ตอนที่ 310 : ความหมายของชีวิตคืออะไร?

เป็นมหาเศรษฐีระดับพระเจ้าด้วยระบบลงชื่อ

ตอนที่ 310 : ความหมายของชีวิตคืออะไร?

“ได้ค่ะ คุณเจียง”

หลังจากนั้นยูนาก็ได้แต่ตอบรับด้วยน้ําเสียงที่ไม่สามารถปฏิเสธได้

ชายในชุดสูทจ้องมองเจียงเฉินอย่างว่างเปล่า

ฉัน….ถูกลดระดับ?

ล้อเล่นกันรึเปล่า?

ฉันเพิ่งจะพูดไปว่าฉันเป็นรองประธานเมอร์เซเดา-เบนซ์กรุ๊ปเป็นผู้บริหารคนสําคัญ…..ของบริษัทระดับโลกฉันกลับถูกลดตําแหน่งเพราะฉันทําให้คนเพียงคนเดียวไม่พอใจ

ใช่แล้ว เขาแซ่เจียง เขาไม่ใช่เจ้าของไม่ใช่ผู้ถือหุ้นของเมอร์เซเดสเบนซ์นี่…

แล้วฉันจะไปถูกลดขั้นได้ยังไง?

ใช่แล้วมันจะต้องเป็นเรื่องโกหกแน่ๆ!

ยิ่งผู้ชายในชุดสูทคิดมากเท่าไหร่เขาก็ยิ่งคิดว่ามันเป็นไปได้มากเท่านั้น!

เขาแค่ต้องการขู่ฉัน!

ในเวลานี้เอง…

ตรู้ด ตรู้ด

โทรศัพท์เข้ามา

เลขาประธาน(ยูนา)

ชายในชุดสูทรับสายและพูดออกมาอย่างรวดเร็ว “สวัสดีครับ คุณยูนา”
ยูนา “สวัสดีค่ะเฉินหยางตอนนี้ฉันขอแจ้งว่าคุณถูกปลดออกจากตําแหน่งแล้ว ช่วยกลับมาที่บริษัทและจัดการเรื่องด้วย…”

ปีง

โทรศัพท์ตกลงพื้น

ชายในชุดสูทรู้สึกหน้ามืดขึ้นมาทันที

เจียงเฉินหัวเราะออกมา คนประเภทนี้สมควรโดนแล้วนายใส่ร้ายป้ายสีฉันตั้งใจใช้ฉันโอ้อวดดังนั้นนายต้องได้รับผลที่ตามมา!

เจียงเฉินหันไปมองหญิงสาวต่อ

ในเวลานี้เองหนังศรีษะของเธอรู้สึกชาขึ้นมาทันที!

เธอนั้นเห็นด้วยตาตัวเองว่าผู้ชายตรงหน้าของเธอนั้นถูกปลดออกทันทีที่ที่เขาโทรศัพท์ออกไป

“มันจบแล้ว มันจบแล้ว ฉันทําอะไรลงไปฉันทําอะไรลงไป!”

“ขอโทษนะคุณผู้หญิง แต่ผมรู้จักคุณรึเปล่า?”

“ฉันไม่รู้ค่า…แหะ แหะ…”เธอยิ้มออกมาและมองเจียงเฉินด้วยความกลัว

ไม่รู้จัก..

ใช่แล้ว!

ฮ่าๆๆๆ!

ฉันมันฉลาดจริงๆที่หาวิธีแบบนี้ได้!

ตอนนี้ฉันแต่งหน้าหนามาก แม้แต่แม่ของฉันก็จะต้องจําฉันไม่ได้อย่าว่าแต่เขาเลย!

“โอ้ คุณเจียงแฟนคุณอยู่ตรงนั้น!”

หญิงสาวชี้มือออกไปทางด้านหลังของเจียงเฉินและตะโกนออกมา
เจียงเฉินหันกลับไปโดยไม่รู้ตัว

ไม่มีอะไร…

ฉันถูกหลอก!

