ตอนที่ 2098 เจวี๋ยเชียน (2)
ไม่มีใครยอมทิ้งข้อเสนอดีๆ แบบนี้หรอก…
“อวิ๋นเซียว”
สีหน้าของอวิ๋นลั่วเฟิงมืดครึ้ม “มีความเป็นไปได้เท่าไหร่ที่ท่านจะเอาชนะชายชราผู้นี้ได้”
“สามในสิบ” อวิ๋นเซียวตอบตามตรง
อย่างน้อยก็ไม่ใช่ศูนย์ แต่จู่ๆ อวิ๋นลั่วเฟิงก็จำได้ว่าเจวี๋ยเชียนถูกล้อมด้วยคนมากกว่าหนึ่งคน! ก็หมายความว่ายังมีชายชราที่แข็งแกร่งระดับนี้อีกหลายคนในแผ่นดินเทพวิญญาณ
ถ้าเกิดพวกเขาทุกคนมาที่นี่ล่ะ
ถ้าอย่างนั้นโอกาสที่จะชนะพวกเขาจะมีสักเท่าไหร่
ดวงตาของอวิ๋นลั่วเฟิงเป็นประกายแล้วนางก็ยิ้มเยาะ “ถ้าเจ้าอยากได้ข้าเป็นศิษย์จริงๆ เจ้าก็คงไม่ปล่อยให้ตระกูลฉินสร้างปัญหาให้ข้า”
ตามหลักแล้วตระกูลฉินไม่มีทางสร้างปัญหาให้กับศิษย์ของคนที่ล่วงเกินไม่ได้…
ดังนั้นเมื่อนางสังเกตเห็นฉินเทียนเหลาขยิบตาให้ชายชรา อวิ๋นลั่วเฟงก็รู้ว่ามีบางอย่างแปลกๆ ระหว่างสองคนนี้
“ให้ข้าเดานะ” อวิ๋นลั่วเฟิงพูดขณะลูบคางแล้วรอยยิ้มก็ปรากฏบนใบหน้าของนาง “มีบางอย่างในตัวข้าที่เจ้าต้องการใช่หรือไม่ แล้วตอนนี้เจ้าก็เป็นคนเดียวที่รู้และผู้คุมกฎคนอื่นๆ ของแผ่นดินนี้ก็ยังไม่รู้ ไม่อย่างนั้นเจ้าก็คงไม่มาที่นี่คนเดียว”
ความแปลกใจปรากฏในดวงตาของชายชรา ถึงแม้ว่าจะหายไปอย่างรวดเร็วแต่อวิ๋นลั่วเฟิงก็ยังเห็นแล้วก็ยิ่งมั่นใจมากขึ้นมาตัวเองเดาถูก
“ข้าพูดถูกใช่หรือไม่” นางเลิกคิ้วแล้วยิ้ม
ใบหน้าของชายชราค่อยๆ กลับเป็นปกติทีละน้อย “แล้วอย่างไร ถ้าเจ้าตายก็ไม่มีใครรู้”
ครั้งนี้เขาไม่ปฏิเสธแล้วแสดงธาตุแท้ออกมา
เขาไม่มีทางปล่อยให้เด็กสาวคนนี้ออกไปจากที่นี่!
อวิ๋นลั่วเฟิงยักไหล่แล้วยิ้ม “ต่อให้เจ้าสังหารข้า ที่นี่ก็ยังมีคนอื่นอยู่อีกมาก เมื่อมีบางคนปล่อยออกข่าวไป เจ้ายังคิดว่าตัวเองจะปกปิดจากโลกนี้ได้อีกหรือ”
“ถ้าอย่างนั้นข้าจะสังหารพวกเขาให้หมด” ชายชราพูดอย่างเฉยชาราวกับว่ากำลังจะฆ่ามดสักตัวแทนที่จะเป็นคนจำนวนมาก
แต่ว่า…
เมื่อได้ยินอย่างนั้นทุกคนที่กำลังดูการแสดงอย่างมีความสุขก็ตื่นตัวทันที บางคนถึงกลับเผลอยืนรวมกันแล้วมองชายชราอย่างระมัดระวัง พวกเขาไม่เชื่อว่าบุรุษแข็งแกร่งแบบนั้นสนใจชีวิตของพวกเขา ในเมื่อเขาพูดแบบนั้น เขาก็ต้องทำอย่างที่พูดแน่!
