ตอนที่ 2114 เก็บเด็กหญิงตัวน้อยได้คนหนึ่ง (1)
“โฮก!”
อาจเป็นเพราะว่าสัมผัสได้ถึงความมุ่งร้ายจากอวิ๋นลั่วเฟิงและอวิ๋นเซียวทำให้มังกรสวรรค์เก้าปีกที่อยู่ด้านนอกส่งเสียงคำรามเตือนออกมาราวกับป้องกันไม่ให้พวกเขาเข้าใกล้ไข่มังกรพวกนั้น
เมื่อพวกเขาเข้าใกล้ไข่มังกรมากขึ้น อารมณ์ของมังกรสวรรค์เก้าปีกก็ยิ่งเดือดดาล เขาใช้ร่างชนกับค่ายกลอย่างแรงจนเสียงดังหนักๆ จากด้านนอกก็ทำให้ห้องและประตูสั่นไปด้วยทุกครั้ง
“อวิ๋นเซียว ค่ายกลของข้าคงขังเขาไว้ไม่ได้นาน แต่ว่ามังกรสวรรค์เก้าปีกโหดร้ายเกินไป พวกเราปล่อยเขาออกไปจากที่นี่ไม่ได้เด็ดขาด” อวิ๋นลั่วเฟิงพูดอย่างเคร่งเครียดด้วยสีหน้าที่มืดครึ้มขึ้นทีละน้อย
หลังจากที่ได้ยินแบบนั้นอวิ๋นเซียวก็ไม่ลังเลที่จะเดินเข้าไปหาไข่มังกรแล้วขมวดคิ้ว “มีบางอย่างผิดปกติกับไข่ของมังกรสวรรค์เก้าปีก”
“มีอะไรผิดปกติงั้นหรือ”
“ข้าก็ไม่รู้แต่ข้าสัมผัสสัญญาณชีวิตภายในไข่ไม่ได้เลย”
สัมผัสพลังชีวิตไม่ได้งั้นหรือ
อวิ๋นลั่วเฟิงเงียบไปครู่นึง หรือว่ามังกรสวรรค์เก้าปีกภายในไข่จะตายไปแล้ว หรือไม่แน่ก็อาจจะไม่มีมังกรสวรรค์เก้าปีกตั้งแต่แรก
อย่างไรก็ตามอวิ๋นลั่วเฟิงก็เห็นว่าไข่มังกรเหล่านี้สำคัญกับมังกรสวรรค์เก้าปีกขนาดไหน
“อวิ๋นเซียว รอข้าก่อน ข้าอยากสำรวจห้องนี้ก่อน” พูดจบอวิ๋นลั่วก็หลับตาแล้วใช้พลังจิตสำรวจไปทั่วห้อง
ไม่นานหลังจากนั้นจู่ๆ นางก็ลืมตาขึ้นก่อนนางจะรีบเดินไปที่มุมห้องซึ่งมีห้องลับอยู่ตรงนั้น อวิ๋นลั่วเฟิงวางมือลงบนประตูลับเบาๆ แล้วออกแรงผลักอย่างช้าๆ
อวิ๋นเซียวเดินตามหลังอวิ๋นลั่วเฟิงอย่างเงียบๆ แล้วเข้าไปในห้องลับ เขายังคงระวังภัยอยู่เพราะกลัวว่าอวิ๋นลั่วเฟิงจะเผชิญกับอันตราย
“หืม?” อวิ๋นลั่วเฟิงหรี่ตาแล้วสายตาของนางก็หยุดอยู่ที่เขตแดนโปร่งใสตรงหน้าพวกเขาทันที
ที่ใจกลางเขตแดนมีเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่ไม่สวมอาภรณ์ใดๆ คนหนึ่งยืนอยู่ ศีรษะของเด็กหญิงตัวน้อยเต็มไปด้วยเส้นผมสีทองสะท้อนแสง แล้วผิวพรรณของนางขาวจนเกือบจะโปร่งใส
นางดูบริสุทธิ์ราวกับเป็นเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่พึ่งรู้ความ นางประเมินอวิ๋นลั่วเฟิงอย่างสงสัย
อวิ๋นเซียวหันหน้าหนีแล้วใช้แผ่นหลังเผชิญกับเด็กหญิงตัวน้อย
