ตอนที่ 2092 อวิ๋นลั่วเฟิงมาแล้ว (6)
“แม่นางหลง ท่านต้องล้อข้าเล่นแล้ว แน่นอนว่าท่านก็ดูเหมือนตอนนี้นี่แหละ” ฉินเทียนเหลายิ้มแล้วแก้ตัว
ทว่าเมื่อได้ยินอย่างนั้น หลงหลัวก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ “ผู้อาวุโสหลงเหยียน ท่านก็รู้ว่ามังกรบรรพบุรุษอย่างพวกเราไม่สามารถแปลงร่างเป็นมนุษย์ได้เมื่อบาดเจ็บ! ตอนที่ข้าเจอแม่นางอวิ๋น ข้ากำลังฟื้นฟูจากอาการบาดเจ็บ ตอนนี้ข้าปรากฏตัวในร่างมนุษย์ได้ก็เพราะข้าหายดีแล้ว แต่เมื่อตอนนั้นเขาจะมาเห็นข้าในร่างมนุษย์ได้อย่างไร”
เด็กผู้หญิงตัวน้อยเชิดหน้าขึ้นแล้วจ้องฉินเทียนเหลาอย่างดูถูก
ร่างของหลงเหยียนสว่างวาบแล้วเปลี่ยนร่างเป็นชายชราผู้หนึ่งมายืนตรงหน้าเด็กหญิงตัวน้อย เขาขมวดคิ้วแล้วจ้องฉินเทียนเหลาด้วยสายตาเย็นชา
หลงหลัวพูดต่อ “ข้ารู้ว่าบุตรชายของท่านตกหลุมรักแม่นางมู่ชิงเฟยและตระกูลฉินของเจ้าก็ขังนางเอาไว้ ศิษย์ของแม่นางอวิ๋นเป็นบุตรสาวของนาง นางจึงมาที่นี่เพื่อตามหา เพื่อที่จะจัดการแม่นางอวิ๋น เจ้าก็เลยพยายามหลอกลวงเผ่ามังกรบรรพบุรุษใช่หรือไม่” ใบหน้าของเด็กหญิงตัวน้อยเป็นประกายด้วยรอยยิ้มใสซื่อ เสียงของนางเย็นชาและแข็งกระด้างจนทำให้ฉินเทียนหน้าซีดยิ่งกว่าเดิม
“ผู้อาวุโสหลงเหยียน เผ่ามังกรบรรพบุรุษของท่านรังแกคนแบบนี้ได้อย่างไร! เห็นได้ชัดว่านางมีความสัมพันธ์กับมังกรตัวนั้นและพยายามจะสาดโคลนใส่ข้าเพื่อปกป้องเขา!” ฉินเทียนเหลากลอกตาแล้วตะโกน
“หุบปาก!”
ปัง!
หลงเหยียนตะคอกแล้วต่อยฉินเทียนเหลาอย่างแรงจนทำให้เขาถอยหลังไปสองสามก้าว
“คุณหนูของพวกเราไม่เคยโกหก! ฉินเทียนเหลาเจ้ากล้าหลอกลวงพวกเราแบบนี้ได้อย่างไร!”
พูดจบหลงเหยียนก็หันไปมองคนอื่นๆ ที่อยู่รอบๆ ด้วยดวงตาเดือดดาลจนทุกคนตัวสั่นเพราะสายตาอำมหิตของเขา
ถึงแม้ว่าพวกเขาจะเป็นผู้ฝึกฌานขั้นเซียนจักรพรรดิ…
พวกเขาก็ไม่สามารถต่อกรกับยอดฝีมือที่ทรงพลังที่สุดของเผ่ามังกรบรรพบุรุษได้
“ผู้อาวุโสหลงเหยียนเรื่องนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับพวกเรา ทั้งหมดเป็นความคิดของฉินเทียนเหลา เขาบอกพวกเราว่าเขาเจอมังกรบรรพบุรุษแล้วถ้าพวกเราจับมันได้ พวกเราก็จะบังคับให้มันคายแก่นเลือดออกมาและเพิ่มพลังได้อย่างมหาศาล!”
“พวกเราเองก็ถูกเขาหลอกลวงเหมือนกัน! ผู้อาวุโสหลงเหยียนปล่อยพวกเราไปเถอะ ท่านควรลงโทษไอ้สารเลวฉินเทียนเหลา!”
