ตอนที่ 2126 หงหลวนงั้นหรือ (1)
“เข้าใจแล้ว” เพราะความเชื่อใจในตระกูลอวิ๋น จวินเฟิงหลิงก็ไม่ได้ถามอะไรเพิ่มแล้วกินผลเขฬะมังกรภายในคำเดียวแล้วความสดชื่นและหวานฉ่ำก็กระจายไปทั่วปากของนาง
เวลาเดียวกัน พายุก็หมุนวนอยู่เหนือศีรษะของนางแล้วไม่นานอัสนีสวรรค์ก็ก่อตัวขึ้นก่อนจะผ่าลงมา
ย้อนกลับไปตอนที่อวิ๋นชิงหย่าและคนอื่นๆ ผ่านด่าน พวกเขามีอวิ๋นอี้คอยช่วย ทำให้พวกเขาผ่านอัสนีลงทัณฑ์ไปได้อย่างง่ายดาย แต่ว่าตอนนี้อวิ๋นอี้ไม่ได้อยู่ภายในนครจวินดังนั้นจวินเฟิ่งหลิงและเยี่ยจิ่งเฉินจึงต้องพึ่งพาความแข็งแกร่งของตัวเองในการทนอัสนีลงทัณฑ์จากท้องฟ้า
อัสนีลงทัณฑ์เกิดขึ้นอยู่เหนือนครจวินอย่างยาวนานจนทำให้ผู้อยู่อาศัยทุกคนในนครจวินแปลกใจ แต่ว่าพวกเขาก็ยังซ่อนตัวในห้องของพวกเขาต่อและไม่กล้าออกมาเพราะกลัวว่าจะถูกดึงเข้าไปในสงครามครั้งนี้
…
ผู้เฒ่าจวินและหงหลิงรออยู่ด้านนอกเขตตะวันตก การทำสงครามช่วงสองสามเดือนที่ผ่านมาทำให้พวกเขาเหลือเพียงพลังเฮือกสุดท้ายแล้ว ถ้าพวกเขาไม่สามารถจัดการคนพวกนี้ได้ในเร็ววันนี้ การป้องกันของเขตตะวันตกก็จะแตก
“ผู้อาวุโส ท่านยังมีสมุนไพรพลังฌานที่แม่นางอวิ๋นทิ้งไว้อีกหรือไม่” หงหลิงถามด้วยใบหน้าซีดเผือดขณะที่เขาปาดเหงื่อที่หน้าผาก
“ข้าใช้มันหมดแล้วเมื่อวาน!” จวินเฟิงหลิงหัวเราะอย่างบิดเบี้ยว “เจ้าเมืองบูรพา ก่อนหน้านี้ข้าให้ท่านมาที่นครจวินเพื่อปกป้อง ข้าไม่คิดเลยว่าสุดท้ายแล้วจะจำเป็นต้องให้เจ้ามาช่วยข้าต้านศัตรูจากภายนอกแบบนี้
หงหลิงยิ้มอย่างเบื่อหน่าย “ครั้งหนึ่งข้าเคยได้รับผลเขฬะมังกรมาจากแม่นางอวิ๋น ดังนั้นก็เป็นธรรมดาที่ข้าจะไม่สามารถนั่งอยู่เฉยๆ แล้วไม่ทำอะไรได้!”
