มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 507
เมื่อประตูเหวี่ยงเปิดออก ในที่สุดเจอรัลด์ก็สามารถเห็นผู้จัดการคนนั้นได้อย่างชัดเจน
เธอกำลังเดินอยู่ข้างหลังผู้ช่วยเมื่อเจอรัลด์อุทานออกมา “เอวา แอนเดอร์สันเหรอ? นั่นเป็นเธอจริง ๆ ใช่ไหม?”
เอวา แอนเดอร์สันคือเพื่อนร่วมชั้นของเจอรัลด์ในช่วงมัธยมต้น เธอเป็นลูกสาวของครูใหญ่และยังเป็นหนึ่งในนักเรียนตัวท็อปร่วมกันกับเจอรัลด์และเซโน่ พวกเขาทั้งสามคนยังได้เข้าร่วมการแข่งขันด้วยกันมาหลายครั้งอีกด้วย
แม้พวกเขาค่อนข้างสนิทกันในตอนนั้น แต่พวกเขาก็ไม่ได้อยู่ชั้นเรียนเดียวกันอีกต่อไปเมื่อพวกเขาเข้าเรียนมัธยมปลาย
ในช่วงไม่กี่วันเมื่อเข้าเรียนมัธยมปลาย เอว่าจะยังคงชวนเจอรัลด์ออกไปทานมื้อเที่ยงเนื่องจากว่าพวกเขาทั้งสองยังไม่คุ้นเคยกับชั้นเรียนใหม่ของพวกเขากัน หลังเลิกเรียน เธอจะพบกับเจอรัลด์และพวกเขาจะพูดคุยถึงวันของพวกเขาว่าผ่านไปกันอย่างไรบ้าง
หลังจากไม่กี่วันเหล่านั้น อย่างไรก็ตาม เอวาเริ่มจะทานมื้อเที่ยงกับเพื่อนร่วมหอพักของเธอแทน นี่จึงทำให้พวกเขาเริ่มพูดคุยกันน้อยลงไปเรื่อย ๆ และเมื่อเวลาผ่านไป สุดท้ายพวกเขาจึงได้พบกันหนึ่งครั้งต่อสัปดาห์เท่านั้น ระยะห่างของพวกเขาเริ่มเพิ่มมากขึ้นในภาคเรียนต่อ ๆ มา และพวกเขาจะเพียงแค่ทักทายกันธรรมดาเท่านั้นเมื่อไหร่ก็ตามที่พวกเขาเดินผ่านกัน
เมื่อปีสุดท้ายของมัธยมปลายมาถึง พวกเขาทั้งคู่จึงกลับไปเป็นคนแปลกหน้าต่อกันโดยสิ้นเชิง
เนื่องจากเอวาไปเรียนที่มหาวิทยาลัยในยานเคน และเจอรัลด์ไปที่เมย์เบอร์รี่ มันจึงเป็นเวลาประมาณสามปีแล้วตั้งแต่ที่พวกเขาได้พบกันครั้งสุดท้ายนั่น
เอวาดูเหมือนจะทำได้ค่อนข้างดีด้วยตัวเธอเอง ท้ายที่สุดแล้ว เธอก็สามารถได้รับตำแหน่งผู้จัดการตั้งแต่อายุน้อยเช่นนี้ได้
“นายมาอยู่นี่ได้ไง เจอรัลด์?” เอวาถาม รู้สึกประหลาดใจอย่างเห็นได้ชัด
มันเป็นการตอบสนองที่เข้าใจได้ ท้ายที่สุดแล้วมันก็เป็นเวลานานมากแล้วตั้งแต่ที่พวกเขาเคยพบกันครั้งสุดท้าย เอวารู้เรื่องทั้งหมดนี้เป็นอย่างดีว่าความสัมพันธ์ของพวกเขานั้นถดถอยลงไปตั้งแต่ช่วงมัธยมปลายของพวกเขาแล้วและเธอก็รู้สึกถึงความอึดอัดเป็นระลอกที่วิ่งผ่านในเส้นเลือดของเธอได้
