แดนนิรมิตเทพ บทที่ 613
เจี่ยงหยาว จ้าวกางและคนอื่น ๆ มองเฉินโม่ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความจำใจ
บรรพบุรุษเอ๊ย นายละทิ้งการสอบไปแล้ว! ทำไมถึงยังยอมรับการเดิมพันแบบนี้อีก เห็นได้ชัดว่ามันเป็นการทำให้ตนเองอับอายขายหน้า
จางเฉียงหัวเราะด้วยความตื่นเต้น “ตกลง ให้เพื่อนนักเรียนทั้งชั้นเป็นพยาน ถ้าแพ้แล้วห้ามบิดพลิ้ว!”
จางเฉียงตื่นเต้นจนเกือบจะตะโกนออกมา เดิมทีเขาไม่ได้คาดหวังว่าเฉินโม่จะยอมรับการเดิมพัน แต่นึกไม่ถึงว่าเฉินโม่จะตกลงอย่างง่ายดาย ซึ่งมันเกินความคาดหมายของเขามาก
“เฉินโม่ รอซะเถอะ นายจะต้องกราบหัวหน้าห้องต่อหน้านักเรียนทั้งชั้นแล้วยอมรับความพ่ายแพ้เถอะ!” จางเฉียงกล่าวด้วยสีหน้าโหดเหี้ยม
เจิ้งซิ่วลี่รู้สึกแปลกใจเล็กน้อยเช่นกัน เธอนึกไม่ถึงว่าเฉินโม่จะตกลงอย่างราบรื่นขนาดนี้ แต่เธอก็ไม่กล้าประมาท เธอเคยปะทะกับเฉินโม่หลายครั้งแล้ว และทุกครั้งดูเหมือนว่าเธอกำลังจะเป็นฝ่ายชนะ แต่สุดท้ายเฉินโม่มักจะเปลี่ยนความพ่ายแพ้เป็นชัยชนะอย่างคาดไม่ถึงเสมอ
“คราวนี้เขาตกลงอย่างง่ายดาย หรือว่าเขามีไพ่ตายอะไรที่ฉันไม่รู้?” เจิ้งซิ่วลี่คิดอยู่ในใจ
เพียงแต่เธอได้รับการยืนยันจากหลายคนแล้วสำหรับเรื่องที่เฉินโม่ออกจากห้องสอบแต่ละครั้ง และการสอบแต่ละครั้งนั้น เฉินโม่อยู่ในห้องไม่เกินสิบนาที เขาก็ออกมาจากห้องสอบแล้ว ไม่ต้องสงสัยเลยว่านี่เป็นการละทิ้งการทดสอบอย่างชัดเจน
เจิ้งซิ่วลี่แอบมองเฉินโม่ และเยาะเย้ยอยู่ในใจ “เฉินโม่ ฉันเป็นคนที่เรียนเก่ง ถึงแม้ว่าเทอมที่แล้วนายจะชนะฉันในการทดลองสอบของโรงเรียนหวงกาง แต่ก็ไม่ได้หมายความว่านายสามารถทำข้อสอบเสร็จภายในสิบนาที คราวนี้ฉันไม่เชื่อว่านายจะสามารถเอาเอาชนะฉันได้!”
อานเข่อเยว่ซึ่งนั่งอยู่ริมหน้าต่าง เหลือบมองเฉินโม่ด้วยความเย็นชา และเยาะเย้ยอยู่ในใจ “นายได้ละทิ้งการสอบแล้ว แต่กลับตกลงกับการเดิมพันแบบนี้ เฉินโม่ นายจะอวดดีไปถึงเมื่อไหร่?”
