บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 533
ใบหน้าของเจเรมี่ปกคลุมไปด้วยเมฆดำชั่วครู่ ขณะที่เห็นคลื่นพายุลึก ๆ ในดวงตาของเขา
“เป็นบ้าไปแล้วเหรอ? รู้ไหมว่ากำลังพูดอะไรอยู่?” ดวงตาของเขาเป็นประกายด้วยความเยือกเย็น ขณะที่คำพูดของเขาเป็นเหมือนดั่งน้ำแข็ง “ด้วยคำพูดของคุณ คุณไม่คู่ควรกับการเป็นย่าของแจ็คด้วยซ้ำ!”
คาเลนรู้สึกถึงความเย็นยะเยือกที่ไหลลงมา เมื่อเธอรู้ว่าเธอทำผิดพลาด
เธอรีบแก้ไข และปรับน้ำเสียงของเธอให้อ่อนลง “เจเรมี่ แม่แค่พูดผิดเพราะฉันโกรธมาก แต่ผู้หญิงคนนี้ทำให้ครอบครัวของเราแตกแยกจริง ๆ ในขณะที่มันสมรู้ร่วมคิดกับเฟลิเป้นะ”
“เรื่องนั้นไม่สำคัญอะไรในตอนนี้ แต่มันตั้งใจจะฆ่าคุณปู่ของลูก!” วินส์ตันจ้องเมเดลีนอย่างขุ่นเคือง
“ลินนี่จะไม่มีทางทำอย่างนั้น” เจเรมี่รับรองอย่างไม่ลังเล
เมเดลีนไม่เคยคิดเลยว่าวันหนึ่งเจเรมี่จะเลือกวางใจเธอโดยไม่ลังเล แต่ทันทีที่เขาพูดแบบนี้ เมเดลีนก็ได้ยินคาเลนต่อว่าเธออีกครั้ง
“ทำไมเธอจะไม่ทำเหรอ? ก็เธอเคยทำสิ่งเลวร้ายเหล่านี้มามากแล้ว!”
“สิ่งเหล่านั้นในอดีตล้วนแต่เป็นการกระทำของเมเรดิธ ความจริงถูกเปิดเผยมานานแล้ว ตอนนี้แม่ยังแสร้งทำเป็นสับสนอยู่อีกเหรอ?” คิ้วของเจเรมี่ขมวดแน่น จากนั้นเขาก็พูดอย่างเย็นชาและเย่อหยิ่ง “ผมจะไม่ยอมให้ใครมาใส่ร้ายภรรยาของผมแบบนี้เด็ดขาด!”
ภรรยา
คำนั้นเข้าไปในหูของเมเดลีน
ใช่ เธอยังคงเป็นภรรยาตามกฎหมายของเขา แต่จนถึงแค่พรุ่งนี้เท่านั้น
คาเลนไม่คาดคิดว่าเจเรมี่จะไว้วางใจและปกป้องเมเดลีนมากขนาดนี้ เมื่อเทียบกับตอนที่เขาอยู่กับเมเรดิธ เขาไม่เคยโกรธขนาดนี้มาก่อน
ดูเหมือนเธอไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากต้องเชื่อว่า ความรู้สึกของเจเรมี่ที่มีต่อเมเดลีนนั้นเป็นของจริง
“เจเรมี่ ที่คุณป้ากับคุณลุงพูดเป็นความจริงนะ เมเดลีนต้องการจะฆ่าคุณปู่ พวกเรามีหลักฐาน!” อีวอนพูดแทรกเข้ามา
หากเป็นแต่ก่อน เมเดลีนคงจะตื่นตระหนกด้วยความกลัว แต่ตอนนี้แทนที่เธอจะตื่นตระหนก เธอกลับสงบลง
“คุณเอาแต่พูดว่าฉันอยากฆ่าคุณปู่ และมีหลักฐาน แล้วไหนล่ะหลักฐาน?”
อีวอนเลิกคิ้วอย่างเย่อหยิ่งเมื่อได้ยินคำพูดนั้น “เมเดลีน ขอฉันถามเธอหน่อยเถอะ เมื่อวานเธอไปบ้านพักคนชราเพื่อไปหาคุณปู่หรือเปล่า?”
“ฉันไปหาคุณปู่แล้วยังไงเหรอ?”
“เธอเต็มใจยอมรับแล้วสินะ! เธอมอบเค้กชาให้คุณปู่กล่องหนึ่ง โดยฝากผ่านพยาบาลที่นั่นก่อนที่เธอจะจากไป คุณปู่กินเค้กชาของเธอก่อนที่เขาจะถูกวางยาพิษและถูกส่งตัวไปที่ห้องฉุกเฉิน!”