เมื่อมองกลับไปก็พบว่าหญิงสาวนั้นวิ่งไปที่ประ
ดูแล้ว!

วิ่ง…

ไปแล้ว….

เจียงเฉิน “…”

ผู้หญิงคนนี้ฉลาดมาก!

และในเวลานี้เองเจียงเฉินก็พบว่าเธอนั้นลืมหยิบกระเป๋าของเธอไปด้วย

เจียงเฉินมีความสุขขึ้นมาทันที

เปิดดูกระเป๋าพบโทรศัพท์มือถือและรูปพื้นหลังก็เป็นรูปเจียงเฉินตอนที่ไม่ได้ใส่หน้ากาก

“ผู้หญิงคนนี้เป็นแฟนคลับของฉันด้วยงั้นหรอ?”

เจียงเฉินอดไม่ได้ที่จะเลิกรู้สึกโกรธ “นี่รูปนี้มาจากโรงแรมผางงั้นหรอ?”

รูปถ่ายของเจียงเฉินบนอินเทอร์เน็ตนั้นนับว่าหายากเพราะพวกมันส่วนใหญ่มักจะถูกทีมงานของบริษัทรักษาความปลอดภัยเทียนเฉินลบไปแล้ว ดังนั้นรูปที่เหลืออยู่นั้นมักจะเป็นรูปที่ถ่ายมาด้วยตัวเองซะเป็นส่วนใหญ่

ผู้หญิงคนนี้มีรูปของเขาในโรงแรมผางคู่เดาว่าเธอนั้นก็คงจะเป็นหนึ่งในพนักงานในโรงแรมผางกู่แน่ๆ

เจียงเฉินหยิบโทรศัพท์ของชายในชุดสูทมาดูรูป
กดดูรูปของเธอตอนที่ยังไม่ได้แต่งหน้า

หืม

เจียงเฉินตกตะลึง

เอาจริงๆเธอก็สวยไม่น้อยเลย หน้าเนียน เอวบาง…..อย่างน้อยๆก็มี 90 คะแนน!

เจียงเฉินส่งรูปไปให้โจวหยวนประธานโรงแรมผางคู่ “ช่วยตรวจสอบให้หน่อยว่าเธอเป็นพนักงานโรงแรมของเราไหม”

โจวหยวน “เจ้านายชอบผู้หญิงคนนี้ใช่ไหมครับไม่มีปัญหาครับผมจะตรวจสอบให้ทันทีครับ”

เจียงเฉิน “ไปให้พ้น!”

ด้วยพนักงานที่มีหน้าตาที่สวยงามแบบนี้ดังนั้นการตรวจสอบจึงค่อนข้างง่ายดังนั้นเวลาผ่านไปไม่นานโจวหยวนก็โทรกลับมาหาอย่างรวดเร็ว

“เจ้านาย เธอเป็นพนักงานห้องพิเศษของเราครับ”

“โอเค”

“เจ้านายต้องการให้ผมทําอะไรไหมครับ”

“ไม่จําเป็น”

เจียงเฉินหยิบกระเป๋าถือของเธอขึ้นมาและเดินออกไปจากร้านอาหาร
ในเวลานี้เอง ด้านนอกร้านอาหารก็มีคนทะเลาะกันพอดี

เป็นผู้ชายสองคนและผู้หญิงหนึ่งคน

คนหนึ่งเป็นคนรวยรุ่นที่สองขับรถซูเปอร์คาร์ของมาเซราติ

ความหล่อประมาณ 80 คะแนน

คนหนึ่งเป็นผู้ชายธรรมดาๆ ในชุดธรรมดาๆที่จักรยาน

รักสามเศร้า!

คนรวยรุ่นที่สอง “เสี่ยวลี่เธอจะเอายังไงเธอก็เห็นแล้วว่าเขายากจนขนาดไหนแม้แต่เงินซื้อรถยนต์ก็ยังไม่มีได้แต่ขี่จักรยานไปวันๆเธออยากจะมีชีวิตกับคนแบบนี้งั้นหรอ?”

