แดนนิรมิตเทพ บทที่ 614
ถึงแม้ว่าโรงเรียนตี้ยีแห่งอู่โจวจะมีชื่อเสียงในมณฑลฮ่านหยาง แต่เมื่อเทียบกับโรงเรียนมัธยมปลายทั่วประเทศแล้ว อย่างมากที่สุดก็อยู่ในอันดับสามสิบแรกเท่านั้น โรงเรียนตี้ยีก่อตั้งขึ้นมาหลายสิบปีแล้ว แต่ไม่เคยมีนักเรียนได้เป็นแชมป์เอ็นทรานซ์!
มิน่าผู้อำนวยการถึงได้เอิกเกริกขนาดนี้!
แชมป์เอ็นทรานซ์! ในฐานะนักเรียนมัธยมปลาย มันเป็นเกียรติสูงสุดแล้ว?
อย่างไรก็ตาม ถ้าแชมป์เอ็นทรานซ์เป็นของนักเรียนโรงเรียนตี้ยีแห่งอู่โจว ผู้อำนวยการควรจะประกาศให้ทราบทั่วโรงเรียน ทำไมเขาถึงพาคนเดินมาที่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่หก ห้องหก?
หรือว่านักเรียนที่เป็นแชมป์เอ็นทรานซ์อยู่ห้องหก?
นักเรียนหลายคนคิดถึงความเป็นไปได้นี้ ทันใดนั้นดวงตาของพวกเขาก็ร้อนผ่าวขึ้นมา
ดูเหมือนผู้อำนวยการจะสามารถเดาความคิดของนักเรียนได้ เขากล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “ถูกต้อง แชมป์เอ็นทรานซ์ของปีนี้ อยู่ในชั้นมัธยมศึกษาปีที่หก ห้องหกของพวกเรา!”
ห๊ะ!
หลังจากผู้อำนวยการกล่าวจบ เกิดความโกลาหลทันที นักเรียนห้องไหนได้แชมป์เอ็นทรานซ์ นักเรียนทั้งห้องก็จะรู้สึกเป็นเกียรติและภาคภูมิใจมาก!
“ใครเป็นแชมป์เอ็นทรานซ์”
“ยังต้องถามอีกหรอก? ต้องเป็นพี่ฮ่าวแน่นอน!”
“ไม่ ฉันคิดว่าหัวหน้าห้องมีความหวังมากกว่า”
นักเรียนเริ่มเดาขึ้นมา
ปกติแล้วเจิ้งหยวนฮ่าวกับเจิ้งซิ่วลี่เป็นนักเรียนที่มีผลการเรียนดีที่สุดในชั้นเรียน กล่าวได้ว่าเป็นที่ชื่นชมของทุกคน
แต่พวกเขาทั้งสองรู้ดีว่าถึงแม้การสอบคราวนี้พวกเขาจะทำได้ดี แต่พวกเขาไม่ถึงระดับแชมป์เอ็นทรานซ์อย่างแน่นอน
แต่มัธยมศึกษาปีที่หก ห้องหก นอกจากพวกเขาสองคนแล้ว คนอื่นยิ่งเป็นไปไม่ได้
หรือว่าข้อสอบครั้งนี้ยากเกินไป จนนักเรียนทั่วประเทศทำผลงานได้ไม่ดี? พวกเขาสองคนแอบคาดเดา
หากเป็นเช่นนั้นจริง ๆ พวกเขาอาจจะมีความหวังที่จะได้เป็นแชมป์เอ็นทรานซ์จริง ๆ
เมื่อมองรอยยิ้มลึกลับของผู้อำนวยการ พวกเขาสองคนก็ยิ่งรู้สึกว่าพวกเขาต้องเป็นแชมป์เอ็นทรานซ์
เจิ้งหยวนฮ่าวกับเจิ้งซิ่วลี่อดไม่ได้ที่จะจ้องมองกัน จนตาเหมือนมีประกายไฟ ต่างไม่ยอมกันและกัน
ลูกน้องคนหนึ่งของเจิ้งหยวนฮ่าวอดไม่ได้จึงถามว่า “ผู้อำนวยการ แชมป์เอ็นทรานซ์คือเจิ้งหยวนฮ่าวหรือเปล่า?”
