ความข้องใจของกู้เหยี่ยน
แม้กู้เหยี่ยนจะไม่รู้เรื่องนี้ นางก็ไม่มีวันอภัยให้กู้เหยี่ยน คนที่หักหลังนางก็คือกู้เหยี่ยน นี่เป็นความจริงที่ไม่อาจลบล้างได้
นางกับกู้เหยี่ยนหมดวาสนาต่อกันแล้ว ชาติหน้า นางไม่ปรารถนาที่จะพบกู้เหยี่ยนอีก
ในเมื่อเป็นเช่นนี้ นางต้องให้กู้เหยี่ยนรู้ความจริงที่เกิดขึ้นในตอนนั้น ให้กู้เหยี่ยนเห็นชัดเจนว่าเขาโง่เขลาเพียงใด ซูเหมยซึ่งดูภายนอกเป็นคนอ่อนโยนได้ทำอะไรลับหลังเขาบ้าง
ซูจิ่วซือเดินออกมาจากหลังต้นไม้ เดินเข้าไปถึงหน้าป้ายหลุมศพ มองใบหน้าเศร้าหมองของกู้เหยี่ยนอย่างเย็นชาแวบหนึ่ง “ตอนนั้นท่านลุงทำความผิดต่อท่านป้า เวลานี้ไยจะต้องมาแสร้งทำเป็นเศร้าโศกเสียใจ อย่างนี้แล้วท่านป้าคงไม่อยากพบท่านลุงอีก”
พอได้ยินเสียงพูด กู้เหยี่ยนหันไป เห็นสายตาที่เย็นชาและเย้ยหยัน เขาสะกดความรู้สึก ถามด้วยความประหลาดใจ “จิ่วซือ เจ้ามาทำไม”
“ข้ามาเยี่ยมท่านป้า ดูแล้วเวลานี้คนที่ท่านป้าไม่อยากเห็นที่สุดก็คือท่านลุง เรื่องนี้ท่านลุงไม่รู้ตัวเลยหรือ”
ซูจิ่วซือพูดพลางเดินเข้ามาที่ป้ายหลุมศพ บนป้ายสลักชื่อซูหลิ่ว ว่ากันว่ากู้เหยี่ยนเป็นคนสลักด้วยตัวเอง พ่อของเขาเคยประกอบอาชีพนี้ กู้เหยี่ยนจึงทำเป็น
ซูจิ่วซือรู้สึกอยากเย้ยหยัน ตอนที่มีชีวิตอยู่ไม่รู้จักดูแล ตายไปแล้วทำอย่างนี้มีประโยชน์อะไร
ซูจิ่วซือเป็นผู้น้อย กู้เหยี่ยนถูกซูจิ่วซือเย้ยหยันซึ่งหน้าจึงรู้สึกเสียหน้า เขาทำหน้าบึ้ง “เรื่องระหว่างข้ากับป้าของเจ้าไม่ได้เป็นอย่างที่เจ้าคิด เจ้ายังเด็ก บางเรื่องเจ้ายังไม่เข้าใจ”
“ข้าไม่เข้าใจจริงๆ ว่าตอนนั้นทำไมท่านลุงจึงให้อาซูเหมยวางยาพิษท่านป้า ในเมื่อตั้งใจจะวางยาให้ท่านป้าตาย ทำไมเวลานี้จึงคิดถึงท่านป้า การกระทำอย่างนี้ข้าไม่เข้าใจจริงๆ หวังว่าท่านลุงจะช่วยแก้ข้อสงสัย”
“จิ่วซือ เจ้าพูดอะไร วางยาพิษอะไรกัน เรื่องนี้เจ้าได้ยินมาจากไหน”
กู้เหยี่ยนจ้องหน้าซูจิ่วซืออย่างตกตะลึง ไม่เชื่อคำพูดของซูจิ่วซือ
อาการป่วยของซูหลิ่วติดจากซูหมิงซึ่งติดโรคมาจากหนานเจียง เรื่องนี้หมอก็พิสูจน์แล้ว ซูหลิ่วต้องการช่วยน้องชาย จึงติดโรคจากซูหมิงโดยไม่ตั้งใจ เอาโรคจากเขามาใส่ตัว
ซูจิ่วซือยังเด็ก ไม่อาจรู้เรื่องราวเมื่อยี่สิบปีก่อน ถ้าเช่นนั้นเรื่องนี้เป็นไปได้มากว่าซูหมิงหรือนางหวังเป็นคนบอก หรือว่าการตายของซูหลิ่วจะเกี่ยวข้องกับซูเหมย
“ข้าเคยได้ยินท่านแม่พูดถึงเหตุการณ์ตอนนั้น เรื่องนี้แม่ข้าเป็นคนบอกเอง ท่านป้าไม่ได้ป่วยเป็นโรค แต่ถูกวางยา เวลานั้นพ่อข้าไปหนานเจียงจริง ติดโรคกลับมาจริง แต่อาการป่วยของท่านพ่อมองเห็นได้จากภายนอก ไม่ถึงกับตาย
เรื่องที่ทำร้ายท่านป้าจนถึงชีวิตจริงๆ ก็คือมีคนเอายาพิษที่ออกฤทธิ์อย่างช้าๆ ใส่ในอาหาร ทำให้ร่างกายท่านป้าอ่อนแอลงเรื่อยๆ แต่ท่านลุงกลับคิดว่าเป็นเพราะติดโรคจากพ่อข้า
ความจริงแล้วท่านป้าตายเพราะถูกวางยา หมอที่รักษาท่านป้าต้องมีปัญหาแน่ ถ้าท่านลุงเอาใจใส่ท่านป้าอย่างจริงจัง ตอนนั้นคงเห็นความผิดปกติแน่
แต่เสียดายที่ท่านลุงไม่ใส่ใจอาการป่วยของท่านป้า เวลานั้นท่านลุงอยากให้ท่านป้าตายเร็วๆ จะได้แต่งงานกับอาซูเหมยเร็วขึ้น”
กู้เหยี่ยนเริ่มอึดอัด และนึกสงสัย เวลานั้นซูหมิงไปหนานเจียงจริง พอกลับมาก็ติดโรคประหลาด หมอหมดทางรักษา ไม่รู้ว่าซูหมิงเป็นโรคอะไร ที่หนานเจียงก็มีโรคประหลาดอยู่ไม่น้อย
ซูหลิ่วห่วงซูหมิงมาก ถึงกับไปดูแลซูหมิงที่จวนอันผิงโหวด้วยตัวเอง ต่อมาซูหมิงหายป่วย ซูหลิ่วกลับจวนไม่กี่วันก็ล้มป่วย
เวลานั้นซูหลิ่วเพิ่งคลอดไม่นาน สุขภาพยังไม่แข็งแรงนัก