ชายหนุ่มธรรมดาๆก็พูดออกมาทั้งน้ําตาว่า “ฉันหวางลี่ยากจนแต่ฉันก็มีความทะเยอทะยานจะต้องมีวันหนึ่งที่ฉันสามารถหาเงินได้อย่างมหาศาลอย่างแน่นอน!”

สาวสวย “จางห่าว นายอย่าดูถูกคนดีกว่า! เป็นคนจนมันผิดตรงไหน! คนรวยรุ่นที่สองมันน่าทึ่งมากนักหรอ? ขี่จักรยานมันผิดหรอ? มันดูโรเมนติกและเท่จะตายไป!”

ทุกคนต่างหันมาดู…

ผู้คนที่ได้เห็นต่างก็รู้สึกว่าหญิงสาวนั้นเป็นคนดีจริงๆ!

ไม่เสียดายเงิน!

ไม่ยอมก้มหัวให้คนมีเงินง่ายๆ!

ความรักยิ่งใหญ่กว่าเงิน!

นานมากแล้วที่ไม่ได้เห็นความรักที่บริสุทธิ์แบบโกรธ!!

โกรธคนที่คิดจะทําลายความรักของคนอื่นด้วยเงิน!

แล้ว….

สาวงสวยก็พูดกับผู้ชายธรรมดาๆ “หวังลี่แม้ว่านายจะยากจน!แต่ฉันก็เชื่อในตัวนายตราบใดที่นายขยันทํางานอย่างหนักนายก็จะต้องพบกับสิ่งที่ดีกว่า!”

ให้กําลังใจ!

จากนั้นเธอก็เดินไปขึ้นรถมาเซราติสุดเท่ของคนรวยรุ่นที่สอง

“นายต้องขยันทํางานให้หนักนะ!!”

รถมาเซราติขับออกไป

เงียบ…..

เงียบกริบ…

ผู้คนรอบๆมองหน้ากัน คุณมองมาที่ฉัน ฉันก็มองไปที่คุณ…

เดี๋ยวนะ

ตู้ม

ตู้ม

มันพลิกผันเร็วเกินไปพวกเขาทําความเข้าใจไม่ทันจนล้มลงไปในบ่อน้ําข้างๆ

พระเจ้า!

แล้วไหนความรักที่แสนบริสุทธิ์ล่ะ? แล้วไหนเงินที่ไม่สามารถซื้อใจเธอได้?

สาวสวยทําไมคุณถึงยอมขึ้นรถของคนรวยรุ่นที่สองง่ายๆแบบนั้น?

อะไรกัน?!

ในเวลานี้เองเจียงเฉินก็ได้รับสายจากชูหลิงเหยา

“สามี!!”

ชูหลิงเหยายิ้ม “ฉันคิดถึงนายจัง”

เจียงเฉินยิ้ม “ก่อนหน้านี้ฉันไปเจอพ่อกับน้องชาวของเธอชูสือซีมาแล้วนะ”

ชูหลิงเหยาดูซาบซึ้ง “ฉันได้ยินมาจากพ่อกับน้องสาวของฉันแล้วนายช่วยครอบครัวของฉันไว้ได้เยอะเลยไม่อย่างนั้นครอบครัวของฉันคงต้องทนทุกข์ทรมาณเพราะหลงอ้าวแน่ๆ”

เจียงเฉินดูมีความสุมาก “แล้วจะขอบคุณฉันยังไงดีล่ะ”

ชูหลิงเหยาอาย : (*/ul *)

ถึงฉันจะรู้ว่านายไม่ได้จริงจัง

แต่ฉันก็สมควรตอบแทนนายอยู่ดี

“ฮ่ม!”

“ถ้าอย่างนั้น ฉันเล่าเรื่องวัยเด็กของฉันให้ฟังเอาไหมอยากฟังรึเปล่า”
เจียงเฉิน “…”

แบบนี้ก็ได้หรอ?

