมาะสมที่สุดในตอนนี้
จากนั้นเซิร์กของพวกเขาทั้งหมดก็ถูกนาวิกจากเผ่าอื่นฆ่าทั้งหมด และพบว่าในความจริงแล้วไม่มีเผ่าไหนที่แข็งแกร่งไปกว่ากัน
หลังจากถูกบอทฆ่ามาระยะหนึ่งพวกเขาก็บ่นถึงเจ้าของร้าน “ท่าน! ทําไมบอทในคอมพิวเตอร์มันถึงได้เก่งขนาดนี้!”
“แข็งแกร่ง?” ฟางฉีพูดโดยไม่ใส่ใจนัก แม้ผู้เล่นจะไม่สามารถกําหนดความยากของบอทได้แต่พวกเขาควรจะฉลาดกว่าบอท
“ไหนบอกไม่ยากไง?” มู่ชิงขมวดคิ้ว
เธอเหลือบมองหน้าจอของฟางและพบว่าเขาเล่นโหมดอื่นอยู่ “ทําไมท่านไม่ลง ”
“ทําไมข้าต้องลอง” ฟางฉีถามกวน
เขายังคงเล่นโหมดที่ตัวเองชื่นชอบต่อไป
“หือ? เป็นไปได้มั้ยที่เจ้าของร้านเองน่าจะไม่รู้การเล่นในการเล่นโหมดนี้” เจียงเสี่ยวหยูเอน หลังด้วยความสงสัยเพราะที่ปผ่านมาหัวหน้าจะแสดงให้ทุกคนเห็นทุกครั้งนี่มันไม่ใช่เขา
“เป็นไปไม่ได้ ข้าแค่ไม่อยากลดระดับตัวเองให้อยู่ระดับเดียวกับคนที่ไม่สามารถเอาชนะบอท ได้!” ฟางฉีพึมพําเขาค้นพบว่าโหมดเนื้อเรื่องนั้นสนุกกว่าแต่ขณะเดียวกันก็รู้สึกเหมือนกําลังเล่นเรสซิเด้นอีวิล และที่สําคัญเขาจะได้พบกับราชินีดาบในไม่ช้า!
แม้ว่าเธอจะยังเป็นมนุษย์อยู่ แต่ฟางฉีพึงพอใจมากที่จะได้พบเธอ
“ท่านหมายถึงอะไร? ลดระดับลง?” คนที่อยู่รอบข้างพูดด้วยความสงสัย
“พูดแบบนั้นได้ไง?”
“ข้าแน่ใจว่าเขาเองก็ไม่สามารถเอาชนะบอทได้ เขาไม่เห็นจะกล้าลองเลย!”
ฟางฉี “
”เสียงหัวเราะดังขึ้น “ในที่สุดข้าก็เอาชนะพวกมันได้!”
“ฮึ!?”
“ดู ผู้อาวุโสกูเอาชนะบอทได้แล้ว!”
“ไวมาก!” หวังซีทําหน้าฉงน เขาเห็นไอคอนชัยชนะปรากฏขึ้นบนหน้าจอ
“แน่นอน!” กูถึงหยุนพูดด้วยเสียงมั่นใจ “เกมนี้ดี แต่เจ้าต้องเข้าใจและควบคุมทรัพยากรทั้งหมดอย่างระมัดระวัง เข้าใจถึงโครงสร้างของทั้งเราและคู่ต่อสู้ สิ่งที่สําคัญคือต้องทํางานหลายอย่างพร้อมกัน”
กูถึงหยุนแบ่งปันประสบการณ์ของเขา “ในการต่อสู้ครั้งนี้ข้าสั่งให้กองกําลังภาคพื้นดิน ปกป้องทางเข้าหุบเขาโดยการตั้งแถวเป็นแนวป้องกันในทางกลับกันข้าส่งกลุ่ใทหารออกไปก่อกวนศัตรูในการเดินทางภายใต้การควบคุมส่วนตัว”
“ยอดเยี่ยม!” ซงวูยกย่อง สายตาของเขามีเลศนัย “นั่นถือเป็นกลยุทธ์ที่น่าทึ่ง”
“ผู้อาวุโสเก่งในการวางกลยุทธ์”
“ข้าได้ยินมาว่าผู้อาวุโสกูเป็นหนึ่งในผู้เล่นหมากรุกที่เก่งที่สุด ซึ่งแน่นอนว่าการวางแผนคงง่ายเหมือนปลอกกล้วยเข้าปาก”
“เจ้าของร้านก็เก่ง แต่คนมีประสบการณ์นั้นมีกลยุทธ์มากกว่า”
ผู้คนจับเข่าพูดคุยกัน
ขณะเดียวกันผู้เล่นอีกสองคนเลือกที่จะเล่นโหมดเนื้อเรื่อง ฟางฉีก็เช่นเดียวกัน
“ข้าแน่ใจว่าเจ้าของร้านยังเข้าไม่ถึงโหมดผู้เล่นหลายคน” คนในร้านพูดคุยหลังจากมองดูเหตุการณ์มาสักพัก
“มงั้นนะ เขาไม่เลือกเล่นโหมดเนื้อเรื่องต่อหรอก”
“ดู! ผู้อาวุโสกูบังคับเซิร์กให้ทําลายโพรทอส”
“
เขาเก่ง!”
“นี่ท่าน!” มู่ชิงไม่เต็มใจที่จะยอมรับตําแหน่งหัวหน้าสมาคมของฟาง
มู่ชิงพูดเย้ยหยัน “ไหนละไม่คิดจะแสดงให้คนอื่นดูบ้างหรอ? อาจารย์กยังทําได้เลย”
“ชิง!” จือไปดึงเสื้อของเธอ เธอรู้สึกปวดหัวที่น้องของเธอสร้างปัญหาอีกครั้ง
“เจ้าของถึงเวลาที่ท่านต้องลองแล้วไหม?” คนอื่นๆ หนุนหลังเธอตะโกน เห็นได้ชัดว่า ทุกคนเริ่มไม่เชื่อใจเขา และไม่วางใจที่จะให้เขาเป็นหัวหน้าสมาคมเพราะเขาดูขาดประสบการณ์
ท้ายที่สุดที่สุดนี่ไม่ใช่เกมที่จะสามารถเอาชนะได้ด้วยกลเม็ดเล็กๆ มันใช้ทั้งกลยุทธ์และสมอง
ฟางฮีทําอะไรไม่ถูกเขากําลังมองกูถึงหยุนพลางทบทวนตัวเอง
ตอนนี้กูถึงหยุนเองเริ่มไม่พอใจคอมพิวเตอร์เท่าไรนัก เขาลูบเคราและเอ่ยถาม “เรามาคู่กันมั้ย?”