ตอนที่ 1572 ขอโทษนะ แต่เราไม่ได้สนิทกัน (3)
การรวมตัวครั้งใหญ่เช่นนี้ดึงดูดความสนใจของผู้คนจำนวนมากได้อย่างรวดเร็ว พวกผู้เยาว์ที่เดินเล่นอยู่ริมทะเลสาบก็รีบเขยิบเข้าไปที่ข้างศาลา เปิดตาเอียงหู พยายามจะเป็นประจักษ์พยานในเรื่องซุบซิบที่กำลังจะมาถึง
คนมากันครบแล้ว แต่บรรยากาศในศาลายังคงแปลกๆเล็กน้อย
อาจกล่าวได้ว่า คนที่นั่งอยู่ในศาลานั้นไม่มีสักคนที่ไม่ใช่คนสำคัญหรือคนที่มีอิทธิพล กระทั่งด้านรูปลักษณ์เพียงอย่างเดียว ก็ยังเป็นภาพที่งดงามชวนมอง
นอกจากจวินอู๋เสียที่บอบบางและหลินเฮ่าอวี่ที่ยังมีรอยฟกช้ำอยู่ ไม่ว่าใครในกลุ่มนั้นก็สามารถดึงดูดสายตาของทุกคนได้
เฉียวฉู่ผู้บ้าคลั่ง, ฮัวเหยาผู้หล่อเหลาเย็นชา, หรงรั่วผู้สุภาพอ่อนโยน, คุณชายผู้สง่างามฟ่านจั๋ว, เฟยเหยียนผู้งดงามอย่างหาใดเปรียบไม่ได้ และกู่ซินเยียนที่มีใบหน้าสวยสดงดงาม การรวมตัวกันเช่นนี้ทำให้ผู้คนไม่สามารถละสายตาได้
เพียงแต่……
แม้บรรยากาศระหว่างพวกเขาจะไม่ตึงเครียดขนาดมีประกายไฟแล่นแปลบปลาบ แต่สถานการณ์ก็อาจจะน่าดูชมมากขึ้นได้
เมื่อคนมากันครบแล้ว กู่ซินเยียนก็ลอบมองหนุ่มสาวที่นางไม่คุ้นเคยตรงหน้าอย่างประเมิน ในใจค่อนข้างสั่นไหว
บุคคลทั้งห้านี้อาจกล่าวได้ว่าเป็นคนที่โดดเด่นที่สุดของงานชุมนุมเทพยุทธ์ที่เพิ่งผ่านพ้นไป วิหารมารโลหิตได้ยื่นคำเชิญให้พวกเขาทุกคน แต่น่าเสียดายที่ไม่มีใครตอบรับคำเชิญเลย แม้แต่จวินอู๋ก็ปฏิเสธคำเชิญของวิหารมารโลหิตแล้วไปรับของวิหารหยกวิญญาณแทน
นั่นเป็นหนึ่งในผลลัพธ์ที่น่าเสียใจที่สุดที่วิหารมารโลหิตได้เจอ และกู่ซินเยียนก็อดคิดไม่ได้ว่าถ้าทั้งหกคนนี้ตอบรับคำเชิญของวิหารมารโลหิต วิหารมารโลหิตก็คงไม่ต้องกังวลว่าจะไม่สามารถไปถึงจุดสูงสุดของพีระมิดสิบสองวิหารได้
ไม่ต้องกังวลว่าพวกเขาจะไม่สามารถโดดเด่นท่ามกลางวีรบุรุษทั้งหลายได้
อย่างไรก็ตาม ทั้งหมดนั่นก็เป็นได้แค่ความปรารถนา สิ่งเดียวที่นางสามารถแย่งชิงมาได้ก็คือจวินอู๋จากวิหารหยกวิญญาณ
กู่ซินเยียนตั้งสติและยิ้มออกมาอย่างไร้พิษภัย จากนั้นก็พูดกับพวกเฉียวฉู่ว่า “ที่ข้ารบกวนพวกเจ้าให้มาที่นี่วันนี้เพราะเรื่องเข้าใจผิดบางอย่างที่เกิดขึ้นระหว่างเราในช่วงที่ผ่านมา บังเอิญว่านี่เป็นช่วงดอกไม้บานในฤดูใบไม้ผลิ เราจะได้คุยกันสบายๆที่ริมทะเลสาบ ถ้าเราสามารถแก้ไขความเข้าใจผิดระหว่างเราได้ มันก็จะเป็นผลลัพธ์ที่ดีด้วย”
กู่ซินเยียนใช้คำพูดได้อย่างชาญฉลาด ไม่เจาะจงเรื่องที่ห้าวิหารต่อต้านวิหารมารโลหิต ใช้คำว่า “เข้าใจผิด” กับทุกคนที่นั่นโดยไม่ชี้นิ้วตำหนิใคร ราวกับนางมาที่นี่เพื่อเป็นคนกลางไกล่เกลี่ย ไม่ได้มาเพื่อคลายความแค้นระหว่างห้าวิหารกับวิหารมารโลหิต
เพียงแค่ได้ยินคำพูดของกู่ซินเยียน ฟ่านจั๋วก็รู้ทันทีว่าเด็กสาวคนนี้ไม่ใช่คู่ต่อสู้ที่ง่ายเลย
แต่ถึงแม้จะเป็นเรื่องจริงที่กู่ซินเยียนฉลาดและมีไหวพริบ แต่นางไม่รู้เรื่องที่ว่าพวกเฉียวฉู่ไม่ได้สนใจผลประโยชน์ของกลุ่มอำนาจที่พวกเขารับใช้เลย พวกเขาไม่กังวลแม้แต่น้อยว่าเรื่องจะยิ่งเลวร้ายลงไปอีก พวกเขาคาดหวังให้มันวุ่นวายโกลาหลแบบสุดๆเลยด้วยซ้ำ
“เฮอะ แม่นางน้อย เจ้าก็หน้าตางดงาม แต่ทำไมพูดจาไม่น่าฟังอย่างนั้น? เข้าใจผิดอะไร? เจ้าจะบอกว่าสมองพวกเรามีปัญหางั้นรึ? คิดว่าเราไม่รู้หรือว่ามีความเข้าใจผิดอะไรรึเปล่า? ข้าไม่เห็นรู้สึกเลยว่ามีเรื่องเข้าใจผิดกัน เจ้าไม่ต้องทำเป็นพูดโน่นพูดนี่ ที่เจ้าเชิญพวกเรามาที่นี่วันนี้ พวกเราทุกคนรู้ดีว่าในใจเจ้าคิดอะไร เป็นเพราะคนของวิหารมารโลหิตโดนอัดจนเละเทะ เลยนั่งไม่ติดแล้วใช่ไหมล่ะ? ที่มาหาพวกเราวันนี้ ไม่ใช่ตั้งใจจะยอมอ่อนข้อขอโทษแล้วหาทางออกหรอกรึ? หรือจะบอกว่า……ข้าเข้าใจผิด?” เฉียวฉู่โพล่งออกมาโดยไม่สนใจ เล่นบทเป็นเด็กหนุ่มดิบเถื่อนที่หยิ่งยโสได้อย่างสมบูรณ์แบบ
ไม่จำเป็นต้องพูดว่าคนของวิหารมารโลหิตจะมีปฏิกิริยายังไงเมื่อได้ยินคำพูดนี้ กระทั่งเฟยเหยียนที่ฟังอยู่ด้านข้างก็เกือบยั้งตัวเองไม่ให้ทุบตีเขาไม่ได้
มันน่าโมโหจริงๆ!