บทที่ 248 ยังไงคุณก็ตายอยู่ดี
บูม!
จอมพลคนนั้นมีพลังแค่แดนเหลืองระดับกลางเท่านั้น แม้แต่การชกของเย่เทียนก็กันไว้ไม่อยู่ ถูกต่อยปลิวไปทันที!
เลือดสีแดงสดและเนื้อที่ละเอียดกระเซ็นไปทั่วห้องโถง ทำให้ทั้งห้องโถงน่ากลัวถึงขีดสุด!
สำหรับวิชารวมพลัง โดยภาพรวมเย่เทียนก็ถือว่าเข้าใจ
หากให้พวกเขารวมเป็นหนึ่งจริง ๆ พลังที่พวกเขาแสดงออกมานั้น มันคงไม่ง่ายเหมือนหนึ่งบวกหนึ่งเท่ากับสองอย่างแน่นอน
แม้ว่าคุณเทียนจะไม่กังวล แต่ใครจะอยากทำเรื่องง่ายให้กลายเป็นเรื่องยากกันล่ะ?
ด้วยเหตุนี้เองเย่เทียนเลยกำจัดจอมพลไปคนหนึ่งทำให้แผนการของจอมพลผู้ยิ่งใหญ่ทั้งสามหยุดชะงักไป
ในที่สุดฉากนี้ก็ทำให้สีหน้าของจูยิ่วถิงที่ไร้อารมณ์นั้นเกิดความประหลาดใจปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา
วินาทีถัดมา เขารีบจ้องมองไปที่เสนาธิการซึ่งอยู่ข้างๆ เขาและพยักหน้าอย่างเคร่งขรึม
ในเวลานั้นเสนาธิการก็ได้ถอยหลังไปสองสามก้าว ฉวยโอกาสที่เย่เทียนและจอมพลผู้ยิ่งใหญ่ทั้งสามกำลังพัวพันกันอยู่ รีบหมอบลงและจุดควันที่อยู่หลังโซฟาด้วยไม้ขีดไฟ
เมื่อเห็นว่ามีควันสีขาวเล็กน้อยลอยออกมา แต่ปลายจมูกไม่ได้กลิ่นเลย และมันก็กระจายออกไปในห้องโถงอย่างเงียบๆ
ฉากนองเลือดที่เย่เทียนเตะจอมพลด้วยเท้าข้างหนึ่ง ทำให้จอมพลอีกสองคนสีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย และอดไม่ได้ที่จะตะลึง
โอกาสดี ๆ แบบนี้เย่เทียนจะพลาดไม่ได้ ฉวยโอกาสที่ทั้ง 2 คนกำลังงุนงงอยู่ เย่เทียนได้ยกขาของเขาและเตะออกไปทางจอมพลสกินเฮด
จอมพลสกินเฮดตอบสนองในทันที เขาไม่ได้ประมาทเลยแม้แต่น้อย เอามือทั้งสองประสานกันไว้ที่หน้าอกเพื่อรับการโจมตี
จอมพลหัวล้านอีกคนหนึ่งก็ตอบโต้อย่างไม่รอช้า กัดฟันและกระแทกเข้าที่เย่เทียนอย่างสุดกำลัง
โครม!
ในขณะที่เกิดการระเบิดพลัง โชคของจอมพลสกินเฮดค่อนข้างดีกว่าไม่ได้ถูกระเบิดโดยตรง
จอมพลหัวล้านคุกเข่าลงต่อหน้าเย่เทียน ใช้มือทั้งสองกำลำคอ พยายามปิดกั้นเลือดที่พุ่งออกมาราวกับน้ำพุ
แต่เขาจะหยุดมันได้อย่างไร เลือดสีแดงเลือดไหลออกมาจากช่องว่างระหว่างนิ้วของเขา
ฟิ่วๆ!
เสียงเลือดสาดกระเซ็นในห้องโถงที่เงียบสงัดนี้ช่างแปลกประหลาดและน่าสะพรึงกลัว ในเวลาไม่ถึงสิบวินาที จอมพลล้านหัวก็ทรุดตัวลงกับพื้นจนพลังชีวิตหมด!
ยังเหลือตัวสุดท้าย!
เย่เทียนเพ่งมองจอมพลสกินเฮดที่ยืนอยู่เพียงคนเดียวได้ เขายิ้มชั่วร้ายที่มุมปากแล้วเดินไปช้าๆ แต่เดินเข้าไปอย่างแน่วแน่ต่างจากปกติ
แม้จะเห็นการสังหารสหายสองคนที่อยู่ด้วยกันมาหลายปีแล้ว จอมพลสกินเฮดก็ยังไม่แสดงอาการกลัวใดๆ แม้แต่ความโกรธก็ตาม
เหมือนคนไม่มีความรู้สึก ยกหมัดขึ้นอย่างใจเย็น แล้วทุบไปที่หัวของเย่เทียน
โครม!
