“ฉีเซี่ยวฮัน….”
แม้ว่าจะไม่ได้สนใจร่างเล็กนั้นตั้งแต่แรกแต่ฉางเหวินฉวนก็รู้ถึงการมีอยู่ของเธอแล้ว นั้นทำให้เขารู้สึกแย่ขึ้นไปอีก เขาพูดกับหลินเฉิงอย่างเยือกเย็น “ดีจริงๆ ฉันจะได้ซัดนายให้หายไปพร้อมๆ กับองค์กรดาบรัตติการบ้าๆ นั้นสักที!”
“โฮ่?”
ได้ยินแบบนั้นหลินเฉิงก็ยักคิ้วขึ้น “ทำไมถึงคิดว่าดาบรัตติการจะล้มล้างนายหละ?”
เมื่อหลินเฉิงพูดกลับมาฉางเหวินฉวนก็พูดดูถูกกลับไป “ตั้งแต่ที่มันก่อตั้งขึ้น แม้ว่ามันจะไม่ได้เล็งเป้ามาที่ฉันตรงๆ แต่ก็ไม่เคยทำอะไรเลย จนกระทั้งแกมาถึง พวกมันก็เลือกที่จะหันดาบเข้าใส่ฉัน จะให้ฉันคิดอะไรกับพวกมันอีกหละ?” “โอเค!”
หลินเฉิงได้แต่ยักไหล่ก่อนที่จะได้พูดอะไรต่อ อีกฝ่ายเหมือนไม่พร้อมที่จะคุยแล้ว เขาโบกมือแล้วสายฟ้าสองเส้นก็พุ่งเข้ามาหาหลินเฉิง!
สายฟ้ากำลังสถิตไปในอากาศหลินเฉิงก็เริ่มจริงจังขึ้นมทันที เขาเรียกกำแพงขึ้นมากันแบบเดียวกับที่ทำในห้องน้ำ แต่เขาก็แปลกใจที่มีเมฆสีดำค่อยๆ ปกคลุมไปทั่วทุกบริเวณ
เขาอาจจะใช้ประโยชน์จากมันได้เพื่อหาจังหวะจับตัวฉางเหวินฉวนเป็นๆอีกครั้ง
หลินเฉิงกำหมัดสองข้างแล้วค่อยๆกางแขน และดาบคริสตัสน้ำแข็งก็โพล่มา ณ เบื้องหน้าของหลินเฉิง
“ฮึ่ม!เล่นขี้โกงหนิ….”
นอกจากอีกฝ่ายจะเรียกกำแพงออกมากันได้แล้วก็ยังเรียกดาบน้ำแข็งขึ้นมาด้วยในเวลาเดียวกัน ฉางเหวินฉวนก็เรียกสายฟ้าจู่โจมด้วยความเร็วที่เพิ่มมากขึ้น เพื่อสั่งสอนบทเรียนกับอีกฝ่ายอย่างหนักหน่วง!
เกร็ง!เกร็ง!
สายฟ้าที่ควรจะระเบิดร่างของหลินเฉิงกลับถูกดาบปัดป้องโดยไม่ได้รับความเสียหายแม้แต่น้อย สายฟ้าที่ถูกหักเหทิศทางก็ระเบิดไปทั่วทุกบริเวณ!
“ไม่ง่ายเลยสินะ!”
เห็นหลินเฉิงป้องกันการโจมตีทุกอย่างของเขาได้ฉางเหวินฉวนก็รู้สึกใจหาย
“ไม่ว่าแกจะคิดอะไรแกได้ตายวันนี้แน่!”
เขาเอาขายันพื้นแม้จะมีความกลัวอยู่บ้าง แต่สายฟ้าเริ่มก่อนตัวอีกครั้ง
“ถึงเวลาสู้นายยังพูดจาไร้สาระได้อีกหรอ?”
หลังจากถูกเปิดฉากอย่างหนักหน่วงแขนของเขาสั่นแล้วปีกเกร็ดน้ำแข็งก็แพร่ออกมาจากเบื้องหลังของเขา!
ฟู้วววว ไม่กี่อึดใจปีกน้ำแข็งก็ควบแน่นอย่างสมบรูณ์ เขาสบัดมือ แล้วธนูน้ำแข็งจำนวนนับไม่ถ้วนก็พุ่งออกมาใส่ฉางเหวินฉวนทันที!
“กระจอกหน่า!”
เห็นหลินเฉิงกำลังจะตอบโต้ฉางเหวินฉวนก็พูดจากดูถูกใส่เขา ด้วยการขยับร่างกายเพียงนิดหน่อย เขาก็สามารถหลบการโจมตีได้ทั้งหมด
“แน่ใจหรอ?”
หลังจากที่หลบศรพวกนั้นไปแล้วหลินเฉิงกลับหัวเราะใส่เขาแทน ดาบพายุหิมะสองเล่มก็วิ่งเข้าใส่เขาจากด้านข้างทันที!
