“เสี่ยวหวง?!”
ชื่อที่เย่เทียนเรียกหวงเย่าโจว ทำให้แขกที่ให้ความสนใจกับทั้งสองคนต่างตกตะลึง
เกรงว่าในบ้านของหลายครอบครัวก็คงมีสุนัขสีเหลืองหนึ่งตัว จะถูกเรียกว่าเสี่ยวหวงด้วยความสนิทสนมเช่นกันมั้ง? นี่คือกำลังทำให้อับอายเหรอ?
แต่ว่า สิ่งที่ทำให้พวกเขาประหลาดใจก็คือ หวงเย่าโจว ซึ่งเป็นเจ้าตัวกลับไม่แสดงอาการโกรธเลย
ในทางตรงกันข้าม หวงเย่าโจวกลับถ่อมตนมาก เหมือนกับเด็กที่ทำผิดพลาดเข้าพบอาจารย์ใหญ่
“ใช่ใช่ใช่ ผมเอง ผมเอง”
สิ่งนี้แตกต่างอย่างสิ้นเชิงจากสถานการณ์ในจินตนาการซึ่งทำให้แขกจำนวนมากสีหน้ากลายเป็นแปลกประหลาดใจขึ้นมา สถานการณ์นี้มันคืออะไร?
“คุณหาผมทำไมเหรอ？”
เย่เทียนขมวดคิ้ว เขาไม่แปลกใจเลยที่หวงเย่าโจวทำไมถึงหามาถึงที่นี่
ยังไงหวงเย่าโจวก็เป็นคนเจียงหนันอยู่แล้ว ดังนั้นจึงเป็นเรื่องปกติที่จะรู้ว่างานเลี้ยงวันเกิดของท่านปู่เฉินอยู่ที่ไหน
สิ่งที่ทำให้เย่เทียนสับสนก็คือ ทำไมเขาถึงไม่หาคนที่คิดไม่ซื่อต่อเฉินหวั่นชิง พลุ่งพล่านวิ่งมานี่ทำไม? ควรไปหาท่านปู่เฉินถึงจะถูกไม่ใช่หรือ?
“เป็นเพราะผมได้รับคำเชิญไง? คิดว่าจะแวะมาอวยพรวันเกิดท่านปู่เฉินครับ”
สำหรับท่าทีที่เย็นชาของเย่เทียน หวงเย่าโจวไม่มีอะไรที่ไม่พอใจแม้แต่น้อย พูดด้วยรอยยิ้มที่ประจบสอพลอ “ถึงโอกาสมาดูว่าคุณเย่มีอะไรจะสั่งหรือเปล่า”
ในฐานะบุคคลแรกในวงการสื่อ ข่าวของเขามีข้อมูลมากกว่าข่าวคนอื่นๆ มาก
แก๊งไผ่เขียว แก๊งเสือดำที่จัดตั้งขึ้นใหม่เป็นแก๊งเสือเขียวแก๊งเสือเขียวและประมุขนั้นก็คือเย่เทียน แม้ว่าข่าวนี้ยังไม่ได้รับการเผยแพร่อย่างกว้างขวาง แต่ก็จะปกปิดเขาได้ยังไงล่ะ?
เมื่อคิดถึงสิ่งที่เย่เทียนเคยทำกับเขาในอดีต มีหรือเขาจะไม่รู้ชัดเจนว่าเย่เทียนเป็นมังกร ไม่ใช่คนที่เขาสามารถล่วงเกินได้ง่ายๆอย่างแน่นอน
เดิมทีเขาได้รับคำเชิญถึงได้มา แต่ตอนนี้เมื่อเขาเห็นเย่เทียน ไหนเลยเขาจะสนใจดาวประจำวันเกิดของท่านปู่เฉินวันนี้
ในเมื่อ ตระกูลเฉินหนึ่งในห้ากลุ่มใหญ่แห่งเจียงหนัน เมื่อเปรียบเทียบกับผู้นำของโลกใต้ดินในเมืองเจียงหนัน ใครสำคัญกว่าหวงเย่าโจวรู้อย่างชัดเจน
แค่อาศัยจุดนี้ ก็เพียงพอที่จะพิสูจน์ว่าความสามารถของเขาในการเป็นบุคคลอันดับหนึ่งในอุตสาหกรรมสื่อของเจียงหนัน ไม่ใช่ชื่อเสียงจอมปลอมอย่างแน่นอน
ในเวลานี้ เฉินจุนเหอพี่น้องทั้งสอง ดูเหมือนว่าได้สติคืนมา ไล่ตามมาจากข้างหลัง
“ประธานหวง คุณ…..”
เพียงแต่ ใครจะคิดว่าหวงเย่าโจวซึ่งเพิ่งวางท่าทีของเขาที่ดูถ่อมตนนั้น ทันใดนั้นก็ยืดหลังตรงดูเหมือนคนที่ประสบความสำเร็จ และเหลือบมองเฉินจุนเหอ
“คุณสองคนเป็นใคร ไม่เห็นหรือว่าผมกำลังคุยกับคุณเย่อยู่ ไม่มีมารยาทจริงๆ!”
