เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 389
เมื่อได้ยิน
สีหน้าของหยางเปลี่ยนไปเล็กน้อย
เสือขาวเป็นหนึ่งในสี่ผู้บัญชาการใหญ่ของตัวเอง
มีพลังงานมหาศาล และเส้นสายที่แข็งแกร่ง
แม้แต่เขาไม่มีทางตรวจสอบกุ่ยเหมินนี้ได้
ดูเหมือนว่ากุ่ยเหมินนี้ จะลึกลับคาดเดาไม่ได้จริงๆ! เกรงว่าจะเป็นกองกำลังน่ากลัวที่ซ่อนอยู่ที่ลับ!
ครั้งนี้ เจ้ามังกรให้ตัวเองกวาดล้างกองกำลังพื้นที่สีเทาในต้าเซี่ย
หรือว่ามันมีความเกี่ยวข้องอะไรกับกุ่ยเหมินนี้เหรอ?
เห็นสีหน้าของหยางเฟิง
เสือขาวถามอย่างระมัดระวัง “ท่านแม่ทัพ จะให้ผมไปสืบอีกทีไหมครับ?”
หยางเฟิงโบกมือพูด “ไม่ต้องละ! กุ่ยเหมินนี้เอาไว้ก่อน ฉันเชื่อว่าไม่เร็วก็ช้ามันจะปรากฏขึ้นบนผิวน้ำ!”
เขามีความรู้สึกแบบหนึ่ง
กุ่ยเหมินที่ลึกลับนี้
บางทีอาจจะเป็นศัตรูที่ยิ่งใหญ่คนหนึ่งของเขาในอนาคต!
ในเมื่อสืบไม่ได้
งั้นก็ยังไม่ต้องไปสนใจ
รอมันโผล่หัวออกมาตอนไหนอีกmu
ค่อยมาจัดการมันดีๆ!
คิดถึงตรงนี้
ตาทั้งคู่ของหยางเฟิงเผยความอาฆาตที่น่ากลัวออกมา!
วันรุ่งขึ้น
เมืองกาสิโน
สนามบินนานาชาติ
ทั้งสนามบินอยู่ภายใต้การควบคุมของพลทหารหลายพันนาย
เครื่องบินส่วนตัวสุดหรูจอดอยู่บนรันเวย์
ตอนที่หยางเฟิงมา มาโดยเครื่องบินขนส่งของกองทหารเพราะเขารีบ
ตอนนี้กลับไปแล้ว
แน่นอนว่าจะไม่ให้ตัวเองเสียใจ
เครื่องบินกองทหารจะสบายกว่าเครื่องบินส่วนตัวได้ไง?
“ท่านแม่ทัพ เดินทางปลอดภัยนะครับ!”
ลั่วเจิ้นตงนำผู้ช่วยของตัวเองและคนอื่นๆ มาส่งหยางเฟิงที่สนามบินด้วยตัวเอง
หยางเฟิงตบไหล่ลั่วเจิ้นตงพูดอย่างจริงจัง “หลังจากที่ฉันไปแล้ว นายต้องพยายามรักษาความสงบเรียบร้อยของเมืองกาสิโนอย่าปล่อยให้กองกำลังชั่วร้ายเงยหน้าขึ้นอีก และอย่าให้มีเจ้าพนันคนที่สองปรากฏขึ้นอีก นายเข้าใจไหม?”
ถึงแม้จะจัดการเหอเซิ่งหงไปหนึ่งคน
แต่หยางเฟิงไม่อยากให้เหอเซิ่งหงคนที่สองปรากฏตัวขึ้นมาอีก
ถ้าเป็นแบบนั้นละก็
งั้นทุกอย่างที่เขาทำในวันนี้ ก็จบอย่างไร้ประโยชน์เลย!
ลั่วเจิ้นตงพยักหน้าแรงๆแล้วพูด “ท่านแม่ทัพ ผมเข้าใจแล้วครับ!”
ก่อนหน้านี้ลั่วเจิ้นตงทนเป็นหุ่นเชิดมามากพอแล้ว
เขาจะปล่อยให้มีเหอเซิ่งหงคนที่สองออกมาได้ยังไง?
“จำไว้ ฉันจะคอยจับตาดูนายตลอด!”
หยางเฟิงเหมือนอยากยิ้มไม่อยากยิ้น พูดด้วยความเตือน
ลั่วเจิ้นตงนี้ก็ไม่ใช่คนดีอะไร
ทั้งเมืองกาสิโนเต็มไปด้วยความอยาก
ไม่รู้ว่ามีนักพนันหลั่งไหลเข้ามาเท่าไหร่ในทุกวัน?
และไม่รู้ว่ามีเงินทองไหลเข้าตั้งเท่าไหร่?
ถ้าไม่เฆี่ยนกับเขาให้ดีๆไว้
หลีกเลี่ยงเขาจะทำเรื่องอะไรผิดในตอนนั้น!
เมื่อได้ยิน
ในใจลั่วเจิ้นตงสั่นไปหนึ่งที
เขารีบพูด “ท่านแม่ทัพไม่ต้องห่วง ผมสัญญาว่าจะเป็นคนใสสะอาดแน่นอนครับ!”
ความสามารถของหยางเฟิง
ลั่วเจิ้นตงเคยเห็นมาแล้ว
แข็งแกร่งอย่างเจ้าพนัน
ก็ยังหายไปโดยสมบูรณ์เลย!
เขาไม่อยากเป็นเจ้าพนันคนที่สองหรอกนะ!
“อืม!”
เมื่อเห็นผลของการเฆี่ยนตีของตัวเอง
หยางเฟิงพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ
“พวกเราไปกันเถอะ!”
หยางเฟิงพูดกับเสือขาวที่อยู่ข้างๆ
เมื่อเห็นหยางเฟิงหันหลังจากไป ลั่วเจิ้นตงก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก
หินก้อนใหญ่ที่ทับในใจของตัวเองก็ค่อยๆร่วงลงมา
หยางเฟิงอยู่ในเมืองกาสิโนหนึ่งวัน
ลั่วเจิ้นตงก็เป็นแค่น้องคนหนึ่งตลอดไป
ไม่ว่าจะทำเรื่องอะไร เขาก็ต้องหวาดกลัว
กลัวว่าจะทำให้หยางเฟิงไม่พอใจ
ตอนนี้ ปีศาจตัวใหญ่นี้ก็ไปแล้วสักที
ตัวเองก็สามารถใช้ชีวิตอย่างสบายๆได้สองสามวัน!
วินาทีที่หยางเฟิงก้าวไปที่ประตูเครื่องบิน
จู่ๆ
ในใจเขามีลางสังหรณ์ไม่ดีบางอย่าง
เหมือนกับว่า มีเรื่องอันตรายเกิดขึ้น
“หยางเฟิง เอาชีวิตมา!”
ในเวลานี้นี่เอง
เสียงตะโกนดังมา
หยางเฟิงหันไปมอง
เห็นแต่ ร่างที่ซ่อนอยู่ท่ามกลางกลุ่มบอดี้การ์ดสีดำ ในถือกระบี่สั้นที่คมแหลม แทงมาทางเขา