ถึงแม้ว่าเด็กหญิงตัวน้อยจะดูไร้พลังก้าวร้าวแต่เขาก็ยังพูดอย่างกังวล “ในเมื่อนางมาปรากฏตัวอยู่ที่นี่ ตัวตนของนางต้องไม่ธรรมดาแน่ ท่านระวังตัวด้วย อีกอย่าง…ข้าเดาว่าต้องมีใครบางคนตั้งใจใช้ไข่มังกรเพื่อขังมังกรสวรรค์เก้าปีกเพื่อปกป้องเด็กผู้หญิงคนนี้”
การคาดเดาของอวิ๋นเซียวตรงกับของอวิ๋นลั่วเฟิง
ตอนแรกนางคิดว่ามังกรสวรรค์เก้าปีกเป็นของที่เจวี๋ยเชียนทิ้งไว้ให้แต่ตอนนี้นางเข้าใจแล้ว…
เด็กหญิงตัวน้อยตรงหน้าพวกเขาคือสมบัติที่ล้ำค่าที่สุดที่อยู่ด้านหลังประตูบานนั่น
“ไม่ต้องกลัว” อวิ๋นลั่วเฟิงเดินช้าๆ เข้าไปหาเด็กหญิงตัวน้อยแล้วพูดอย่างอ่อนโยนว่า “ข้ามาเพื่อช่วยเจ้า”
เด็กหญิงตัวน้อยเอียงคอมองอวิ๋นลั่วเฟิง นางเหมือนภูติป่าตามธรรมชาติที่พึ่งตระหนักรู้แล้วยังไม่เข้าใจด้านชั่วร้ายของโลก
อวิ๋นลั่วเฟิงหยุดเมื่อไปถึงตรงหน้าเด็กหญิงตัวน้อย นางยื่นมือเข้าไปในเขตแดนโปร่งแสงเบาๆ จนมือของนางผ่านเข้าไปทั้งหมด อวิ๋นลั่วเฟิงถึงได้รู้ว่าเขตแดนนี้ทำแค่จำกัดพื้นที่เด็กหญิงตัวน้อยตรงหน้าพวกเขาเท่านั้น
“ข้าจะดึงเจ้าออกมานะ” เสียงของอวิ๋นลั่วเฟิงอ่อนโยนมาก นางไม่รู้ว่าทำไมแต่นางรู้สึกใกล้ชิดกับเด็กหญิงตัวน้อยมาจากก้นบึ้งของใจ
ตอนที่ 2115 เก็บเด็กหญิงตัวน้อยได้คนหนึ่ง (2)
เด็กหญิงตัวน้อยมองมือที่ยื่นมาของอวิ๋นลั่วเฟิงแล้วกะพริบตาก่อนจะวางมือของตัวเองลงบนมือของอวิ๋นลั่วเฟิง
ทันใดนั้นอวิ๋นลั่วเฟิงก็ดึงเด็กหญิงตัวน้อยออกจากเขตแดน
อวิ๋นลั่วเฟิงหยิบเสื้อผ้าออกมาจากธำมรงค์มิติแล้วสวมให้นาง เสื้อคลุมยาวตัวใหญ่ปกคลุมร่างเล็กๆ ของนางจนทำให้นางดูเหมือนแค่โดนลมพัดก็ล้มแล้ว
“เจ้ารู้วิธีพูดหรือไม่” อวิ๋นลั่วเฟิงถามขณะที่ก้มมองเด็กหญิงตัวน้อย
เด็กหญิงตัวน้อยกะพริบตาแล้วขนตายาวของนางก็ขยับเบาๆ ทำให้นางดูน่ารัก ดวงตาใสกระจ่างของนางเต็มไปด้วยความไร้เดียงสาที่น่าเอ็นดู
“เจ้าไม่รู้วิธีพูดงั้นหรือ” อวิ๋นลั่วเฟิงลังเลอยู่ครู่หนึ่ง “ถ้าอย่างนั้นเจ้าอยากออกไปกับข้าหรือไม่ ถ้าเจ้าไม่อยาก ข้าก็จะไม่บังคับเจ้า”
นางอาจจะเข้าใจประโยคนี้ เด็กหญิงตัวน้อยจึงจับแขนอวิ๋นลั่วเฟิงไว้แน่นแล้วหมอกก็เข้ามาบดบังดวงตาของนางก่อนหยาดน้ำตาที่เหมือนผลึกอัญมณีจะคลออยู่ที่ขนตาหนาเป็นแพของนาง
อวิ๋นลั่วเฟิงเคยเจอเด็กหญิงตัวน้อยแบบนี้มาสองสามคนแล้วแต่ไม่มีใครที่น่ารักและไร้เดียงสาเท่าเด็กหญิงตัวน้อยตรงหน้านาง ความไร้เดียงสาของนางเหมือนกับเด็กพึ่งเกิดที่ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับโลกนี้เลย
