มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 506

“ขอโทษครับ ผมได้ยินผิดไป!” เจอรัลด์กล่าวขณะที่เขายิ้มเก้อเขิน

“ฮ่า! เป็นไปได้ไหมว่าเขาคิดว่าเธอกำลังเรียกหาคุณคลอฟอร์ดอยู่?” ผู้ถูกสัมภาษณ์คนหนึ่งกล่าวขณะที่เขาหัวเราะเสียงดังออกมา

“ถ้าพวกเราโดนหลอกได้ง่ายกว่านี้ละก็ พวกเราคงคิดว่าเขาคือ คุณคลอฟอร์ดตัวจริงจากเมย์เบอร์รี่ไปแล้ว!”

จากนั้นทุกคนที่นั่นก็ระเบิดหัวเราะกัน แม้แต่สาวสวยจากก่อนหน้านี้ก็กำลังยิ้มอยู่ เจอรัลด์ยังคงนิ่งเงียบ เมื่อรู้ว่าเขาได้ทำให้ตัวเองอับอายขายหน้าเข้าแล้ว

จากนั้นจาเรดก็ลุกยืนขึ้นและเข้าไปสัมภาษณ์ อีกสักพักต่อมา เขาก็ก้าวออกมาด้วยรอยยิ้มอิ่มอกอิ่มใจบนใบหน้าของเขา

“เฮ้ จาเรด พวกเขาถามอะไรในช่วงสัมภาษณ์? สนใจที่จะให้คำแนะนำกับพวกเราบ้างไหม?”

หลายคนมารุมล้อมเขาทันทีที่เขาก้าวออกมา

“โอ้ ไม่มีอะไรพิเศษ เอาตามตรงนะ ทั้งหมดที่ฉันทำคือพูดอย่างสบาย ๆ และฉันยังสามารถทำให้พวกเขาหัวเราะได้ด้วย! พวกเขายังถามฉันด้วยซ้ำว่าฉันพร้อมที่จะทำงานเมื่อไหร่! มันไม่ใช่เรื่องท้าทายใด ๆ เลย!” จาเรดกล่าว มือของเขาล้วงไว้ในกระเป๋ากางเกง

ผู้ชายคนอื่น ๆ จ้องไปที่จาเรดอย่างอิจฉา เขาจะได้ตำแหน่งที่สงวนไว้ให้พวกผู้ชายแต่เพียงผู้เดียวแน่นอน

พวกเขาแต่ละคนผลัดกันเข้าไปสัมภาษณ์ทีละคน

เจอรัลด์รวมจดหมายอ้างอิงของเขาไว้ในเอกสารที่เขานำมา หลังจากถูกถามไปไม่กี่คำถาม เขาก็ถูกไล่ออกมาเช่นกัน สิ่งที่เหลือที่ต้องทำ คือการรอผลประกาศ

พวกเขาบางคนจากไปทันทีหลังจากการสัมภาษณ์ จาเรดเองก็ยุ่งอยู่กับการพยายามที่จะเริ่มบทสนทนากับหญิงสาวคนเดิมจากก่อนหน้านี้

“ผลออกมาแล้ว!” ผู้ช่วยหญิงจากก่อนหน้านี้อุทานออกมาขณะที่เธอถือแบบฟอร์มสมัครงานสองฉบับไว้ในมือของเธอ

“ใครได้บ้าง?”

เสียงพึมพำหลายเสียงของแขกทั้งหลายดังก้องอยู่ในห้อง

“ยินดีกับคุณเบียนก้า สโนว์ด้วยค่ะ!”

