เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 387
โดยเฉพาะประชาชนธรรมดาพบว่า
หลังจากที่กองกำลังพื้นที่สีเทาเหล่านั้นถูกจับตัวไป
ทั้งเมืองกาสิโนยิ่งปลอดภัยกว่าเดิม!
ไม่ต้องกลัวว่าจะโดนปล้นอีกต่อไปตอนออกไปข้างนอก!
ทำธุรกิจไม่ต้องกังวลว่าจะถูกคนรีดไถอีกต่อไป!
ความปลอดภัยของทั้งเมืองกาสิโนเปลี่ยนไป
พูดได้ว่าถึงกับเป็นสถานการณ์ บ้านเมื่องรุ่งเรือง สังคมมั่นคงแล้ว!
ก็ยังต่างกันอยู่!
ในเวลานั้น
โรงแรมออฟวา
ในห้องพักหรูหราสูงสุด
ลั่วเจิ้นตงรายงานกับหยางเฟิงด้วยความเคารพ “ท่านแม่ทัพ ตามความต้องการของท่าน! ทรัพย์สินทั้งหมดของตระกูลถูกยึดแล้ว ทำลายกลุ่มอาชญากรทั้งหมดที่นำโดยเหอเจียหาวทั้งหมด กวาดล้างพื้นที่สีเทาทั้งหมดในเมืองกาสิโน แต่ละกาสิโนใหญ่อยู่ในขั้นตอนการจัดการ……”
ไม่รอลั่วเจิ้นตงพูดจบ
หยางเฟิงโบกมืออย่างรำคาญ พูดตรงๆว่า “ไม่ต้องพูดที่ไม่มีประโยชน์พวกนั้น นายแค่บอกว่าการริบทัพย์สินตระกูลเหอครั้งนี้ รวมทั้งหมดมีเท่าไหร่?”
บนหน้าผากของลั่วเจิ้นตง เหงื่อเย็นเท่าถั่วเม็ดก็ไหลออกมาทันที!
กาสิโนอะไร?
กองกำลังพื้นที่สีเทาอะไร?
คำพูดจอมปลอม เปล่าประโยชน์พวกนี้……
หยางเฟิงไม่อยากไปฟัง
เขาอยากรู้แค่ว่า ตระกูลเหอตรวจสอบเงินได้เท่าไหร่กันแน่?
กู้ผลประโยชน์คืนให้ประเทศได้เท่าไหร่?
นี่คือสิ่งที่เขาใส่ใจมากที่สุด
อย่างอื่นก็เป็นเรื่องไร้สาระ!
ลั่วเจิ้นตงปาดเหงื่อที่เย็นเฉียบบนหน้าผาก พูดอย่างระมัดระวัง “ตระกูลเหอ รวมทั้งบ้านหรูและกาสิโนใหญ่ต่างๆ และยังมีอสังหาริมทรัพย์ เงินฝากธนาคารทั้งหมด……รวมกันทั้งหมดเป็นห้าหมื่นล้าน!”
“ห้าหมื่นล้าน?”
หยางเฟิงขมวดคิ้วแล้วพูดว่า “ตระกูลเหอขึ้นชื่อว่ามีทรัพย์สินนับแสนล้านไม่ใช่เหรอ? ทำไมยึดได้แค่ห้าหมื่นล้าน? หรือว่าพวกนายแอบเก็บไปกินเอง?”
พูดถึงตรงนี้
ตาทั้งคู่ของหยางเฟิงจ้องไปที่ลั่วเจิ้นตงอย่างกับปลายมีด
อุณหภูมิของห้อง ลดลงถึงจุดเยือกแข็งอย่างรวดเร็ว
ถูกหยางเฟิงจ้องมองด้วยดวงตาของราวกับเทพมรณะ
ลั่วเจิ้นตงรู้สึกไม่สามารถหายใจได้ทั้งคน
ความกลัวตายห้อมล้อมเขาเอาไว้
ทำให้เขาแข็งกระด้าง ไม่สามารถขยับได้!
วินาทีนี้
ลั่วเจิ้นตงถึงรู้สึกได้ถึงกำลังอันน่าสะพรึงกลัวของหยางเฟิง
เป็นเพียงค่สายตาหนึ่ง
ก็ทำให้เขารู้สึกว่า ชีวิตของตัวเองอยู่เหนือการควบคุม
หยางเฟิงแข็งแกร่งเกินไปจริงๆ
แข็งแกร่งจนทำให้คนสิ้นหวังจริงๆเลย!
ลั่วเจิ้นตงรีบเรียก “ท่านแม่ทัพ โปรดให้ความยุติธรรมด้วย! ตรวจยึดตระกูลเหอครั้งนี้ ผมเป็นคนจัดการด้วยตัวเอง ไม่ได้แอบเอาเงินเลยสักแดนเดียวแน่นอน!”
พูดถึงตอนสุดท้าย
ลั่วเจิ้นตงก็พูดไปด้วยน้ำตาไหลไปด้วยแล้ว!
เขากลัวว่าหยางเฟิงจะฆ่าเขาด้วยความโกรธ!
ถ้าถึงเวลานั้น ถึงเขาจะมีความคับข้องใจก็จะตายฟรีๆเลย!
หยางเฟิงถามด้วยสีหน้าเย็นชา “แล้วทำไมนายถึงตรวจยึดมาได้แค่ห้าหมื่นล้าน? ห้าหมื่นล้านที่เหลือไปอยู่ที่ไหน?”
ห้าหมื่นล้าน เงินมหาศาลขนาดนี้
ถ้าไม่ตรวจสอบให้ชัดเจน
ทั้งต้าเซี่ยจะเสียหายขนาดไหน?
ต้องรู้ว่า แม้แต่จังหวัดเล็กๆภายในต้าเซี่ย รายได้ทางการเงินก็คงไม่ถึงห้าหมื่นล้านต่อปี!
ห้าหมื่นล้านนี้ ถ้าถูกลั่วเจิ้นตงและคนอื่นๆแอบเอาไปจริงๆ
ถ้าอย่างนั้นพวกเขาจะมีความผิดสมควรตายแน่นอน!
ลั่วเจิ้นตงร้องห่มร้องไห้พูด “ท่านแม่ทัพ ต้องโทษเหอเซิ่งหงเจ้าเล่ห์เกินไป! เขาเริ่มโอนย้ายทรัพย์สินมหาศาลตั้งแต่สิบปีที่แล้ว โดยอ้างลงทุนในต่างประเทศ หรือผ่านธนาคารใต้ดิน และวิธีอื่นๆ!”
“ถ้าไม่ใช่เพราะว่าท่านแม่ทัพออกมือได้ทันเวลา เหอเซิ่งหงคงจะโอนย้ายทรัพย์สินทั้งหมดของเขาไปต่างประเทศแล้ว!”
ครั้งนี้
ลั่วเจิ้นตงริบทรัพย์สินของตระกูลเหอนั้น ส่วนใหญ่เป็นอสังหาริมทรัพย์
เป็นอสังหาริมทรัพย์ ที่ดินจำพวกนี้
ลั่วเจิ้นตงคงจะตรวจสอบยึดได้ไม่ถึงห้าหมื่นล้าน!
ได้ยินคำพูดนี้
หยางเฟิงเงียบไปครู่หนึ่งถ้าไม่ใช่เพราะของพวกนี้ไม่สามารถเอาไปได้ละก็
เขาคิดไม่ถึงว่า เหอเซิ่งหงนี้จะเจ้าเล่ห์มีไหวพริบขนาดนี้