ในเขตแดนเทพ เวลาผ่านไปทีละนาที
จำนวน’ผู้คืนชีพ’ที่เก้าเถาวัลย์สร้างลดลงอย่างรวดเร็วขณะที่เกราะเงินเข่นฆ่า แต่ทว่า นี่ไม่ได้ลดแรงกดดันที่มีต่อเกราะเงินเลย
‘ผู้คืนชีพ’ที่เขาเข่นฆ่าทั้งหมดมีความสามารถน้อยกว่าเขาหมด เขาจะฆ่าพวกมันได้ทันที จากนั้นก็ถอย
สำหรับพวกที่มีความสามารถใกล้เคียงหรือเท่าเทียม เขาไม่ได้สู้ซึ่งๆหหน้าด้วย เขาหลบพวกมันให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ ส่วนพวกที่เขาหลบไม่ได้จริง เขาก็จะถอยหนี ต่อให้พวกมันบังคับเขาให้ปะทะด้วยก็ตาม เหตุผลเพราะเขารู้เต็มอกว่าเขาจะโดนจับในการต่อสู้ จากนั้น ศัตรูระดับราชาก็จะปรากฏมากยิ่งขึ้น
การต่อสู้นี้คือการต่อสู้จนตัวตาย
ถ้าเก้าเถาวัลย์สามารถฉวยโอกาสได้ กเราะเงินก็รู้ว่าเขาจะตาย
จากวินาทีที่เก้าเถาวัลย์อัญเชิญวิญญาณเหล่านี้มา การต่อสู้ก็ไม่ยุติธรรมอีกต่อไป อัตราชนะเอนเอียงไปหหาเก้าเถาวัลย์ เก้าเถาวัลย์นั้นเหนือกว่าเขาในทุกแง่
แต่ทว่า เกราะเงินไม่ยอมแพ้
เขาเหมือนปลาโคลนที่เข้าใจยาก แม้จะติดในบึง แต่ก็ไม่เคยปล่อยให้ตัวเองโดนจับได้ และด้วยเหตุนี้จุดอ่อนมันจึงเผยออกมา
เก้าเถาวัลย์ไม่รีบร้อน สำหรับเขา เกราะเงินเหมือนหนูที่ติดอยู่ในกรง ไม่ว่ายังไง เกราะเงินก็จะไม่มีทางหลบหนีจากเขตแดนเทพของเขาไปได้ มันเป็นแค่เรื่องของเวลาก่อนจุดอ่อนของเขาจะเปิดเผยออกมา
เก้าเถาวัลย์ยังไม่คิดปกปิดตัวเองอีกต่อไป เขากลับปล่อยให้’ผู้คืนชีพ’เหล่านี้ทำหน้าที่เป็นแนวสกัดกั้นระหว่างตัวเขากับเกราะเงิน เขาคอยดูการต่อสู้จากระยะห่างไม่ถึงร้อยเมตร มันดูเหมือนว่าเขาจะไม่วางแผนสู้ด้วยตัวเองเลย
ถึงแม้เขาจะเห็นเกราะเงินพยายามฝ่าวงล้อมหลายครั้งเพื่อมาสู้กับตัวเขา เก้าเถาวัลย์ก็ไม่ขยับออกจากตำแหน่งเลย
ในความเป็นจริง เขาตั้งใจพูดในระยะไกลเช่นนี้เพื่อให้เกราะเงินคิดว่าเขามีโอกาส
เก้าเถาวัลย์ชอบดูเหยื่อดิ้นรนและล้มเหลว เขาจะมอบความหวังให้เล็กน้อย แค่ตัวความหวังนั่นแหละที่จะเป็นตัวทำลายอีกฝ่าย
พอเวลาผ่านไป เก้าเถาวัลย์ก็สัมผัสได้ชัดว่าพลังเทวะของเกราะเงินกำลังลดลงและอ่อนแอ เขายังรู้ว่าเกราะเงินจะทนได้ไม่นาน
สิบนาทีผ่านไป ทันใดนั้น เกราะเงินก็ฝ่าวงล้อมมาได้และเริ่มสู้แหวนทางมาหาร่างจริงของเก้าเถาวัลย์เหมือนคนบ้า
