เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 396
ไม่ฆ่าเธอ ยากที่จะทำให้คนอื่นเกรงกลัว!
เฉินเป่ยเหอพยักหน้าแล้วพูด “ครับ ผมจะให้คนออกคำสั่งตามฆ่า ตามฆ่าเย่โหรวทันที!”
เฉินเป่ยเสวียนโบกมือแล้วพูด “ดีละ นายลงไปก่อนเถอะ!”
“ครับ!”
เร็วมาก
เฉินเป่ยเหอจากไป
ส่วนเฉินเป่ยเสวียนสีหน้ามืดมนดั่งน้ำอีกครั้ง
เขาพึมพำกับตัวเอง “หยางเฟิง แกเป็นคนอะไรกันแน่?”
หยางเฟิงนี้ เหมือนโผล่ขึ้นมากระทันหัน
ความสามารถแข็งแกร่ง!
ทำเรื่องแข็งแกร่ง!
คนบังฆ่าคน! พระบังฆ่าพระ! ไม่เกรงกลัวอะไรเลย!
ตระกูลเฉินในตอนนี้ กับหยางเฟิงถึงขั้นไม่ตายไม่ล้มเลิกกันแล้ว!
ทั้งสองฝ่ายไม่มีทางปรับความเข้าใจให้ปรองดองกันได้แม้แต่นิด
เฉินเป่ยเสวียนจำเป็นต้องหาวิธีจัดการกับหยางเฟิง
ไม่งั้นสุดท้ายคนที่ต้องตาย——คงจะเป็นตัวเขาเอง!
ในเวลาเดียวกัน
ตระกูลหยาง ในห้องอ่านหนังสือหลังบ้าน
หยางติ่งเทียนเอามือไขว้หลัง เงยหน้าขึ้น
เขามองดูเงียบๆ
มองดูบนกำแพง ผู้หญิงสวยในภาพวาด!
“นายท่าน สายลับมารายงาน! เย่หนานเทียนและคนอื่นๆที่เฉินเป่ยเสวียนส่งออกตายหมดเลย! แม้แต่ตระกูลอันดับหนึ่งในเมืองกาสิโน ตระกูลเหอ ก็ถูกนายน้อยกำจัดไปแล้ว!”
ฟู๋โป๋ที่ยืนอยู่ข้างหลังเขา รายงานด้วยความเคารพ
หยางติ่งเทียนหันหัวกลับ พูดด้วยรอยยิ้มว่า “เด็กดี สมกับที่เป็นลูกชายของฉันจริงๆ! ที่ที่ไปถึง ราวกับลมฤดูใบไม้ร่วงพัดกวาดใบไม้ ฆ่าคนเต็มไปหมด เลือดไหลเป็นแม่น้ำ!”
กับหยางเฟิงนั้น
หยางติ่งเทียนพอใจมากๆ
ไม่ว่าการเป็นคนหรือทำงาน แข็งแกร่งถึงที่สุด!
คนมีชีวิตอยู่หนึ่งชาติ
ถูกกดขี่ไปสักทุกที่ งั้นการมีชีวิตจะยังมีความหมายอะไร?
เห็นสถานการณ์นี้
ฟู๋โป๋อดไม่ได้ที่จะหมดคำพูดเล็กน้อย
หยางติ่งเทียนนี้ ตอนที่ยังหนุ่ม ก็เป็นบุคคลที่ไม่กลัวฟ้ากลัวดินคนหนึ่ง
ในตอนนั้นถูกคนเรียกว่า เป็นลูกคนรวยอันดับหนึ่งในจงโจว!
ไม่รู้ว่ามีรุ่นที่สองของตระกูลใหญ่เท่าไหร่ ถูกคนคนนี้กระทืบหน้าบวม
ก็แค่ในหลายปีนี้นี่เอง
ตั้งแต่ที่นายหญิงตาย เขาถึงเริ่มฝึกฝนตัวเอง ไม่ออกไปไหนเลย!
เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ฟู๋โป๋ ก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจสักครู่!
“นายท่านครั้งนี้ตระกูลเฉินสูญเสียอย่างหนัก! ได้ยินว่ากาสิโนในเมืองกาสิโนของพวกเขากวาดล้างไปหมดแล้ว!” ฟู๋โป๋พูดอย่างมีความสุขบนความทุกข์ของคนอื่น
“หึ!”
หยางติ่งเทียนพ่นลมอย่างเย็นชา “นี่คือสิ่งที่ตระกูลเฉินสมควรได้รับ! สั่งคำสั่งลงไป ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ตระกูลหยางจะโจมตีทุกอุตสาหกรรมของตระกูลเฉินในทุกทิศทาง!”
“อยากจะสู้กับลูกชายฉัน คิดว่าพ่อคนนี้ตายไปแล้วเหรอ?”
ถึงแม้หยางเฟิงไม่รู้จักตัวเอง
แต่ไม่ว่ายังไง ตัวเองก็เป็นพ่อของเขา
ตระกูลเฉินจะจัดการหยางเฟิง ก็คือจะจัดการตัวเอง
ไม่แสดงฤทธิ์ให้พวกเขาเห็นสักหน่อย
พวกเขาก็จะไม่รู้ ความแข็งแกร่งของตระกูลหยาง!
“ครับ!”
ฟู๋โป๋พูดด้วยความเคารพ
ในใจของเขา เริ่มสงสารเฉินเป่ยเสวียนเล็กน้อยแล้ว
รุกรานพ่อลูกราชาปีศาจคู่นี้ ถือว่าตระกูลเฉินซวยมาแปดชาติ!
จู่ๆ
หยางติ่งเทียนเอ่ยพูดอีกครั้ง “นายไปเตรียมตัวเถอะ พรุ่งนี้ฉันจะไปตงไห่!”
“หลานสาวของฉันอายุหกขวบแล้ว ฉันคนนี้ที่เป็นปู่ยังไม่เคยเจอหน้าเลยสักครั้ง ปู่อย่างฉันทำหน้าที่ได้ไม่ดีเลย!”
เมื่อได้ยิน
ฟู๋โป๋ตกตะลึง
เขารีบพูดว่า “นายท่าน นี่ท่าน……”
หยางเฟิงเกลียดหยางติ่งเทียนเข้ากระดูก
หยางติ่งเทียนไปตงไห่ ไม่ใช่การหาที่ตายเหรอ?
หรือว่าหยางติ่งเทียนคิดว่าหยางเฟิงไม่กล้าฆ่าเขาจริงๆเหรอ?
ต้องรู้ว่า หนางเฟิงเป็นถึงเทพสงครามแห่งต้าเซี่ย
ถึงแม้หย่างติ่งเทียนจะเป็นผู้นำตระกูลหยาง
หยางเฟิงฆ่าเขาไป ก็ไม่มีใครกล้าพูดอะไรหรอก!
ไม่รอให้ฟู๋โป๋พูดจบ
หยางติ่งเทียนโบกมือ พูดขัดจังหวะเขา “ไม่ต้องพูดแล้ว ฉันตัดสินใจแล้ว! ฉันจะไปดูหลานสาวของฉัน ไม่ได้ไปดูเขา! เขาจะไม่พอใจอะไร? ถ้าเขาอยากจะฆ่าฉัน ก็ปล่อยให้เขาฆ่าไปสิ! ฉันก็อยากจะดู ว่าเขาจะทำการฆ่าพ่อตัวเองได้หรือเปล่า!”
เห็นหยางติ่งเทียนที่ตัดสินใจแน่วแน่แล้ว ฟู๋โป๋ถอนหายใจเบาๆแล้วพูดว่า “ก็ได้ครับ นายท่าน!”