ตอนที่ 294 เขาทำกับเธอไม่ดีหรือเปล่า
ริมฝีปากแดงยกยิ้ม ฉู่เจียเสวียนยิ้มเอ่ย “เขามีรายละเอียดต้องคุยกับลูกค้านิดหน่อย ก็เลยออกไปแล้ว คุณรอฉันแป๊บนึง ฉันเก็บของเสร็จก็โอเคแล้ว”
ฉู่เจียเสวียนพูดจบ ลงมือจัดร่างการออกแบบในมือของเธอ
กงจวิ้นฉือเดินมาข้างโต๊ะ ยื่นมือช่วยฉู่เจียเสวียนจัดโต๊ะที่ไม่เป็นระเบียบของเธอ
หลังจากจัดของเสร็จแล้ว ฉู่เจียเสวียนหยิบกระเป๋าและออกจากร้านเช่าชุดแต่งงานกับกงจวิ้นฉือ ขับรถไปยังบ้านของคุณย่ากงจวิ้นฉือทันที
“อัยยา เจียเสวียน ทำไมมาช้าแบบนี้” คุณย่ากงออกมาหน้าประตู เห็นฉู่เจียเสวียนกับกงจวิ้นฉือลงมาจากรถพอดี รีบเข้าไปหา
“คุณย่า ฉันก็มาแล้วนี่ไงคะ” ฉู่เจียเสวียนยิ้มเอ่ย เอื้อมมือประคองคุณย่ากงเดินเข้าบ้านไป
กงจวิ้นฉือมองฉู่เจียเสวียนกับคุณย่าของเขาที่ตอนนี้เข้ากันอย่างกลมกลืนเช่นนั้น รอยยิ้มปรากฏในดวงตา
เขาเคยกลัวมากว่าคุณย่าจะไม่เต็มใจยอมรับฉู่เจียเสวียน แต่ว่ายังดีที่ตอนนี้ในที่สุดคุณย่าของเขายอมรับเธอแล้ว คิดๆ แล้วหัวใจของกงจวิ้นฉือก็เบิกบาน ก้าวเท้าตามหลังทั้งสองคนไป
ในห้องรับแขก ฉู่เจียเสวียนกับคุณย่ากงนั่งคุยกันอยู่บนโซฟา
“คุณย่าคะ นี่คือชาชั้นดีที่ฉันตั้งใจเอามาให้คุณย่า คุณย่าต้องดื่มเยอะๆ นะคะจะได้เป็นประโยชน์กับร่างกายของคุณย่า”
“เจ้าเด็กคนนี้ มาก็พอแล้วยังจะเอาของฝากมาอีก?” คุณย่ากงจับมือของฉู่เจียเสวียน ยิ้มด้วยใบหน้าสดใส ตอนนี้ยิ่งเธอมองฉู่เจียเสวียนก็ยิ่งพอใจ
โดยเฉพาะเมื่อเห็นวีดีโอสั้นๆ ของเธอเมื่อวาน อคติในใจที่มีต่อฉู่เจียเสวียนก็หายวับไปแล้ว
หลังทานข้าว ฉู่เจียเสวียนถูกคุณย่ากงลากตัวเข้าไปในห้องอ่านหนังสือ กงจวิ้นฉือเลิกคิ้วเล็กน้อย ไม่ได้ห้ามปราม ได้แต่นั่งรออยู่ในห้องรับแขกเงียบๆ
ในห้องอ่านหนังสือ
คุณย่ากงลากฉู่เจียเสวียนนั่งลงบนโซฟา
“เจียเสวียน เธอโกรธฉันหรือเปล่า” จู่ๆ คุณย่ากงก็พูดออกมาแบบนี้ ทำให้ฉู่เจียเสวียนประหลาดใจไปชั่วขณะหนึ่ง
จากนั้นเมื่อเรียกสติกลับมาก็ส่ายหัว “เปล่าค่ะคุณย่า เรื่องนั้นมันก็ผ่านไปแล้ว”
เธอไม่โทษเธอเลยสักนิด หากเป็นคนอื่นก็จะต้องเป็นอย่างเธอแน่นอน ถึงอย่างไรเธอก็คือผู้หญิงที่แต่งงานแล้ว มันเป็นเรื่องยากสำหรับผู้เฒ่าผู้แก่ที่จะเต็มใจยอมรับ
“จริงเหรอเจียเสวียน พอย่านึกได้ว่าตอนนั้นใจร้ายกับเธอมาก ย่าก็ปวดใจ” คุณย่ากงพูด ในดวงตามีน้ำตาคลอน้อยๆ
ฉู่เจียเสวียนตกใจ เธอนึกว่าคุณย่ากงอยากพูดเรื่องอะไรกับเธอเสียอีกถึงได้ปลีกตัวออกมาจากกงจวิ้นฉือ คิดไม่ถึงว่าเธอจะพูดเรื่องนี้กับเธอ