“โอ้ ฉันเพิ่งสมัครตำแหน่งนี้น่ะ ฉันจะทำงานที่นี่จากนี้ไป!” เจอรัลด์ตอบด้วยรอยยิ้ม
“โอ้ตอนนี้นะเหรอ?” เธอยิ้มขณะที่ดูใบสมัครงานของพวกเขาคร่าว ๆ
“ดูเธอสิเอวี่ ตอนนี้เธอเจ๋งมากเลย! เธอเป็นผู้จัดการด้วย!” เจอรัลด์กล่าวขณะที่เขาจ้องไปที่ป้ายของเธอ
“ขอบใจนะ แต่ตั้งแต่นี้ต่อไปอย่าเรียกฉันว่าเอวี่…เรียกฉันว่าคุณแอนเดอร์สัน” เอวาตอบอย่างเย็นชาเล็กน้อย
“เข้าใจแล้ว!” เจอรัลด์กล่าวขณะที่เขาพยักหน้า
“ผู้ช่วยวาเลน!” เอวาพูดขึ้นมาขณะที่เธอปิดไฟล์ “ฉันรู้ว่าพวกเราขาดพนักงานสองคนเนื่องจากว่าท้ายที่สุดแล้วนี่เป็นทีมใหม่ แต่อย่างไรก็ตาม พวกเราอยากได้คุณภาพมากกว่าปริมาณดังนั้นฉันจะเลือกหนึ่งคนจากพวกคุณเพื่อช่วยเหลือในทีม”
ในขณะนั้น เบียนก้าจึงเริ่มตื่นตกใจขึ้นมา เจอรัลด์และเอวารู้จักกันดังนั้นเขาจะได้รับเลือกแน่นอน!
แต่อย่างไรก็ตาม มันช่างตรงกันข้ามกับสิ่งที่เธอคิด เอวาเหลือบมองเจอรัลด์อย่างเย็นชาก่อนจะหันไปมองเบียนก้า “คุณเบียนก้า สโนว์ พวกเราต้องการผู้หญิงอีกคนที่นี่ ดังนั้น ยินดีต้อนรับเข้าสู่ทีมค่ะ!”
“สำหรับเจอรัลด์…” เอวากล่าวขณะที่มองเขาตั้งแต่หัวจรดเท้า “ฉันรู้ว่าทีมโลจิสติกส์ยังคงจ้างงานอยู่ ดังนั้นนายควรไปช่วยพวกเขานะ นายอาจจะต้องวิ่งไปทั่วในแต่ละแผนกและทำธุระให้พวกเขา!”
เจอรัลด์เงียบไป เขาไม่รู้ว่าจะพูดอะไรอื่นได้
จากนั้นผู้ช่วยคนนั้นก็พูดแทรกขึ้นมา “แต่ผู้จัดการเอวาคะ เจอรัลด์จบจากมหาวิทยาลัยเมย์เบอร์รี่…”
“ฉันทราบดี แต่มันก็ช่วยไม่ได้ สถานการณ์ปัจจุบันของเรามีเพียงตำแหน่งนี้ที่เสนอให้เท่านั้น นายคิดว่าไง เจอรัลด์? ถ้านายยอมรับ ฉันจะส่งนายไปที่แผนกโลจิสติกส์ก่อน ถ้านายทำงานได้ดี ฉันจะนำเรื่องนี้เสนอกับผู้อำนวยการและให้นายมาร่วมทีมของพวกเราในภายหลัง” เอวากล่าวด้วยรอยยิ้มปลอม ๆ
ด้วยความสัตย์จริง เอวาไม่ได้แคร์เขาใด ๆ เลย แม้กระทั้งตั้งแต่ช่วงมัธยมปลายของเธอ เธอตระหนักได้ว่ามันเป็นเรื่องน่าอับอายที่ไปไปไหนมาไหนกับเจอรัลด์