“อวี๋เทียน!” หลงเหยียนตะโกน “อย่าได้ลืมว่าเผ่ามังกรบรรพบุรุษของพวกเราก็มีผู้คุมกฎเหมือนกัน! ถึงแม้ว่ามนุษย์อย่างพวกเจ้าจะพยายามทำลายล้างพวกเราด้วยจำนวนคนที่มากกว่า แต่ความแข็งแกร่งของพวกเราก็ยังมีอยู่ ถ้าเจ้ากล้าแตะต้องพวกเรา หัวหน้าเผ่าของพวกเราไม่มีทางยกโทษให้เจ้าแน่!”
ชายชราอวี๋เทียนมองหลงเหยียนอย่างเฉยชา “ในเมื่อข้าพูดแบบนี้ก็หมายความว่าข้ามีวิธีจัดการกับพวกเจ้า เจ้าคิดว่าเจ้าจะมีโอกาสได้บอกคนในเผ่าเจ้าหรือว่าใครเป็นคนสังหารเจ้า อีกอย่างตอนที่ข้าสังหาร ข้าไม่ปล่อยให้คนอื่นได้รู้อยู่แล้วว่าข้าทำ”
พูดจบอวี๋เทียนก็ปล่อยกลิ่นอายสังหารออกมาแล้วเปลี่ยนท้องฟ้ารวบรวมเมฆจนราวกับว่าใต้หล้าถูกปกคลุมด้วยชั้นเมฆ
อวิ๋นลั่วเฟิงมองพวกเขาเงียบๆ ที่นางพูดเมื่อครู่ก็เพื่อให้ทุกคนอยู่คนละฝ่ายกับอวี๋เทียน…
หลังจากที่นางเปิดเผยความแข็งแกร่งที่แท้จริงแล้ว อวี๋เทียนก็ยังคงไม่กลัวดังนั้นเขาต้องมีไพ่ตายในมือแน่นอน ตอนนี้เมื่อเผ่ามังกรบรรพบุรุษถูกนางกระตุ้น และอวี๋เทียนก็กลายเป็นศัตรูของพวกเขา พวกนางก็จะปลอดภัยมากขึ้น…
อวิ๋นเซียวรู้ความตั้งใจของอวิ๋นลั่วเฟิงตั้งแต่แรกดังนั้นเขาจึงยืนอยู่ข้างนางเงียบๆ แล้วมองภาพของสตรีที่อยู่ข้างเขาด้วยสายตาอ่อนโยน…
ตอนที่ 2099 ใช้ชีวิตอย่างไม่เสียดายและตายอย่างไม่เสียใจ (1)
ใบหน้าของหลงเหยียนเปลี่ยนจากเขียวเป็นขาว จากขาวเป็นเขียว เขาจ้องชายชราที่ดูไม่แยแสและเย่อหยิ่งอย่างเดือดดาล “เจ้าลืมข้อตกลงระหว่างเผ่ามังกรบรรพบุรุษกับมนุษย์เมื่อหลายปีก่อนไปแล้วหรือ”
“ข้อตกลง?” อวี๋เทียนยิ้ม “เรื่องนั้นเกี่ยวอะไรกับข้าล่ะ ถึงอย่างไรก็ไม่มีใครรู้อยู่แล้วว่าเจ้าถูกข้าสังหารดังนั้นก็ไม่มีปัญหาสำหรับข้า”
พูดจบเขาก็หันไปหาอวิ๋นลั่วเฟิงอีกครั้งแล้วประกายเย็นชาก็ผาดผ่านดวงตา
“ถ้าเจ้ายินดีไปกับข้าก็คงไม่มีเรื่องมากมายเกิดขึ้น! ดังนั้นทั้งหมดเป็นความผิดของเจ้า!”
ตอนแรกเขาไม่ได้ตั้งใจจะทำตัวหยาบคายกับอวิ๋นลั่วเฟิงตราบใดที่นางยอมไปกับเขา
แต่ว่า…
สตรีผู้นี้ดื้อดึงเกินไป เขาโน้มน้าวนางด้วยเหตุผลไม่ได้ ดังนั้นเขาก็จะใช้กำลัง!
เมื่อหลงเหยียนได้ยินอย่างนั้น เขาก็ตัวสั่นด้วยความโกรธ เขาโบกมือให้หลงหลัวแล้วพูดว่า “คุณหนู มาที่นี่เดี๋ยวนี้! ข้าอยากว่าคนพวกนี้จะทำลายศักดิ์ศรีของเผ่ามังกรบรรพบุรุษอย่างพวกเราได้อย่างไร!”