ไม่เป็นไร

เจียงเฉินพยักหน้า “ก็ได้”

ชูหลิงเหยาหัวเราะออกมา “ตอนที่ฉันยังเป็นเด็กบริษัทของพ่อกับแม่ฉันไม่ได้อยู่ไกลจากบ้านเท่าไหร่แต่ตอนนั้นพวกเขายังทํางานหนักมากพวกเขามักจะทํางานกะดึกกันครั้งหนึ่งเธอเข้ามาในห้องของฉันตอนสามทุ่มแล้วก็ลูบหัว ของฉันก่อนจะพูดว่า“ดูแลน้องด้วยนะก่อนเธอจะเดินออกไปกับพ่อของฉัน”

“ฉันกับน้องสาวเป็นคนมีเหตุผลตั้งแต่เด็ก คืนนั้นสือซีนอนไม่หลับเธอร้องไห้และพูดว่าพ่อกับแม่ทํางานเพื่อเราหนักเกินไปแล้วเธอต้องการที่จะเอาชาโสมไปให้พวกเขา…”

“ว้าว! เด็กดีขนาดนั้นเลยหรอ?

เจียงเฉินรู้สึกทิ้ง

“ใช่ ชีวิตตอนที่ฉันเป็นเด็กไม่ได้ดีแบบนี้หรอก นะ,

ชูหลิงเหยาพูดออกมาพร้อมกับรอยยิ้ม“ดังนั้นในคืนฤดูใบไม้ผลิอันหนาวเหน็บเด็กหญิงสองคนก็เดินจูงมือกันบนทางเดินและน้องสาวของฉันก็สะพายกระเป๋าที่มีกระติกน้ํารอนสองใยอยู่ข้างในขณะที่พวกเรากําลังเดินไปนั้นพวกเราก็เห็นพ่อกับแม่กําลังกินหม้อไฟกันอยู่ที่ร้านแผงลอยริมถนน….”

เจียงเฉิน “…”

ฮ่าๆๆๆ

หัวเราะลั่นออกมา!

“ตอนนั้นฉันกับน้องสาวร้องไห้ออกมาะ”

ชูหลิงเหยาพูดพร้อมกับยิ้มออกมา “พ่อกับแม่ของฉันใช้เวลาอยู่นานกว่าจะเกลี้ยกล่อมเราได้และพวกเขายังต้องให้สัญญาอีกว่าพวกเขาจะพาเราไปหาอะไรอร่อยๆกินกันในอนาคตพวกเราถึงได้หยุดร้องไห้กัน”

เจียงเฉินพูดออกมา “ยัยโง่ จากนี้ต่อไปในอนาคตสามีของเธอจะเป็นคนดูแลเธอเองไม่ว่าจะอยากกินอะไรอร่อยๆฉันก็จะพาเธอไปกินตลอดชีวิตที่เหลืออยู่”

“ขอบคุณนะที่รัก!”

ชูหลิงเหยายิ้มออกมาอย่างเขินอายและแก้ม ของเธอก็แดงมากกว่าเดิม

เจียงเฉินยิ้ม

ก็ในเมื่อเธอเป็นของฉันแล้ว จะยังเกรงใจไปอยู่ อีกทําไม
อย่างไรก็ตามเธอโทรมาขอบคุณฉันด้วยตัวเอง

ดังนั้นครั้งหน้าที่เจอกันก็คงต้องหาประโยชน์หน่อยแล้ว

วันรุ่งขึ้น

พระอาทิตย์ส่องแสง นกในตําหนักอ๋องฉีก็เริ่มส่งเสียงร้องออกหากิน ดอกไม้เริ่มบานกลิ่นหอมอบอวลไปทั่วทั้งตําหนัก

เจียงเฉินตื่นขึ้นมาพร้อมกับความหล่อของเขา

วันนี้เป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ ตามแผนที่วางไว้ในตอนเย็นเช่ามีนัดกับวอลเลนรองประธานสํานักงานใหญ่ของเดมเลอร์และเควินประธานของภูมิภาคจีน

สถานที่ : ร้านอาหารจินซิงเหลียนสาขาฉางหงเฉียว

นี่เป็นร้านอาหารหรู ที่ตั้งอยู่ใกล้กับสวนสาธารณะเฉาหยาง

แต่ก่อนหน้านั้นเขาควรไปทําธุระก่อน

การทําธุระเท่านั้นคือเรื่องสําคัญของเจียงเฉิน!