“บ้าชิบ!”
เห็นว่าสถานการณ์ไม่สู้ดีแล้วฉางเหวินฉวนก็สบถออกมา พร้อมกับยิงสายฟ้าขัดการโจมตีที่เข้ามาทันที
ฟิ้ว!!
ตู้ม!
ดาบทั้งสองเล่มที่หลินเฉิงเรียกขึ้นมาปะทะกับสายฟ้า มันผ่าทะลุกลุ่มเมฆพายุและเกิดการระเบิดขึ้นในทันที แรงระเบิดนั้นทำให้สองฝั่งต้องแยกออกจากกัน! ฉางเหวินฉวนกระเด็นออกไปอย่างหมดเท่า
“ดูไม่ได้เลยนะ”
เห็นร่างของฉางเหวินฉวนล้มกลิ้วในขณะที่เขากลับลำตัวเองขึ้นมาได้อย่างง่ายดายกลางอากาสเขาก็หัวเราะเยาะพร้อมกับแกว่งดาบเล่น
“แหลกไปซะ!”
เห็นการเยาะเย้ยของหลินเฉิงเขาก็หน้าเสียมากด้วยความอับอายแล้วความโกรธ เขาพุ่งตัวออกไปพร้อมกับดาบสายฟ้าที่ก่อตัวขึ้นในมือ
คลื่นสายฟ้าที่ออกมาจากตัวดาบหวังจะตัดคอหลินเฉิงกลางอากาศ!
เมื่อเห็นว่าดาบนั้นไม่ธรรมดาหลินเฉิงก็ยกอาวุธขึ้นมาป้องกันทันที แต่สายฟ้าพวกนั้นวิ่งผ่านดาบของเขา เหมือนมีดที่ฟันลงไปบนเต้าหู้ มันตัดดาบของเขาขาดสองท้อนอย่างง่ายดาย!
“พลังนี้มัน…”
มองไปยังรอยตัดที่เรียบไร้รอยหยักหลินเฉิงก็ประหลาดใจกับดาบนี้มาก!
“ไม่มีเวลามาสองจิตสองใจนะ!”
ดาบน้ำแข็งถูกไอเย็นซ่อมแซมกลับมาเหมือนเดิมอีกครั้งหลินเฉิงกำลังจะหันกลับมาล็อคตำแหน่งของฉางเหวินฉวน แต่เสียงระเบิดก็ดังใกล้ๆ กับตัวเขาทันที!
ตู้ม!!
เนื่องจากอยู้ในสภาวะที่ไม่สามารถตอบสนองได้ทันเขาก็ฟื้นตัวเองโดยการถีบตัวออกไป ด้วยความช่วยเหลือจากปีกคริสตัล เขาก็หลุดพ้นระยะระเบิดพอดิบพอดี!
“ตอบสนองเร็วดีหนิ?แต่เร็วสู้ดาบสายฟ้าของฉันไม่ได้หรอก!”
เมื่อเสียงของฉางเหวินฉวนมาถึงหูของเขารู้ได้เลยว่าอยู่ห่างไม่ถึง 100 เมตร ฉางเหวินฉวนพูดออกมาอย่างได้ใจ โดยที่หลินเฉิงยังไม่ทันตั้งตัว คลื่นสายฟ้าจากดาบของฉางเหวินฉวนก็พวยพุ่งออกมาจนดาบนั้นเปร่งแสงสีม่วงเหมือนดาบเลเซอร์ไม่มีผิด!
ฟิวว!!เสียงดาบผ่าอากาศกำลังจะวิ่งผ่านร่างของเขา!
เห็นอันตรายกำลังใกล้เข้ามาหลินเฉิงก็ตั้งท่าที่จะหลบ แต่ความเร็วของเขาในตอนนี้ไม่มากพอที่จะทำแบบนั้น เขาไม่สามารถหลบระยะโจมตีของดาบสาฟ้ายได้พ้น เขาเรียกกำแพงน้ำแข็งขึ้นมาป้องกันการโจมตีที่ใกล้มาถึงเขามากแล้ว!
เสียงสายฟ้ากำลังเจาะทะลวงน้ำแข็งดังขึ้ยอย่างต่อเนื่องหลินเฉิงที่รอดมาได้อย่างหวุดหวิด ก็ไม่กล้าที่จะอยู่ในตำแหน่งเดิมต่อไป เขาสยายปีกบินออกไปไกลทันที!
ตู้ม!
ตู้ม!
ตู้ม! กำแพงน้ำแข็งที่ทนแรงโจมตีของคมดาบสายฟ้านับร้อยไม่ไหวก็พันทลายลงในที่สุด!
———————SC: บทที่ 417 ฝันร้ายสีดำ!