เฉินจุนเหอตกตะลึงทันที และพูดเบาๆว่า “ผม ผมคือเฉินจุนเหอ ท่านไม่ใช่ได้รับคำเชิญจากผมถึง…..”
“ไป ไป ไป ผมสนิทกับคุณเหรอ? ยืนอยู่ข้างๆไป”
หวงเย่าโจวโบกมือด้วยความรังเกียจ เลือกที่จะเพิกเฉยต่อเขาโดยตรง เขายังคงเสนอหน้าอยู่ต่อหน้าเย่เทียน และพูดด้วยรอยยิ้มที่ประจบสอพลอ “คุณเย่ หรือว่าผมไปอวยพรวันเกิดให้ท่านปู่เฉินก่อนนะครับ?”
“ไปเถอะ ไปเถอะ! ” เช่นเดียวกับที่หวงเย่าโจว รังเกียจเฉินจุนเหอแบบนั้น สีหน้าของเย่เทียนก็เต็มไปด้วยความรังเกียจเช่นกัน
ทันใดนั้นหวงเย่าโจวไม่แม้แต่จะมองเฉินจุนเหอสองพี่น้อง วิ่งพุ่งไปหาท่านปู่เฉินตัวเอกของวันนี้
เฉินจุนเหอตกตะลึงอยู่กับที่ สีหน้าอึดอัดถึงสุดขีด
ไม่เพียงแค่เขาเท่านั้น แม้แต่คนอื่นๆในเหตุการณ์ก็ตกตะลึงพอๆกัน แทบไม่สามารถเข้าใจได้เลย
หวงเย่าโจวมาเพราะหาเย่เทียนโดยเฉพาะเหรอ?
แม้ว่าข่าวเมื่อไม่กี่วันก่อนจะเปิดเผยความสัมพันธ์ระหว่างเฉินหวั่นชิงกับเย่เทียน แต่ก็ไม่ได้เปิดเผยว่าเย่เทียนมีความสามารถแบบไหน?
จะว่าไปหวงเย่าโจวยังไงก็เป็นอันดับหนึ่งในอุตสาหกรรมสื่อแห่งเจียงหนัน ทำไมอยู่ต่อหน้าเย่เทียนให้ความเคารพราวกับเป็นหลานชายอย่างนั้นนะ?
มาถึงตอนนี้ ทุกคนจะไม่สังเกตเห็นได้ไงว่ามีบางอย่างผิดปกติ แต่ละคนมองไปยังเย่เทียนเต็มไปด้วยความอยากรู้อย่างแรง
แต่ฉากต่อจากนี้ ทำให้ทุกคนตะลึงอ้าปากตาค้าง
“ท่านปู่เฉิน เสี่ยวหวงอวยพรให้ท่านมีโชคลาภวาสนา อายุยืนยาวครับ! ”
ไม่ว่าจะพูดยังไง หวงเย่าโจวตรงไปที่เฉินชังไห่ คุกเข่าข้างหนึ่งโดยไม่ลังเล วางท่าทีของเขาให้ถ่อมตนมากq
จะพูดไปแล้ว บริษัทวัฒนธรรมมีเดียซิงเย่าก็เป็นบุคคลแรกในอุตสาหกรรมสื่อแห่งเจียงหนัน ฐานะเทียบกับบริษัทแซ่เฉินเหนือกว่าด้วยซ้ำ จำเป็นต้องวางท่าทีตกต่ำมากขนาดนี้เหรอ?
หลังจากมึนงงไปชั่วครู่ ท่านปู่เฉินก็รีบก้าวไปข้างหน้าเพื่อพยุงเขาขึ้นมา กล่าวอย่างสุภาพว่า “ประธานหวง นี่คุณทำให้ผมลำบากใจผมรับไม่ไหว รีบลุกขึ้น รีบลุกขึ้นเถอะ”
หวงเย่าโจวลุกขึ้น หยิบกล่องเครื่องประดับจากอกของเขา แล้วมอบให้ด้วยความเคารพ
“ท่านปู่เฉิน นี่คือของขวัญวันเกิดของท่านวันนี้”
“ผมยังมีงานต้องทำ คงรับประทานอาหารด้วยไม่ได้ คราวหน้าถ้ามีโอกาสผมขอชวนท่านทานสักมื้อ ขอตัวก่อนครับ”
วางของลงบนมือท่านปู่เฉิน หวงเย่าโจวรีบหันหลังกลับอย่างรวดเร็ว
จนกระทั่งร่างของหวงเย่าโจวหายไป ทุกคนถึงได้สติกลับคืนมา
นี่เรียกว่าอะไร? คุณรู้สึกอย่างไรที่คนที่มาที่นี่ไม่ใช่คนแรกของวงการสื่อ แต่เป็นเหมือนคนแรกในอุตสาหกรรมเหมืองถ่านหินที่มาให้ของขวัญมากกว่า?