ขับรถมาเซราติสีน้ําเงินจากตําหนักอ๋องฉีทันที

คําขอแรก

เนื้อหา : ช่วยฉันสั่งสอนบทเรียนให้กับภรรยาของฉันที!

เจียงเฉินขับรถมาเซราติเข้าไปในวิลล่าสุดหรูในเขตของหยานซีวิลล่าทันที

คนที่อยู่ที่นี่มีแต่คนรวยเท่านั้น!

นักพบกับลูกค้าที่นอกวิลล่าของลูกค้าก่อน

นอกประจูเจียงเฉินได้ยินเสียงการทะเลาะวิวาทหลุดออกมาจากในบ้าน มันเป็นการทะเลาะกันระหว่างสามีกับภรรยา

“คุณมีผู้ชายคนอื่น คุณเคยไว้หน้าผมไหม?!”

“แล้วฉันไปมีผู้ชายอื่นแล้วนายทําอะไรฉันได้?นายต่อต้านฉันได้หรอ? นายมันก็แค่คนธรรมดาๆทุกวันนี้ความมั่งคั่งและสถานะของนายก็ได้มาจากฉันฟานเหม่ยอิงทั้งนั้น!ฉันให้นายได้ฉันก็สามารถนํากลับคืนมาได้เหมือนกัน!”

“จะไปมีผู้ชายคนอื่นหรือไม่ผมไม่สนแต่อย่าให้คนอื่นรู้จะได้ไหม?รู้ไหมว่าผมที่เป็นผู้ชายอับอายมากแค่ไหน!”

ชายคนนั้นทําหน้าเศร้าษา

“นายเป็นผู้ชายหรอ นายเป็นผู้ชายหรอ?นายกล้าตีฉันไหมล่ะ?”

“ผมไม่กล้า….”

เจียงเฉินได้ยินเสียงทะเลาะมาจากในวิลล่า…ค

ปรากฏว่าการมีผู้ชายอื่นเป็นเรื่องปกติ?

แล้วผู้ชายคนนั้นแย่จนถึงกับต้องยอมทนถูกสวมหมวกเขียวเลยหรอ?
เคาะประตู

“สวัสดีครับ ผมเป็นคนทําธุระครับ”

ประตูวิลล่าเปิดออก

เจียงเฉินก็พบกับคู่รัก

ผู้ชายมีหน้าตราที่ค่อนข้างหล่อแต่เขากลับดูขี่ขลาดซึ่งง่ายต่อการกลั่นแกล้ง

ส่วนผู้หญิงมีหน้าตาน่าเกลียดหน้าแบบจีนคิ้วหนาแถมใบหน้ายังดูดมาก แต่เมื่อมองดูการแต่งกายของเธอหากมีเงินไม่ถึง 10 ล้านคงแต่งไม่ได้ แบบนี้แน่นอน!

ผู้หญิงคนนี้จะต้องเป็นคนรวยมากแน่ๆ!

เจียงเฉินเดินเข้าไป “สวัสดีครับผมมาทําธุระครับ”

หญิงสาวขมวดคิ้ว “เรียกมันมาทําไม!”

ชายคนนั้นตัวสั่น “ถึงผมจะไม่กล้าตีคุณแต่ผมกล้าปล่อยให้คนทําธุระตีคุณแทน!”

จากนั้นเขาก็หันไปหาเจียงเฉินและร้องไห้ขอร้องออกมา“ฉันต้องการให้นายสั่งสอนบทเรียนให้เธอหน่อย!”

เจียงเฉินอึดอัด “นี่มันไม่แย่ไปหน่อยหรอ?”

