มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 490
หลังจากเจอรัลด์จากไป เซลล่าจึงกลับเข้ามาในอาคารอย่างเงียบ ๆ และยืนใกล้กับฟรานเซสก้าและลูกสาวของเธอ
เธอยืนฟังบทสนทนาของสองแม่ลูกตั้งแต่ที่พวกเธอเริ่มพูดคุยกันอีกครั้ง
“เกิดอะไรขึ้นที่บาร์คาราโอเกะเหรอ?” เซลล่าถามขึ้นมาอย่างประหม่าก่อนที่ฟรานเซสก้าจะทันได้ตอบอะไร
“โอ้! คือ พวกเราไปที่บาร์คาราโอเกะเมื่อไม่นานมานี้เพื่อสนุกกัน เพื่อนคนหนึ่งของพวกเราได้ไปยั่วยุคนบางคนที่นั่น และมันนำไปสู่การปะทะกันกับลูอีสจากลอว์เดสเหมืองแร่แห่งมณฑลเงียบสงบ! ตอนนั้นแม้แต่ดักลาสก็หวาดกลัวมากทั้ง ๆ ที่เป็นคนมีศักยภาพเช่นนั้น! ท้ายที่สุดแล้ว ก็เป็นลูอีสที่พวกเราได้ไปทำให้เขาโกรธ ลูอีสยังสั่งให้พวกผู้หญิงทั้งหมดยังคงอยู่ในบาร์และดื่มด้วยกันกับพวกเขาอีกด้วยซ้ำ!”
“ว่าไงนะ? ซินดี้! ทำไมหนูไม่เล่าให้แม่ฟังก่อนหน้านี้ล่ะ?”
ทั้งหมดที่ฟรานเซสก้ารู้ก็คือว่าเจอรัลด์ได้ชวนลูกสาวของเธอให้ทานอาหารกับเขา เธอเพิ่งรู้ถึงความขัดแย้งทั้งหมดนี้ในวันนี้เอง
“อืม หนูกลัวว่าแม่จะเป็นกังวลน่ะ! หนูจะอธิบายเรื่องทั้หมดนี้ตอนนี้แหละ ตอนนั้น หนูร้องไห้ด้วยกันกับเลลาเพราะพวกเรากลัวมาก ดักลาสและผู้ชายคนอื่นได้วิ่งหนีไปแล้วเช่นกัน! แต่รู้อะไรไหมคะว่าเกิดอะไรขึ้นถัดไป!”
“พูดต่อสิ” ฟราเซสก้าตอบอย่างเป็นกังวล
“สุดท้ายแล้ว ก็เป็นเจอรัลด์ที่ช่วยเหลือพวกเราจัดการเรื่องทุกอย่าง! เขาคือคนที่ทำให้ลูอีสปล่อยผู้หญิงทุกคนไป! ถ้ามันไม่ใช่เพราะเขาละก็ หนูก็ไม่แม้แต่จะอยากเริ่มจินตนาการด้วยซ้ำว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับพวกเราในคืนนั้น!”
ขณะที่ซินดี้ยังคงอธิบายต่อไป เธอก็สังเกตุได้ว่า เธอมีความรักใคร่มากแค่ไหนเมื่อไหร่ก็ตามที่เธอพูดถึงเขา เธอตระหนักได้ในตอนนั้นว่าตอนนี้ เธอเริ่มมีความรู้สึกให้กับเจอรัลด์แล้ว
“แล้วไงต่อ? เกิดอะไรขึ้นหลังจากนั้น? พวกเธอทุกคนทิ้งเจอรัลด์ไว้กับลูอีสคนเดียวงั้นเหรอ? คนอย่างลูอีสจะปล่อยเจอรัลด์ไปง่าย ๆ เช่นเลยเหรอ?”
เป็นตาของเซลล่าที่ถามขึ้นมาบ้าง
“ใช่ เอ่อเรื่องก็คือว่า นั่นคือตอนที่สิ่งต่าง ๆ ยิ่งเริ่มแปลกมากขึ้น! ฉันเป็นห่วงเจอรัลด์ดังนั้นฉันจึงบอกทุกคนให้ย้อนกลับไปที่บาร์คาราโอเกะกัน ตอนที่พวกเราไปถึง อาคารก็ถูกล้อมรอบไว้ด้วยรถไมบัคสิบกว่าคันแล้ว! เมื่อพวกเราเข้าไป ลูอีสและเพื่อนของเขาต่างก็ถูกทุบตีโดยคนบางคนที่ใส่ชุดดำกัน!”
“แม้ว่ามันค่อนข้างน่าตื่นเต้น แต่เป้าหมายหลักของฉันก็ยังคงเป็นการช่วยให้เจอรัลด์ออกมา ฉันเป็นกังวลอย่างมาก แต่อย่างไรก็ตาม กลายเป็นว่าไม่เพียงแต่เจอรัลด์จะสบายดี แต่เขากำลังจะทานอาหารฝรั่งเศสสุดหรูสำหรับมื้อค่ำของเขาในร้านอาหารข้าง ๆ บาร์คาราโอเกะ! เมื่อเขาเห็นพวกเรา เขายังชวนให้พวกเราทานอาหารกับเขาด้วยเหมือนกัน! เมื่อฉันถามเจอรัลด์เกี่ยวกับว่าเกิดอะไรขึ้นในบาร์คาราโอเกะ เขาก็เอาแต่ตอบกำกวม…มันรู้สึกเหมือนกับว่าเขากำลังปิดบังบางอย่างไว้จากพวกเราจริง ๆ นะในตอนนั้น…หลังจากเหตุการณ์คืนนั้น ฉันก็คิดว่าในที่สุดฉันก็เข้าใจขึ้นมาเล็กน้อยแล้วว่าเกิดอะไรขึ้นในตอนนั้น…”
ฟรานเซสก้าสูดหายใจเข้าลึกก่อนจะปล่อยออกมา
“…งั้น ถ้าเป็นอย่างงั้นละก็ มันมีความเป็นไปได้อย่างมาที่เจอรัลด์จะเป็นคนที่โทรเรียกกลุ่มคนให้มาทำร้ายลูอีสและเพื่อนของเขา เขาจะไม่แค่ช่วยพวกผู้หญิงแก้ปัญหานี้โดยไม่มีแผนสำรองหรอก ยิ่งไปกว่านั้น เขายังเพลิดเพลินกับมื้ออาหารดี ๆ อย่างใจเย็นในตอนนั้นอีกด้วยซ้ำ!”
