ตอนที่ 2122 สงครามของแคว้น (4)
ขณะเดียวกันอวิ๋นเซียวก็เคลื่อนตัวไปข้างหน้าแล้วใช้หมัดทุบหินอย่างแรง ทันใดนั้นหินก็แตกละเอียดเป็นผุยผงด้วยพลังของเขาแล้วกระจายไปตามลม
ทันทีที่หินถูกทำลาย พลังน่าเกรงขามก็ระเบิดออกมาแล้วพุ่งไปทั่วห้อง
“เฟิงเอ๋อร์!”
เมื่อเห็นอวิ่นลั่วเฟิงอยู่ในระยะการโจมตีนี้ หัวใจของอวิ๋นเซียวแทบหล่นไปอยู่ที่ตาตุ่ม เขาก็พุ่งไปหานางด้วยความเร็วสูงที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้
แต่ว่าก่อนที่อวิ๋นเซียวจะถึงตัวอวิ๋นลั่วเฟิง เด็กหญิงตัวน้อยอย่างอวิ๋นชูเทียนที่ยืนอยู่ตรงหน้าอวิ๋นลั่วเฟิงก็ตาแดงก่ำด้วยความโกรธ
“ห้าม…มารังแกท่านแม่กับน้องชาย…”
คำพูดของนางฟังไม่ค่อยชัดเท่าไรนักและสั่นราวกับเด็กที่พึ่งหัดพูด แต่ว่านางก็สามารถสื่อความคิดของนางออกมาได้ นางต้องการปกป้องอวิ๋นลั่วเฟิงและน้องชายในท้องของอวิ๋นลั่วเฟิง!
ตูม!
เมื่อพลังดังกล่าวไปถึงตรงหน้าอวิ๋นลั่วเฟิงก็สลายไปทันที…
ใช่แล้ว! สลายหายไป! พลังนั่นทำได้เพียงพัดแขนเสื้อของอวิ๋นลั่วเฟิงสะบัดและไม่ได้ทำร้ายนางแม้แต่ปลายเส้นผม
“เฟิงเอ๋อร์” อวิ๋นเซียวดึงอวิ๋นลั่วเฟิงเข้ามากอดแน่นด้วยความกลัว “ข้าขอโทษ ข้าไม่ควรอยู่ห่างจากท่านเลย
“อวิ๋นเซียว เรื่องนี้ไม่ใช่ความผิดของท่าน เป็นข้าเองที่ให้ท่านทำลายหินก้อนนั้น อีกอย่างที่นี่ก็มีท่านคนเดียวที่สามารถทำลายหินนั้นได้” อวิ๋นลั่วเฟิงยิ้ม รอยยิ้มบนใบหน้าของนางราวกับดอกไม้
ปัง!
มังกรสวรรค์เก้าปีกชนเข้ากับกำแพงที่ขวางทางเขาอย่างดุร้าย ครั้งนี้กำแพงไม่ได้สะท้อนเขากลับมาและแตกสลายไปทันที เขารีบพุ่งเข้าไปในห้องอย่างรวดเร็ว
“โฮก!” เขาคำรามอย่างเดือดดาลแล้วพุ่งเข้าไปหาอวิ๋นชูเทียนที่อยู่ข้างอวิ๋นลั่วเฟิง
อวิ๋นชูเทียนซุกร่างของนางในอ้อมกอดของอวิ๋นลั่วเฟิงและจับแขนเสื้อของนางแน่น ดวงตาโตของนางสดใสและไร้เดียงสาราวกับว่านางไม่กลัวอะไรตราบใดที่อวิ๋นลั่วเฟิงอยู่ข้างๆ นาง
เมื่อมังกรสวรรค์เก้าปีกพุ่งเข้ามา ค่ายกลก็ทำงานและกรงขนาดใหญ่ก็ผุดขึ้นมาจากพื้นแล้วขังเขาไว้ภายใน
“โฮก!”