โดยไม่ต้องสงสัย แน่นอนว่าเบียนก้าเป็นคนงามเหนือคนในห้องนี้

“และสำหรับตำแหน่งผู้ชาย ยินดีด้วยกับคุณเจอรัลด์ คลอฟอร์ดค่ะ!” ผู้ช่วยกล่าวเพิ่มเติม

“เห็นไหม ผมบอกคุณแล้ว!” จาเรดกล่าวขณะที่เขายิ้มให้เบียนก้า เขาใช้เวลาครู่หนึ่งที่จะตระหนักขึ้นมาได้ แต่เมื่อเขารู้ สีหน้าของเขามืดครึ้มลงทันที

“เดี๋ยวนะ ทำไมฉันถึงไม่ถูกเลือกล่ะ?” จาเรดถาม รู้สึกตกตะลึง

คนอื่นในห้องก็ตกใจเช่นกัน พวกเขาทุกคนหันไปมองเจอรัลด์กัน เจอรัลด์สงบอย่างน่าแปลกใจ เขาคาดไว้แล้วว่าทั้งเขาและจาเรดจะถูกเลือก และกลายเป็นว่าเจอรัลด์ชนะได้ตำแหน่งนี้มา เขาถอนหายใจเบา ๆ ขณะที่ขอโทษทุกคนในใจ เขานำแบบฟอร์มสมัครงานของเขา และด้วยกันกับเบียนก้า เข้าไปในสำนักงานเพื่อลงทะเบียนสำหรับตำแหน่งของพวกเขา

“ยินดีที่ได้รู้จักนะ เจอรัลด์เพราะพวกเราจะได้ทำงานด้วยกันจากนี้ไป มาทำความรู้จักกันและกันให้ดีขึ้นเถอะ นายพักอยู่ที่ไหนเหรอ?” เบียนก้าถาม ตอนนี้มีแค่พวกเขาสองคนในสำนักงาน

“โอ้ ฉันอยู่ที่โตวอิน มันอยู่ในมณฑลเงียบสงบน่ะ” เจอรัลด์ตอบ

“โอ้? ช่างบังเอิญอะไรอย่างงี้! ฉันก็อยู่ในมณฑลเงียบสงบเหมือนกัน! โดยเฉพาะฟูเอนติซึ่งอยู่ค่อนข้างใกล้กับโตวอิน!” เบียนก้าพูดด้วยรอยยิ้ม

หญิงสาวคนนี้ดูเหมือนจะเป็นคนที่ค่อนข้างเข้ากับคนอื่นได้ง่ายแม้ว่าจะเป็นคนสวยขนาดนี้ เธอยังพูดคุยด้วยง่ายอีกเช่นกัน

“ฟูเอนติ ฮะ สถานที่นั้นค่อนข้างมีชื่อเสียงสำหรับน้ำพุร้อน ใช่ไหม? ฉันก็อยากจะไปที่นั่นสักวันด้วยตัวเอง!” เจอรัลด์ตอบขณะที่เขายิ้มกลับ

“ฉันจะเป็นไกด์ให้นายเองเมื่อวันนั้นมาถึง!”

ทั้งสองคนกลายมาเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันได้อย่างง่ายดาย

“คนใหม่อยู่ในนี้ใช่ไหม?”

พวกเขาทั้งสองคนได้ยินเสียงผู้หญิงคนหนึ่งกำลังเดินมาจากด้านนอกของสำนักงาน เธอดูเหมือนกำลังพูดคุยกับผู้ช่วยฝ่ายบุคคลอยู่

“พวกเขาอยู่ที่นี่ค่ะ ผู้จัดการเอวา” ผู้ช่วยตอบ

“พาฉันไปหาพวกเขา” ผู้จัดการคนนั้นสั่ง

เจอรัลด์อดไม่ได้ที่จะรู้สึกราวกับว่าเขาเคยได้ยินเสียงของผู้จัดการคนนี้ที่ไหนสักที่มาก่อน แม้เสียงนี้จะดูสดใสและอ่อนเยาว์ มันยังคงให้ความรู้สึกคุ้นเคยแปลก ๆ

อาจเป็นเธอที่อยู่ด้านนอกสำนักงานนี้จริง ๆ หรือเปล่า?