แดนนิรมิตเทพ บทที่ 603
เฉินโม่ให้เฉินซงจื่ออยู่คุ้มครองหลี่ซู่เฟินและคนอื่น ๆ ที่ฮ่านหยาง ส่วนตนเองกลับไปที่กลุ่มคฤหาสน์ทะเลสาบกลับคืนรังในอู่โจว
ตอนที่เขาออกมาจากทะเลทรายทางตะวันตกเฉียงเหนือ เฉินโม่ไม่ได้ดูดซับรากทิพย์พรสวรรค์อย่างเต็มที่ ร่างธาตุไม้ของเขาฝึกถึงชั้นสูงสุดเท่านั้น ห่างจากการสำเร็จอย่างสมบูรณ์แบบอีกก้าวเดียว
ในเมื่อเขาสัญญากับเจียงเหอซานว่าจะเป็นหัวหน้าของหน่วยรบพิเศษแล้ว เฉินโม่จึงคิดจะฝึกร่างธาตุไม้ให้สมบูรณ์ก่อน
แต่ตอนที่เฉินโม่เพิ่งขึ้นรถไฟความเร็วสูง ก็มีคนโทรหาเขา
เมื่อมองหมายเลขแล้ว หวางลี่ ครูประจำชั้นของเขาเป็นคนโทรมา
เฉินโม่กดรับสาย “คุณครูครับ”
ทางปลายสาย น้ำเสียงที่เกรงใจของหวางลี่ดังขึ้น “เฉินโม่ ถึงแม้ว่าครูจะรู้ว่าด้วยสถานะของนายแล้ว อาจไม่สนใจวุฒิการศึกษา แต่ครูเป็นครูของนาย ครูขอเตือนนายว่าพรุ่งนี้เป็นวันสอบเอ็นทรานซ์ ไม่ว่าจะยังไง ครูหวังว่านายจะมาสอบ!”
“พรุ่งนี้เป็นวันสอบเอ็นทรานซ์!” เฉินโม่อุทานเบา ๆ
เสียงผิดหวังของหวางลี่ดังขึ้นที่ปลายสาย “นึกไม่ถึงว่านายจะลืมวันสอบเอ็นทรานซ์! เฮ้อ….. ”
เฉินโม่พูดไม่ออกชั่วขณะหนึ่ง เขาไม่ได้ตั้งใจลืมจริง ๆ
เขาฝึกทุกวันจนลืมเวลา และชาติก่อนเพื่อที่จะทะลวงสู่แดนดั่งเทพแล้ว เฉินโม่ปลีกวิเวกเป็นเวลาครั้งละสามสิบปี!
เพียงแต่ตอนนี้พลังบำเพ็ญของเขายังต่ำ และการปลีกวิเวกนานที่สุดของเขาคือตอนที่อยู่ในทะเลทรายทางตะวันตกเฉียงเหนือ ซึ่งเป็นเวลาประมาณหนึ่งเดือนกว่า
เฉินโม่ไม่มีแนวคิดเรื่องเวลาเลย
เฉินโม่ไม่ได้ตั้งใจจะอธิบายอะไร เพราะถึงจะอธิบายมันก็ไร้ประโยชน์
“คุณครูครับ พรุ่งนี้ผมจะไปสอบตรงเวลา ขอบคุณที่เตือน!” เฉินโม่กล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
ถึงแม้ว่าเฉินโม่ไม่จำเป็นต้องอาศัยการสอบเอ็นทรานซ์ เพื่อเปลี่ยนชะตากรรมของตนเอง แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเขาไม่ใส่ใจการสอบเอ็นทรานซ์ เพราะการสอบเอ็นทรานซ์ เป็นหนึ่งในความเสียใจชาติก่อนของเฉินโม่
ชาตินี้ เฉินโม่อยากจะชดเชยความเสียใจของชาติก่อน ดังนั้นเขาจึงต้องสอบให้ได้คะแนนดี ๆ แล้วเข้ามหาวิทยาลัยอย่างสง่าผ่าเผย ไม่เหมือนชาติก่อน ที่อาศัยหลี่ซู่เฟินใช้ความสัมพันธ์และเสียเงินเพื่อให้เขาได้เข้าไปเรียนในมหาวิทยาลัย
“โอเค งั้นพรุ่งนี้นายมาโรงเรียนเร็วหน่อย แล้วมารับบัตรเข้าสอบกับครูที่ห้องพักครู!” เมื่อได้ยินเฉินโม่รับปาก หวางลี่รู้สึกโล่งอกเล็กน้อย ในฐานะครู เธอไม่ต้องการให้ลูกศิษย์ทุกคนของตนเอง ไม่จบการศึกษามัธยมปลายที่เรียนมาสามปี ไม่ว่าด้วยเหตุผลใดก็ตาม
การสอบเอ็นทรานซ์เป็นจุดสิ้นสุดของถนนสายนี้ หวางลี่รู้สึกว่ามันไม่สำคัญว่าคุณจะใช้ทัศนคติแบบใดเพื่อไปให้ถึงจุดหมายปลายทาง แต่สิ่งสำคัญคือคุณต้องไปให้ถึงจุดหมายปลายทาง
“ครับ!”
หลังจากวางสาย เฉินโม่เต็มไปด้วยความคิดหลากหลาย
เมื่อมองฉากที่ถอยกลับไปอย่างรวดเร็วที่นอกหน้าต่าง ชั่วขณะหนึ่ง เขารู้สึกเหมือนอยู่ในความฝัน
“อีกไม่นานก็จะสอบเอ็นทรานซ์อีกครั้งแล้ว มหาวิทยาลัยหัวหนานจะเจอกันอีกแล้ว” เฉินโม่รู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย
“เห่าเจี้ยน ไอ้เฉื่อย ไอ้อ้วน กุนซือ เจ้าอารมณ์พวกนายสบายดีไหม?” ราวกับว่าเขานึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ รอยยิ้มจาง ๆ ก็ปรากฏขึ้นที่มุมปากของเฉินโม่
“แล้วยังมีเธอ หรูหั่ว!” ดวงตาของเฉินโม่เปลี่ยนเป็นอ่อนโยน ดูเหมือนว่าเขาจะนึกถึงหญิงสาวที่ร้อนแรงเหมือนไฟ ตอนที่เรียนมหาวิทยาลัย
เพียงแต่ดวงตาของเฉินโม่ค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นหนักแน่น “ชาติก่อน ผมทำให้คุณผิดหวัง ชาตินี้ ผมจะไม่มีวันถอยอีก!”
“ยังมีอาจารย์เจียง คราวนี้ผมจะไม่ปล่อยให้คุณแต่งงาน เมื่อมีผมอยู่ คุณจะไม่ตาย!”
ความทรงจำในอดีตปรากฏขึ้นเหมือนแม่น้ำแห่งประวัติศาสตร์ มีความสุข มีความทุกข์ ความเสียใจ และความโศกเศร้า
สุดท้าย ทุกอย่างก็มลายหายไป กลายเป็นความแน่วแน่ที่ปรากฏอยู่ในดวงตาของเฉินโม่
“มหาวิทยาลัยหัวหนาน รอผมด้วย!”