“นั่นคือสิ่งที่หนูกำลังคิดเหมือนกัน!” ซินดี้ตอบขณะที่เธอพยักหน้าอย่างกระตือรือร้น
เซลล่าถึงกับช็อกไปหลังจากได้ยินเรื่องราวของเธอ
“…รู้ไหม สักพักมาแล้วฉันมีการรวมตัวของชั้นเรียนกับเจอรัลด์และหนึ่งในเพื่อนของฉัน คาเมรอนพูดว่าเจอรัลด์ดูเหมือนจะมีความสัมพันธ์ที่ดีกับลูอีส! เขายังพูดด้วยว่าเจอรัลด์เตะก้นของลูอีส แต่กระนั้นการตอบสนองของลูอีสในตอนนั้นคือการยิ้มให้โดยไม่ได้พูดอะไรแม้แต่คำเดียว! นี่อาจหมายความว่าเจอรัลด์เคยทุบตีลูอีสมาแล้วครั้งหนึ่งก่อนหน้านั้น งั้นทำไมเขาถึงจะสุภาพขนาดนั้นต่อเจอรัลด์กันล่ะ?” เซลล่าอธิบายอย่างละเอียด
เมื่อได้ยินเรื่องราวอีกด้านของเธอ ทั้งฟรานเซสก้าและซินดี้ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกว่าตัวตนที่แท้จริงของเจอรัลด์จะเริ่มยิ่งน่าลึกลับขึ้นเท่านั้น
“แม่คิดว่า…แม่คิดว่าแม่รู้แล้ว! ซินดี้! ถ้าพวกเราโชคดีมากจริง ๆ ละก็ เจอรัลด์อาจเป็นนายน้อยเอง! คุณคลอฟอร์ดจากเมืองเมย์เบอร์รี่!” ฟรานเซสก้าพูดขึ้นมาเสียงดัง
“วะ-ว่าไงนะคะ?”
เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้จึงทำให้เซลล่าสั่นเทาขึ้นมาด้วยความกลัว เธอกำลังตัวสั่นมากจนกระเป๋าถือของเธอตกลงบนพื้น
เธอรู้สึกราวกับว่าเธอเพิ่งถูกแทงที่หัวใจ
“แม่คะ! นั่น…เป็นไปไม่ได้ ใช่ไหม?”
ซินดี้รู้สึกแน่นหน้าอกขึ้นมา ขณะที่เธอครุ่นคิดถึงความคิดนั้น
“พัฟ! แม่แค่ล้อเล่น! อย่างจริงจังนะ เจอรัลด์คนนี้เป็นบุคคลที่ค่อนข้างพิเศษอย่างแน่นอน แม้แต่เจซันก็ยังเห็นแก่หน้าเขาอย่างมาก ซินดี้ เขามักจะดีและใจดีกับลูกอยู่เสมอ ใช่ไหม? พยายามเข้าใกล้เขาให้มาที่สุดเท่าลูกจะสามารถทำได้ในอนาคตอันใกล้นี้ จากสิ่งที่เรารู้ ทั้งเพื่อนร่วมชั้นของเขาและแม้แต่ครอบครัวจองก็ดูแคลนเขา หนูคือหนึ่งในไม่กี่คนในมณฑลเงียบสงบที่ปฏิบัติกับเขาเป็นอย่างดี ดังนั้นหนูควรจะคว้าโอกาสนี้ไว้นะ!” ฟรานเซสก้ากล่าวอย่างมีความสุข
เซลล่ารู้สึกเป็นทุกข์เมื่อได้ยินคำพูดของเธอ
ถ้าไม่มีอะไรอื่นเกิดขึ้น เธอก็คงจะเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของเจอรัลด์ในมณฑลเงียบสงบแห่งนี้แล้ว!
เมื่อไม่นานมานี้ เจอรัลด์ยังคงชอบพอเธออยู่ อย่างตรงกันข้าม เดี๋ยวนี้เขากลับเย็นชามากและไม่แยแสต่อเธอเลย!
ในตอนนั้น เซลล่าจึงตระหนักได้ว่าเธอรู้สึกราวกับว่าเธอได้สูญเสียบางอย่างไป…
เป็นเวลาหลังเที่ยงวัน เมื่อฟรานเซสก้ากลับมาที่ธนาคารเพื่อทำงาน เธอมีรอยยิ้มเปล่งปลั่งบนใบหน้าของเธอ
“ฮี่ฮี่…รองผู้อำนวยการเลซี่ ทำไมคุณถึงมีความสุขขนาดนี้ล่ะ? คุณได้พบกับบุคคลสูงศักดิ์เมื่อเทียบกับคำสั่งของคุณ เพื่อตัวคุณแล้วหรือเปล่า?”
เมื่อเห็นใบหน้าที่มีความสุขของฟรานเซสก้า เลอาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกขมขื่นเล็กน้อย