สีหน้าของเพื่อนนักเรียนคนอื่น ๆ เต็มไปด้วยความคาดหวังเช่นกัน และพวกเขาแสดงเจตจำนงว่ายินดีที่จะเป็นพยานในการเดิมพันครั้งนี้
รอยยิ้มแปลก ๆ ปรากฏขึ้นที่มุมปากของเฉินโม่ เขาหลับตาพักผ่อน เพื่อรอให้โรงเรียนประกาศผลการสอบเอ็นทรานซ์
เพื่อนนักเรียนต่างวิจารณ์กันเบา ๆ ถึงแม้พวกเขาจะคิดว่าเสียงของตนเองเบามากแล้ว แต่ด้วยความสามารถในการได้ยินของเฉินโม่แล้ว คำพูดของพวกเขาถูกส่งผ่านไปยังหูของเฉินโม่โดยไม่ขาดตกสักคำ
เพื่อนนักเรียนหลายคนหัวเราะเยาะว่าเฉินโม่ไม่เจียมตัว เห็นได้ชัดว่าเขาละทิ้งการสอบแล้ว แต่กลับอวดดี ซึ่งมันเป็นการทำให้ตนเองอับอายขายหน้า
เพื่อนนักเรียนบางคนบอกว่าเฉินโม่ชอบทำตัวเด่น เขาควรได้รับบทเรียนอย่างรุนแรงสักครั้ง ถึงทำให้เขาสงบเสงี่ยมเจียมตัวขึ้น
เฉินโม่เพียงแค่ยิ้มให้กับคำพูดเหล่านี้ หากเป็นชาติก่อน ไม่ว่าคนอื่นจะพูดอะไร เขาก็ไม่มีคุณสมบัติที่จะโต้แย้ง
แต่ชาตินี้ เขาเป็นผู้บำเพ็ญแดนดั่งเทพ เขาที่กลับชาติมาเกิด เป็นสิ่งที่คนธรรมดาพวกนี้ไม่สามารถเดาได้
ครึ่งชั่วโมงต่อมา นักเรียนม.หก ห้องหก แทนที่จะได้ยินโรงเรียนประกาศผลการสอบเอ็นทรานซ์ แต่กลับเห็นผู้อำนวยการและคนอื่น ๆ เดินมาด้วยสีหน้าตื่นเต้น
ผู้อำนวยการนำทีมเดินมา โดยมีหัวหน้าฝ่ายวิชาการเดินตามหลัง ยังมีหวางลี่ ครูประจำชั้นของชั้นมัธยมศึกษาปีที่หก ห้องหก แล้วตามด้วยกลุ่มครู
ขณะนี้ สีหน้าของทุกคนเต็มไปด้วยความสุข เดินล้อมผู้อำนวยการเข้ามาในห้องมัธยมศึกษาปีที่หก ห้องหก
นักเรียนต่างมองหน้ากัน และไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
“การประกาศผลสอบเอ็นทรานซ์ ไม่จำเป็นต้องเอิกเกริกขนาดนี้มั้ง?” นักเรียนรู้สึกสงสัยอยู่ในใจ
ผู้อำนวยการยิ้มเล็กน้อย เห็นได้ว่ารอยยิ้มนั้นมาจากก้นบึ้งหัวใจ
“นักเรียนทุกคน ไม่ต้องประหม่า คราวนี้ผมมาที่นี่เพราะมีข่าวดีจะประกาศให้ทุกคนทราบ!” น้ำเสียงของผู้อำนวยการอ่อนโยน ผสมความตื่นเต้น
ข่าวดี?
สีหน้าของนักเรียนยิ่งสงสัยมากขึ้น ข่าวดีอะไรที่ทำให้ผู้อำนวยการเอิกเกริกขนาดนี้?
“ในที่สุดแชมป์เอ็นทรานซ์ทั่วประเทศ ก็ตกเป็นของโรงเรียนตี้ยีของพวกเราแล้ว!” ผู้อำนวยการประกาศเสียงดัง
อะไรน่ะ!
แชมป์เอ็นทรานซ์!
ฉันไม่ได้ฟังผิดใช่ไหม?
นักเรียนทุกคนต่างตกตะลึง แม้แต่เจิ้งหยวนฮ่าว อานเข่อเยว่และคนอื่น ๆ ที่โลกทัศน์กว้างก็ยังตกตะลึง