ชายคนนั้นร้องไห้ออกมา “เพื่อนฉันถูกสวมหมวกเขียวนะได้โปรด

เจียงเฉินคิด : ใช่แล้วคนไม่ซื่อสัตย์แบบนี้ต้องถูกสั่งสอน!

เจียงเฉิน “ได้”

ก้าวออกไปข้างหน้า

หญิงสาวหน้าตาน่าเกลียดจ้องมองเจียงเฉินอย่างโกรธเคือง “นายกล้า! รู้ไหมว่าฉันเป็นใครฉันคือเจ้าของบริษัทผึ้งเค่อมีมูลค่ากว่าหนึ่งพันล้าน หยวนนายกล้าที่ฉันงั้นหรอ?! คนทําธุระตัวเหม็นอย่างนายน่ะฉันไม่กลัวหรอก! ฉันฟานเหม่ยอิงจะบีบคอนายให้ตายเมื่อไหร่ก็ได้!”

มหาเศรษฐีงั้นหรอ?

แต่ขอโทษนะมูลค่าบริษัทของเธอแค่เศษเสี้ยวรายได้ของฉัน!

เดิมที่เจียงเฉินกําลังคิดหนักอยู่ว่าจะสั่งสอนเธอดีไหมแต่เธอกลับหยิ่งผยองใส่เขา….

จะบีบคอฉันให้ตายเมื่อไหร่ก็ได้งั้นหรอ?

งั้นฉันก็ยินดี!

ตบใบหน้าของเธอทันที!

เพี้ยะ

หญิงสาวเอามือปิดใบหน้าของเธอและมองหน้าเจียงเฉินอย่างไม่อยากจะเชื่อ

“นาย…..นายกล้าตบฉันจริงๆงั้นหรอ!?”

เจียงเฉินกางมือของเขา “ผมก็แค่รับคําสั่งมาจากสามีของคุณ”

หญิงสาวมองไปทางสามีของเธอด้วยความโกรธเคือง

“ดีจริงๆ นายไม่โกรธที่ฉันสวมหมวกเขียวให้นายงั้นสินะงั้นฉันจะสวมหมวกเขียวให้นายดูอีกรอบ!!”

เธอมองไปที่เจียงเฉิน

คือ

หล่อมาก!

กลิ่นอายของความเป็นชายหลั่งออกมาจากร่างกายของเขากลิ่นอายที่สามีของเธอไม่มีแม้แต่น้อยมันคือสิ่งที่เธอปรารถนาอย่างแท้จริง!
เมื่อได้เห็นแบบนี้ความหล่อของเจียงเฉินนั้นมันก็ทําให้เธอนั้นรู้สึกตื่นเต้น!

ตกตะลึง!

“หนุ่มหล่อ ฉันตกหลุมรักนายแล้ว ฉันจะให้ 100,000 หยวนถ้านายยอมมาอยู่กับฉันหนึ่งเดือน!!”

คําพูดของหญิงสาวนั้นเต็มไปด้วยความหยิ่ง
ผยอง

“ซื้อผมงั้นหรอ?”

เจียงเฉินรู้สึกรังเกียจขึ้นมาทันที!

ผู้หญิงไม่ดีแบบเธอ มีหรอที่ฉันจะอยากเข้าไปยุ่งด้วย?

น้องชายทําธุระคนนี้หล่อมาก!

“น้องชายฉันให้เดือนละ 200,000 ก็ได้….มาเถอะมาให้พี่สาวกอดหน่อย…”

ฟานเหม่ยอิงวิ่งเข้าไปหาเจียงเฉินอย่างบ้าคลั่ง

“อ้วก!”

