แดนนิรมิตเทพ บทที่ 615
เจี่ยงหยาว จ้าวกางและคนอื่น ๆ โกรธจนหน้าแดง พวกเขาไม่เชื่อว่าเฉินโม่จะเป็นแชมป์เอ็นทรานซ์เช่นกัน แต่การที่จางเฉียงพูดล้อเฉินโม่แบบนี้ ทำให้พวกเขารู้สึกโกรธ
“ผู้อำนวยการ อย่าอุบอีกเลย ใครเป็นแชมป์เอ็นทรานซ์? บอกมาตามตรงเถอะ!” พวกนักเรียนรอไม่ไหวแล้ว
ทันใดนั้นผู้อำนวยการมองไปยังตำแหน่งที่เฉินโม่นั่งอยู่ และกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “นักเรียนคนเมื่อสักครู่เดาถูกแล้ว นักเรียนที่เป็นแชมป์เอ็นทรานซ์คือเฉินโม่!”
พู่!
นักเรียนหลายคนที่กำลังดื่มน้ำ พ่นน้ำออกมาจากปากทันที ทำให้นักเรียนที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามด่าทันที
จ้าวกางแทบจะสำลักน้ำลายเช่นกัน แม้กระทั่งเขารู้สึกว่าผู้อำนวยการกำลังพูดล้อเล่น ซึ่งมันเป็นการพูดล้อเล่นที่ไม่ตลกเลย
“ผู้อำนวยการ ท่านพูดล้อเล่นหรือเปล่า?” นักเรียนบางคนตกตะลึงกับข่าวดังกล่าว ถึงกับตั้งคำถามกับผู้อำนวยการ
ผู้อำนวยการทำหน้าเย็นชา มองนักเรียนคนนั้นด้วยความไม่พอใจ “เธอคิดว่าผมจะนำเรื่องแบบนี้มาพูดล้อเล่นเหรอ?”
นักเรียนคนนั้นตกใจจนหน้าขาวซีด ตอนนี้เขาถึงรู้สึกตัวว่าตนเองกำลังสงสัยผู้อำนวยการ
แต่พวกนักเรียนก็ยังไม่สามารถยอมรับความจริงข้อนี้ได้
“ผู้อำนวยการครับ เห็นได้ชัดว่าเฉินโม่ละทิ้งการสอบแล้ว นักเรียนทุกคนต่างก็รู้ แล้วเขาจะเป็นแชมป์เอ็นทรานซ์ได้อย่างไร? เกิดความผิดพลาดอะไรหรือเปล่า?” นักเรียนถามด้วยความสุภาพ
ผู้อำนวยการกล่าวด้วยสีหน้าจริงจัง “แชมป์เอ็นทรานซ์เป็นเรื่องที่สำคัญมาก ถึงแม้ว่าโรงเรียนจะผิดพลาด แต่ระบบการศึกษาทางโน้นไม่ผิดพลาดอย่างแน่นอน!”
ผู้อำนวยการกล่าวอย่างเด็ดขาดว่า “ผมขอประกาศว่าแชมป์เอ็นทรานซ์ปีนี้คือเฉินโม่จากห้องหก ขอแสดงความยินดีกับเฉินโม่ ทุกคนปรบมือแสดงความยินดีให้กับเขาด้วย!”
หลังจากกล่าวจบ ผู้อำนวยการ หัวหน้าฝ่ายวิชาการและกลุ่มครู เป็นผู้นำในการปรบมือให้เฉินโม่
…….หลังจากเงียบไปชั่วครู่
พวกนักเรียนที่ตกใจจนอึ้งกับข่าวนี้ ถึงได้มีสติกลับมา แล้วพวกเขาก็เริ่มปรบมือเหมือนเป็นกลไก
แต่สีหน้าของนักเรียนเหล่านี้ ยังคงตกตะลึงราวกับว่าพวกเขากำลังฝันอยู่
แม้แต่เจี่ยงหยาวที่เชื่อมั่นในตัวของเฉินโม่เสมอมา ตอนนี้ใบหน้าที่สวยงามของเธอเต็มไปด้วยความอึ้งเหมือนกัน
มันไม่สามารถเปลี่ยนความจริงที่ว่าเฉินโม่เป็นแชมป์เอ็นทรานซ์จริง ๆ!
เมื่อนักเรียนได้สติกลับคืนมา ก็เกิดความโกลาหลทันที
“โอ้พระเจ้า เฉินโม่สามารถกลายเป็นแชมป์เอ็นทรานซ์จริง ๆ แม่งฉิบหาย ยังมีเหตุผลอยู่อีกไหม?!” พวกนักเรียนกลอกตาและกล่าว
“ยากที่จะจินตนาการว่าเขาสามารถทำข้อสอบทั้งหมดเสร็จภายในสิบนาที? นี่มันเป็นไปไม่ได้” สีหน้าของนักเรียนบางคนเต็มไปด้วยความไม่อยากจะเชื่อ
“ถ้าคราวต่อไป ฉันจะลาหนึ่งปี แบบนี้ฉันก็จะสามารถกลายเป็นแชมป์เอ็นทรานซ์ได้อย่างแน่นอน!” มีนักเรียนกล่าวด้วยความอิจฉาริษยา
อานเข่อเยว่ตกตะลึงเช่นกัน มองชายหนุ่มที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ด้วยสีหน้าราบเรียบ ดวงตาที่สวยงามคู่นั้นซับซ้อนอย่างยิ่ง
“เฉินโม่ ทำไมปาฏิหาริย์ถึงได้เกิดขึ้นกับนายทุกครั้ง? ทำไม? ทำไมสวรรค์ถึงเข้าข้างนายเสมอ?”
อานเข่อเยว่รู้สึกไม่พอใจ เฉินโม่กลายเป็นเฉินไต้ซือที่ชื่อเสียงสั่นสะท้านไปทั่วฮ่านหยางแล้ว ตอนนี้แม้แต่เรื่องผลการสอบก็ถูกเฉินโม่แซงหน้า ชีวิตนี้เธอทำได้แค่ตามหลังเขาเท่านั้น และเธอก็ไม่สามารถเทียบเฉินโม่ได้เลย
เดิมทีเธอเป็นเหมือนเทพธิดาที่อยู่เหนือคนอื่น แต่เพราะเธอเลือกผิด ตอนนี้มันกลายเป็นความเสียใจไปชั่วชีวิต
สามารถกล่าวได้ว่าตอนนี้อารมณ์ของอานเข่อเยว่ซับซ้อนถึงที่สุด ยิ่งเฉินโม่ประสบความสำเร็จมากเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งเสียใจมากขึ้นเท่านั้น จากนั้นเปลี่ยนเป็นความไม่พอใจ และเมื่อความไม่พอใจไม่ได้ถูกระบายออกมา มันจะเปลี่ยนเป็นความริษยา กระทั่งเป็นความโกรธแค้น
ตอนนี้อานเข่อเยว่ได้เปลี่ยนจากการดูถูกเหยียดหยามเฉินโม่ กลายเป็นเต็มไปด้วยความเกลียดชัง
“ไม่ ฉันไม่ยอม ฉันไม่ยอม เฉินโม่ นายมีสิทธิ์อะไร? สักวันหนึ่งฉันจะแซงนายอย่างแน่นอน ฉันจะทำลายทัศนคติที่เย่อหยิ่งของนาย และฉันจะทำให้นายเสียใจที่นายเย็นชากับฉัน!”