“เจ้าเลือกที่จะไปกับข้างั้นหรือ” อวิ๋นลั่วเฟิงถามขณะที่มองเด็กหญิงตัวน้อยต่อ
เด็กหญิงตัวน้อยกะพริบตาก่อนจะจ้องอวิ๋นลั่วเฟิงน้ำตาคลอ อวิ๋นลั่วเฟิงเห็นร่องรอยการพึ่งพาในดวงตาของนาง เด็กผู้หญิงคนนี้อาจจะไม่เคยเห็นสิ่งมีชีวิตใดเลยมาตลอดหลายปีและนับคนแรกที่มาหานางอย่างอวิ๋นลั่วเฟิงเป็นครอบครัว
ถ้าอย่างนั้นไม่ว่าอย่างไรนางก็จะไม่ทิ้งเด็กผู้หญิงคนนี้
“ถ้าเจ้าอยากไปกับข้า เจ้าต้องมีชื่อของตัวเองก่อน” อวิ๋นลั่วเฟิงคิดอยู่หนึ่ง “ชื่อนี้เป็นอย่างไร เจ้าเกิดมาจากธรรมชาติและเดินอยู่นอกกฎเกณฑ์ ดังนั้นข้าตั้งชื่อเจ้าว่าชูเทียนดีหรือไม่”
ชูเทียน! อวิ๋นชูเทียน! นี่คือชื่อของนาง…
“ถ้าเจ้าเห็นด้วยก็กะพริบตา” อวิ๋นลั่วเฟิงพูดเสริม
เด็กหญิงตัวน้อยกะพริบตาเห็นด้วยกับอวิ๋นลั่วเฟิง รอยยิ้มใสซื่อแผ่ไปทั่วใบหน้าบอบบางที่ใสสะอาดราวกับหิมะแรกของเหมันต์ ดวงตาของนางก็ราวถูกชำระล้างด้วยน้ำในวสันตฤดู
“อวิ๋นเซียว พวกเราไปกันเถอะ” อวิ๋นลั่วเฟิงหันไปหาอวิ๋นเซียวที่หันกลับมาแล้วก่อนจะยิ้มบาง “ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป นางชื่ออวิ๋นชูเทียน บุตรสาวของพวกเรา”
บุตรสาว…คำนี้ทำให้ดวงตาของอวิ๋นเซียวอ่อนโยน แต่เขาก็ยังพูดว่า “เด็กผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่มนุษย์”
“ข้ารู้ แต่เทียบกับเรื่องนั้น ข้าเชื่อสัญชาตญาณของข้ามากกว่า” อวิ๋นลั่วเฟิงเงยหน้าด้วยสีหน้าจริงจัง
“เข้าใจแล้ว ถ้าอย่างนางก็จะเป็นบุตรสาวของพวกเรา”
เขาไม่มีทางห้ามอวิ๋นลั่วเฟิงให้ทำในสิ่งที่นางอยากทำ เขาเองก็จะยอมรับใครก็ตามที่อวิ๋นลั่วเฟิงยอมรับ! ชีวิตนี้ เขายินดีเป็นคนที่จงรักภักดีและทำทุกอย่างเพื่อนาง
ที่ด้านนอกประตู มังกรสวรรค์เก้าปีทำให้เกิดรอยร้าวที่ค่ายกลได้แล้วและวินาทีที่พวกเขาก้าวออกมาจากห้องลับ มังกรสวรรค์เก้าปีกก็กระแทกค่ายกลจนเปิดออกแล้วตั้งใจจะพุ่งไปที่ประตูพร้อมคำรามอย่างเดือดดาล
ปัง!
แต่ว่าเมื่อมังกรสวรรค์เก้าปีกมาถึงประตูก็มีสิ่งขีดขวางบางอย่างสะท้อนแรงมังกรกลับไปจนเขากระเด็นถอยหลัง สีหน้าของเขายิ่งกังวลมากขึ้นและเอาแต่คำรามเสียงต่ำเตือนอวิ๋นลั่วเฟิง
“ดูเหมือนว่ามังกรสวรรค์เก้าปีกจะเข้ามาด้านในไม่ได้ แต่พวกเราจะอยู่ที่นี่ตลอดไปไม่ได้ พวกเราต้องหาทางออกไป”