“พวกแกจะทำอะไร?”
“พวกแกอย่าเข้ามา!”
ในที่สุดเจี่ยงเถียนเถียนก็รู้สึกถึงความกลัวแล้ว เธอมองดูชายฉกรรจ์ที่อยู่ตรงหน้าหลายคน เต็มไปด้วยความหวาดกลัว
หนึ่งในชายฉกรรจ์ยิ้มและพูด : “เจี่ยงเถียนเถียน อาศัยแค่เธอคนเดียว ก็อยากมาขัดขวางไม่ให้พี่เทียนของพวกเราขึ้นบัลลังก์ของผู้นำ? ช่างไร้เดียงสาจริงๆ!”
“จับตัวเธอซะ!”
ผู้ชายสองคนเดินเข้ามาทันที
เจี่ยงเถียนเถียนกรีดร้องด้วยความหวาดกลัว อย่างไรก็ตาม มือคุณหนูที่ไร้เรี่ยวแรงของเธอนี้ จะเป็นคู่ต่อสู้ของชายฉกรรจ์สองคนได้อย่างไร
ราวกับว่าไม่มีการต่อต้านใดๆ ก็ถูกจับเอาไว้แล้ว มือเท้าถูกมัด
นี่ยังไม่เท่าไหร่ อีกฝ่ายยังใช้ผ้าสีดำผืนหนึ่ง ปิดตาของเธอเอาไว้ หลังจากนั้น โยนเธอลงบนเตียงใหญ่
“เธออยากเจอพี่เทียนไม่ใช่เหรอ?”
“รอเอาไว้เลย พี่เทียนดื่มเหล้าเสร็จ ก็จะมาบริการเธอ”
ผู้ชายหลายคนหัวเราะฮ่าฮ่า จากไปด้วยความหยิ่งผยอง
“ช่วยด้วย!”
“ใครก็ได้!”
“ช่วยฉันที!”
ห้องที่ว่างเปล่า และยังมีความมืดที่อยู่ตรงหน้า ทำให้เจี่ยงเถียนเถียนรู้สึกหวาดกลัว ราวกับว่าเธอตกอยู่ในนรกที่น่ากลัว
อย่างไรก็ตาม ต่อให้เธอตะโกนจนคอแตก ก็ไม่มีประโยชน์
การเก็บเสียงของห้องดีเกินไปแล้ว คนข้างนอกไม่ได้ยินเลยด้วยซ้ำ ยิ่งกว่านั้น ได้ยินแล้วจะทำไม? เดิมทีนี่ก็เป็นกับดักที่ถูกสร้างขึ้นโดยเจตนา
ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหน เจี่ยงเถียนเถียนตะโกนจนเหนื่อย
เธอกำลังนอนอยู่บนเตียง อยากร้องไห้แต่ไร้น้ำตา
อย่างกะทันหัน เธอได้ยินเสียงประตูถูกเปิดออก มีคนคนหนึ่งเดินเข้ามา บนตัว มีกลิ่นเหล้ารุนแรง
“แกเป็นใคร?”
“แกคือฉินเทียนใช่ไหม?”
“ฉันขอบอกแกเลยนะ พ่อของฉันคือเจี่ยงเส้า บ้านของพวกเรารวยอย่างมาก!”
“ดังนั้นดีที่สุดคือแกรีบปล่อยฉัน!”
“ไม่อย่างนั้นพ่อของฉันไม่ปล่อยแกไปอย่างแน่นอน!” เธอพูดด้วยความหวาดกลัว
อีกฝ่ายไม่มีการตอบ
แต่ว่าผ่านกลิ่นเหล้าที่รุนแรง เธอสามารถสัมผัสได้ อีกฝ่ายกำลังเดินทีละก้าวๆ เดินเข้าใกล้เธอ
“แกจะทำอะไร……”
“แกจะทำอะไรกับฉัน…..” รู้สึกได้ถึงมือเย็นข้างหนึ่ง ลูบไล้ใบหน้าของตัวเอง เธอตกใจกลัวจนตัวสั่น
สายตาของเธอมองไม่เห็น แต่ว่า เธอนึกถึงความตั้งใจของอีกฝ่าย
ความคิดนี้ ทำให้เธอหวาดกลัวอย่างมาก
“อย่า……”
“อย่าทำแบบนั้นกับฉัน……ฉันสามารถจ่ายเงินให้แกได้!”
“เพียงแค่แกปล่อยฉัน แกอยากได้อะไรฉันให้ได้หมด!”