ผู้อำนวยการเหลือบมองเจิ้งหยวนฮ่าว เด็กคนนี้เป็นลูกชายของรองนายกๆ เมืองอู่โจว ทำให้เขาไม่กล้าที่จะเมินเฉย
“ถึงแม้ว่าคราวนี้คะแนนของหยวนฮ่าวจะค่อนข้างดี แต่ก็ยังมีช่องว่างกับแชมป์เอ็นทรานซ์อยู่บ้าง”
สีหน้าของเจิ้งหยวนฮ่าวทรุดลงเล็กน้อย รู้สึกผิดหวังเป็นอย่างมาก สายตาที่เขามองเจิ้งซิ่วลี่นั้นมีความเย็นชา
เจิ้งซิ่วลี่แสดงสีหน้าประหลาดใจ ไม่ใช่เจิ้งหยวนฮ่าว ถ้าเช่นนั้นต้องเป็นเธอแน่นอน!
“ไม่ใช่เจิ้งหยวนฮ่าว?”
“ถ้าเช่นนั้นต้องเป็นเจิ้งซิ่วลี่แน่นอน”
สายตาของเพื่อนนักเรียนทั้งหมดจับจ้องไปที่เจิ้งซิ่วลี่ เผยให้เห็นร่องรอยของความอิจฉา
เจิ้งซิ่วลี่สามารถรับรู้ได้ถึงสายตาที่อิจฉาของเพื่อนนักเรียนที่อยู่รอบ ๆ ทำให้เธอรู้สึกภาคภูมิใจมาก
เพียงแต่ผู้อำนวยการยังคงยิ้มอย่างลึกลับ “ไม่ใช่ ไม่ใช่เจิ้งซิ่วลี่เช่นกัน แชมป์เอ็นทรานซ์เป็นคนอื่น!”
เจิ้งซิ่วลี่รู้สึกเหมือนกับนั่งรถไฟเหาะ ที่ตกจากสวรรค์สู่นรก
“ไม่ใช่เจิ้งซิ่วลี่ แล้วจะเป็นใคร?”
พวกนักเรียนรู้สึกสับสนเล็กน้อย สองคนนี้ได้รับการยอมรับว่าเป็นนักเรียนเก่งที่สุดในห้องเรียน!
จางเฉียงหัวเราะเยาะและกล่าวว่า “ไม่ใช่เจิ้งหยวนฮ่าว ไม่ใช่เจิ้งซิ่วลี่เช่นกัน หรือว่าจะเป็นเฉินโม่?”
ฮ่า ๆ ๆ……
ทันใดนั้น พวกนักเรียนก็หัวเราะออกมาเสียงดัง
ทุกคนต่างรู้ว่าเฉินโม่ขึ้นชื่อว่าเป็นคนไร้ประโยชน์ คะแนนสอบของเขาเป็นอันดับสุดท้ายทุกครั้ง แม้กระทั่งเขาเคยนอนหลับในห้องสอบ
และครั้งนี้ เฉินโม่ลาไปครึ่งเทอม ตอนที่สอบเอ็นทรานซ์ก็ละทิ้งทุกวิชา ถ้าเขาสามารถเป็นแชมป์เอ็นทรานซ์ได้ ถ้าเช่นนั้นโลกใบนี้มันไร้เหตุผลแล้ว?
“นายช่างตลกสิ้นดี ถ้าเฉินโม่สามารถเป็นแชมป์เอ็นทรานซ์ได้ ฉันจะถ่ายทอดสดกินอุจจาระ!” นักเรียนคนหนึ่งหัวเราะเยาะ
แล้วนักเรียนคนอื่นก็หัวเราะทันที