เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 395
จู่ๆ!
เฉินเป่ยเสวียนหันหัวกลับ ตาคู่ที่แดงจ้องเฉินเป่ยเหอไว้
เห็นดวงตาแดงของเฉินเป่ยเสวียน ร่างกายของเฉินเป่ยเหอ ก็อดไม่ได้ที่จะสั่นขึ้นมา
ราวกับเขาเห็นภูเขาซากศพและทะเลเลือด เห็นประตูนรกชูรา
มีเพียงที่เป็นผู้อาวุโสของตระกูลเฉินเท่านั้น
เขาถึงรู้ว่า เฉินเป่ยเสวียนน่ากลัวแค่ไหน!
เห็นแค่เฉินเป่ยเสวียนกัดฟัน พูดทีละคำ “หยางเฟิงทำให้ตระกูลเฉินของฉันสูญเสียอย่างหนัก ไม่ฆ่ามัน ยากที่จะลบความเกลียดชังในใจของฉัน!”
ครั้งนี้
ไม่ใช่แค่เรื่องธรรมดาที่เย่หนานเทียนและคนอื่นๆตาย!
กาสิโนของตระกูลเฉินในเมืองกาสิโน ก็ถูกกวาดล้างไปหมด!
ในฐานะที่เป็นตระกูลอันดับสองในจงโจว
ตระกูลเฉินถูกทำลายในแก๊งฟ้าดินจินหลิง!
กาสิโนเมืองกาสิโนถูกกวาดล้าง!
เป็นการสูญเสียครั้งใหญ่!
ความสามารถลดลงอย่างมาก!
ความหวังอยากจะเข้าร่วมเป็นตระกูลอันดับหนึ่งในจงโจว สิ้นหวังแล้ว!
ยิ่งกว่านั้น!
จะรักษาสถานะปัจจุบันได้หรือไม่ก็ยังไม่รู้เลย!
นี่จะไม่ให้เฉินเป่ยเสวียนโกรธได้ยังไง?
จะไม่เกลียดหยางเฟิงเข้ากระดูกได้ยังไง?
เฉินเป่ยเหอลังเลอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูด “แต่ว่านายท่าน……จากเหตุการณ์ครั้งนี้ในเมืองกาสิโน พวกเราได้เห็นความสามารถของหยางเฟิงแล้ว แม้แต่ตระกูลเหอยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา อยากจะจัดการกับเขา……คงจะไม่ง่ายขนาดนั้น!”
ถึงแม้ตระกูลเฉินจะเป็นตระกูลอันดับสองในจงโจว
แต่ความสามารถที่หยางเฟิงแสดงให้เห็นในครั้งนี้นั้นก็ไม่ทันถ่อมตัวเลย!
ตระกูลเย่แห่งจงโจว
ตระกูลอันดับสามนี้ พังทลายไปแล้ว!
สิ่งที่น่ากลัวที่สุดคือ……
ตระกูลเหอที่มีความสามารถใกล้เคียงกับตระกูลเฉิน ก็ถูกทำลายไปแล้ว!
เฉินป้าเซียนที่บรรลุปรมาจารย์ใหญ่ ก็ยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหยางเฟิง!
อยากจะฆ่าหยางเฟิงให้ตาย
มันยากแค่ไหน?
ถ้าทั้งสองสู้กันซึ่งๆหน้า
ถึงแม้สุดท้าย ตระกูลเฉินฆ่าหยางเฟิงตาย
เกรงว่าตระกูลเฉินก็ต้องสูญเสียอย่างหนักเช่นกัน
สุดท้ายแล้ว ตระกูลเฉินจะอยู่ในจงโจวได้หรือเปล่ายังเป็นปัญหาเลย?
เมื่อได้ยิน
เฉินเป่ยเสวียนตกอยู่ในความเงียบ
ถึงแม้ว่าเขาจะโกรธมาก
แต่เขาไม่ได้โกรธจนขาดสติ
ในฐานะเป็นผู้นำตระกูลเฉิน เขาต้องมีสติตลอดเวลา!
ที่เฉินเป่ยเหอพูดก็สมเหตุสมผล
หยางเฟิงแข็งแกร่งเกินไปจริงๆ
สิ่งนี้ทำให้เฉินเป่ยเสวียน ระแวงลึกๆในใจ!
ถ้าจัดการได้ไม่ดีขึ้นมา
เกรงว่าตระกูลเฉินก็จะตกอยู่ในสภาพเดียวกับตระกูลเย่
พอถึงเวลานั้น
เขาก็เป็นคนบาปของตระกูลเฉิน!
เฉินเป่ยเสวียนสูดหายใจเข้าลึกๆ ให้อารมณ์ตัวเองสงบลง
เขาพูดเบาๆ “นายพูดถูก! การจัดการกับหยางเฟิงต้องวางแผนระยะยาว พวกเราต้องรอโอกาส เพื่อที่จะโจมตีเพียงครั้งเดียวได้!”
เฉินเป่ยเสวียนรู้ดี
การจัดการกับหยางเฟิง ต้องใช้ความอดทนมากกว่านี้!
แต่ว่า
อยากจะให้เขาล้มเลิกการแก้แค้น มันเป็นไปไม่ได้
สิ่งที่เขาต้องทำตอนนี้ ก็คือซ่อนตัวไว้!
ให้ตระกูลเฉินฟื้นฟูความสามารถก่อน
แล้วค่อยหาโอกาสแก้แค้น!
เฉินเป่ยเหอถอนหายใจไปหนึ่งที พูดด้วยความเคารพ “นายท่านพูดถูก! หยางเฟิงนี้ พวกเราค่อยมาจัดการทีหลังเถอะ!”
พูดตามตรง เฉินเป่ยเหอกลัวแล้ว
เขาไม่รู้ว่า การที่ตระกูลเฉินยุ่งกับศัตรูที่น่ากลัวอย่างหยางเฟิงนี้ถูกหรือผิด?
เวลาเดียวกัน
ในใจเขาก็เกลียดเฉินป้าเซียนที่ตายเข้ากระดูก!
ถ้าไม่ใช่เฉินป้าเซียน
ตระกูลเฉินก็จะไม่มีปัญหากับหยางเฟิง!
ถ้าเฉินป้าเซียนไม่ได้ตาย
คนแรกที่เฉินเป่ยเหอจะฆ่าก็คือเฉินป้าเซียน!
“อืม!”
เฉินเป่ยเสวียนพยักหน้า
จู่ๆ ดวงตาของเขาเผยความอาฆาตที่หนาวเย็น พูดขึ้นว่า “ส่งคำสั่งของฉัน ออกคำสั่งตามฆ่าเย่โหรว! กล้าหักหลังตระกูลเฉินฉัน ไม่ว่าใครก็หนีไม่รอดทั้งนั้น!”
จัดการกับหยางเฟิงไม่ได้
งั้นก็จัดการกับเย่โหรวก่อน!
ตระกูลเย่ได้พึ่งพาตระกูลเฉินไปแล้ว
แต่ครั้งนี้ภารกิจล้มเหลว
เย่โหรวกลับกล้าเลือกที่จะหนีความผิด หนีไปไหนไม่รู้!
สมควรตายจริงๆ!