“ฉันฉินเทียนไม่ขาดเงิน เพียงแต่สาวสวยอย่างเธอแบบนี้ ขาดอย่างมาก”
“ในเมื่อเธอส่งมาถึงหน้าประตูด้วยตัวเอง ก็อย่าโทษฉันไม่เกรงใจ” น้ำเสียงราวกับปีศาจ หลังจากนั้น แกว๊กหนึ่งที กระโปรงของเจี่ยงเถียนเถียนถูกฉีกออก
“อย่า!” เจี่ยงเถียนเถียนส่งเสียกรีดร้องหนึ่งที เกือบจะหมดสติไป
ถ้าหากหมดสติไปก็ดีแล้ว เธอไม่ต้องผ่านช่วงเวลาที่มืดมนที่สุดของชีวิตอย่างเต็มตา
ไม่เพียงแต่เสื้อถูกฉีกเท่านั้น
เธอรู้สึกว่าทั่วทั้งร่างกาย แม้แต่ชีวิตทั้งคน ล้วนแล้วถูกฉีกไปด้วย
บรรยากาศภายในห้อง ทำให้คนทนดูไม่ได้
นี่ก็คือน้ำและไฟนรกของปีศาจและนางฟ้าปะทะกัน
……
ภายในห้อง กลางคืนยังคงเต็มไปด้วยความสงบ
ด้านนอกประตูใหญ่ของตระกูลลิ คนขับและบอดี้การ์ดที่กำลังรอเจี่ยงเถียนเถียน เห็นว่าเป็นเวลานานเธอไม่ออกมา ไม่เพียงแต่ไม่ใจร้อน ตรงกันข้ามกลับแสดงรอยยิ้มที่รู้ใจกันแทน
พวกเขาหาว พูดเยาะเย้ย : “ดูเหมือนว่า คนโง่เขลาอย่างคุณชายลิคนนี้ ครั้งนี้ใจเปิดกว้างแล้วจริงๆ”
“ในที่สุดคุณหนูก็สมปรารถนาแล้ว กลับไป พวกเรารอรับอั่งเป่าได้เลย”
และเจี่ยงเส้า เพราะว่าเหนื่อยมาหลายวันแล้ว ฝืนต่อไปไม่ไหวแล้วจริงๆ หลังจากกินยานอนหลับ ในที่สุดก็นอนหลับไป
……
ภายใต้ค่ำคืนอันมืดมิด บนเส้นทางมณฑล แลนด์โรเวอร์กำลังขับเคลื่อน
ภายในรถ โกรธและหดหู่
หลิวชิงเหยากอดหัวของจี้ซิง จี้ซิงไม่ขยับแม้แต่นิดเดียว ใบหน้าซีดขาว และสีหน้าของหลิวชิงเหยา ซีดขาวยิ่งกว่าจี้ซิง
ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยน้ำตา เอาแต่บ่นพึมพำตลอดเวลา
“ขอโทษ ขอโทษ…..”
“ล้วนแล้วฉันไม่ดีเอง เป็นฉันไม่ดีเอง…..”
“ฉันไม่ควรให้คุณไปท้าต่อสู้กับฉินเทียน…..”
“ทำไมคุณถึงโง่ขนาดนี้ หรือว่าคุณไม่รู้เหรอ อันที่จริงฉันก็แค่พูดไปเท่านั้น ต่อให้คุณไม่ไปท้าต่อสู้ ฉันก็จะแต่งงานกับคุณเหมือนกัน?”
“ขอโทษ ขอโทษๆ!”
“จี้ซิง สัญญากับฉัน คุณห้ามเป็นอะไรเป็นอันขาด…..ถ้าหากคุณเป็นอะไร ฉันก็ไม่อยากมีชีวิตแล้ว!”
คุณหนูใหญ่ที่ดื้อด้านไร้ความกังวล หลังจากเกิดอุบัติเหตุหลายครั้ง ในที่สุดภายในใจของตัวเองก็ชัดเจนแล้ว
นั่นก็คือ อันที่จริงเธอไม่ได้เกลียดฉินเทียนขนาดนั้น
ฉินเทียนเป็นหรือตาย เธอกลับไม่ได้ให้ความสำคัญขนาดนั้น
ตลอดเวลาที่ผ่านมา เธอได้ใช้ความรักอย่างผิดๆ สิ่งที่เธอให้ความสำคัญที่สุดคือ กลับเป็นคนที่เธอดูแคลนหรือเพิกเฉยมาโดยตลอด
นั่นก็คือ คนที่อยู่ในอ้อมแขนที่เคยอยู่ต่อหน้าคนมากมายขนาดนั้น บอกเธออย่างไม่โอ้อวด ชายหนุ่มที่บอกว่าผมรักคุณ
ตอนนี้เธอค่อยตระหนักได้ ชีวิตที่มืดมนของเธอ ตั้งแต่วินาทีนั้น ถูกจุดประกายด้วยรอยยิ้มสดใสของเด็กหนุ่มคนนี้
ตอนนี้ เด็กหนุ่มคนนี้ จะตายเพราะความเอาแต่ใจของเธอเหรอ?