แม้เกราะเงินจะทุ่มสุดตัว ความเร็วของเขาก็ช้ากว่าตอนอยู่ในจุดสูงสุดมาก
แต่ทว่า เขาดูเหมือนจะมุ่งมั่นกว่าเดิมในครั้งนี้ เขาทำสุดความสามารถเพื่อเลี่ยงทุกการโจมตีที่ทำได้ การโจมตีที่เขาหลบไม่ได้ เขาจะสู้ซึ่งๆหน้า
รอยยิ้มเยาะเย้ยปรากฏบนหน้ายักษ์ของเก้าเถาวัลย์ เขาสามารถเห็นได้ชัดว่าเกราะของเกราะเงินเริ่มมีรอยร้าว
เขาเดาว่านี่อาจเป็นสาเหตุว่าทำไมเกราะเงินถึงทุ่มสุดตัว เขาคงทนได้ไม่นานกว่านี้แลว้
“ในเมื่อเจ้ากระตือรือร้นที่จะตาย ข้าก็จะสนองให้”ความโหดร้ายแวบผ่านตาของเก้าเถาวัลย์ คู่ต่อสู้ของเขารีบบุกมา มันเป็นโอกาสเหมาะเจาะที่จะฆ่าเป้าหมาย
ทันทีทันใด พอเก้าเถาวัลย์ควบคุมกลุ่มศพตรงหน้าเขา เขาก็ยังควบคุมศพที่เกราะเงินพุ่งผ่านมาด้วยเพื่อลอบตัดทางถอยเขาเงียบๆ
มันไม่ชัดเจนว่าเพราะเกราะเงินรู้ตัวว่าศัตรูด้านหลังเขาได้ล้อมเขาไว้ หรือเพราะเหตุผลอื่น แต่ครั้งนี้เขามุ่งมั่นมาก เขาบุกโดยไม่ถอยเลย
ภายใต้การควบคุมของเก้าเถาวัลย์ เนตรเพลิง เนื้อเยื่อยักษ์กับยอดฝีมือระดับราชาตนอื่นต่างประจำการอยู่เป็นแนวป้องกันสุดท้าย
ก่อนหน้านี้ เกราะเงินปฏิเสธที่จะสู้ซึ่งๆหน้ากับพวกคืนชีพเหล่านั้นที่ใกล้เคียงกับระดับราชา แต่ครั้งนี้ เขาไม่ยอมถอยตอนเผชิญหน้ากับราชาแท้จริงอย่างเนตรเพลิงและเนื้อเยื่อยักษ์
เขาพยายามสุดความสามารถเพื่อหลบการจู่โจมขณะพยายามฝ่าวงล้อม
การโจมตีที่เขาหลบไม่ได้ เขาจะรับมัน ไม่เต็มใจปล่อยโอกาสที่จะช่วยให้เขารุกไปข้างหน้า
ถึงแม้ความสามารถป้องกันของเขาจะทรงพลังสุดในหมู่หกราชา เขาก็ไม่สามารถทนการโจมตีของยอดฝีมือระดับราชาทั้งหลายได้พร้อมกัน
ในเวลาสั้น ๆ รอยแตกบนเกราะเงินของเขาก็เพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ แต่ทว่า เขาไม่สนใจพวกมันเลย ราวกับเขาหมกมุ่นอยู่กับความต้องการที่จะฝ่าวงล้อมและสู้กับเก้าเถาวัลย์ เขาไม่สนใจผลที่ตามมาเลย
รอยยิ้มเยาะบนหน้าของเก้าเถาวัลย์ยิ่งกว้างตอนเขาเห็นเกราะเงิน เท่าที่เขาเห็น ยิ่งเกราะเงินทำตัวแบบนี้ เขายิ่งใกล้กับความตาย
ภายใต้การผนึกกำลังของเนตรเพลิง เนื้อเยื่อยักษ์และราชาอื่นๆ รอยร้าวเริ่มปรากฏบนตัวของเกราะเงินมากขึ้น ไม่ช้า มันก็ไม่มีสักจุดที่ไม่แตก เขาไม่เหมือนเทพแห่งการต่อสู้อีก เขากลับดูเหมือนแจกันกระเบื้องที่แตกร้าว แม้จะยังไม่แตกเป็นเศษๆ แต่ก็ใกล้เคียง