มังกรสวรรค์เก้าปีกยิ่งดุร้ายมากขึ้นและพุ่งชนกรงอย่างแรง แต่ว่าทันทีที่พลังของเขาปะทะเข้ากับกรงก็หายไปทันที
อวิ๋นลั่วเฟิงไม่ได้มองมังกรสวรรค์เก้าปีกอีกแล้วก้มมองอวิ๋นชูเทียน “เทียนเอ๋อร์ บอกข้าสิว่าใครสอนเจ้าพูด”
อวิ๋นเซียวและนางยุ่งอยู่กับการวางค่ายกลตลอดสองสามเดือนนี้ดังนั้นจึงไม่มีใครคุยกับอวิ๋นชูเทียนแล้วจู่ๆ นางรู้วิธีพูดได้อย่างไร
อวิ๋นชูเทียนกะพริบตาอย่างไร้เดียงสาแล้วชี้ไปที่ท้องของอวิ๋นลั่วเฟิง
อวิ๋นลั่วเฟิงสะดุ้งและก้มลงมองท้องของนางก่อนจะหันไปหาอวิ๋นชูเทียนอีกครั้ง “เทียนเอ๋อร์ บอกข้ามาตามตรง ใครเป็นคนสอนเจ้า”
เมื่อเห็นว่าอวิ๋นลั่วเฟิงไม่เชื่อนางอวิ๋นชูเทียนก็รู้สึกไม่ดี “เป็นน้องชายที่สอนข้าจริงๆ เขายังบอกข้าด้วยว่าท่านเป็นมารดาของข้า แล้วเขายังบอกด้วยว่าเขาจะลืมความทรงจำในชาติที่แล้วหลังจากที่เขาเกิดจึงอยากให้ข้าปกป้องท่านให้ดีเมื่อถึงตอนนั้น”
ความทรงจำของชาติที่แล้วงั้นหรือ
อวิ๋นลั่วเฟิงรู้ว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้อง และดวงตาของนางก็เป็นประกายสับสน “ถ้าอย่างนั้นเจ้าจะบอกข้าได้หรือไม่ว่าเจ้าสื่อสารกับเขาได้อย่างไร”
“น้องชายและข้า…สามารถสื่อสารกันได้ผ่านจิต ข้าได้ยินเขาพูดด้วย”
ตอนแรกอวิ๋นชูเทียนพูดตะกุกตะกักแต่สุดท้ายนางก็พูดชัดขึ้น ดวงตาโตของนางบริสุทธิ์และใสซื่อขณะที่จ้องอวิ๋นลั่วเฟิงอย่างตั้งใจ
ตอนที่ 2123 สงครามของแคว้น (5)
อวิ๋นลั่วเฟิงเงียบ ดูเหมือนว่าเด็กหญิงตัวน้อยจะมีอะไรมากกว่าที่ตาเห็นและนางยังมีสายสัมพันธ์กับบุตรของนางด้วย
แต่ว่าสิ่งที่ทำให้อวิ๋นลั่วเฟิงสับสนมากกว่าก็คืออวิ๋นชูเทียนหมายความว่าที่ว่าความทรงจำในชาติที่แล้ว
ทันใดนั้นชื่อหนึ่งก็ปรากฏขึ้นในความคิดของอวิ๋นลั่วเฟิง เมื่อชื่อเขาโผล่ขึ้นมา อวิ๋นลั่วเฟิงก็กัดฟันด้วยความโกรธทันที “พวกเราถูกชังจี่หลอกแล้ว!”
นางตั้งครรภ์โดยใช้วิธีที่ชังจี่ทิ้งไว้ให้ภายในบ้านไม้ของเขา ตอนนั้นนางไม่ได้คิดอะไรมากแต่ตอนนี้พอนางคิดดูดีๆ ทุกอย่างก็อาจจะเป็นส่วนหนึ่งของแผนของคนสารเลวชังจี่นั่น!
เยี่ยม! วิเศษไปเลย!
ในเมื่อชังจี่กล้าหลอกนางถ้าอย่างนั้นก็อย่าโทษว่านางไร้หัวใจ!
“เทียนเอ๋อร์ เจ้าชอบน้องชายเจ้าหรือไม่” อวิ๋นลั่วเฟิงถามด้วยรอยยิ้มกว้าง
อวิ๋นชูเทียนกะพริบตา “เทียนเอ๋อร์…ชอบน้องชายเจ้าค่ะ”
“ดี ถ้าอย่างนั้นมารดาก็มีเรื่องที่อยากจะขอให้เจ้าทำ” ดวงตาของอวิ๋นลั่วเฟิงเป็นประกาย “ในตระกูลอวิ๋นของพวกเรา พวกเราจะตามหาคู่ชีวิต หลังจากที่น้องชายชองเจ้าเกิดมาแล้ว เจ้าก็ช่วยมารดาดูแลเขาและทำให้มั่นใจว่าเขาจะไม่ไปทำร้ายเด็กสาวบริสุทธิ์”
ชังจี่เป็นคนเจ้าชู้และหมกมุ่นในตัณหา หากพวกเขาล้อมกรอบจำกัดความเจ้าชู้เขาไว้ได้ล่ะก็คงเป็นเรื่องที่โหดร้ายยิ่งกว่าการเอาชีวิตเขาเสียอีก!
ที่สำคัญในฐานะบุตรชายของนางกับอวิ๋นเซียว เขาห้ามทำตัวเจ้าชู้เด็ดขาด!
