“เจ้าบ้านเหลียงลูกสาวของคุณคนนี้ยอดเยี่ยมจริงๆ!”
เมื่อเห็นเหลี่ยงเยว่หรูกับเย่เทียนกอดกันอย่างสนิทสนมรอยยิ้มบนใบหน้าของเฉินจงเหอก็หุบลงในทันใด
เพียงแต่คำพูดของเขาจะสุภาพ แต่ใครๆก็ฟังออกถึงความโกรธที่ซ่อนอยู่ในน้ำเสียงของเขา
เหลียงเหวินเห้าส่ายศีรษะอย่างช่วยไม่ได้ มือข้างหนึ่งโอบไหล่ของเฉินจงเหอ “พี่เฉิน บางทีคุณอาจไม่ค่อยเข้าใจ เย่เทียนเจ้าหนุ่มนั่นเคยช่วยชีวิตลูกสาวของผมไว้ … ”
ระหว่างพูดเหลียงเหวินเห้าก็ดึงเฉินจงเหอเดินไปอีกด้านหนึ่ง
ล้อเล่น เขารู้นิสัยของเหลียงเยว่หรูดี ปกติก็ยังพอพูดคุยได้ แต่พอดื้อรั้นขึ้นมา แม้แต่เขาก็ไม่สามารถทำอะไรได้
ตอนนี้เฉินจงเหอมีปฏิกิริยารุนแรงเช่นนี้ ใครจะรู้ว่าต่อจากนี้จะเกิดอะไรขึ้น ดังนั้นจึงแกล้งทำเป็นมองไม่เห็นจะได้ไม่ต้องกลุ้มใจ
เฉินจุนเหอกลับไม่ได้ตามไป มองไปที่เย่เทียนกับเหลียนเยว่หรูด้วยรอยยิ้มเยาะเย้ยที่มุมปาก ดวงตาของเขากลอกไปมา ดูก็รู้ว่าเขากำลังคิดไม่ดี
เรื่องตลกเกี่ยวกับการยึดอำนาจของเฉินหยังคนที่อยู่ภายนอกไม่รู้ชัดเจน แต่อยู่ตระกูลเฉินเป็นคลื่นขนาดใหญ่ทีเดียว
แม้ว่าท่านปู่เฉินไม่สามารถโหดร้ายพอที่จะโยนเฉินหยังเข้าสู่กองบัญชาการตำรวจสันติบาล แต่ก็หลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะต้องได้รับบทเรียนราคาแพงนี้
ตัวอย่างเช่น กักบริเวณ!
แม้ว่าวันนี้จะเป็นวันเกิดของท่านปู่เฉินชังไห่ แต่ภายใต้คำขออย่างแรงกล้าของท่านปู่เฉินชังไห่ เฉินหยังก็คงไม่สามารถห่างจากตระกูลเฉินแม้แต่ครึ่งก้าว ทบทวนสำนึกอยู่ในตระกูลเฉินอย่างว่าง่าย
แน่นอน ใช้คำพูดดั้งเดิมของท่านปู่เฉิน ที่ว่ามองไม่เห็นจะได้ไม่ต้องกลุ้มใจ ในวันแห่งความสุขนี้เขาไม่ต้องการที่จะโมโหโกรธต่อหน้าผู้คนรวยและมีอำนาจมากมายทั้งหลายนี้
แม้ทั้งๆที่รู้ว่าเป็นความผิดของเฉินหยัง แต่เฉินจุนเหอที่เป็นพ่อคนนี้จะกลืนความโกรธของพวกเขาได้อย่างไร?
ในความเป็นจริง เฉินจุนเหอมีความแค้นต่อเย่เทียนเป็นแสนเท่า ถ้าหากไม่ใช่เพราะเย่เทียนพลิกแพลงสถานการณ์ เฉินหวั่นชิงคนนั้นคงได้ก้าวลงจากตำแหน่งไปตั้งนานแล้ว และบริษัทแซ่เฉินก็คงกลายเป็นเฉินหยังเป็นผู้รับผิดชอบแล้ว!
เขากำลังกังวลว่าจะแก้แค้นเย่เทียนยังไงดีนะ ตอนนี้เป็นโอกาสที่ดีแล้วไม่ใช่เหรอ?
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เฉินจุนเหอก็เอื้อมมือออกไปและกวักมือเรียกคนใช้ของตระกูลเฉินมาหา ออกคำสั่งว่า “ไปหาหวั่นชิง และบอกเธอว่าเย่เทียนกำลังแตะเนื้อต้องตัวกับผู้หญิงคนอื่น ให้เธอดูแลสามีตัวเองให้ดี !”
..
