เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 384
ถ้าไม่ใช่เพราะเหตุบังเอิญ เขาได้เข้าร่วมกองกำลังลึกลับนี้
เขาก็ไม่สามารถที่จะเปลี่ยนจากเด็กยากจนที่ไม่มีอะไร กลายมาเป็นถึงเจ้าพนันในเมืองกาสิโน!
ชายหน้าผีเห็นเหอเซิ่งหงที่คุกเข่าอยู่ตรงหน้าตัวเอง พูดอย่างประชดประชัน “ตามฉับไปเถอะ!”
ถ้าไม่ใช่เห็นแก่ว่าเหอเซิ่งหงยังคงมีประโยชน์
คนไร้ประโยชน์อย่างนี้ ปล่อยให้เขาตายไปนานแล้ว!
เหอเซิ่งหงพูดอย่างรีบร้อน “ผู้คุมกฎสิบ ลูกชายของฉันยังอยู่ในมือพวกเขา โปรดช่วยฉันช่วยเขาด้วย!”
เวลาเดียวกัน
เหอเจียหาวก็เห็นว่าจู่ๆก็มีคนช่วยชีวิตพ่อของตัวเองไว้ ดวงตาทั้งสองเผยความหวังออกมา
เขารีบตะโกนเรียก “พ่อ ช่วยผมด้วย!”
เหอเจียหาวรู้ดี
ถ้าเหอเซิ่งหงจากไปแล้ว
งั้นเขาก็จะจบลงจริงๆเลย!
กับลูกชายตัวเองที่ร้องขอความช่วยเหลือ ในใจเหอเซิ่งหงร้อนรนมาก
แต่ชายหน้าผีไม่หวั่นไหวเลยสักนิด
ราวกับไม่ได้ยินคำพูดของเหอเซิ่งหงเลย
ดูถึงตรงนี้
เหอเซิ่งหงกัดฟันพูด “ถ้าผู้คุมกฎสิบช่วยลูกชายของฉันได้ ฉันยินดีที่จะมอบทรัพย์สินทั้งหมดของตระกูลเหอให้!”
มีความสามารถ อุดมคติ เลยตกเป็นเหยื่อ!
ตระกูลเหอมีทรัพย์สินหลายแสนล้าน
ตอนนี้ไม่มีกำลังป้องกันตัวเองได้
ใครเห็นก็ต้องอิจฉา!
จริงๆด้วย
หลังจากที่ชายหน้าผีได้ยินคำพูดของเหอเซิ่งหง ดวงตาก็สว่างขึ้นทันที!
เขายิ้มเย็นชาพูด “นี่คุณพูดเองนะ ถ้าคุณกล้าผิดสัญญา อย่าหาว่าฉันใจร้าย!”
“ผู้คุมกฎสิบไม่ต้องห่วง ทรัพย์สินส่วนใหญ่ของตระกูลฉันซ่อนอยู่ในที่ลับ มีแต่ฉันคนเดียวที่รู้! ขอแค่คุณช่วยลูกชายของฉันไว้ได้ ฉันจะมอบทรัพย์สินเหล่านี้ด้วยมือทั้งสองข้างให้แน่นอน!”
คำพูดพื้นบ้านพูดได้ดี กระต่ายเจ้าเล่ห์มีสามถ้ำ
สุนัขจิ้งจอกเฒ่าอย่างเหอเซิ่งหงนี้ เมื่อสิบปีที่แล้ว เขาก็เริ่มโอนย้ายทรัพย์สินมหาศาลของตระกูลเหอแล้ว
นอกจากเขาคนเดียวแล้ว
แม้แต่ลูกชายของเขาเหอเจียหาว ก็คงไม่รู้ ทรัพย์สินมหาศาลของตระกูลเหอซ่อนอยู่ตรงไหน
ทันใดนั้นชายหน้าผีหันหัว จ้องไปที่ลั่วเจิ้นตงด้วยสีหน้าเย็นชาแล้วพูด “ปล่อยคนมาให้ฉัน!”
ได้ยินแบบนี้
ลั่วเจิ้นตงสีหน้าขาวซีด โมโหไม่พอใจ!
ตัวเองเป็นผู้ว่าการเมืองกาสิโน
กลับมีคนพูดกับตัวเองแบบนี้!
ราวกับว่าในสายตาของอีกฝ่าย ตัวเองเป็นแค่คนรับใช้ที่ต่ำต้อยคนหนึ่ง เป็นคนที่ไม่มีความสำคัญคนหนึ่ง!
ลั่วเจิ้นตงหน้าแดง เรียกด้วยกิริยาไม่สุภาพ “บังอาจ! เฮ้ย ยิงไอ้คนไม่ใช่คนผีไม่ใช่ผีนี่ให้ตาย!”
ปัง ปัง ปัง!
เสียงพูดจบลง
ปากกระบอกปืนสีดำจำนวนนับไม่ถ้วนมุ่งเป้าไปที่ชายหน้าผี
“ไอ้คนไม่อยากมีชีวิตอยู่ ไร้ยางอาย!”
ชายหน้าผีพูดอย่างเย็นชา
จากนั้นก็หายไปจากที่ทั้งคน
ราวกับเงาผี พุ่งเข้าหาลั่วเจิ้นตงโดยตรง
ความเร็วนั้น เร็วกว่าที่ทุกคนจะจินตนาการได้
การลงมือที่โหดเหี้ยม กลับเป็นการจะฆ่าลั่วเจิ้นตง!
น่ากลัว!
โหดร้าย!
ต้องรู้ว่า นี่คือต้าเซี่ยนะ!
ผู้ว่าการคนไหน ไม่ใช่ทูตแห่งนคร เป็นข้าราชการระดับสูงของสถาบันพระมหากษัตริย์คนสำคัญในประเทศต้าเซี่ย เสาหลักที่แบกรับภาระหน้าที่ที่สำคัญของประเทศ!
ผู้ที่คิดจะฆ่าผู้ว่าการ ถือเป็นศัตรูของประเทศต้าเซี่ย!
จะได้รับการแก้แค้นจากทั้งประเทศต้าเซี่ย
เป็นศัตรูของประเทศ!
แต่ชายหน้าผีที่อยู่ตรงหน้า ลงมืออย่างโหดเหี้ยม กลับไม่ลังเลเลยสักนิด!
และ
ถึงแม้ลั่วเจิ้นตงจะเป็นแดนปรมาจารย์ที่แข็งแกร่ง
แต่เผชิญหน้ากับชายหน้าผี สีหน้าก็เปลี่ยนไปมาก!
ชายหน้าผียื่นมือออกมา ราวกับกรงเล็บผี จับที่คอของลั่วเจิ้นตง
เขาเลียริมฝีปาก บนใบหน้าเผยรอยยิ้มอย่างชั่วร้าย
ดูเหมือนว่าเขาจะเห็นภาพ
กรงเล็บนี้จับลงไป ศพของลั่วเจิ้นตงที่แยกออกจากกัน!
หางตาของหยางเฟิงขยับเล็กน้อย จู่ๆก็ตะโกนเรียก “หยิ่งผะหยองอย่างนี้ต่อหน้าฉัน หาที่ตายเหรอ?”
ชายหน้าผี แค่รู้สึกว่าแก้วหูระเบิด ทำให้หัวของเขาดังหวี่หวี่!
ทันใดนั้น
สีหน้าเขาเปลี่ยนไปอย่างมาก