บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 537
คุณหมอมองเจเรมี่ที่ดูกังวล และปลอบโยนเขาอย่างใจเย็น “คุณ คุณไม่จำเป็นต้องกังวลมากนัก ภรรยาของคุณไม่มีอันตรายถึงชีวิต และไม่มีรอยขีดข่วนหรือรอยฟกช้ำบนร่างกายของเธอด้วย แต่อาการบาดเจ็บที่มือของคุณ ดูจะร้ายแรงกว่าเธอนะ”
เจเรมี่ไม่แม้แต่จะมองฝ่ามือที่มีเลือดไหลของเขา “ของผมเป็นเพียงอาการบาดเจ็บที่พื้นผิว ผมอยากรู้อาการของภรรยาผม ถ้าเธอสบายดี แล้วทำไมเธอถึงสลบไปด้วยสีหน้าไม่ค่อยจะสู้ดีนักล่ะ? ตอนนี้เธอเป็นอย่างไรบ้าง? ผมต้องการที่จะเข้าไปข้างในและดูเธอ!”
ในขณะที่เขากำลังพูด เขาก็กำลังวิ่งเข้าไปในห้องฉุกเฉินแล้ว
สามปีก่อน เมเดลีนได้เข้าห้องฉุกเฉินในลักษณะที่คล้ายกันนี้ และไม่เคยกลับมาออกอีก
เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในวันนั้น ได้ทิ้งบาดแผลและรอยแผลในใจซึ่งลบไม่ออกให้แก่เขา
เขากลัวว่าภาพวันนั้นจะเกิดขึ้นอีก และเมเดลีนจะไม่มีวันได้กลับออกมาหลังจากเข้าไปในห้องนั้นอีก
เขาไม่สามารถทนต่อความเจ็บปวดได้อีก
เมื่อแพทย์และพยาบาลเห็นเช่นนี้ พวกเขาก็รีบคว้าตัวเจเรมี่ไว้ “คุณครับ ภรรยาของคุณไม่มีอันตรายถึงชีวิตของเธอเลยจริง ๆ เธอได้รับกระทบกระเทือนและลิ่มเลือดในสมองเพียงเล็กน้อยเท่านั้น ลิ่มเลือดจะหายไปเองขึ้นอยู่กับสถานการณ์ สิ่งที่เธอต้องการมากที่สุดในตอนนี้ คือการพักฟื้นที่ดีนะครับ”
“คุณไม่ได้โกหกผมใช่ไหม?” เจเรมี่ถามอย่างสงสัย
คุณหมอยิ้ม “ผมจะพูดเล่นเรื่องอาการคนไข้ไปทำไม? คุณกังวลเรื่องภรรยาของคุณมากเกินไป”
เมื่อได้ยินข้อสรุปสุดท้ายของหมอแล้ว เจเรมี่ เอโลอิส และฌอนต่างก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก
คาเลนและอีวอนจ้องไปที่ห้องฉุกเฉินในขณะที่รู้สึกไม่พอใจ แล้วพวกเขาก็หันหน้าหนีด้วยความโกรธ
…
หลังจากนั้นไม่นาน เมเดลีนก็ถูกส่งไปที่ห้องวีไอพี
ตั้งแต่กลางวันจนถึงกลางคืน เธอหลับไปตลอดทั้งเวลาและยังไม่ตื่น
เจเรมี่คอยดูแลอยู่เคียงข้างเธอตลอดทั้งวัน
หลังจากที่เฟลิเป้เห็นป้ายทะเบียนรถที่ประสบอุบัติเหตุใกล้โรงพยาบาลทางทีวี เขาก็เข้าใจได้ว่าเพราะอะไร เขาจึงไม่สามารถติดต่อเมเดลีนได้เลย
เขารีบไปโรงพยาบาลในทันที และเมื่อทราบห้องผู้ป่วยของเมเดลีนแล้ว เฟลิเป้ก็ก้าวยาว ๆ ออกไปอย่างรีบร้อน
เมื่อเขามาถึงที่ประตู เขาก็เห็นผ่านหน้าต่างเล็ก ๆ บนประตูว่าเจเรมี่กำลังเช็ดหน้าของเมเดลีนด้วยผ้าขนหนูในขณะที่เธอนอนหมดสติ
การเคลื่อนไหวของเขาดูระมัดระวัง อ่อนโยน และทะนุถนอม ราวกับว่าเขากลัวว่าการกระทำของเขาจะทำให้เมเดลีนเจ็บ
วันนี้ควรจะเป็นวันที่เจเรมี่และเมเดลีนได้รับใบหย่า แต่อุบัติเหตุทางรถยนต์กะทันหันนี้ทำให้เรื่องนี้ต้องยุติลง
แสงเย็นเยียบอันไม่น่าพึงพอใจ ได้ส่องออกมาจากดวงตาสีดำที่เงียบสงบของเฟลิเป้
เขาถือช่อดอกไม้และเปิดประตูวอร์ดด้วยท่าทางเย็นชา
ขณะที่เจเรมี่จับมือของเมเดลีนไว้ เพื่อต้องการจะบอกความคิดของเขากับเธอ เขาก็เหลือบไปเห็นการปรากฏตัวอย่างกะทันหันของเฟลิเป้ ความอ่อนโยนในดวงตาของเขาจางหายไปทันที
“คุณมาที่นี่เพื่ออะไร?” เจเรมี่เดินเข้าไปหาเฟลิเป้ รู้สึกไม่พอใจ และห้ามไม่ให้เขาเข้ามา
เฟลิเป้วางช่อดอกไม้ลงบนโต๊ะกาแฟแล้วยกมุมปากขึ้น “ผมมาที่นี่เพื่อเยี่ยมคู่หมั้นของผม ผมต้องขอคำอนุมัติจากคุณด้วยเหรอ?”
“เหอะ” เจเรมี่หัวเราะเบา ๆ “ไม่มีคู่หมั้นของคุณที่นี่ ออกไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้”
“เจเรมี่ ถ้าวีล่าตื่นขึ้นมาตอนนี้ นายคิดว่าใครคือคนที่เธอจะขอให้ออกไปจากที่นี่เหรอ? นายเองก็รู้คำตอบที่ชัดเจนในใจอยู่แล้ว” เฟลิเป้ก้าวเข้ามาช้า ๆ และเดินไปที่ข้างเตียง
เมื่อเห็นใบหน้าที่อ่อนล้า และหลับใหลของเมเดลีน เขาก็ขมวดคิ้ว