แดนนิรมิตเทพ บทที่ 608
ผู้อำนวยการยืนอยู่บนแท่นบรรยายแล้วมองเฉินโม่ เดิมสีหน้าที่โกรธจัดของเขา แต่ตอนนี้มีร่องรอยความสงสัย
ผู้อำนวยการรู้จักเฉินโม่ เพราะคราวที่แล้วเฉินโม่ทำให้เขาจำได้อย่างลึกซึ้ง เขาเป็นนักเรียนที่แม้แต่ฉู่เหวินสงผู้ทรงอิทธิพลของอู่โจวก็ยังให้ความเคารพ
ผู้อำนวยการรู้สึกว่าเรื่องอาจไม่ได้เป็นอย่างที่จางเฉียงกล่าว อาจมีความลับอื่น ๆ นอกจากนี้ อีกสักครู่ก็จะเริ่มสอบเอ็นทรานซ์แล้ว ผู้อำนวยการไม่ต้องการให้เกิดปัญหาในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อ
ดังนั้น ผู้อำนวยการจึงถามคำถามบางอย่าง หลังจากนั้นเขาก็รีบพาคนจากไป แต่ก่อนที่เขาจะไป เขากำชับเฉินโม่ว่า “ทำข้อสอบให้ดี!”
แล้วมองจางเฉียงด้วยความไม่พอใจ
เมื่อมองผู้อำนวยการที่มาเร็วและไปเร็ว ทำให้จางเฉียงรู้สึกตกตะลึง
นักเรียนที่ไม่รู้รายละเอียด ตกตะลึงเช่นกัน
“ผู้อำนวยการพูดง่ายเกินไปแล้วมั้ง!”
ตั้งแต่ต้นจนจบเฉินโม่นั่งเงียบ ๆ อยู่บนที่นั่ง ด้วยสีหน้าราบเรียบ เขาไม่ได้ลุกขึ้นยืนแม้แต่ตอนที่ผู้อำนวยการถามคำถาม
สำหรับเพื่อนนักเรียนแล้ว พวกเขารู้สึกว่าพฤติกรรมของเฉินโม่แย่มาก แต่ผู้อำนวยการไม่เพียงไม่ตำหนิเขา กลับดูแลเฉินโม่เป็นพิเศษ
สายตาของเพื่อนนักเรียนที่มองเฉินโม่ นอกจากความกลัวเกรงแล้ว ตอนนี้ยังมีความสงสัยเล็กน้อย
“พี่เฉินโม่ พี่สุดยอดมาก!” เจี่ยงหยาวยกนิ้วโป้งให้เฉินโม่ด้วยความตื่นเต้น เดิมเธอคิดว่าผู้อำนวยการที่เดินเข้ามาด้วยความโกรธ ต้องลงโทษเฉินโม่อย่างแน่นอน แต่นึกไม่ถึงว่าเขาจะจากไปแบบนี้
เจี่ยงหยาวนึกไม่ถึงว่าผู้อำนวยการจะเป็นคนที่พูดง่าย เธอรู้สึกว่าเฉินโม่ทำให้ผู้อำนวยการเกรงกลัว ดังนั้นผู้อำนวยการจึงไม่ลงโทษเฉินโม่
เฉินโม่ยิ้มบาง ๆ แต่ไม่พูดอะไร
“เป็นแบบนี้ได้อย่างไร?” จางเฉียงมองเฉินโม่ด้วยสีหน้าตื่นตะลึง ตอนนี้เขาได้เข้าใจผู้อำนวยการผิดไปแล้ว เขารู้สึกว่าผู้อำนวยการเข้าข้างเฉินโม่
จางเฉียงเดินกลับไปที่นั่งของตนเองด้วยความเศร้าหมอง เข้าก้มหน้าและดวงตาแดงก่ำ
“เฉินโม่ ไอ้คนไร้ประโยชน์ ฉันไม่รู้ว่านายมีความสามารถอะไร แม้แต่ผู้อำนวยการก็ยอมนาย แต่นายอย่าลำพองใจ ฉันจะเอาชนะนายด้วยผลการสอบเอ็นทรานซ์ ฉันจะพิสูจน์ให้ผู้อำนวยการเห็นว่าฉันเก่งกว่านาย!”
หลังจากผู้อำนวยการเดินจากไป ไม่นานหวางลี่ ซึ่งเป็นครูประจำชั้นก็เดินเข้ามา เธอจัดการเรื่องที่เกี่ยวข้องและพูดให้กำลังใจนักเรียน จากนั้น นักเรียนก็เริ่มเข้าสู่ห้องสอบ
การสอบเอ็นทรานซ์เริ่มต้นขึ้น!
การสอบเอ็นทรานซ์ใช้เวลาสองวัน และแบ่งการสอบเป็นรายวิชา
การสอบครั้งแรกเป็นการสอบวิชาภาษาศาสตร์
หลังจากเฉินโม่สอบไปสิบนาที เขาก็ส่งข้อสอบแล้วเดินออกไป
นักเรียนต่างตกตะลึง แม้แต่ครูที่คุมสอบก็แอบส่ายศีรษะ
เวลาสิบนาที คนอื่นอาจจะเพิ่งอ่านข้อสอบจบ แม้แต่นักเรียนที่เป็นอัจฉริยะ ก็ไม่สามารถตอบคำถามเสร็จทั้งหมด
ดังนั้นทุกคนจึงคิดว่าเฉินโม่ละทิ้งการสอบ!
หลังจากการสอบรอบแรกเสร็จสิ้น นักเรียนต่างวิพากษ์วิจารณ์
เมื่อจางเฉียงกับเจิ้งซิ่วลี่ได้ยินข่าว พวกเขารู้สึกตื่นเต้นมาก
จางเฉียงรู้สึกลำพองใจและกล่าวอยู่ในใจว่า “เฉินโม่ ฉันเคยบอกแล้วว่านายมันเป็นคนไร้ประโยชน์ นึกไม่ถึงว่านายจะละทิ้งการสอบ! แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องแปลก เพราะนายไม่ได้ทำเป็นครั้งแรก!”
เจิ้งซิ่วลี่รู้สึกโล่งใจ “เฉินโม่ คราวนี้นายรอรับความพ่ายแพ้เถอะ! ฉันจะนำความอัปยศอดสูที่นายเคยทำกับฉันก่อนหน้านี้คืนไปให้หมด”
เมื่ออานเข่อเยว่กับเจิ้งหยวนฮ่าวได้ยินข่าวนี้ ถึงแม้ว่าพวกเขาจะไม่แสดงความรู้สึกและไม่พูดอะไร แต่ต่างก็มีความคิดของตนเอง
เจิ้งหยวนฮ่าวแอบกำหมัดไว้แน่ ด้วยสายตาที่ตื่นเต้น “เฉินโม่ ในที่สุดคราวนี้นายก็แพ้ให้กับฉันแล้ว!”
อานเข่อเยว่ยิ้มเยาะตนเอง ความโกรธที่อยู่ในใจยิ่งเพิ่มขึ้น “เฉินโม่ ในเมื่อนายไม่สนใจการสอบเอ็นทรานซ์ แล้วนายมาสอบทำไม? นายตั้งใจจะทำให้พวกเราเห็นความเป็นอิสระของนาย และความไม่จริงจังของนายเหรอ? นายใช้วิธีแบบนี้โจมตีพวกเรา นายคิดว่ามันสนุกเหรอ?”
เจี่ยงหยาวและคนอื่น ๆ ต่างรู้สึกกังวล กระทั่งเดินไปหาเฉินโม่เพื่อสอบถามสถานการณ์