“คุณย่า คุณย่าอย่าทำแบบนี้สิคะ ฉันไม่ถือสาเลยจริงๆ จริงๆ ค่ะ” ราวกับฉู่เจียเสวียนต้องการจะรับประกันอะไรบางอย่าง มองดูคุณย่ากงแล้วรีบเอ่ยปาก
คุณย่ากงได้ยินแล้วก็พยักหน้า กระพริบตาที่ขุ่นมัว จากนั้นก็ยิ้ม
“เจียเสวียน เธอไม่ถือสาก็ดีแล้ว ดูว่ามีฤกษ์งามยามดีเมื่อไรแล้วแต่งงานกับกงจวิ้นฉือเถอะ” คุณย่ากงเอ่ย ดวงตาที่มองฉู่เจียเสวียนเปี่ยมด้วยรอยยิ้ม
คำพูดของคุณย่ากงทำให้ฉู่เจียเสวียนตกใจ เธอไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้เลย
เห็นฉู่เจียเสวียนที่อึ้งไปกะทันหัน จู่ๆ คุณย่ากงก็สงสัย “เจียเสวียน เธอกำลังคิดอะไรอยู่ หรือว่าเธอไม่คิดแต่งงานกับจวิ้นฉือ? เขาทำกับเธอไม่ดีหรือเปล่า”
คุณย่ากงเอ่ยปากถาม มองดูดวงตาสดใสของฉู่เจียเสวียนไม่กระพริบ
ดึงสติกลับมา ฉู่เจียเสวียนยิ้มแล้วส่ายหน้า “คุณย่าคะ ไม่รีบหรอกค่ะ ตอนนี้ฉันกับกงจวิ้นฉือยังมีเรื่องสำคัญมากมายที่ต้องทำ รออีกสักพักค่อยว่ากันเถอะค่ะ”
ตอนที่ 295 ความลับ
เสียงที่สดใสของฉู่เจียเสวียนดังขึ้น
คุณย่าครุ่นคิดและเพียงแค่พยักหน้า
คนหนุ่มสาวสมัยนี้มีความคิดเป็นของตัวเอง หากเธอก้าวก่ายมากไปมีแต่จะทำให้รำคาญ เช่นนั้นก็ตามใจพวกเขาเถอะ เรื่องของพรหมลิขิตพวกนี้มันฝืนกันไม่ได้
“คุณย่าคะ ฉันควรกลับแล้ว คุณย่าร่างกายไม่ดีต้องรีบพักผ่อนรู้ไหมคะ” ฉู่เจียเสวียนกล่าว น้ำเสียงเป็นห่วง
คุณย่ากงได้ยินแล้วก็พยักหน้าหงึกหงัก เดินออกจากห้องหนังสือจากการประคองของฉู่เจียเสวียน
พอกงจวิ้นฉือเห็นว่าฉู่เจียเสวียนออกมากับคุณย่ากง รีบเข้าไปหาทันที เห็นรอยยิ้มของฉู่เจียเสวียนก็เลิกคิ้วเล็กน้อย
ระหว่างทางกลับบ้าน กงจวิ้นฉือมองดูใบหน้าที่สวยงามของฉู่เจียเสวียน ความอ่อนโยนในใจนั้นนุ่มนวลราวกับสายน้ำ
“เจียเสวียน เมื่อกี้คุณย่าพูดอะไรกับคุณเหรอ คืนนี้ดูเขามีความสุขเป็นพิเศษ” กงจวิ้นฉือเอ่ยปากทำลายความเงียบ
ในหัวพลันนึกถึงตอนที่คุณย่ากงคุยกับเธอ ฉู่เจียเสวียนส่ายหน้า “ความลับ”
กระพริบตาด้วยความขี้เล่น ฉู่เจียเสวียนไม่ได้พูดอะไรอีก สายตามองทิวทัศน์ที่แล่นถอยหลังนอกหน้าต่าง
กงจวิ้นฉือหัวเราะแล้วก็ไม่ได้ถามอีก เพียงแต่ตั้งใจจ้องมองใบหน้าด้านข้างที่ละเอียดอ่อนของฉู่เจียเสวียน
เมื่อส่งฉู่เจียเสวียนถึงบ้านแล้วกงจวิ้นฉือจึงจากไป
ตั้งแต่ที่วีดีโอสั้นๆ ของฉู่เจียเสวียนถูกปล่อยออกไป เธอก็กลายเป็นคนดังชั่วข้ามคืน ประกอบกับเธอเป็นที่รู้จักไม่น้อยอยู่แล้ว ครั้งนี้ชื่อของเธอยิ่งดังเข้าไปอีก