เหลียงเยว่หรูเป็นผู้หญิงที่กล้ารักกล้าเกลียดเธอสามารถเข้าใกล้เย่เทียนโดยไม่คำนึงถึงสายตาชาวโลก แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าเย่เทียนจะมามั่วซั่วได้
หลังจากประหลาดใจในตอนแรก เย่เทียนก็รีบดึงแขนที่หญิงสาวกอดไว้ด้วยใบหน้าที่อึดอัด
แม้ว่าในใจของเขาจะไม่ปฏิเสธการใกล้ชิดกับผู้หญิง พูดได้ว่าแอบมีความสุขด้วยซ้ำ
แต่ วันนี้เป็นวันเกิดของท่านปู่เฉิน ใช่ไหมล่ะ?
ต่อหน้าต่อตาของทุกคน เขาก็ไม่กล้ามีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับเหลียงเยว่หรูมากเกินไป ไม่เช่นนั้นไม่ต้องรอเฉินหวั่นชิงลงมือด้วยตัวเอง เนื้อส่วนล่างของร่างกายก็คงจะถูกคนอื่นตัดขาดแน่
“เย่เทียน วันนี้คุณหล่อมาก ฉันเกือบจำคุณไม่ได้”
ผู้ชายรีบเริ่มดึงแขนของเขาออก ซึ่งทำให้สีหน้าที่สวยงามของเหลียงเยว่หรูเปล่งประกายด้วยความเศร้า แต่เธอก็รีบเปลี่ยนอย่างรวดเร็ว และยิ้มออกมา ดวงตาที่สดใสคู่นั้นก็โค้งเป็นรูปพระจันทร์เสี้ยว
“คุณก็สวยมากเช่นกัน” เย่เทียนก็ฝีนยิ้มและชมเชย
“เย่เทียน คุณชอบฉันไหม?”
วินาทีถัดมาเหลียงเยว่หรูก็พุ่งประโยคหนึ่งออกมา ซึ่งทำให้หัวใจดวงน้อยของเย่เทียนแทบหยุดเต้น
“ผม…..คุณ…”
เย่เทียนชะงักครู่หนึ่ง ตกตะลึงไม่รู้ว่าจะตอบอย่างไร
ถ้าเปลี่ยนเป็นอีกสถานที่ เย่เทียนคงจะก้มหน้าจูบโดยไม่พูดอะไรสักคำ และเขาอาจทำพฤติกรรมที่ใกล้ชิดกว่านั้นเพื่อแสดงความรักของเขา
แต่วันนี้สถานการณ์กลับไม่เหมาะสม! เขาไม่รู้จะทำอย่างไรจริงๆนะ!
แต่ เมื่อพิจารณาจากสายตาที่คาดหวังของเหลียงเยว่หรู เย่เทียนสามารถแน่ใจจุดหนึ่งได้อย่างคร่าวๆว่า ถ้าเขาปฏิเสธ คาดว่าคุณหนูเหลียงอาจจะตบหน้าเขาต่อหน้าผู้คน จากนั้นร้องไห้น้ำตานองหน้าแล้วเดินจากไป
แต่พอเป็นแบบนี้ รับรองเขาจะได้ฉายาว่าเป็นสัตว์เดรัจฉานอย่างไม่ต้องสงสัย เขากระโดดลงไปในแม่น้ำหวงเหอก็ล้างไม่สะอาดแล้ว!
ในขณะที่เย่เทียนอยู่ในภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก เฉินหวั่นชิงก็ออกมาภายใต้การนำของคนรับใช้ เดินมาอยู่ข้างกายของเย่เทียนอย่างรวดเร็ว ยื่นมือออกควงแขนของเขา และหัวเราะออกเสียงหันไปทางเหลียงเยว่หรู
“น้องสาวเหลียงมาแล้วคุณน่าจะให้คนไปบอกฉันนะ?”
แม้ว่าคำพูดเหล่านี้จะพูดอ่อนโยน แต่คนที่เข้าใจก็ดูออกว่า เฉินหวั่นชิงกำลังประกาศอำนาจในการเป็นเจ้าของ!
ระหว่างคำพูด เฉินหวั่นชิงบิดแขนของเย่เทียนอย่างเงียบๆและรุนแรง
เธอเพิ่งเดินจากไปไม่นาน ก็มีคนบอกเธอเรื่องความสนิทสนมระหว่างเหลียงเยว่หรูกับเย่เทียนทันที
นี่ถ้าเป็นเมื่อก่อน หรือแม้แต่ในที่ส่วนตัว เธอสามารถลืมตาข้างหนึ่งและปิดตาอีกข้างหนึ่งได้
แต่สถานการณ์ตอนนี้ไม่เหมือนกัน วันนี้เป็นวันเกิดของคุณปู่ คุณไปยุ่งและจับมาถือแขนกับผู้หญิงอื่น คุณไม่เห็นฉันอยู่ในสายตาใช่ไหม? คุณตั้งใจต้องการทำให้ตระกูลเฉินกลายเป็นตัวตลกของผู้คนหลังอาหารเย็นใช่ไหม?