เธอกอดจี้ซิงเอาไว้แน่น พูดอย่างเด็ดเดี่ยว : “จี้ซิง คุณฟังให้ดี นับแต่นี้เป็นต้นไป ฉันหลิวชิงเหยาก็คือภรรยาของคุณ!”
“คุณฟื้นกลับมา ฉันก็จะเข้าเรือนหอกับคุณ เกิดลูกให้คุณ สืบสานวงศ์ตระกูลให้ตระกูลจี้ของพวกคุณ”
“ถ้าหากคุณตายไปแล้ว ฉันจะเป็นหม้ายให้คุณตลอดชีวิต!”
“ฉันหลิวชิงเหยาพูดแล้วทำได้!”
ภายในรถที่มืดมิด หลิวชิงเหยาไม่ได้สังเกต หลังจากเธอพูดคำพูดเหล่านี้ ใบหน้าซีดขาวของจี้ซิง มุมปากยกขึ้นเล็กน้อย ดูเหมือนว่ากำลังหัวเราะ
……
ทางตะวันออกถึงรุ่งสางแล้ว
วันที่หกมาเยือน
วันลงคะแนนเลือกผู้นำเจ็ดเมืองทางใต้ เหลืออีกเพียงสี่วัน
เป็นเรื่องยากที่เจี่ยงเส้าจะได้นอนหลับสบาย เพิ่งลืมตาขึ้น ก็ได้ยินเสียงข้างนอกเอะอะโวยวาย
“เจ้าบ้าน แย่แล้ว!”
“เจ้าบ้าน คุณหนูเกิดเรื่องแล้ว! คุณรีบออกมาดูเถอะ!”
คนใช้หลายคน พุ่งเข้ามาด้วยใบหน้าหวาดกลัว
แม้แต่ประตูห้องก็ไม่ได้เคาะ
เดิมทีเจี่ยงเส้ามีภาวะน้ำตาลในเลือดต่ำ เพิ่งตื่นขึ้นมา มองเห็นสถานการณ์แบบนี้ อดไม่ได้ที่จะเต็มไปด้วยความโกรธ
“เรื่องอะไร เอะอะโวยวายขนาดนี้!”
“ไม่รู้จักสงบสติอารมณ์เลยจริงๆ!”
“ไม่ใช่สิ พวกนายบอกว่า ใครเกิดเรื่องนะ?”
คนใช้หลายคนคุกเข่าลง พูดเสียงสั่น : “เจ้าบ้าน คุณรีบออกไปดูเถอะ!”
“คุณหนูเกิดเรื่องแล้ว!”
“เถียนเถียน?” เจี่ยงเส้าตัวสั่นสักพัก สวมรองเท้าแตะ รีบไปที่โรงปักผ้าที่เขาสร้างขึ้นเป็นพิเศษสำหรับลูกสาวคนสำคัญที่อยู่ถัดจากเขา
เมื่อเห็นคนนอนอยู่บนเตียงหมดสติ เสื้อผ้าขาดรุ่งริ่ง มีรอยฟกช้ำบนผิวหนังเป็นย่อมๆ เหมือนกับตอนที่ลูกสาวถูกสัตว์ป่าทำร้าย ตรงหน้าของเขามืด หมดสติโดยตรง
หมอประจำครอบครัวได้ให้การรักษาหนึ่งรอบ เจี่ยงเส้าตื่นขึ้นอย่างช้าๆ
“รีบบอกมา ตกลงเกิดอะไรขึ้น!”
“พวกเราก็ไม่รู้เหมือนกัน…..พวกเราเปิดประตูในตอนเช้า ก็มองเห็นคุณหนูนอนอยู่ที่ประตูบ้าน พวกเรารีบยกเธอเข้ามา”
หมอประจำครอบครัวลังเลสักพักหนึ่ง พูดเสียงต่ำ : “เจ้าบ้าน ทำการตรวจสอบแล้ว คุณหนูเธอตกใจมากเกินไป เลยทำให้หมดสติไป รอยฟกช้ำบนร่างกาย เหมือนถูกคนบีบ สิ่งเหล่านี้ไม่ได้ร้ายแรงอะไร…..”
“เพียงแต่…..”
“เพียงแต่อะไร? พูด!”
หมอคุกเข่าลง พูดเสียงต่ำ : “เมื่อคืนคุณหนู ถูกคนล่วงละเมิด”
ตรงหน้าของเจี่ยงเส้ามืด เกือบจะหมดสติอีกครั้ง