เช้าตรู่ ฉู่เจียเสวียนที่ยังสลึมสะลือถูกเสียงโทรศัพท์ปลุกให้ตื่น ยื่นมือออกไปรับสาย “ฮัลโหล”
“ฮัลโหล คุณฉู่ ฉันเป็นนักข่าวของเอเจนซี่จงยางนะคะ ไม่ทราบว่าคุณสะดวกให้ฉันสัมภาษณ์สักครู่ไหมคะ”
สัมภาษณ์? ฉู่เจียเสวียนที่กำลังงัวเงียนั้นได้ยินเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น สมองช้อตไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็กลับเข้าสู่สภาวะปกติทันที “ขอโทษนะคะ ไม่สะดวก”
พูดจบก็วางหู
ไม่นาน เสียงโทรศัพท์น่ารำคาญก็ดังขึ้นอีก เอื้อมมือรับสายอย่างหงุดหงิด “ฮัลโหล คุณฉู่คะ ฉันมาจากสำนักหนังสือพิมพ์หลานเทียน ไม่ทราบว่า…”
ฉู่เจียเสวียนโมโหจนวางสาย แม้กระทั่งปิดเครื่อง
น่ารำคาญชะมัด คิดจะนอนให้เต็มอิ่มสักหน่อยก็ไม่ได้ คิดอย่างหงุดหงิดในใจ เปิดผ้าห่มออกแล้วลงจากเตียง ล้างหน้าแปรงฟันเปลี่ยนเสื้อเสร็จแล้วก็ลงไปข้างล่าง
ที่ชั้นล่าง ซูซานซานเตรียมอาหารเช้าเสร็จแล้ว เมื่อเห็นฉู่เจียเสวียนลงมา รอยยิ้มอยู่บนใบหน้า “เจียเสวียนตื่นแล้วเหรอ มากินข้าวเช้าสิ”
“อรุณสวัสดิ์ค่ะแม่” ฉู่เจียเสวียนยื่นสองมือออกไปกอดซูซานซานแล้วนั่งลงบนเก้าอี้ เริ่มทานอาหารเช้าแสนอร่อย
“อรุณสวัสดิ์อะไรล่ะ วันนี้โทรศัพท์ที่บ้านดังไม่หยุดตั้งแต่เช้าแล้ว สายของลูกทั้งนั้น” ซูซานซานกล่าว นั่งลงตรงข้ามฉู่เจียเสวียน
“อะไรนะคะ โทรมาที่บ้านเหรอ” ฉู่เจียเสวียนพูดอย่างปวดหัว
เพิ่งพูดจบ โทรศัพท์ในห้องรับแขกก็ดังขึ้นแล้ว
เงยหน้าขึ้นมองซูซานซาน ฉู่เจียเสวียนมีท่าทีเหนื่อยหน่าย
หลังมื้อเช้า ขณะที่ฉู่เจียเสวียนไปถึงร้านเช่าชุดแต่งงาน ยังไม่ทันจอดรถ เธอก็ถูกห้อมล้อมทันที
ฉู่เจียเสวียนมองดูผู้คนนอกรถ คิ้วขมวดเข้าหากัน การซ่อนตัวอยู่อย่างนี้ไม่ใช่ทางออก หลังจากฉู่เจียเสวียนค่อยๆ จอดรถเรียบร้อยแล้วก็ลงมาจากรถ
บนใบหน้ามีรอยยิ้มสวยงาม ผมที่ม้วนเป็นลอนเล็กน้อยทิ้งตัวตามสบายอยู่ด้านหลัง สวมชุดสูทที่ตัดมาอย่างพอดีตัวซึ่งเข้ากันได้ดีกับความงดงามของฉู่เจียเสวียน
นักข่าวเห็นฉู่เจียเสวียนลงมาจากรถ หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาถ่ายฉู่เจียเสวียนอย่างต่อเนื่อง
“คุณฉู่ ขอถามหน่อยครับมีความเห็นยังไงกับเรื่องที่คุณดังข้ามคืนครับ”
“คุณฉู่คะ ไม่ทราบว่าจะเข้าวงการบันเทิงหรือเปล่าคะ”
“คุณฉู่ ได้ยินว่าคุณเป็นดีไซเนอร์มือทอง ขอถามหน่อยว่าคุณทำได้ยังไงคะ”
“คุณฉู่คะ…”