มีเพียงเย่เทียนเท่านั้นที่พยักหน้าอย่างเงียบๆ นอกเหนือจากความจริงที่ว่าผู้ชายคนนี้ตั้งใจจะทรยศต่อเฉินหวั่นชิงแล้ว เขาถือว่าพอมีความสามารถอยู่บ้าง
อย่างน้อยเขาก็ค่อนข้างมีความรู้ และรู้ว่าเขาไม่ต้องการที่จะพบเขา ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจรีบจากไปหลังจากที่ให้ของขวัญ ถึงแม้จะสร้างความประทับใจให้กับท่านปู่เฉิน แต่จะไม่เพราะเหตุนี้เพื่อทำให้ตัวเองกลายเป็นตัวน่ารังเกียจ
จริงๆแล้ว! ผู้นำที่ประสบความสำเร็จทุกคนไม่ควรมองข้าม!
“นี่คือหวงเย่าโจวบุคคลแรกในอุตสาหกรรมสื่อแห่งเจียงหนันจริงๆเหรอ? ทำไมผมถึงรู้สึกว่าเหมือนเป็นนักแสดงตัวตลกล่ะ?”
หงอี้ผู้ซึ่งมาจากเมืองเอกบ่นพึมพำออกมาอย่างควบคุมตัวเองไม่ได้
แม้ว่าเสียงของเขาจะเบา แต่อยู่ในสถานการณ์ที่เงียบสงบแบบนี้ก็ดังมากพอ ที่จะได้ยินอย่างชัดเจน และเกือบทุกคนในห้องโถงด้านข้างสามารถได้ยินอย่างชัดถ้อยชัดคำ
ทุกคนพยักหน้าเห็นด้วย ทัศนคติของหวงเย่าโจวที่มีต่อเย่เทียนนั้นอ่อนน้อมเกินไป!
เย่เทียนมีความดีคุณธรรมแบบไหน ถึงสามารถทำให้หวงเย่าโจวอ่อนน้อมถ่อมตนขนาดนั้น?
เฉินจงเหอเต็มไปด้วยความสงสัย แต่หวงเย่าโจวสุภาพต่อเย่เทียนแบบนี้ ใบหน้าของพ่อตาอย่างเขาก็มีหน้ามีตาไปด้วย รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาราวกับดอกไม้บาน
มีเพียงแต่เหลียงเหวินเห้าเท่านั้นที่รู้รายละเอียดของเย่เทียนพยักหน้าเงียบๆ ชื่นชมความสามารถของหวงเย่าโจวอย่างแท้จริง
“พ่อ ดูของขวัญที่ประธานหวงให้สิ? ”
ตรงกันข้ามเฉินลี่น่าผู้ที่ถูกเมินเฉยได้เดินไม่กี่ก้าวไปหาท่านปู่เฉิน ค่อนข้างยังไม่ตายใจที่จะยอมแพ้
เมื่อทุกคนได้ยินเช่นนี้ สายตาที่น่าสงสัยของพวกเขาก็มุ่งมาที่ท่านปู่เฉินอีกครั้ง
ท่านปู่เฉินพยักหน้าเล็กน้อย และค่อยๆเปิดกล่องเครื่องประดับต่อหน้าสายตาของทุกคน
ภายในกล่องเครื่องประดับที่บรรจุอย่างสวยงามมีกล้องยาสูบหยกใส่ไว้
“กล้องยาสูบนี้….”
ผู้ที่สามารถเข้าไปในห้องโถงด้านข้างได้ไม่ใช่คนธรรมดา และสายตาของพวกเขาต่างก็ร้ายกาจกันมาก ทันใดนั้นทุกคนต่างก็ถอนหายใจ
หงอี้เลียปากของเขาและพูดว่า “กล้องยาสูบหยกนี้ เกรงว่าราคาอย่างน้อยก็สองล้านขึ้นไปนะ?”
ทันทีที่เขาพูดจบ ก็มีคนปฏิเสธทันที
“ไม่แค่นั้น จากมุมมองของวัสดุ กล้องยาสูบควรจะเป็นหยกเหอเทียนบริสุทธิ์ ฝีมือประณีตขนาดนี้ อย่างน้อยก็สามล้าน”
ในทางกลับกันเหลียงเหวินเห้าจ้องมองกล้องยาสูบหยกอย่างระมัดระวัง และพูดด้วยท่าทางแปลก ๆ “กล้องยาสูบหยกนี้น่าจะเป็นที่ถูกประมูลออกไปในราคา8 ล้านที่เซียงเจียงเมื่อไม่กี่เดือนก่อนใช่ไหม?”