ยิ่งไปกว่านั้นบุตรสาวของเขาก็ตายแล้วดังนั้นโลกใบนี้ก็ไม่ได้มีอะไรน่าสนใจสำหรับเขาอีกต่อไป ถ้าเขาสามารถตายในสนามรบได้ก็เท่ากับทำให้เขาสบายใจไม่ใช่หรือ
หงหลิงหลับตาแล้วพุ่งเข้าไปหายอดฝีมือเหล่านั้นอย่างอุกอาจ ไม่นานเขาก็ลืมตาแล้วร่างงดงามไร้ที่ติของหงหลวนก็ปรากฏขึ้นบนท้องฟ้าสีคราม…
แต่ว่าร่างนั้นก็เข้ามาใกล้อย่างรวดเร็วราวกับว่าพริบตาร่างนั้นก็จะมาปรากฏตรงหน้าเขาและยังดูเหมือนจริงมากด้วย…
หงหลิงขยี้ตาอย่างแรงก่อนจะฝืนลืมตาขึ้นอีกครั้ง เขาก็ได้เห็นว่าร่างสีแดงนั้นเกือบจะมาอยู่ตรงหน้าเขาแล้ว ร่างงดงามทำให้ริมฝีปากของเขายกขึ้นเป็นรอยยิ้มบิดเบี้ยว
“ดูเหมือนว่าข้าจะคิดถึงหลวนเอ๋อร์มากเกินไป ข้าถึงกลับเห็นภาพหลอน ข้าสงสัยว่าหงหลวนจะมารับข้าไปเมื่อไหร่”
ผู้เฒ่าจวินเองก็เห็นร่างมีเสน่ห์สีแดงนั้นเหมือนกัน เขาเองก็ขยี้ตาอย่างแรงด้วยความตะลึง
“ถ้าเจ้าเห็นภาพหลอนเพราะคิดถึงแม่นางหงหลวนมากเกินไปล่ะก็ แล้วข้าล่ะ รู้สึกผิดมากเกินไปงั้นหรือ”
นอกจากภาพลวงตาแล้ว เสียงใสๆ ของเด็กสาวก็พึมพำเบาๆ อยู่ข้างใบหูของหงหลิงเหมือนกัน “ท่านพ่อ ข้ากลับมาแล้ว…”
ท่านพ่อ ข้ากลับมาแล้ว
หงหลิงอ้าปากแล้วน้ำตาก็ไหลอาบใบหน้า พลันริมฝีปากของเขาก็ยกขึ้นเป็นรอยยิ้มขมขื่น
“ถ้านี้เป็นความฝัน ถ้าอย่างนั้นข้าก็ไม่อยากตื่นจากฝันนี้เลย”
บุตรสาวของเขาจะได้อยู่เคียงข้างและไม่มีทางจากไปไหน!
ตูม!
ยอดฝีมือจากแผ่นดินเทพวิญญาณก็เริ่มโจมตีแล้วพุ่งเข้ามาตรงหน้าหงหลิงอย่างรวดเร็ว
หงหลิงจ้องร่างที่ราวกับความฝันตรงหน้าอย่างไม่อาจละสายตา
จวินหลิงเทียนเห็นหงหลิงตกอยู่ในอันตรายก็หน้าซีดด้วยความกลัว “เจ้าเมืองบูรพา ระวัง!”
แต่ว่า…ช้าเกินไปแล้ว
เมื่อเห็นการโจมตีจากไกลๆ เขาก็ยิ้ม มันเป็นรอยยิ้มทั้งน้ำตาและดูทรมานอย่างเหลือเชื่อ
“หลวนเอ๋อร์ บิดาได้เห็นเจ้าก่อนตาย บิดาก็พอใจแล้ว…”
ตอนที่ 2127 หงหลวนงั้นหรือ (2)
หงหลิงคิดว่าเขาเห็นภาพหลอนของหงหลวนเพราะความตายของเขาใกล้เข้ามาแล้ว และบุตรสาวของเขาก็มาเพื่อรับเขา แต่เมื่อการโจมตีของศัตรูกำลังจะถึงตัวเขา หญิงสาวก็เคลื่อนไหวทันทีแล้วส่งคนที่เข้ามาโจมตีให้กระเด็นกลับไปในฝูงชนด้วยลูกเตะธรรมดาๆ
หงหลิงชะงัก จวินเฟิงหลิงก็ตะลึง!
คนอื่นเองก็หยุดสิ่งที่ตัวเองทำอยู่เหมือนกันแล้วมองสตรีงดงามในชุดคลุมยาวสีแดงด้วยความประหลาดใจ
“หลวน…หลวนเอ๋อร์…” หงหลิงจ้องหญิงสาวตาไม่กะพริบ
หลวนเอ๋อร์ตายไปแล้ว และศพของนางก็ยังอยู่ในมืออวิ๋นลั่วเฟิงอยู่เลย ดังนั้นนางจะมาปรากฏตัวที่นี่ได้อย่างไร
นี่ต้องยังเป็นภาพลวงตาอยู่แน่ๆ ! ต้องใช่แน่นอน!
ถึงแม้ว่าหงหลิงจะคิดแบบนั้นแต่ร่างกายของเขาก็เริ่มสั่นอย่างควบคุมไม่ได้ เขายื่นมือออกไปเพื่อต้องการจะสัมผัสใบหน้าของหงหลวน
หงหลวนจับมือหยาบของหงหลิงแล้ววางลงบนใบหน้าของนาง ความอบอุ่นทำให้นิ้วของหงหลิงแข็งค้าง
“ข้าสัมผัสมันได้ ข้ารู้สึกถึงความอุ่น นี่…นี่ไม่ใช่ภาพลวงตา! นี่เป็นหลวนเอ๋อร์จริงๆ!”