หลงหลัวยืนเงียบๆ อยู่ข้างอวิ๋นลั่วเฟิง นางกัดริมฝีปากราวกับว่าไม่ได้ยินคำพูดของหลงเหยียน ดวงตาโตของนางดูดื้อดึง
“คุณหนู!” หลงหยียนเรียกนางอีกครั้งด้วยสีหน้ากังวล
“ไม่!” ขนตาของหลงหลัวยาวและขยับราวกับปีก ดวงตาโตบริสุทธิ์และกระจ่างใสของนางดูมุ่งมั่น ใบหน้าน่ารักของนางก็กลายเป็นสีชมพู “ข้าอยากอยู่กับแม่นางอวิ๋น!”
เมื่อนางตกอยู่ในอันตรายก็เป็นสตรีชุดขาวผู้นี้ที่บินลงมาจากฟ้าแล้วช่วยนาง…
ตั้งแต่ตอนนั้นอวิ๋นลั่วเฟิงก็กลายเป็นพระเจ้าในใจนางแล้ว!
อวี๋เทียนขยับร่างกาย…
การเคลื่อนไหวของเขาเร็วมากและทันใดนั้นเขาก็มาถึงตรงหน้าอวิ๋นลั่วเฟิงและคนอื่น…
อวิ๋นเซียวเองก็พร้อมต่อสู้…
แต่ว่าตอนนั้นเองหลงเหยียนก็ก้าวมาอย่างรวดเร็วแล้วขวางการโจมตีของอวี๋เทียนโดยใช้ร่างกายของตัวเอง พลังรุนแรงจากอีกด้านก็บุกรุกเข้าไปในร่างกายเขาแล้วภายในนั้นก็ระเบิดออก จากร่างของเขาก็กระเด็นออกไปทันที
หลงเหยียนเช็ดเลือดที่ปากแล้วยืนขึ้นจากพื้น เขาตัวสั่นเล็กน้อยแล้วสะดุดล้มไปหาอวี๋เทียน
ไม่นานเขาก็มาอยู่ที่ข้างตัวอวี๋เทียนอีกครั้ง เขาหันหลังไปหาอวิ๋นลั่วเฟิงและคนอื่นๆ ก่อนจะพูดว่า “ข้ารู้ว่าเจ้าช่วยคุณหนูไว้ และข้าก็รู้ว่าเพราะการโต้เถียงของพวกเราก่อนหน้านี้ทำให้ข้าไม่สามารถขออะไรเจ้าได้! …
…แต่เพราะคุณหนูเลือกอยู่ข้างกายเจ้าเมื่อเผชิญหน้ากับอันตราย ได้โปรดพานางออกไปจากที่นี่ ข้าและคนจากเผ่ามังกรบรรพบุรุษจะป้องกันการโจมตีให้เจ้าเอง!”
กระดูกสันหลังของหลงเหยียนแข็งทื่อ และฝีเท้าของเขาก็หนักขึ้นแต่เขาก็ยังไม่ถอย
ใช่แล้วเขามีปัญหากับอวิ๋นลั่วเฟิงแล้วยังทำร้ายเสี่ยวฉง
แต่…
หลงหลัวเป็นคุณหนูของเผ่ามังกรบรรพบุรุษ และคนของเผ่ามังกรบรรพบุรุษทั้งหมดก็ต้องปกป้องนางด้วยชีวิต!
ถ้าคุณหนูสามารถหนีไปได้อย่างไร้ร้อยขีดข่วน เขาก็ยินดีเชื่อใจอวิ๋นลั่วเฟิง!
“อะไรที่ทำให้สัตว์เลื้อยคลานอย่างเจ้าคิดว่าจะหยุดข้าได้” อวี๋เทียนยกมือขึ้นและพลังของเขาก็เหมือนคลื่นแสงที่พุ่งไปอีกครั้งแล้วโจมตีหลงเหยียนเข้าที่หน้าอก
ร่างของหลงเหยียนกระเด็นออกไปทันที ‘พรวด’ เขากระอักเลือดออกมาและเลือดก็ไหลทะลักออกจากปากเขาไม่หยุด!
“ผู้อาวุโสหลงเหยียน!” หลงหลัวรีบเข้าไปหาหลงเหยียนด้วยดวงตาวิตกกังวล
ไม่ว่าเมื่อครู่หลงเหยียนจะทำผิดมากแค่ไหน เขาก็ยังจงรักภักดีกับเผ่ามังกรบรรพบุรุษไม่มีเปลี่ยนแปลง
อวิ๋นลั่วเฟิงขมวดคิ้วแล้วมองหลงเหยียนที่ร่วงลงมาที่พื้น นางเดาผิดงั้นหรือ หลงเหยียนไม่มีไพ่ตายในมืองั้นหรือ