ตอนที่ 1580 การแก้แค้นของใจที่ไม่ยินยอม (1)
กู่ซินเยียนมองเขาด้วยหางตาแล้วพูดเบาๆว่า “ไม่ต้องไปยุ่งกับเขา”
หลินเฮ่าอวี่นิ่งอึ้งไป
กู่ซินเยียนจะปล่อยจวินอู๋ไปง่ายๆแบบนี้หรือ? นี่ไม่เหมือนกู่ซินเยียนตามปกติเลย!
“ข้าเหนื่อยแล้ว เจ้าออกไปก่อนเถอะ” กู่ซินเยียนไม่ให้โอกาสหลินเฮ่าอวี่ได้ถามอะไรต่ออีก นางเอ่ยปากไล่เขาตรงๆ
หลินเฮ่าอวี่ทำได้แค่ปึงปังออกไปด้วยความโกรธ
หลังจากหลินเฮ่าอวี่ออกไป กู่ซินเยียนก็นั่งอยู่ที่โต๊ะเพียงลำพัง มือข้างหนึ่งกุมหน้าผาก อาการสงบนิ่งที่แสร้งทำไว้ก็พังทลายลงในตอนนั้น สีหน้าของนางแสดงถึงความเจ็บปวด ดวงตามีน้ำตาคลอ
“จวินอู๋ เจ้าต้องทำแบบนี้กับข้าจริงๆหรือ……”
คำพูดของจวินอู๋เสียทำให้หลินเฮ่าอวี่โกรธมาก แต่กู่ซินเยียนไม่ได้รู้สึกแบบนั้นเลย นางคิดว่านางจะเกลียดจวินอู๋จนตายกันไปข้าง เกลียดมากจนอยากสับเขาให้เป็นหมื่นๆชิ้น แต่สิ่งที่นางรู้สึกในใจตอนนี้กลับไม่ใช่ความเกลียดชัง
แต่เป็นความน้อยใจและเสียใจ
ทำไมต้องตัดขาดกันถึงขนาดนี้?
ทำไมถึงไม่เหลือเยื่อใยให้กันบ้าง?
จะบอกว่าช่วงเวลาที่พวกเขาอยู่ด้วยกัน เป็นนางที่คิดเข้าข้างตัวเองฝ่ายเดียวรึไง?
กู่ซินเยียนรู้ว่านางควรหาทางแก้แค้น เพื่อให้จวินอู๋รู้ถึงผลของการล่วงเกินวิหารมารโลหิต แต่หลังจากที่นางได้ยินหลินเฮ่าอวี่พูดว่าเขาอยากแก้แค้น นางก็พบว่าตัวนางไม่สามารถเห็นด้วยกับเรื่องนี้ได้ แต่กลับรู้สึกต่อต้านแทน
นางไม่อยากเป็นศัตรูกับจวินอู๋
แม้ว่าจวินอู๋จะผลักวิหารมารโลหิตลงสู่ก้นเหวก็ตาม
อารมณ์ที่ซับซ้อนหมุนวนอยู่ในใจของกู่ซินเยียน ในที่สุดคุณหนูผู้เข้มแข็งแห่งวิหารมารโลหิตก็ไม่สามารถอดกลั้นเอาไว้ได้อีกต่อไป นางกอดเข่าสะอื้นเบาๆ ไม่ว่าตามปกตินางจะฉลาดและมีสติแค่ไหน แต่นางก็ยังเป็นเพียงเด็กสาววัยรุ่นเท่านั้น
หลังจากหลินเฮ่าอวี่ออกมาจากห้องของกู่ซินเยียน ความเกลียดชังบนใบหน้าของเขาก็ไม่ได้ลดลงแม้แต่น้อย
เขาเติบโตมาพร้อมกับกู่ซินเยียน แล้วเขาจะไม่เห็นได้อย่างไรว่ากู่ซินเยียนใจอ่อนในครั้งนี้?
“จวินอู๋ หนี้แค้นระหว่างเราเพิ่มขึ้นอีกแล้ว!” หลินเฮ่าอวี่กำหมัดแน่น
ช่วงเวลาหลังจากนั้น ห้าวิหารตามกลั่นแกล้งวิหารมารโลหิตไม่หยุด สถานการณ์ของวิหารมารโลหิตเลวร้ายขีดสุด เหล่าผู้เยาว์จากวิหารมารโลหิตแค่อยากฝึกกันอย่างสงบๆ แต่ก็เป็นได้แค่ความปรารถนา สิ่งที่ทำให้ยิ่งทนไม่ได้ก็คือการเยาะเย้ยถากถางจากบรรดาคนที่ดูอยู่ด้านข้าง
คำพูดที่คุยกันในศาลาวันนั้นได้กระจายออกไปทั่วในหมู่ศิษย์ใหม่ของสำนักธาราเมฆ ทุกคนรู้ว่าวิหารมารโลหิตวางแผนจะลากจวินอู๋เข้าร่วมวิหารมารโลหิต แต่กลับถูกจวินอู๋ตบหน้าแทน นอกจากจะทำให้วิหารมารโลหิตอับอายขายหน้าอย่างที่สุดแล้ว ยังทำให้วิหารมารโลหิตกลายเป็นตัวตลกที่น่าขำที่สุดแห่งปีของสำนักธาราเมฆ
เหล่าผู้เยาว์จากวิหารมารโลหิตไม่สามารถฝึกฝนพลังได้เลย พวกเขาโดนห้าวิหารผลัดกันแกล้งทุกวัน ภายในเวลาไม่ถึงครึ่งเดือน ศิษย์ของวิหารมารโลหิตจำนวนไม่น้อยก็หวาดกลัวจนเกินกว่าจะก้าวออกจากห้องของตัวเอง
ส่วนสำนักธาราเมฆก็ทำเป็นหูหนวกตาบอดในเรื่องนี้ ไม่ได้มีความตั้งใจที่จะเข้ามายุ่งเลยสักนิด
กู่ซินเยียนพยายามปลอบทุกคนว่าพวกเขาแค่ต้องทนให้ผ่านช่วงนี้ไป แต่หลินเฮ่าอวี่ไม่สามารถทนได้
ราวกับเฉียวฉู่เล็งเขาเอาไว้เป็นพิเศษ ทุกๆวันเขาจะพาคนกลุ่มหนึ่งไปขวางทางเขาที่หน้าประตูสาขาพลังวิญญาณ ไม่ว่าหลินเฮ่าอวี่จะพาคนมากับเขามากแค่ไหน เฉียวฉู่ก็สามารถคว้าตัวเขาออกมาจากฝูงชนได้เสมอ และซ้อมเขาซะอ่วมต่อหน้าทุกคน
ทุกวันนี้ ใบหน้าของหลินเฮ่าอวี่ที่นับได้ว่าค่อนข้างหล่อ ได้คงสภาพเป็นหัวหมูมาเป็นระยะเวลานาน เขาถูกเฉียวฉู่ทุบตีโดยไม่สามารถสู้กลับได้ ทำได้แต่ซ่อนตัวอยู่ในห้องไม่กล้าออกไปไหน แล้วหลินเฮ่าอวี่ผู้หยิ่งผยองมาตลอดจะทนชีวิตแบบนี้ได้อย่างไร?
เขาอยากตอบโต้ แต่เขาก็เข้าใจว่าเป็นเรื่องยากที่จะสู้กับห้าวิหาร