ร่างของทั้งสองอยู่ใกล้กัน แต่หมัดของจอมพลสกินเฮดก็ยังไม่ถึงตัวของเย่เทียน แต่กลับมีตะไบเล็บปรากฏขึ้นที่หัวใจของเขาแทน!
ติ๊กต็อกๆ!
เลือดสีแดงสดยังคงไหลออกมาตามตะไบเล็บ จากนั้นหยดลงบนพื้นสีขาว แตกกระจายเป็นดอกไม้
“ฮ่ะ?!”
จอมพลสกินเฮดกระอักเลือดออกมาไม่หยุด และร่างกายของเขาก็มีเลือดไหลออกมา ทั้งตัวก็เอนกายลงบนบ่าของเย่เทียนอย่างอ่อนแรง การหายใจของเขาก็ช้าลงเรื่อยๆ
เย่เทียนปล่อยให้เขาพิงไหล่ ใบหน้าของเขาดูซับซ้อนขึ้นมาทันที และก็ถอนหายใจออกมาอย่างช่วยไม่ได้
“ต่อให้คุณเป็นหมาในชีวิตหน้า ฉันหวังว่าคุณสามารถเลือกเจ้านายได้ด้วยตาของตัวเอง และอย่าได้มองหาอะไรแบบนี้อีก!”
จอมพลผู้ยิ่งใหญ่ทั้งสามตายไปทีละคน ใบหน้าของจูยิ่วถิงไม่ได้แสดงความเศร้าออกมาเลยแม้แต่น้อย
ถึงจะไม่มองถึงคุณูปการก็ควรมองถึงความยากลำบากบ้างสิ?จอมพลผู้ยิ่งใหญ่ทั้งสามได้ทำอะไรหลายอย่างให้คุณ แต่คุณกลับไม่มีการตอบสนองเลย
เจ้านายแบบนี้มีไว้เพื่ออะไร?มีเหตุผลอะไรให้ติดตามต่อไป?!
ขณะที่สิ้นเสียง จอมพลสกินเฮดเอียงศีรษะและหยุดหายใจอย่างสมบูรณ์
เดิมทีร่างกายของเขาพิงอยู่บนไหล่ของเย่เทียน แต่หลังจากสูญเสียการรองรับก็ตกลงไปที่พื้นน้ำแข็งข้างๆอย่างอ่อนแรง
เย่เทียนหันกลับมา จ้องมองจูยิ่วถิงที่นั่งอยู่ที่เดิมด้วยรอยยิ้มขี้เล่นบนริมฝีปากของเขา เขาค่อยๆ เดินไปช้าๆ
จูยิ่วถิงไม่ได้กังวลเรื่องการตายของจอมพลผู้ยิ่งใหญ่ทั้งสามมากนัก อย่างน้อยก็ไม่มีร่องรอยของความเศร้าบนใบหน้าของเขา
ตรงกันข้าม เขายังสามารถนั่งบนโซฟาอย่างสงบและจิบชาได้ตามปกติ ซึ่งแสดงให้เห็นว่าจิตใจของเขาแน่วแน่!
เมื่อเห็นว่าเย่เทียนเดินเข้ามาอย่างช้าๆในที่สุดจูยิ่วถิงก็วางถ้วยชาในมือลงแล้วพูดอย่างใจเย็นว่า “เย่เทียน รู้ไหมว่าจอมพลผู้ยิ่งใหญ่ทั้งสามทำงานหนักเพื่อฉันมามากแค่ไหน?”
“ไม่รู้” เย่เทียนส่ายหัวเล็กน้อยแต่ไม่หยุดเดิน
ในตอนนี้ เขาได้ไปถึงใจกลางห้องโถงแล้ว ห่างจากจูยิ่วถิงประมาณห้าเมตร
จะว่าไกลก็ไม่ไกลจะว่าใกล้ก็ไม่ใกล้ แต่ภายในระยะนี้ ไม่ว่าจูยิ่วถิงจะทำอย่างไร เย่เทียนก็สามารถวิ่งเข้าไปหาในพริบตาได้!
“68 ครั้ง!”
จูยิ่วถิงพูดขึ้นมาว่า “จอมพลผู้ยิ่งใหญ่ทั้งสามออกศึกให้ฉัน68ครั้ง เซิ่งเหอเซิ่งรุ่งโรจน์ได้ในทุกวันวันนี้ พวกเขาก็มีส่วน! ”
“ฉันเดาไว้ว่าวันนี้พวกเขาจะต้องตาย และคนตายก็ไม่มีประโยชน์อะไร ในสายตาของฉันมันไม่ได้ดีไปกว่าหมูกับหมาด้วยซ้ำ!”
เย่เทียนก้าวเข้าไปอีกก้าว “วันนี้คุณก็ต้องตายเหมือนกัน!!”