ตามที่คาดการณ์ไว้ สีหน้าของเหลียงเยว่หรูเปลี่ยนไปเล็กน้อย แต่เธอก็เปลี่ยนกลับอย่างรวดเร็วและพูดด้วยรอยยิ้มว่า “พี่สาวเฉิน ฉันก็พึ่งมาถึง”
“พี่สาวเฉิน คุณนี่คู่ควรกับการเป็นเทพธิดาที่มีชื่อเสียงในเจียงหนันของเรา วันนี้สวยมากจริงๆ แต่ว่า…..”
เหลียงเยว่หรูพูดไม่จบ แต่เหลือบสายตามองที่หน้าอกของเฉินหวั่นชิง จากนั้นจึงยืดอกของเธอราวกับว่ากำลังอวดหน้าอกของเธอให้โดดเด่นขึ้น
อันที่จริง ของเฉินหวั่นชิงก็ไม่ได้เล็ก แต่เมื่อเปรียบเทียบกับเหลียงเยว่หรู ก็ด้อยกว่าอย่างเห็นได้ชัด
เรื่องหุ่นเป็นเรื่องที่ผู้หญิงทุกคนไม่เต็มใจที่จะได้ยินการถูกเยาะเย้ยที่สุด แม้แต่เฉินหวั่นชิง ผู้ซึ่งหยิ่งผยองมาตลอดก็ไม่สามารถทนต่อสิ่งนี้ได้
ในขณะนี้เฉินหวั่นชิงรู้สึกทั้งอายทั้งโกรธ จ้องมองเหลียงเยว่หรูอย่างไม่ทิ้งร่องรอย และพูดอย่างมีความหมายว่า “น้องสาวเหลียง บางทีคุณอาจไม่รู้มากนัก บางคนเขาไม่ชอบที่มันใหญ่เกินไป ไม่อย่างนั้นทำไมเขาถึงได้จดทะเบียนกับฉันล่ะ?”
“พี่สาวเฉิน ดูที่คุณพูดสิ”
เหลียงเยว่หรูส่ายศีรษะเล็กน้อยและพูดด้วยรอยยิ้ม “บางคนไม่เคยได้ลองของใหญ่ๆ แล้วจะรู้สึกว่าของใหญ่มันดีได้ยังไงล่ะ?”
“พี่สาวเฉิน ไม่ใช่น้องว่าพี่นะ ฉันรู้ว่ามีร้านที่มีขนมมะละกอหอยหิมะดีมาก ดังนั้นคุณควรไปที่นั่นบ่อยๆนะ”
ชายทั่วไปฟังไม่เข้าใจความหมายของคำเหล่านี้ มีแต่คนที่สมองคล่องแคล่วถึงจะรู้ว่าเหลียงเยว่หรูหัวเราะเยาะเย้ยและพยายามจี้จุดอ่อนของเฉินหวั่นชิง
เฉินหวั่นชิงฉลาดมาก ทำไมเธอจะฟังไม่ออกถึงความหมายของเหลียงเยว่หรูล่ะ ในใจโกรธจนจะระเบิด
ได้แต่ บีบแขนของเย่เทียนอย่างลับๆ เพื่อระบายความขุ่นเคืองในใจ
ทำได้เพียงตอบโต้ด้วยรอยยิ้ม
“ที่แท้กล้ามเนื้อหน้าอกของน้องสาวเหลียงพัฒนาขึ้นมากขนาดนี้ ดูแล้วน้องสาวเหลียงคงไปกินมะละกอร้านนั้นบ่อยสินะ?”
หน้าอกแท้ๆถูกคนพูดว่าเป็นกล้ามเนื้อ เหลียงเยว่หรูก็คงโกรธบ้าง และเงยหน้าขึ้นด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์
“พี่สาวเฉิน เมื่อวานตอนเที่ยงเย่เทียนก็ออกไปทานข้าวกับฉัน ไม่พูดก็ไม่ได้เวลาเขาเมาทรงพลังมากจริงๆ! ”
คำพูดนี้เหลียนเยว่หรูพูดด้วยเสียงต่ำ นอกจากเฉินหวั่นชิงก็มีเย่เทียนที่อยู่ข้างๆเธอเท่านั้นที่ได้ยิน
“เมาเหล้า ทรงพลัง?”
สมองของเฉินหวั่นชิงเสียงตู้มระเบิด และอดไม่ได้ที่จะนึกถึงบางสิ่งที่ไม่เหมาะกับเด็ก นิ้วที่ซ่อนอยู่ในรอบแขนของเย่เทียนยิ่งบิด360 องศาราวกับว่าต้องการดึงชิ้นเนื้อนั้นออกมา ..