ตอนนั้นเองหงหลิงก็ไม่สามารถสะกดกลั้นอารมณ์ได้อีกต่อไป และอ้าแขนเพื่อกอดหงหลวนพร้อมสะอื้นไห้ “เจ้ากลับมาแล้ว ในที่สุดเจ้าก็กลับมาแล้ว…”
ไม่มีใครรู้ว่าเขารอดมาได้อย่างไรหลังจากที่บุตรสาวของเขาตาย ถ้าเขาไม่ต้องอยู่ปกป้องเมืองบูรพาล่ะก็ เขาก็คงตามนางไปนานแล้ว
“ท่านพ่อ ข้ากลับมาแล้วเจ้าค่ะ” หงหลวนตอบด้วยรอยยิ้มอ่อนโยนแล้วยอมให้หงหลิงกอดนางแน่นได้ตามที่เขาต้องการ
จวินหลิงเทียนกะพริบตาด้วยความไม่เชื่อ สายตาประหลาดใจของเขาจับจ้องอยู่ที่ใบหน้างดงามของหงหลวน
“แม่นางหงหลวน เกิด…เกิดอะไรขึ้น”
“ข้าจะอธิบายหลังจากที่จัดการกับคนพวกนี้แล้ว! ” หงหลวนเลิกคิ้วขณะที่หันไปมองกลุ่มยอดฝีมือ “ถ้าข้าเดาถูก พวกเจ้าคงเป็นคนจากแผ่นดินเทพวิญญาณเหมือนกันสินะ! ตอนแรกพวกเจ้าสังหารข้า และตอนนี้เจ้าก็ต้องการจะบุกรุกแคว้นเจ็ดเมือง! ครั้งนี้ ข้าจะกำจัดพวกเจ้าที่นี่!”
…
นอกจากเขตตะวันออกและเขตตะวันตกแล้ว เขตเหนือและเขตใต้เองก็เผชิญหน้ากับอันตรายเหมือนกัน
แผ่นดินเทพวิญญาณมียอดฝีมือมากเกินไปและยังมีพวกเขาอยู่มากมายนับไม่ถ้วน ถึงแม้ว่าจะมีเพียงเซียนจักรพรรดิสองสามคนที่ถูกส่งมาก็ทำให้ทุกคนเหนื่อยล้ามากกว่าที่คิด
ตอนที่เขตใต้ใกล้จะแตก จู่ๆ หนานกงอวิ๋นอี้ก็ปรากฏตัวขึ้น เขาบินลงมาจากท้องฟ้าและช่วยเหลือเขตใต้ที่ใกล้จะพังทลายไว้ราวกับเทพเซียนจากสวรรค์
หวงอิงอิงที่กำลังนำคนอื่นๆ มาป้องกันเขตใต้ เมื่อนางเห็นหนานกงอวิ๋นอี้ปรากฏตัวขึ้นกลางอากาศดวงตาของนางก็เต็มไปด้วยความตะลึง ผ่านไปแค่หนึ่งปีนิดๆ เท่านั้นแล้วความแข็งแกร่งของหนานกงอวิ๋นอี้เปลี่ยนไปมากขนาดนี้ได้อย่างไร
“นายน้อยหนานกง ท่าน…” หวงอิงอิงต้องการจะพูดบางอย่างแต่ก็พบว่าตัวเองไม่รู้จะพูดอะไร
หวงอิงอิงรู้สึกสำนึกบุญคุณหนานกงอวิ๋นอี้เพราะถ้าไม่ใช่เพราะคำแนะนำของเขา นางก็คงไม่สามารถแก้แค้นให้บิดามารดาหรือได้กลายมาเป็นผู้ติดตามของอวิ๋นลั่วเฟิง
“ประตูเมืองอื่นๆ เป็นอย่างไรบ้าง” เสียงของหนานกงอวิ๋นอี้เฉยชาเหมือนกับสีหน้าของเขา เด็กหนุ่มเหลาะแหละในตอนแรกจู่ๆ ก็กลายเป็นบุรุษทรงพลังโดยไม่รู้ตัว
“ข้าไม่มั่นใจ…”
หนานกงอวิ๋นอี้คิดอยู่ครู่หนึ่ง “เจ้าป้องกันที่นี่ต่อไป ข้าจะไปดูที่อื่นๆ”
หลังจากพูดจบ พริบตาเดียวร่างของหนานกงอวิ๋นอี้ก็หายไปแล้ว…