พวกเขาพยายามจะโทษฉินเทียนเหลา…
หลงเหยียนไม่สนใจพวกเขาแล้วหันไปมองเสี่ยวฉงและคนอื่นๆ “ข้าขอโทษกับสิ่งที่ข้าทำลงไปเมื่อครู่ด้วย ขอบคุณที่เจ้าช่วยคุณหนูของพวกเรา เผ่ามังกรบรรพบุรุษของพวกเราจะตอบแทนเรื่องนั้นแน่นอน”
เผ่ามังกรบรรพบุรุษเป็นกองกำลังที่แข็งแกร่งที่สุดในแผ่นดินนี้ ดังนั้นหลงเหยียนจึงคิดว่าคนพวกนี้ต้องรับคำขอโทษของเขาแน่นอน!
“เจ้าทำร้ายเสี่ยวฉง แล้วเจ้าจะจัดการเรื่องนี้ด้วยการขอโทษได้อย่างไร” ภายใต้สายตาหยิ่งทะนงของหลงเหยียน อวิ๋นลั่วเฟิงก็ส่งยิ้มบางแล้วลูบคาง ก่อนตาเรียวของนางจะเป็นประกายอันตราย “งั้นข้าสามารถตีเจ้าแล้วทำแค่ขอโทษได้หรือไม่”
สีหน้าของหลงเหยียนเปลี่ยนไป “สาวน้อย เจ้าควรจะยกโทษแล้วลืมมันไปซะ! ข้าทำผิดดังนั้นข้าจะไม่มาทะเลาะกับเจ้า”
“หืม?” รอยยิ้มของอวิ๋นลั่วเฟิงกว้างขึ้น “เจ้าเข้าใจผิดแล้ว เจ้าคิดว่าเจ้ามีสิทธิ์อะไรมาพูดงั้นหรือ”
หลงหลัวยืนเม้มปากแน่นพลางจ้องหลงเหยียน นางเลือกข้างอวิ๋นลั่วเฟิงแล้ว ดังนั้นนางจึงโกรธเพราะคำพูดของหลงเหยียนเหมือนกัน
“เจ้า…” หลงเหยียนสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วกัดฟัน “เจ้าต้องการอะไร”
ตอนที่ 2093 ต่อสู้! (1)
“ข้าเป็นคนที่ล้างแค้นเรื่องเล็กน้อยมาตลอด!” อวิ๋นลั่วเฟิงเหลือบมองหลงเหยียนอย่างเฉยชา “เสี่ยวฉงทำกับเขาเหมือนที่เขาทำกับเจ้าเมื่อครู่”
“เจ้า…”
หัวใจของหลงเหยียนเต็มไปด้วยความโกรธ เขาชี้หน้าอวิ๋นลั่วเฟิงเดือดดาลแล้วดวงตาของเขาก็แสดงความโกรธเคือง ถ้าพวกเขาไม่ได้ช่วยหลงหลัวไว้ล่ะก็ เขาไม่มีทางอดทนกับคนเหล่านี้แน่
พรึบ—
ทันใดนั้นอวิ๋นเซียวก็ลงมือ สายลมพัดอย่างรวดเร็วแล้วจากนั้นเขาก็มาปรากฏตัวอยู่ด้านหลังของหลงเหยียนแล้วโจมตีเข้าที่ฝ่ามือของอีกฝ่ายโดยที่หลงเหยียนยังไม่ได้ทันตั้งตัว
หลงเหยียนตะลึงแล้วรีบหันไปป้องกันการโจมตี เมื่อฝ่ามือของพวกเขาปะทะกัน เขาก็รู้สึกร่างชา เขาถอยหลังไปสองสามก้าวแล้วใบหน้าก็เปลี่ยนกลับไปเย็นชาดังเดิม
“ถ้าเจ้ากล้าชี้นิ้วมาที่สตรีของข้าอีกล่ะก็ ข้าตัดนิ้วเจ้าทั้งหมด!” เสียงของอวิ๋นเซียวเย็นชาและเต็มไปด้วยแรงสังหารเข้มข้น
ตอนนั้นเองที่หลงเหยียนตะลึงไปโดยสมบูรณ์
ถ้าเขาสัมผัสของเขาไม่ผิดพลาด บุรุษผู้นี้พึ่งเป็นผู้ฝึกฌานขั้นเซียนจักรพรรดิได้ไม่นาน แต่เหตุใดหัวใจของเขาถึงสั่นสะท้านกับกลิ่นอายของอีกฝ่าย
ความกลัว!
ใช่แล้ว!