เค้กชา?
เมเดลีนจำได้ว่านี่เป็นขนมที่คุณปู่ชอบ
เธอกำลังจะพูด แต่เธอได้ยินเจเรมี่พูดออกมาว่า “ผมพาลินนี่ไปหาคุณปู่เมื่อวานนี้ แต่ลินนี่อยู่กับผมตั้งแต่เราไปถึงที่นั่นจนเราออกมา เธอไม่เคยนำเค้กชามาด้วยเลย”
“เธออยู่กับคุณมาตลอดจริง ๆ เหรอ? ไม่เคยห่างกันสักครั้งเลยเหรอ?” วิทแมนคนพ่อถามอย่างสงสัย
เจเรมี่ตอบอย่างเคร่งขรึม “ใช่ ลินนี่อยู่กับผมตลอด”
คำตอบของเขา ทำให้คาเลนและอีวอนไม่พอใจอย่างชัดเจน “มันก็เป็นไปได้ว่า เธอจะกลับมาหลังจากที่คุณกลับไปแล้ว!”
“ไร้สาระ” เจเรมี่พูดอย่างไม่พอใจ “คุณปู่ท่านดีต่อลินนี่มาก แล้วทำไมลินนี่ถึงต้องทำร้ายคุณปู่?”
คาเลนกลอกตาไปมาอย่างฝืนทน “เธอเสแสร้งแกล้งทำ ไม่อย่างนั้นเธอจะช่วยให้เฟลิเป้ขโมยบ้านของครอบครัววิทแมนไปทำไม? เธอยังบังคับคุณปู่ให้ไปพักอยู่บ้านพักคนชราอีกด้วย!”
“เหตุผลที่คุณปู่อยากอยู่ในบ้านพักคนชราก็เพราะอยากจะหลีกเลี่ยงจากคุณ เขาต้องการอยู่อย่างสงบ!”
เจเรมี่เปิดโปงความจริงอย่างไม่มีลูกเล่นใด ๆ อีก และคาเลนก็พูดไม่ออกทันที ใบหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นสีม่วงด้วยความโกรธ
ทันใดนั้นประตูห้องผ่าตัดก็เปิดออก แล้วคุณหมอก็ออกมา เขาพูดอย่างจริงจังว่า “ชายชราติดเชื้อโพแทสเซียมไซยาไนด์ซึ่งเป็นยาพิษ เขาผ่านช่วงวิกฤตไปแล้ว อย่างไรก็ตาม เนื่องจากเขาแก่เกินไป การทำงานของร่างกายจึงลดลง และอาจมีบางอย่างเกิดขึ้นได้ทุกเมื่อ พวกคุณควรต้องเตรียมใจให้พร้อมด้วย”
หลังจากฟังคำพูดของแพทย์แล้ว คาเลนดูขุ่นเคืองและอยากจะโยนความโกรธให้เมเดลีน
เมเดลีนเมินเธอ โดยไม่มีท่าทีแปลกใจ เธอไม่จำเป็นต้องเถียง “ฉันจะตามหาฆาตกรตัวจริงที่ทำร้ายคุณปู่ แล้วฉันจะพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของฉัน”
เธอทิ้งคำมั่นแล้วหมุนตัวอย่างสงบ
เจเรมี่ไม่ได้อยู่นานเช่นกัน เขาตามเมเดลีนออกไปขณะที่กำลังอุ้มแจ็คสัน
เมเดลีนรู้ว่า เจเรมี่อยู่ข้างหลังเธอแล้วเธอก็พูดเบา ๆ ว่า “ฉันไปหาคุณปู่เมื่อวานนี้ คุณไม่ได้อยู่กับฉัน คุณมั่นใจเลอะเทอะไปหน่อยหรือเปล่า?”
“ฉันไม่คิดว่ามันเลอะเทอะ” เจเรมี่ยังคงมั่นใจมาก “ฉันเคยทำผิดพลาดร้ายแรงมาก่อน และฉันจะไม่ทำมันอีกครั้งแล้ว”
เมเดลีนหัวเราะเบา ๆ “บางทีคราวนี้คุณอาจจะคิดผิดอีกแล้ว”
“ตราบใดที่ผมยืนข้างคุณ ต่อให้มีนรกข้างหน้า ผมก็จะกระโจนเข้าไปในนรกอย่างไม่ลังเล”