มีหลายครั้งที่เก้าเถาวัลย์คิดว่าตัวของเกราะเงินจะแตกอย่างสมบูรณ์ถ้าโดนโจมตีอีกสักครั้ง
แต่ทว่า ความแข็งของเกราะเงินก็ยังเกินความคาดหมายของเก้าเถาวัลย์
หลังรับการโจมตีไปกว่าสิบ ชุดเกราะของเกราะเงินก็ยังไม่แตก แต่ทว่า รอยร้าวกลับหนาขึ้น และทวีจำนวนขึ้น ทำให้ตัวของเขาดูเหมือนจะพังพินาศ
แต่ทว่า ในการปะทะโดยตรงรอบสุดท้ายนี้ เขาสามารถฝืนฝ่าแนวป้องกันสุดท้ายได้
รอยยิ้มบนหน้าใหญ่ของเก้าเถาวัลย์ยิ่งกว้าง ในวินาทีสุดท้าย เขาตั้งใจควบคุมเนื้อเยื่อยักษ์กับคนอื่นให้ลดการป้องกัน
เขาไม่มีเหตุผลอื่นนอกจากว่าเกราะเงินได้หมดหนทางสู้แล้วและไม่เป็นภัยคุกคามอีก แทนที่จะฆ่าเกราะเงินนอกแนวป้องกัน เก้าเถาวัลย์อยากบดขยี้ความหวังสุดท้ายของคู่ต่อสู้ด้วยตัวเอง
‘ข้าเห็นว่าเจ้าอยากฝ่าแนวป้องกันและมาสู้กับข้าตรงๆ ดี ข้าจะให้โอกาสเจ้าฝ่าและสู้กับข้าตรงๆเพื่อให้ข้าจะได้บดขยี้ความหวังสุดท้ายของเจ้า!’
พอเห็นเกราะเงินพุ่งใส่เขาด้วยร่างกายที่ทรุดโทรมหลังฝ่าแนวป้องกัน กลิ่นอายของเก้าเถาวัลย์ก็ทะยานสู่จุดสูงสุด เถาวัลย์นับไม่ถ้วนเหมือนคลื่นสึนามิที่ซัดใส่เกราะเงิน
ตัวของเกราะเงินที่สูงกว่าสามเมตรดูเหมือนจะเล็กลงอย่างไม่น่าเชื่อ เขาเหมือนเรือกรรเชียงเล็กๆ
แสงสีเงินสว่างวาบครู่หนึ่งก่อนจะโดนทะเลเถาวัลย์กลืนหายไป
เก้าเถาวัลย์สามารถสัมผัสได้ชัดเจนว่าวินาทีที่เกราะเงินโดนกลืนกิน สุดท้ายชุดเกราะเงินของเขาก็แตกอย่างสิ้นเชิง
แต่ทว่า ก่อนเก้าเถาวัลย์จะได้ยินดีกับชัยชนะ คลื่นความร้อนน่าสะพรึงกลัวพลันเริ่มขยายจากภายในส่วนลึกของเถาวัลย์
มันเหมือนหัวรบนิวเคลียร์ที่ระเบิด ความร้อนสูงปะทุขึ้น กระจายออกไปเหมือนคลื่นไฟ ทุกที่ที่มันผ่าน เถาวัลย์ทั้งหมดจะไหม้เกรียม
แม้กระทั่งร่างจริงของเก้าเถาวัลย์ก็ยังได้รับผลกระทบ เขารู้สึกได้ถึงคลื่นความร้อนสูงที่กระจายผ่านตัวเขาและผิวของเขาก็เริ่มโดนเผาไหม้ ความร้อนเหมือนพิษ แม้กระทั่งรุกรานอวัยวะภายในของเขา ทุกที่ที่ความร้อนผ่าน ส่วนนั้นจะไหม้เกรียมเป็นเถ้าถ่าน
นอกจากนี้เก้าเถาวัลย์ยังรับรู้ได้อย่างชัดเจนว่าแหล่งที่มาของความร้อนนี้มาจากตัวของเกราะเงินที่ย่อยสลาย