หัวใจของหลงเหยียนค่อยๆ เต็มไปด้ยความกลัว
“อวิ๋นอี้”
อวิ๋นลั่วเฟิงเรียกอย่างเป็นธรรมชาติ
ทันใดนั้นร่างกำยำของอวิ๋นอี้ก็ร่วงลงมาจากฟ้าและกระแทกพื้นอย่างแรง
เมื่อเห็นอวิ๋นอี้ผู้ฝึกฌานขั้นเซียนจักรพรรดิทั้งหมดก็เปลี่ยนสีหน้าไปทันที แล้วบางคนยังตะโกนใส่ฉินเทียนเหลาอย่างเดือดดาล “เจ้าบอกว่ามีผู้ฝึกฌานขั้นเซียนจักรพรรดิแค่สองคนไม่ใช่หรือ ถ้าอย่างนั้นตอนนี้เกิดอะไรขึ้น เจ้าอธิบายเรื่องนี้ให้พวกเราฟังได้หรือไม่”
ฉินเทียนเหลาหน้าซีดแล้วเกือบจะทรุดลงไปที่พื้น เขาพิงต้นไม้ที่อยู่ข้างตัว ร่างกายแทบพยุงตัวเองไม่อยู่
“เจ้าไม่เห็นหรือว่าเจ้ากำลังเสียเปรียบด้านจำนวน” หลงเหยียนหน้าเปลี่ยนสีด้วยความโกรธแล้วตะโกนขึ้นว่า “เร็วเข้า จับพวกนี้ที่กล้าทำให้ข้าอับอาย”
“ผู้อาวุโสหลงเหยียน!” หลงหลัวมองมังกรขนาดใหญ่ที่อยู่บนฟ้าอย่างวิตก นางพูดลอดไรฟัน “ข้าขอสั่งให้ท่านหยุด! ข้าอยากจะเห็นว่าใครจะกล้าลงมืออีก!”
ถึงอย่างไรหลงหลัวก็เป็นคุณหนูของเผ่ามังกรศักดิ์สิทธิ์ดังนั้นเมื่อได้ยินคำสั่งของนาง มังกรทั้งหมดที่พร้อมกระโจนเข้าไปก็หยุดแล้วบินอยู่บนท้องฟ้าราวกับว่ากำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่
“ฮะๆ” หลงเหยียนยิ้มเยาะ “อย่าลืมว่าก่อนที่พวกเราจะออกมา หัวหน้าเผ่าได้บอกให้พวกเจ้าทำตามคำสั่งของข้า!”
พูดจบเขาก็หันไปหาหลงหลัวอีกครั้งแล้วพูดต่อ “คุณหนูไม่ต้องเป็นห่วง ข้าแค่จะสั่งสอนพวกเขาเท่านั้น ถึงอย่างไรคนพวกนี้ก็ช่วยชีวิตท่านไว้ดังนั้นข้าจะไม่สังหารพวกเขา!”
โฮก!
เสียงคำรามเหมือนฟ้าผ่าจนทำให้ท้องฟ้าสั่นสะเทือน หลงเหยียนพูดอย่างเย็นชาว่า “พวกเจ้ารออะไรกันอยู่ จับตัวคนพวกนี้เอาไว้!”
ทันใดนั้นมังกรขนาดใหญ่ทั้งหมดก็เคลื่อนไหว กลิ่นอายของพวกเขาทรงพลังมากและดูเหมือนภูเขาขนาดมหึมาจำนวนนับไม่ถ้วนกดลงมาบนตัวพวกเขาทำให้พวกเขาหายใจไม่ออก
ลมพายุก่อตัว และก้อนเมฆก็เคลื่อนที่อย่างรวดเร็ว
อวิ๋นลั่วเฟิงยืนอยู่ในสายลม เสื้อคลุมสีขาวของนางก็ปลิวไปตามลมเบาๆ ในขณะที่ดวงตาสีนิลของนางสงบนิ่งและเฉยชา ทำให้นางดูงดงามราวกับภาพวาด
“เผ่ามังกรบรรพบุรุษของเจ้ามียอดฝีมือแข็งแกร่งเยอะก็จริง แต่เจ้ามีผู้ฝึกฌานขั้นเซียนจักรพรรดิคนเดียว” อวิ๋นลั่วเฟิงยิ้มบาง “ส่วนผู้ฝึกฌานขั้นเซียนอาวุโสไร้ค่า เจ้ามีอยู่มากเชียวล่ะ!”
ตูม!