อวิ๋นชูเทียนพยักหน้าแม้ว่าจะเข้าใจเพียงครึ่งเดียว “เทียนเอ๋อร์จะเชื่อฟังท่านแม่และดูแลน้องชายไม่ให้ไปทำร้ายคนอื่นเจ้าค่ะ”
“ดี” อวิ๋นลั่วเฟิงยิ้มแล้วจากนั้นท้องของนางก็ปวดรุนแรงฉับพลัน จนนางอดกุมท้องไว้ไม่ได้
“เฟิงเอ๋อร์ เกิดอะไรขึ้น” เมื่อเห็นเหงื่อเย็นๆ ผุดออกมาจากหน้าผากของอวิ๋นลั่วเฟิง สีหน้าของอวิ๋นเซียวก็เปลี่ยนเป็นวิตก ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความกังวล
เขากลัวว่าเหตุการณ์ก่อนหน้านี้จะบังเอิญทำร้ายอวิ๋นลั่วเฟิง
“ไม่มีอะไร ข้าคิดว่า…ข้ากำลังจะคลอด!” อวิ๋นลั่วเฟิงพูดลอดไรฟัน
อวิ๋นเซียวชะงัก กำลังจะคลอดงั้นหรือ
“เฟิงเอ๋อร์ ข้าควรทำอย่างไรดี”
ในอดีตไม่ว่าอวิ๋นเซียวจะทำอะไร ใบหน้าของเขาก็สงบนิ่งและมั่นใจ สีหน้าเย็นชาของเขาไม่เคยเปลี่ยนไปเลย แต่ว่าตอนนี้ บุรุษทรงอำนาจผู้มีโลกทั้งใบอยู่ในมือกลับรู้สึกหมดหนทาง
“ไปเตรียมน้ำร้อน ข้าจำเป็นต้องทำความสะอาดทีหลัง” อวิ๋นลั่วเฟิงรู้สึกเจ็บท้องอีกครั้ง ใบหน้าของนางซีดเผือดเพราะความเจ็บปวด
เมื่อเห็นสีหน้าของอวิ๋นลั่วเฟิงแล้วอวิ๋นเซียวจะจากไปได้อย่างไร
เขากุมมือของอวิ๋นลั่วเฟิงแล้วมองอวิ๋นอี้ที่ยืนเฉยๆ อยู่ด้านข้าง “ไปเตรียมน้ำร้อน”
อวิ๋นอี้ออกไปหลังจากได้รับคำสั่ง
อวิ๋นเซียวกุมมืออวิ๋นลั่วเฟิงแน่น “เฟิงเอ๋อร์ ข้าจะอยู่ข้างท่าน—ข้าจะอยู่ข้างท่านเสมอ”
ราวกับว่าคำพูดของอวิ๋นเซียวทำให้อวิ๋นลั่วเฟิงเชื่อมั่น ใบหน้าของนางจึงผ่อนคลายช้าๆ และรอยยิ้มก็ปรากฏบนริมฝีปากของนาง “เซียวเอ๋อร์ ข้าไม่เป็นไร ท่านคิดชื่อบุตรชายของเราก่อนเถอะ”
“ชื่อ…ข้าคิดไว้แล้วชื่อหนึ่ง เขาจะชื่ออวิ๋นเนี่ยนเฟิง”
อวิ๋นเนี่ยนเฟิง…ตัวอักษรสามตัวนี่ทำให้ใบหน้าของอวิ๋นลั่วเฟิงฉายแววอบอุ่น
แต่ว่าความเจ็บช่วงล่างของนางก็ทำให้นางรู้สึกเหมือนแรงทั้งหมดถูกสูบออกไปจึงไม่สามารถตอบอวิ๋นเซียวได้ นางดึงโสมโลหิตจากมิติออกมาชิ้นหนึ่งแล้วกินเข้าไป จากนั้นนางก็รู้สึกได้ถึงกำลังวังชาที่ค่อยๆ เพิ่มขึ้น
การคลอดครั้งนี้กินเวลาถึงสามวันสามคืน!
ไม่รู้ว่าเป็นเพราะว่าลักษณะของเด็กคนนี้หรือเพราะเหตุผลอื่น แต่อวิ๋นลั่วเฟิงก็ไม่สามารถทำให้เด็กคนนี้คลอดออกมาได้ไม่ว่านางจะใช้วิธีใดก็ตาม เพราะเหตุนี้ดวงตาของอวิ๋นเซียวจึงแดงก่ำด้วยความวิตกและภายในใจเขาก็นึกไม่พอใจบุตรที่ยังไม่เกิดของตนเสียแล้ว
สามวันต่อมา เสียงร้องไห้ก็ดังก้องไปทั่วห้องว่างเปล่า