ตอนที่ 1583 การแก้แค้นของใจที่ไม่ยินยอม (4)
ตอนที่จวินอู๋เสียมาที่หอจันทร์แรม ซูหย่ากำลังพักผ่อนอยู่บนเก้าอี้นอน ดูเหมือนนางกำลังหลับอยู่
จวินอู๋เสียไม่ได้รีบร้อนไปฝึกฝนพลังต่อ แต่นางกลับหยิบไม้กวาดขึ้นมา ที่นี่ไม่ได้ทำความสะอาดมาหลายวัน ชั้นหนึ่งและชั้นสองของหอจันทร์แรมมีขยะอยู่ไม่น้อย ซูหย่าก็เอาแต่ชี้นิ้วสั่ง นอกจากชี้แนะจวินอู๋เสียในการฝึกฝนพลังแล้ว สิ่งเดียวที่นางทำก็คือดื่มเหล้า ไม่เคยสนใจอย่างอื่นเลย
จวินอู๋เสียเลิกทำตัวเป็นภารโรงของหอจันทร์แรมแล้ว นางจะทำความสะอาดใหญ่ทีเดียวหลังจากฝึกฝนทุกๆสองสามวัน ทำความสะอาดไหเหล้าที่ว่างเปล่าและกวาดขยะที่พื้น
หลายครั้งที่จวินอู๋เสียรู้สึกสงสัยมากว่า ก่อนที่นางจะมาที่นี่ ซูหย่าอยู่ยังไง?
ความจริงแล้ว ก่อนที่จวินอู๋เสียจะมา มีอีกคนที่มาทำความสะอาดหอจันทร์แรมเป็นประจำ คนผู้นั้นก็คือเทียนเจ๋อ……
แต่ตอนนี้ หอจันทร์แรมมีจวินอู๋เสียแล้ว ซูหย่าก็เลยไม่อยากเห็นหน้าเทียนเจ๋ออีก
ซูหย่าหลับสนิท นางนอนกอดน้ำเต้าสุราที่ดื่มหมดแล้วและขยับตัวเล็กน้อยอยู่บนโซฟานุ่ม จวินอู๋เสียดึงเอาผ้าห่มบางๆที่เตรียมไว้ด้านข้างออกมาห่มให้ซูหย่าโดยอัตโนมัติเพื่อป้องกันไม่ให้ทิวทัศน์อันงดงามเปิดเผยออกมา
หลังจากทำความสะอาดเสร็จแล้ว จวินอู๋เสียก็ขึ้นไปที่ชั้นสามเพื่อแช่ตัวในสระเหล้าต่อ
แต่นางเพิ่งจะลงไปในสระได้แค่แปบเดียว ก็ได้ยินเสียงตะโกนดังผ่านหน้าต่างเข้ามา
“จวินอู๋ ออกมาเดี๋ยวนี้!”
จวินอู๋เสียขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อได้ยินเสียงตะโกนเรียกชื่อของนาง นางไม่อยากสนใจแต่เมื่อคิดว่าซูหย่ายังพักผ่อนอยู่ที่ชั้นล่าง นางก็เดินออกมาจากสระเหล้าและพุ่งออกไปทางประตูโดยไม่แม้แต่จะเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน
ที่ด้านนอกหอจันทร์แรม สวี่มู่ยืนตระหง่านด้วยท่าทางองอาจผึ่งผาย เขาทะลวงเข้าสู่ขั้นพลังวิญญาณสีม่วงแล้วและใช้พลังวิญญาณถ่ายทอดเสียง เสียงของเขาจึงดังมาก ศิษย์มากมายที่เดินผ่านหอจันทร์แรมได้มารวมตัวกันด้วยสีหน้าคาดหวังว่าจะได้ดูอะไรสนุกๆ
จวินอู๋ถือได้ว่าเป็น “บุคคลที่มีอิทธิพล” ของสำนักธาราเมฆเช่นกัน เขาถูกด่ามาตั้งแต่ตอนเข้าสู่สำนักจนกระทั่งถึงตอนนี้ เรื่องความแค้นระหว่างเขากับวิหารมารโลหิตทำให้ผู้คนจำนวนมากเกิดความอยากรู้อยากเห็น เมื่อพวกเขาได้ยินคนตะโกนเรียกชื่อจวินอู๋ พวกสอดรู้สอดเห็นทั้งหลายย่อมทนนั่งอยู่เฉยๆไม่ได้
เมื่อจวินอู๋เสียเดินออกมาจากหอจันทร์แรม นางก็เห็นร่างสูงตระหง่านของสวี่มู่ยืนอยู่ที่ประตู มีผู้เยาว์อีกจำนวนไม่น้อยรวมตัวกันอยู่รอบบริเวณ
จวินอู๋เสียเพิ่งออกมาจากสระเหล้า นางไม่มีเวลาเปลี่ยนเสื้อผ้า เสื้อผ้าของนางเปียกชุ่มและมีกลิ่นเหล้ารุนแรง ทั้งกลิ่นและสภาพของจวินอู๋เสียทำให้เหล่าผู้เยาว์ที่อยู่รอบๆอดเดาะลิ้นด้วยความประหลาดใจไม่ได้
“ฮ่า! ก็คิดอยู่ว่าคนอย่างเจ้ามาทำอะไรที่นี่ทั้งวัน ที่แท้ก็เมาอย่างไร้ค่าไปวันๆนี่เอง สำนักธาราเมฆนี่อ่านคนออกจริงๆ รู้ว่าขยะอย่างเจ้ามันเรียนรู้อะไรไม่ได้หรอก พวกเขาก็เลยทิ้งเจ้าไว้ในสถานที่แบบนี้ แต่เจ้าก็ช่างหาความสุขให้ตัวเองจริงๆ ในเมื่อชอบดื่มเหล้ามากนัก ก็เอาตัวเองลงไปในถังเหล้าซะเลยใช่ไหมล่ะ?” สวี่มู่มองสภาพของจวินอู๋เสียแล้วพูดด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ยถากถาง เขาไม่ลืมคำสั่งของหลินเฮ่าอวี่
จวินอู๋เสียขมวดคิ้วเล็กน้อยและไม่รีบร้อนที่จะตอบสวี่มู่ แต่กลับปิดประตูของหอจันทร์แรมอย่างระมัดระวังเพื่อกันเสียงดังจากข้างนอกไปทำให้ซูหย่าตื่น
คนผู้นี้มาที่นี่โดยมีเป้าหมายที่นางอย่างชัดเจน แต่จวินอู๋เสียกลับรู้สึกไม่คุ้นหน้าสวี่มู่เลย นางไม่เคยพบเขามาก่อน
หลินเฮ่าอวี่ซ่อนตัวอยู่ในมุมหนึ่งอย่างเงียบๆ เพื่อเฝ้าดูหายนะที่จะกำลังเกิดกับจวินอู๋เสีย ดวงตาของเขาทอประกายน่ากลัว เขาอยากเห็นภาพจวินอู๋เสียตายคามือสวี่มู่จะแย่แล้ว
“เจ้าเป็นใคร?” จวินอู๋เสียมองสวี่มู่ คนผู้นี้มาหานางที่หอจันทร์แรมตรงๆเลย