เมื่อมองเห็นความร้อนแรงของเธอเจียงเฉินก็รู้สึกคลื่นไส้ขึ้นมาทันที
ถีบเธอออกไป

ด้วยแรงที่เขาถีบเธอกลับไปหญิงสาวก็พุ่งตรงไปกระแทกกับคอกสุนัขที่อยู่ข้างๆ

อีเปื้อนใบหน้าของเธอ

เจียงเฉินหัวเราะก่อนจะหันหลังกลับ

เจียงเฉินไม่ต้องการที่จะอยู่ในสถานที่ที่น่าขยะแขยงแบบนี้อีกต่อไป

ในไม่ช้า เสียงกรีดร้องที่เต็มไปด้วยความโกรธแค้นก็ดังตามมาจากวิลล่าที่อยู่เบื้องหลังของเขา

“ไม้คนทําธุระ! แกต้องตาย! แกต้องตาย!”

เจียงเฉินขับรถมาเซราติออกไป

“ติ้ง! คุณได้รับรีวิวห้าดาว ล”

เจียงเฉินหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและพบว่าเขานั้นได้รับรีวิวระดับห้าดาว “ขอบคุณมากน้องชายที่ แก้แค้นให้ฉันตอนนี้ฉันตัดสินใจแล้ว ฉันจะหย่า กับเธอ…”

หย่า?

เจียงเฉินอดไม่ได้ที่จะชื่นชมผู้ชายคนนี้ในที่สุดเขาก็ฉลาดขึ้นมาสักทีถูกภรรยาของตัวเองสวมหมวกเขียวอยู่ทุกวันต้องกล้ํากลืนความอัปยศถ้าหากต้องอยู่แบบนั้นต่อไปชีวิตจะไปมีความหมายอะไร?

ฟานเหม่ยอิงใช้เวลาไม่กี่นาทีในการล้างสิ่งสกปรกออกจากใบหน้าของเธอ หยิบโทรศัพท์ โทร หาส่วนกลางของหมู่บ้านด้วยความโกรธ

“เมื่อสิบนาทีก่อนมีคนเข้ามาขโมยเครื่องประดับมูลค่า 10 ล้านของฉันไป หยุดเขาให้ได้!”

ส่วนกลางหมู่บ้านที่ได้ยินว่ามีการขโมยเครื่องประดับมูลค่าสิบล้านพวกเขาก็ตกตะลึงทันที!

พวกเขารีบทําการตรวจสอบกล้องวงจรปิด
ผลลัพธ์……

พวกเขาตรวจสอบซ้ําแล้วซ้ําเล่า

ก็ไม่เห็นวี่แววของคนทําธุระเลย

เพราะในความคิดของพวกเขาคนทําธุระส่วนใหญ่คงจะขี่จักรยานหรือไม่ก็สกู๊ตเตอร์ไฟฟ้าแต่พวกเค้าคงคิดไปถึงว่าเจียงเฉินนั้นจะขับรถมาเซราติดังนั้นมันจึงเป็นเรื่องธรรมดาที่คนธรรมดาจะคิดไม่ถึง

“ผมต้องขอโทษจริงๆครับคุณฟานแต่พวกเราตรวจสอบแล้วพวกเราไม่พบคนทําธุระเข้ามาในชุมชนของเราเลย”

“อะไรนะไม่มันเป็นไปไม่ได้!”

ฟานเหม่ยอิงโกรธจัด

“ยามของพวกนายทําอะไรกันอยู่! มีคนทําธุระมาที่วิลล่าของฉันจริงๆ!แต่พวกนายกลับบอกว่าไม่มีเนี่ยนะ!”

“พวกเราตรวจสอบหลายรอบแล้วครับ แต่ว่าพวกเราไม่พบคนทําธุระจริงๆ…”

“พวกนายมันขยะ ไอ้พวกโง่!”

ในเวลานี้เองเจียงเฉินก็เพิ่งจะผ่านป้อมยามออกไปพร้อมกับรถมาเซราติของเขา

แม้แต่ยามก็คิดไม่ถึงว่าคนขับรถมาเซราตินั้นจะเป็นคนทําธุระ

ท้ายที่สุดแล้วคนที่รวยขนาดนั้นจะไปเป็นคนทําธุระได้ยังไง?

เป็นไปไม่ได้!